No. 817 สวยแปลก จึงตามไปดู @ ตะกั่วป่า
No.  817  สวยแปลก จึงตามไปดู @  ตะกั่วป่า 

รายสัปดาห์


 
บันทึกการเดินทางของ หมาป่าเดียวดาย ลาพักร้อนครึ่งเดือน จากกรุงเทพ  ไป พังงา ด้วยจักรยาน (ตอนที่ 13 )
อ.ตะกั่วป่ามี บ้านเรือนเก่ายุควินเทจสวยงาม
ที่นี่เกิดนิยายรัก และเกิดความจริงที่เศร้ากับชีวิตของผู้คนมากมาย แต่ปัจจุบันเป็น.......?
 
///////
 
ที่ตะกั่วป่านี้ สาเหตุผม(หมาป่าฯ) อยากมานอกจากที่คุณอาจินต์เคยเขียนถึงในหนังสือเหมืองแร่ ก็เพราะหนังไทยอีกเรื่อง
ชื่อ  Wonderful Town  เมืองเหงาซ่อนรัก
 
หนังไม่ได้เข้าฉายในโรงภาพยนต์หรือถ้าเข้า ก็ออกจากโปรแกรมเร็วมาก ถึงจะไม่ทำเงินหรือคนรู้จักไม่มาก
แต่หนังเรื่องนี้ได้รางวัลภาพยนต์ยอดเยี่ยม สุพรรณหงษ์ ของไทยเมื่อปี 2551  ครับ
 
จังหวะหนังนั้นเนิบนาบ จับความพระเอกที่เป็นสถาปนิกจากกรุงเทพ ต้องมาคุมงานซ่อมสร้างรีสอร์ทที่เพิ่งฟื้นตัว
หลังสึนามิและพบรักกับ นางเอกที่เป็นเสมียนโรงแรมเก่า ๆ ในเมืองตะกั่วป่า สองคนรักกันในเมืองที่ผู้คนรู้สึกถึง ความ
พลัดพรากสูญเสียเพราะคลื่นยักษ์ที่ซัดกระหน่ำกวาดคนที่รักหรือทรัพย์สินปุบปับไปโดยไม่คาดคิดมาก่อน


 
ภาพเมืองเก่า โรงเรียน ศาลเจ้า ความเจ็บปวด ความหดหู่ หรือความหวาดระแวงว่าสิ่งที่รัก จะถูกพลัดพรากสูญหาย
ไปอีกไหม มันอวลอยู่ในบรรยากาศของหนัง บทเจรจา แววตาและการแสดงของตัวละคอน คนดูจะรู้สึกถึงเจ้าสิ่งที่ว่า
มาแบบชัดเจนโดยตัวแสดงไม่ต้องพูดกันมาก

(แสดงโดยคุณอัญชลี แสงสุนทร ตามภาพล่างไปโปรโมทหนังกับ ผกก.ที่เกาหลีน่าจะนะครับ)
เช็คข่าวหนังจาก กูเกิ้ล.. ฮ่า..ใช้กูเกิ้ลพอเป็นนะครับ เปล่าล้อเลียนนะเออ

 

 
หมาป่าได้ดูหนัง และติดใจมาก นอกจากความนิ่งและความสวยแปลก ๆ ของนางเอก ก็คือโรงแรมที่พระเอกไปเจอ
นางเอก และพักอยู่จนผูกพันและรักกัน
 
ตัวโรงแรมนั้นตัวตึกมันก็เป็นโรงแรมสมัยก่อนแบบที่เซลล์แมนเดินสายต่างจังหวัด ชอบไปพักกันนั่นแหละครับ
อยู่ต้นเรื่องจะเห็นพระเอกจอดรถเติมน้ำมันแล้วก็มองไปยังตึกโรงแรมที่อยู่ใกล้กัน แล้วพระเอกก็เดินเข้าไปถามหาห้อง
พักโดย นางเอกหลับฟุบอยู่ตรงเคาเตอร์ในยามบ่ายเหงา ๆ แสนเงียบ
 
โรงแรมแบบที่หมาป่ามาพัก กับพ่อที่เขียนไว้ตอนที่แวะที่ชุมพร ห้องพักก็แบบเดียวกัน เดินลากกระเป๋าขึ้นบันใดไม่มีลิฟท์
 
ดูหนังแล้วก็ได้กลิ่นสบู่ก้อนเล็ก ๆ ที่คุ้นจมูกเป็นกลิ่นเฉพาะของโรงแรมแบบนี้  คือความทรงจำในวัยเด็กมันทำให้ดู
หนังเรื่องนี้ได้ อิน นะครับ..ฉากพระเอกจีบนางเอกด้วยช่วยเก็บผ้าบนดาดฟ้าโรงแรมตอนเย็นนั้นตรึงใจ
 
ตัวแสดงทั้งสองไม่ใช่ดารามีชื่อเสียง แสดงเรื่องเดียวแล้วก็หายจากวงการกันไป  แต่ความเป็นธรรมชาติของบทพูด
ของการแสดงนั้นทำให้ตรึงหมาป่าอยากติดตามเรื่องไปจนหนังจบ
 

 
หมาป่าขี่แวะตะกั่วป่า เพื่อจะมาดูตัวตึกโรงแรมในหนังเรื่องนี้ เสริมกับการตามรอยในหนังสือเหมืองแร่นะครับ
 
 
หมาป่ากินกะเตี๋ยวตรงตลาดแล้วกะจะไปขี่ตามหาโรงแรม คุยกับคนขายกะเตี๋ยวพี่เขาเล่าว่าเมื่อก่อนเคยทำงาน
บริษัททำเหมืองที่มีสะพานเหล็กตรงที่ขี่ผ่านมา

คุยถึงความใจดีที่ลูกน้องรัก ของคุณจุติ บุญสูง
ซึ่งสืบต่อมาถึงลูกชายคือคุณชาตา บุญสูง เลยได้รู้เรื่องความเป็นมาของสะพานเหล็กที่ว่า
 
แผงใกล้ ๆ กันขายขนมแม่ค้าเข้ามาทักว่า หมาป่ามาจากไหน พอบอกว่าขี่มาจากกรุงเทพ ก็ตื่นเต้นเรียกผัวหนุ่ม
มาคุยด้วยพ่อหนุ่มเป็นคนโชคชัยสี่ มาได้เมียอยู่ตะกั่วป่าก็เลยมาฝังรกรากอยู่ที่นี่
ตลกอีตรงที่น้องเขาขอให้เมียเอาโทรศัพท์ถ่ายรูปตัวเองที่ยืนคู่กับหมาป่าด้วยนะครับ ถ่ายเก็บไว้เป็นที่ระลึก
 
ตรงมุมตลาดมีโรงแรมหนึ่งเก่า ๆ แต่ไม่ใช่โรงแรมที่อยู่ในหนัง แม่ค้าบอกว่าในตลาดนี้เคยมีอยู่ 2 แห่งแต่ปิดไปแล้ว
หนึ่งแห่ง เหลือแต่โรงแรมผดุงเก่า ๆ ที่ว่า หมาป่าเข้าไปคุย เจอเฮียแก่ ๆ นั่งเฝ้าเหงา ๆ อยู่  แกบอกว่าตอนนี้ไม่รับ
แขกนอก รับแต่แขกประจำซึ่งเป็นเซลล์แมนที่เดินสายอยู่ในเขตปักษ์ใต้และต้องมีธุระมาติดต่อค้างคืนแถวตะกั่วป่า
ดูจากด้านล่างไม่ได้ขึ้นไปดูบนห้องพักก็เชื่อว่าห้องคงโทรมเต็มทีเหมือนกัน..เอ
ว่าแต่โรงแรมในหนังเรื่อง Wonderful Town อยู่ไหนละเนี่ย คนท้องที่เขาก็บอกว่าที่นี่เหลืออยู่โรงแรมเดียวแล้วนี่นา
 
หมาป่าขี่วนออกมา จำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าในหนังนั้นฉากตากผ้าจีบกัน มันอยู่บนดาดฟ้าตึกโรงแรม
และที่ไกล ๆ ออกไปเราจะเห็นหลังคาวัด
หมาป่าเลยขี่ไปดูแถวที่มีวัดตรงตลาดใหญ่ เล็งยังไงก็ไม่มีตึกที่ใกล้เคียงกับโรงแรมในหนัง



ถามแม่ค้าขายน้ำหวาน
น้ำแข็งใสว่าเคยมีกองถ่ายมาถ่ายหนังแถวนี้ไหม เป็นหนังเกี่ยวกับเมืองตะกั่วป่านี่แหละ
เรื่องวันเดอร์ฟูลทาวน์ ดั๊นเจอแม่ค้าที่รู้จักหนังครับ แม่ค้าบอกว่าเขามาถ่ายตามในตลาด ตามศาลเจ้าที่นี่ แต่ตัวโรงแรม
นั้นเขาถ่ายกันที่พังงาคร่าคู๊น   โอวววว จุกเล็ก ๆ ครับที่มาผิดจังหวัด ฮะ ฮะ ฮะ
 
ไม่เป็นไรครับ ยังไงหมาป่าก็ต้องไปจังหวัดพังงาในเส้นทางหน้าอยู่ดี เดี๋ยวไปตามหาเอาที่นั่น
วันนี้มาตะกั่วป่าเก่าก็ได้ ดูบ้านดูเมือง ได้จินตนาการว่าสมัยคุณอาจินต์นั่งรถมาทำธุระที่นี่ยามค่ำคืนมันจะให้อารมณ์
แบบไหน นี่ก็คุ้มมากแล้วเช่นกันครับ


 
ออกจากตลาดใหญ่ตะกั่วป่าตอนบ่ายแก่ หมาป่ามาเข้าห้องพัก ทรัพย์ทวีรีสอร์ทอยู่ใกล้ปากทางที่เป็นแยกขวา
ไปทางหลังวัดย่านยาว หากตรงต่อก็จะเจอย่านสำนักงานราชการและถนนเพชรเกษม
 
 
เอาของเข้าห้องพักเหนื่อยแล้วก็ขี่มาชมเมืองตะกั่วป่าตรงย่านยาว ระหว่างทางเจอร้านจักรยานเล็ก ๆ ขอเขาสูบลมยาง
เพราะว่าขี่มาจากกรุงเทพสิบเอ็ดวัน ยังไม่ได้เติมลมยางเลย
 
ชายหนุ่มที่อยู่ในร้านยกสูบมาให้และพูดคุยให้ความรู้เพิ่มเติม  น้องเขาเป็นลูกหลานของคนที่เคยทำงานในบริษัท
เหมืองแร่ของตระกูลบุญสูงนั้นอีกก็เช่นกันนะครับ
 
แกยืนยันความมีน้ำใจดีใจบุญของคุณชาตาผู้ลูก  น้องบอก "แกแต่งตัวปอน ๆ แต่งขาสั้นเหมือนพี่นี่แหละ"
(ฮะฮะ จริงใจครับ)  แต่บางทีก็ซื้อปลาในตลาดทั้งถังมาปล่อย ทำบุญตลอดเวลา ยังดูทุกข์สุขลูกน้องเก่า
 
แล้วน้องก็เลยเล่าต่อถึงประวัติเมืองตะกั่วป่า เล่าว่าเจ้าเมืองตะกั่วป่าดั้งเดิมนั้นเป็นคนเชื้อสายมาเลย์ ตระกูล
ณ นครนะครับ มิใช่ ณ ตะกั่วป่า ทำความเจริญให้กับเมืองตะกั่วป่า ปัจจุบันสุสานของเจ้าเมืองท่านนี้อยู่บนเกาะเสม็ด
ที่อยู่ในทะเลอันดามัน เกาะเล็ก ๆ  มิใช่เกาะเสม็ดตรงระยอง
น้องเขาเล่าด้วยความภูมิใจของประวัติบ้านเมืองตัวเอง
 
ลาจากกันด้วยความสำนึกในความอารีย์ของน้อง หมาป่าก็ขี่ไปชมเมือง ไปข้างแม่น้ำ ไปชมวัดย่านยาว แล้วก็หาข้าว
เย็นกินตรงแถวสนามที่คนมาเปิดปราศรัยกัน ค่ำนั้นเขาเปิดทีวีถ่ายทอดรายการของลุงกำนันจากกรุงเทพกัน
คอการเมืองก็นั่งดูนั่งวิจารณ์กันไปตามแบบได้อารมณ์


 
แกงส้มปักษ์ใต้วันนี้เผ็ดได้ใจอร่อยมากครับ เข้าห้องพักนอนหลับสบาย วันนี้เลขไมล์มาอยู่ที่ 916  กม.
จากคุระบุรีมาขี่วันนี้ขี่ไปเจ็บสิบกิโล


 
(วันพรุ่งนี้ซิ จะได้เห็นชายฝั่งอันดามัน ที่สึนามิ เคยเข้าถล่ม......อ้อลืมบอกไป หมาป่ามิได้ไปถ่ายภาพ สตรีทอาร์ด
เพราะตอนนั้นมีคนริเริ่ม แต่ยังไม่มากนัก

""""



(มุมถนนที่เคยรก ด้วยสายไฟ สายโทรศัพท์ เคเบิล และมีป้ายของเมืองตะกั่วป่าที่เห็นข้างล่างนี้)




(ปัจจุบันมีภาพสตรีทอาร์ต แทนที่ สวยงามปรากฏแทนแล้ว เลยต้องงดนำภาพเขามาลง มาบอกเพื่อน ๆ ว่า

เมืองนี้มีศิลปินเข้าทำผลงานแล้ว  น่าไปเที่ยวครับแต่ สายไฟ เคเบิลทีวียุ่ง ๆคงอยู่... ไวน์ฯ )


 
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
L                1,551.042
st. ผู้เข้าชม  1,547,814
=                       3,228
 
ขอบคุณเพื่อนผู้แวะมาเยือน กรุณาเม้นท์นิดจะได้แวะไปเยือนครับ
 



Create Date : 23 กันยายน 2562
Last Update : 28 กันยายน 2562 6:19:57 น.
Counter : 1759 Pageviews.

24 comments
20 ม.ค. 67 ป่าป๊าไปต่างจังหวัด kae+aoe
(18 มี.ค. 2567 05:41:15 น.)
17 มีค 67 คอร์สปฏิบัติธรรมอินเดีย 27 มค - 3 กพ 67 Ep 5 mcayenne94
(17 มี.ค. 2567 22:30:55 น.)
ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 347 "ติดเป็นนิสัย" multiple
(15 มี.ค. 2567 10:45:06 น.)
ท้อปฟอร์ม จันทราน็อคเทิร์น
(12 มี.ค. 2567 17:16:58 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณกะว่าก๋า, คุณตะลีกีปัส, คุณnewyorknurse, คุณALDI, คุณtuk-tuk@korat, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณtoor36, คุณSweet_pills, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณJinnyTent, คุณhaiku, คุณRananrin, คุณสองแผ่นดิน, คุณRinsa Yoyolive, คุณSakormaree, คุณkae+aoe, คุณอุ้มสี

  
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

สำหรับการท่องเที่ยว
ยิ่งช้า ยิ่งดีนะครับ
เพื่อจะได้มีเวลาเก็บรายละเอียดต่างๆ

ตะกั่วป่าเป็นเมืองที่เหมือนหยุดเวลาเอาไว้ในอดีตนะครับ
บ้านเรือนสวยงามมากๆ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 กันยายน 2562 เวลา:6:45:14 น.
  
สวัสดีมีสุขค่ะ

เมืองที่คุ้นเคยค่ะ เล่าบอกอะไรก็นึกออก
เป็นเมืองเก่าที่ยังมีชีวิตอยู่
เพียงแต่ จะดำเนินไปเงียบๆ
ไม่โฉ่งฉ่างอย่างใครเขา
หมาป่า..เก่งมากค่ะ
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 23 กันยายน 2562 เวลา:8:02:15 น.
  

มาชมบ้านเมืองตะกั่วป่าด้วยค่ะ

โดย: newyorknurse วันที่: 23 กันยายน 2562 เวลา:8:55:37 น.
  
อยากหื้อบรรยากาศเมืองเป็นแบบเมืองที่อยู่ด้วยตัวเอง คึกคักที่ชาวบ้านมีวิถีชีวิตในนั้นเจ้า
ถ้าเป๋นเมืองท่องเที่ยวแล้ว เศรษฐกิจมันดีจริง แต่มันบ่น่ายั่งยืน

-----

ถนนสายทุ่งเสลี่ยม-เถินนี้ ปีนึ่งผ่าน 6 เตื่อเจ้า มีทุกรูปแบบ ฝ่าหมอกแบบมองบ่ะหันตางก่เกยเจ้า
โดย: tuk-tuk@korat วันที่: 23 กันยายน 2562 เวลา:10:36:17 น.
  
ทุกข์
เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดเวลาจริงๆครับพี่ไวน์
ใครก็หนีไม่พ้น

คนไทยในยุคนี้
ยิ่งทุกข์หนักเลย
เศรษฐกิจแย่ไม่พอ
ยังเจอภัยธรรมชาติซ้ำเข้าไปอีกนะครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 กันยายน 2562 เวลา:10:46:26 น.
  
ว่าจะทักเรื่องนี้มาพักนึงแล้วแต่ไม่ได้ทัก ดีจังเลยครับที่ทำงานคุณไวน์ยอมให้ลาได้ขนาดนี้ บางที่แค่ลาวันเดียวก็จะเป็นจะตายกันแล้วก็มี

ได้พบปะผู้คน ค่อยๆ เสาะหาข้อมูลแบบนักสืบเลย พี่ไวน์ลงทุนจริงๆ ครับ ถ้าไม่มีคยวามมุ่งมั่นคงทำไม่ได้แน่ๆ

เห็นภาพแกงส้ม ผมก็ชอบแกงส้มใต้นะ มันอร่อยกว่าของภาคกลาง
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 23 กันยายน 2562 เวลา:23:13:03 น.
  
คุณหมาป่าถามถูกคนนะคะพี่ไวน์ แม่ค้าขายน้ำหวานรู้ว่าโรงแรมในหนังอยู่ที่พังงา
คงได้ตามคุณหมาป่าตามหาโรงแรมต่อค่ะ
สตรีทอาร์ตมีเสน่ห์ดีนะคะ
ต๋าเคยเจอรูปผู้หญิงยืนตรงหน้าต่างที่จังหวัดหนึ่ง
รูปนั้นจะหลอนๆหน่อยค่ะ
โดย: Sweet_pills วันที่: 24 กันยายน 2562 เวลา:0:03:14 น.
  

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กันยายน 2562 เวลา:6:24:04 น.
  
มาส่งกำลังใจก่อนนะคะ
ไว้มาอ่านตอนบ่ายค่ะ

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 24 กันยายน 2562 เวลา:7:57:10 น.
  
ตอนไปพังงาครั้งแรก ผมไม่ชอบเลยครับ
ตรงที่ผมไปพักมันไม่มีอะไรเลย แค่จะหาเซเว่นชาวบ้านยังบอกว่า 15 โลโน้นนน

แต่ตอนนั้นผมเด็กอยู่เลย อยู่ปี 2-3 ไม่เคยคิดว่าคำว่าต่างจังหวัดมันจะเบอร์นี้เลย

ผมได้กลับไปพังงาอีกทีเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ทำงานมีตังแล้ว
เนื่องจากเข็ดความกันดาร ผมจอง JW Mariott เขาหลักเลยครับ ซึ่งโอ้โห...แสงสีสะใจมาก แต่แฟนกลัวผีสินามิมาก ตั้งแต่ก่อนไปเลยนอนเขาหลักคืนเดียวแล้วเปลี่ยนไปนอนท้ายเหมืองครับ

กลับมาดันดารสุดยอดเหมือนเดิม แต่โตแล้ว เช่ารถขบมนก็โอเคครับ เซเว่นจะอยู่ 15โล 20 โลก็ยังโอเค
เช้าๆ เดินชิลๆ ออกมาดูหมอกที่ถนน กลางคืนนั่งกินหมูกระทะ มันก็โอเคนะครับ
สัญญาณโทรสับก็ไม่ค่อยมี รู้สึกถึงการพักผ่อน
โดย: จันทราน็อคเทิร์น วันที่: 24 กันยายน 2562 เวลา:13:51:19 น.
  
ทริปนี้ของหมาป่าเดียวดายนี่สุดคุ้มขนาดนะเจ้า
ได้แอ่วไปตามซอกซอย ได้ตามรอยเรื่องที่ประทับใจ
ทั้งสองเรื่องด้วยกัน แถมได้พบเจอคนดี ๆ
ทักทายอัธยาศัยดีตลอดเส้นทางที่ปั่นไปเลย

มีเจอ ผ สระอี ปี๋ ครั้งเดียวเนอะ
ที่ รร.ชายทะเล จินยังลักกัวตวยบะหาย บรืออออ

อย่าว่าแต่ขี่มอไซส์ทำระยะทางเหมือนหมาป่าเลยเจ้า
แค่รถยนต์ยังกึ๊ดยาก นี่ซ้ำปั่นรถถีบท้าแดดท้าฝนแห๋ม
ร่างกายต้องแข็งแรงสุดยอดไปเลยนะเจ้า
โดย: JinnyTent วันที่: 24 กันยายน 2562 เวลา:14:02:33 น.
  
Wonderful Town เรื่องนี้น่าสนใจจังค่ะ
แต่ไม่เคยรู้จักมาก่อนเลย ถ้าคุณไวน์ไม่กล่าวถึง
โดย: Rananrin วันที่: 25 กันยายน 2562 เวลา:4:57:40 น.
  
ผมไม่หวังอะไรเลยจากรัฐบาลชุดนี้ครับ
โดยเฉพาะการศึกษา
แค่ดูชื่อ รมต . ก็รู้แล้วว่าหมดหวัง
เด็กๆก็จะต้องจมอยู่กับปัญหาและวิธีการเรียนรู้อันย่ำแย่แบบนี้ต่อไป
จนกว่าจะมีการเปลี่ยนรัฐบาลครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 กันยายน 2562 เวลา:19:17:05 น.
  
ชื่อ ตะกั่วป่านี่เป็นอะไรที่น่ากลัวเกี่ยวกับสึนามิมากเลยค่ะ
เป็นอนุสรณ์สถานที่จำได้ติดตาเลย
กับความสูญเสียนั้นๆ
แม้แต่คนข้างบ้านรินก็อยู่ที่นั่น หายสาปสูญไปด้วยไม่เจอร่างเลยด้วยซ้ำ
เป็นเหตุการณ์ที่กรีดน้ำตาที่ไม่มีวันลืมจริงๆ

โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 25 กันยายน 2562 เวลา:23:04:36 น.
  

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 กันยายน 2562 เวลา:6:18:04 น.
  
มาอ่านตั้งแต่วันก่อน ชอบมากเลยค่ะ
ชอบงานเขียนของคุณหลานหมาป่ายิ่งนัก
แต่พี่เองแหละที่คอมเม้นท์งานเขียนแนวนี้ไม่ค่อยได้
คืออ่านไปลืมไป 55 ซะงั้น

พี่ยังนั่งยองๆและลุกขึ้นได้เรียบร้อยดี
แต่ก็ยืนถ่ายภาพตลอด
เพราะหมอห้ามนั่งยองๆมาสองปีแล้วค่ะ
หมอว่าจะทำให้ข้อเข่าเสื่อมได้เร็วกว่าที่ควรเป็น
ซึ่งก็น่าจะถูกต้อง
เพราะข้อเข่าของพี่ตอนนี้ก็ยังดีอยู่
ถ้าไปนั่งทำงานในสวน คนสวนจะรู้ใจ
เอาม้านั่งมาบริการเสมอ

เสื้อไอ้นุ้งอ่ะ
เค้าซักกันตั้งแต่ถอดออกแล้วจ้าา กรั่กๆๆ
แต่ใช้อะไรหอมๆไม่ได้
เค้าจะไม่ยอมใส่กลิ่นแปลกๆ

วันเสาร์ โจทย์ตะพาบของลุงแล้วนะ
ไม่รู้จะเขียนอะไรเลย ไม่เคยมีเทคนิคการเขียน
ดึงดูดความสนใจคนอ่านน่ะจิ๊
มีแต่ความจริงใจตาหลอด
โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 26 กันยายน 2562 เวลา:9:26:22 น.
  
มิตรภาพบางครั้งก็ยั่งยืนกว่าความรักอีกนะครับพี่ไวน์
พอรักมากๆ ก็มักจะตามมาด้วยความเจ็บปวด

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 กันยายน 2562 เวลา:15:10:48 น.
  
สวัสดีรอบค่ำค่ะพี่ไวน์

บัสเคยเดินทางไปทำงานที่นั่น 1 ปี ไป 2 ครั้ง (แต่ตอนนี้ไม่ได้ไปแล้ว) ปีเเรกที่ไป น่าจะประมาณ ปี 2556 (หลังสึนามิเกิด ประมาณ 9 ปี)

สำหรับบัสคิดว่ามันผ่านนานมากแล้ว แต่สำหรับคนที่ประสบเหตุ เขายังรู้สึกว่าเพิ่งผ่านไปเพียงไม่นาน

เพื่อนร่วมทำงานของบัส เขาเสียบ้านและคนในครอบครัวไปหมด เหลือเพียงเขาคนเดียว เขาบอกว่าปีเเรกทำใจไม่ได้ และย้ายออกไปจากพังงา

แต่สุดท้ายก็กลับมาเพราะความคิดถึง (บ้าน) และจะไม่ย้ายไปไหนอีกแล้ว

ปล...ที่ทำงานของบัสอยู่ที่ ต.คึกคัก อ.ตะกั่วป่า @เป็นจุดที่ทะเลเคยบ้าคลั่ง แต่ปัจจุบันนี้เป็นสถานที่ที่สวยงามและสงบมากค่ะ ถ้าใครมีโอกาสอย่าลืมแวะไปพักผ่อนหย่อนใจนะคะ (^_^)

#อ่านงานของพี่ไวน์แล้วทำให้คิดถึงเพื่อนคนนั้นเลยค่ะ#



โดย: Sakormaree วันที่: 26 กันยายน 2562 เวลา:21:19:46 น.
  


สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 กันยายน 2562 เวลา:5:42:15 น.
  
สายไฟยุ่งเลยนะคะ
โดย: kae+aoe วันที่: 27 กันยายน 2562 เวลา:8:56:08 น.
  
คุณหมาป่าแกเขียนละเอียดและเล่าได้มีชีวิตชีวานะคะ

เมื่อไหร่งานเขียนแบบพี่ตูนเขียนเองจะกลับมาง่ะคะ รออ่านนะคะพี่ 555


ค่าทัวร์ที่หนูซื้อไป สามหมื่นหกสามหมื่นเจ็ดค่ะ แต่เสียค่านอนเดี่ยวอีกหกพัน แล้วก็ค่าบอลลูนอีกราวแปดพันค่ะ

ไม่ต้องเก็บเงินนานเท่าไหร่น้าพี่ตูน เผลอๆ ถูกกว่าญี่ปุ่นบางอันอีกค่ะ
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 27 กันยายน 2562 เวลา:11:06:37 น.
  
สุขศุกร์สวัสดีครับ พี่ไวน์
ตลาดตะกั่วป่าเงียบกว่าที่เขาหลัก
หนังเรื่องWonderful Town เมืองเหงาซ่อนรัก ก็ไม่ได้ดูครับ จากภาพพี่ไวน์ วิวในเรื่องน่าจะสวยมาก
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 27 กันยายน 2562 เวลา:15:30:01 น.
  
เข้าใจว่าลุงคงไม่กล้าพิมพ์ลงไปนะครับพี่ 555
บางคำนี่เสริชมา
นอนสะดุ้งทั้งคืนแน่ๆครับ 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 กันยายน 2562 เวลา:21:34:48 น.
  
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
tuk-tuk@korat Travel Blog ดู Blog
toor36 Cartoon Blog ดู Blog
sunny-low Diarist ดู Blog
พายุสุริยะ Travel Blog ดู Blog
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

อ่านแล้วอยากตามรอยมั่ง
แต่ขอเป็นเช่ามอไซด์
ขี่ซิ่งในเมืองตะกั่วป่าก็พอค่ะ
โดย: อุ้มสี วันที่: 28 กันยายน 2562 เวลา:5:56:19 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Rimtarn.BlogGang.com

ไวน์กับสายน้ำ
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 92 คน [?]

บทความทั้งหมด