สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

อ่านเนื้อหาในบล็อกพี่
แต่ใจมันไหลไปสู่เรื่องราวของรัฐบาลเลยครับ 555
ฝ่ายตรวจสอบของเราตอนนี้
ทำหน้าที่เหมือนไม่ได้ทำนะครับ
คงเพราะตรวจไปโดนตรงไหน เจอตรงไหน
ก็ทำอะไรไม่ได้ 555

เหมือนงานที่พี่ไวน์ทำ
พอตรวจสอบเจอ แล้วแก้ไขได้
ก็สามารถประหยัดเงินให้บิรษัทได้ถึง 40 เปอร์เซ็นต์

นี่ถ้ารัฐบาลทำแบบนี้ได้
ถนนในประเทศไทยคงจะปูด้วยทองคำได้จริงๆ
เหมือนดังที่ท่านคึกฤทธิ์เคยพูดไว้แน่ๆครับ 5555

  

เป็นไปได้มั๊ยคะพี่ไวน์ว่าแผนกพัสดุตรวจนับเฉพาะกล่องซองจดหมาย
คงนึกไม่ถึงว่าในแต่ละกล่องจะมีซองไม่ครบ 500
เรื่องเงินทอนหรือของกำนัลเพื่อประโยชน์ส่วนตน หากตัดเรื่องนี้ได้ อะไรอะไรก็คงพัฒนาอีกเยอะนะคะ
พี่ไวน์แก้ปัญหาโดยการให้ประมูลทำให้บริษัทลดการรั่วไหลตรงนี้ได้มาก ดีจังค่ะ

"ของขวัญที่ไม่อยากได้" เห็นหัวข้อก็คิดเหมือนกันค่ะว่ามีด้วยหรือ
พออ่านถึงตอนท้ายก็เข้าใจค่ะ

ขอบคุณพี่ไวน์ที่แวะชมเมนูบ้านต๋า
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

  

Same same feeling 8jt
ไม่อยากได้ของตัวเอง
เพราะไม่ตื่นเต้น

ไว้เดี๋ยวเย็นนี้อ้อถึงจะ up ตะพาบค่ะ

  

ไปปฏิบัติธรรมที่วัดเขาวง(ถ้ำนารายณ์)เสียสองวัน ขอแบ่งบุญมายังพี่ไวน์ มีความสุขจิตผ่องใสกันนะคะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

  

สวัสดีมีสุขค่ะ

ทำดีทำถูกแต่คนไม่ชอบแยะ
ก็ทำดีต่อไปค่ะ...ความดีไม่สิ้นสูญ เชื่อเช่นนั้น
ส่วนของขวัญที่จับได้ของตัวเองนั้น
ถ้าเป็นแม่ตะลี จะชอบใจค่ะ
เพราะส่วนใหญ่จะซื้อของที่ตัวเองชอบมากๆไปจับสลาก
หากได้ของตัวเองก็ไม่เสียใจเลย ของชอบทั้งนั้น....แฮ่ะ

  

เส้นทางชีวิตของคุณไวน์เท่าที่ได้อ่านมา
ทำมาแต่เรื่องดีๆทั้งนั้น ทุกวันนี้จึงมีความสุข
ทำดีผีคุ้มค่ะ

ส่วนของขวัญ พี่มักเลือกซื้อแต่ของที่พี่ชอบ
และหวังว่าผู้ที่ได้รับจะชอบเช่นกัน แล้วถ้า
เกิดจับได้เองก็ไม่มีปัญหาค่ะ แปลว่าของที่
ได้รับซึ่งเป็นของของเราเองนั้น คู่ควรแก่เรา
ที่สุดแล้ว จะดีใจมากเลยค่ะ

  

ทำดีได้ดีค่ะ ทำชั่วก็ย่อมได้ดีค่ะ คนรวยกล่าวไว้ .... อุ๊บส์

สันหนอกวัวก็เพิ่งได้ยินเมื่อไม่นาน ตั้งชื่อเพราะมันเหมือนหลังหนอกของวัว ก็คล้ายๆ นะคะ แต่ที่แน่ๆ คือ วิวสวย ผาสวย ส่วนถ้าอยากกินสันนอกคงต้องเข้าร้านอาหารแล้วค่ะพี่ 555

  

อาชีพผู้ตรวจสอบเป็นอาชีพที่บะน่าทำสักหน้อยเจ้า
สำหรับจินหนา มันน่าปวดหัวที่สุดเจ้า
สุ่มเสี่ยงต่อการสร้างศัตรูแห๋ม
คุณไวน์เก่งขนาด ที่เอาตัวรอด
และแก้ไขปัญหาในหลาย ๆ ครั้งได้สบาย

แถมบะกลัวเจ้ากรรมนายเวรอีก อิอิ
แสดงว่ามีของดี ฮรี่

  

ถ้าจับสลากแล้วได้ของตัวเอง คงไม่อยากได้เหมือนกันค่ะ

ทำดีได้ดี คนดีผีคุ้มค่ะ

  

อ่านมาถึงโรงพิมพ์ที่ส่งกระเช้ามาลองเชิง
ใจนี่คิดไปถึงบริษัทที่เคยทำสมัยสาว ๆ เลยค่ะ
พฤติกรรมช่างคล้ายกันเหลือเกิน แหะ แหะ

จริงค่ะ อาชีพผู้ตรวจสอบคนไม่ค่อยชอบขี้หน้าเลย
ตอนที่บริษัทเริ่มทำ TQM โดนส่งไปอบรมการตรวจสอบ
แล้วพอต้องตรวจสอบกับงานจริง โดนกลั่นแกล้งก็บ่อยเลยค่ะ

  

มาแห๋มรอบ อิอิ
ลืมตอบคุณไวน์ไปเจ้า

เชียงใหม่ไปภูเรือ ประมาณ 4 ร้อยกว่าโลเจ้า
จินเอารถคันใหญ่ไป ออกเจ๊าตวย เลยทำเวลาได้เร็วเจ้า
มีแวะที่ วัดพระธาตุศรีสองรัก อ.ด่านซ้าย กำเดียวบะดายเจ้า

  

จัดซื้อจัดหา เป็นขั้นตอนที่เกิดทุจริตได้ง่ายสุดแล้ว
แค่เอาคนซื่อสัตย์อย่างพี่ไวน์มาทำก็ลดค่าใช้จ่ายได้มหาศาลแล้วนะครับ จากการไม่โกงเข้ากระเป๋าตัวเอง
จับฉลากปีใหม่ ผมไม่ได้ร่วมเล่นมานานแล้ว ปกติจะลิมิตไว้ว่าต้องซื้อของมูลค่าเท่านี้ๆ
ของขวัญที่อยากได้ที่สุดคือจับได้เงินใส่ซอง (เพราะมันเอาไปซื้อของที่เราอยากได้) แล้วจะจับไปทำม้าย...

  

ได้เหมือนกันค่ะ แต่ที่ไม่อยากได้มากกว่าคือลอตเตอรี่ค่ะ เหมือนจับของขวัญแล้วได้ลม

  

สวัสดีค่ะ คุณไวท์

งานประเภทผู้ตรวจสอบนี่
คงจะหนักใจตอนที่เราไปเจอความผิดของคนอี่นเข้า

คนถูกตรวจสอบ ก็ร้อนๆหนาว
เพราะรู้ความผิดของตัวเองดี

คนที่ตรวจสอบ ก็ถูกเกลียดชังไปซะงั้น
ทั้งๆที่เราก็ทำงานตามหน้าที่เนอะ

555 ... เรามาถึงบางอ้อเลยค่ะ
ที่คุณไวท์พูดถึงเงินทอน
เมื่อก่อนเราไม่ทราบความหมาย
นึกว่าเป็นเงินทอนจริงๆ ประเถทเป็นเศษเงินกระมัง ตอนนี้แจ่มแจ้งแล้วค่ะ

เรื่องจับฉลากนี่
เราก็ไม่ค่อยอยากได้ของตัวเองค่ะ
ได้ของคนอื่นนั้น รู้สึกว่า มันมีความตื่นเต้นมากกว่า

คุณไวท์รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

  

ไวน์กับสายน้ำ Diarist


เห็นภาพเงินใต้โต๊ะ แหม่ะ อารมณ์มันได้
วกเข้าเรื่องของขวัญ เป็นเรื่องปกติที่คนก็ลุ้นกัน สนุกตรงลุ้นนี่สิ
ยิ่งลุ้นว่าจะได้ของตัวเองอีก 555 เรื่องนี้ทำให้พี่ไวน์นึกถึงคนชื่อต้อยทุกปีสินะคะ
พี่ไวน์มีความสุขมาก ๆ ค่ะ

  

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

  

เวลาจับฉลากไม่อยากได้ของตัวเองเหมือนกันค่ะ มันไม่ได้ลุ้น

  

40% ไม่ใช่เรื่องเล่น มันแทบจะครึ่งต่อครึ่งเลย ตรวจไปตรวจมาเคยเจอตอมั้ยครับ อ้อ!! ผมลืมไปนายสั่งพี่ไวน์ลงมาเลยนี่ คงไม่มีตอ

ของขวัญถ้าเป็นของที่เราได้ใช้ประโยชน์ได้บางมันก็พอรับได้ แต่บางทีได้มาแล้วเป็นของที่เราไม่ได้เอาไปใช้ประโยชน์อะไรเลย แบบนั้นผมเอาไปบริจาค ให้คนอื่น ไม่ก็ทิ้ง

  

มีทุกวงการเจ้าเรื่องใต้โต๊ะ อิอิ

  

สวัสดีมีสุขค่ะ

แหมๆๆๆ...ลายน้ำแม่ตะลี ไม่ใช่ยันต์กันผีค่ะ
แต่ข้อความที่เขียนหน้าถ้ำยังมีอยู่
เป็นวันเปิดถ้ำให้เที่ยว
เป็นของนายพันเอก..อย่าไปเอ่ยชื่อเลยค่ะ

ไม้สักปลวกไม่ชอบค่ะ ที่บ้านเก่าใช้ไม้สักปูพื้น
ปลวกไม่กินแต่ผุเองตามกาลค่ะ

แต่โต๊ะเครื่องแป้ง เกือบร้อยปีก็ยังไม่ปลวกตัวไหนกล้ากินค่ะ ยังสภาพเดิมเป๊ะๆ

ใต้โต๊ะเจอทุกที่นะคะ อยู่ที่คนรับจะรู้สึกตัวหรือเปล่า..

ขอบคุณกำลังใจและไปคุยกันด้วยค่ะ

  

ภาพจิตรกรรมฝาผนังวัดพระแก้ว เค้าเคลมว่า เป็นภาพจิตรกรรมที่ยาวที่สุดในโลก ... ในโลกจนได้ค่ะ

เที่ยวไม่เยอะเท่าไหร่ค่ะ อาศัยว่าถ่ายรูปมาเยอะ เลยดูเหมือนได้เที่ยวบ่อย ๆ ค่ะ

ขอบคุณค่ะ

  

สวัสดีค่ะคุณพี่ไวน์..

ยังม่ได้เขียนงานตะพาบเลยคะ

อ่านของเพื่อนๆพี่ๆไปก่อนนะ

  

ผมทำการค้า
แล้วก็ทำการค้าแบบรักษาคำพูด
ผมจึงไม่ชอบคนโกหกครับพี่ไวน์
คนที่รับปากแล้วไม่ทำ
คนที่รับปากแล้วทำอีกอย่าง
คนแบบนี้ให้ผมเลือก
ยังไงก็ไม่เลือก
ไม่เชื่อใจครับ
ต่อให้ใครชอบแค่ไหน
ผมก็ไม่ชอบ
ไม่เลือกแน่ๆครับ

  

เคยทำงานแผนกเครื่องดื่มค่ะ
บางทีในกล่อง ก็มีเหล้าไม่ครบ
เรานับแต่กล่อง ไม่ได้ตรวจสอบข้างใน
บังเอิญว่ามีเพื่อนร่วมงานดี
เขาบอกว่าหยิบไปเอง
ก็เลยรอดตัวไปค่ะ

  

เล่าเรื่องบริษัทรุ้งก็งงเกี่ยวกับของขวัญตรงไหนหว่า สรุปตอนจบนี่เอง

เรื่องใต้โต๊ะนี่เป็นธรรมดาเลยนะคะ แต่คนอย่างพี่ไวน์ที่ไม่ยอมตามน้ำนี่สิไม่ธรรมดา

ที่บริษัทรุ้งสั่งโต๊ะตัวละ สี่หมื่นมั้ง ผจก.บอกสั่งเองหลักพัน ถามทำไมเราไม่สั่งเอง งบก็งบสาขาเสียดาย คำตอบคือไม่ได้ต้องให้สนญ.สั่ง เขามีฝ่ายเฉพาะที่เราเรียกกันว่าฝ่ายกินน่ะแหละ คงอ้วนพุงพลุ้ย เพราะทุกอย่างเขาต้องมีการยื่นซองประมูลไม่ใช่สาขาเราสาขาเดียวแต่ทุกสาขาใช้เหมือนกันหมด เขาคงอิ่มแปล้นิ ของที่ได้บอกว่ามาจากนอก ก็งั้นๆ แหละ ที่บ้านน้องซื้อมาใช้หน้าตาเหมือนกันเด๊ะ ห้าพันเอง ได้ยินแล้วเศร้า เพราะมันค่าใช้จ่ายสาขาเรา

เวิ่นเว้อซะยาวสรุปพี่ไวน์ไม่ได้ของตัวเองตรงแลกของกับเพื่อนใช่ปะคะ

จับฉลากที่บริษํทรุ้งพนักงานไม่ต้องหาของขวัญค่ะ แค่เอาตัวไปลุ้นรางวัลพอ สนญ.จัดการเรื่องของขวัญ ก็ลุ้นกันไปจนกว่าของขวัญชิ้นใหญ่จะออกก็จบภารกิจกลับบ้านได้ แบบนี้รุ้งชอบนะ ได้ลุ้นทุกปี ไม่เคยได้รางวัลใหญ่ เคยได้มากสุด ห้าพันบาทมั้ง แค่นี้ก็ดีใจล่ะ ลุ้นตั้งกะรางวัลพันบาท อยากได้หลักหมื่นบ้างแต่วาสนาไม่ถึง ได้แต่ลุ้นปีต่อไปหากยังทำงานที่นี่นะ

  

อ่านแล้วก็ขำ ต้อย ครับ

  

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

  

เดี่ยวนี้นอกจากจะได้ใบแจ้งยอดแล้ว ยังมีบริการโทรตามด้วยนะคะว่าจะถึงกำหนดแล้ว จ่ายๆๆๆๆ
ตรวจสอบก็อาจจะมีคนไม่พอใจ กลัว กันบ้างเนอะๆ ปล. ป่าป๊าน้องซีทำงานบริษัทต่างชาติมีจับของขวัญเยอะมากปีใหม่ทีหลายกลุ่มมาก เคยได้ทองด้วย อิอิ

  

สนุกตอนลุ้นของรางวัล^^

  

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไวน์

พี่ไวน์ก็วิ่งนะครับ
ผมชอบเดินครับ
แต่สองสามวันมานี้
หลบฝุ่นนอกร้าน
วิ่งในร้าน
ปรากฏว่าผมวิ่งได้ 10 นาทีต่อเนื่อง
เลยติดใจ
เมื่อวานลองวิ่ง 15 นาทีตอ่เนื่องก็ยังได้อีก
แต่วิ่งนอกร้านยากมาก
เพราะยังมีฝุ่นอยู่เลยครับ

การเมืองช่วงนี้
มีแต่เรื่องหนักแผ่นดินนะครับ 555

  

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตเจ้าคุณไวน์

ที่เขาค้อหันเพื่อน ๆ ไปแอ่วมา
กะหันก้าดอยกะหล่ำ เคยคิดอยากจะไปแอ่ว
มาคิดไปคิดว่าไปผ่อดอยกะหล่ำ
ไปยะหยัง แถวบ้านจินตางไปสะเมิงกะมี 55
แต่อยากไปหันวัดพระธาตุผาซ่อนแก้วสักเตื้ออยู่เจ้า

ตอนไปแอ่วน่าน ไป อ.บ่อเกลือ
ผ่านขุนสถาน หันดอยโล้น จากการปลูกข้าวโพด
สุดลูกหูลูกต๋า นักว่าที่ภูเรือแห๋มเจ้า
ตอนนั้น ยอมฮับว่าตะลึงมาก
บะคิดว่ามันจะโล้นได้จะอี้ล้ำเหลือ

บะแปลกใจเจ้าเพราะตลอดเส้นทางหั่น
มันเป็นของชาวเขา เขาบะมีที่ทำกินที่มีโฉนด
ลูกหลานนัก กะต้องทำมาหากินด้วยการทำลายป่า
ยิ่งโลภตะใดกะทำลายนักเผื่อผลิตตะอั้น
คิดอย่างเดียวคือ รายได้จากผลผลิต

คนหมู่นี้มีดีอย่างเดียว คือ หมั่น หมั่นยะก๋านแต้ ๆ
แต่สิ่งที่เขาทำสืบต่อ ๆ มารุ่นสู่รุ่น
มันคือความหายนะสู่มวลมนุษย์แต้ ๆ เจ้า

แก้ยากเจ้า จินมองเห็นว่าคนที่แก้ไข
มีคนเดียวแล้วเปิ้นกะบะอยู่กับเฮาละ
คนที่ทำหื้อชาวเขาฟังและเทอดทูนได้
ต่อหื้อเอาเจ้าหน้าที่ป่าไปไปกวาดล้าง
เป็นร้อยปีกะทำยากเจ้า ปัญหามันรากหญ้าละ

โลกร้อนขึ้นทุกปี แห้งแล้งนักขึ้น
ภัยธรรมชาติรุนแรงขึ้น ดินถล่ม น้ำป่าไหลหลาก ซะปะ
แล้วคนกะโทษธรรมชาติ แต่บะเคยโทษตัวเองเลย

อู้แล้วกั๊ดอกเนอะ
เวลาที่ไปหันดอยโล้น ๆ จะอี้
มันฮู้สึกแย่มาก ๆ เลย