No. 793 ความกลัว แต่ไม่น่ากลัว เอะ...? ตะพาบ
No.  793   ความกลัวที่ไม่น่ากลัว เอะ....?     (ตะพาบ)


 
เรื่องความกลัวหรือน่ากลัว  ผมว่าน่าจะมีความกลัวกันทุกคนไม่มากก็น้อย  
 
บางแห่งน่ากลัว แต่เมื่อเราไปอยู่ คลุกคลีก็รู้ว่า มิได้โหดร้าย หรือน่ากลัวมาก แต่บางอย่างยังลึกลับ น่าศึกษาเรียนรู้
 
ครั้งที่ผมไปทำไร่ในป่าจันทบุรี ขับรถเข้าป่า  ผ่านเขาชะเมา จ.ระยอง ด้านหลังเขาที่คนทั่วไปไม่ค่อยรู้จักมุ่งสู่ อ.แก่งหาง 
แมวในตอนเย็นหลังเลิกงานที่สมุทรปราการ  กว่าจะถึงป่า ไฟหน้ารถพิคอัพสาดส่องไปบนถนนดินลูกรัง บางครั้ง
ถนนอยู่ระหว่างร่องเนินดินด้านซ้ายมือเป็นเนินเขา มีร่องดินเล็กรองรับน้ำฝนให้ลงลำห้วยข้างทาง



 
สองข้างทางมีต้นไม้สูงตระหง่านบางช่วง โล่งแหงนมองไม่เห็นดวงดาวเลย เลยไปกิ่งไม้ใหญ่ปกคลุมมืดมิดเสียงเครื่องยนต์
รถดังสม่ำเสมอ  เริ่มหิวข้าวดูนาฬิกากว่าสองทุ่มแล้วยังไปไม่ถึงไหน
 
ด้านขวาเป็นร่องน้ำลึก แสงไฟรถสาดไปเห็นตัวสัตว์กำลังเคลื่อนไหวช้า ๆ  แววตาสัตว์เป็นสีเขียว น่าจะเป็นพวก
กระต่าย  ขับเลยไปเรื่อย ๆ  ซ้ายมือมืด เพ่งตามอง เห็นแววตาสีแดงคู่หนึ่งน่าจะอยู่สูงจากพื้นประมาณ 1 ฟุต
เหงื่อเริ่มผุดขึ้นทั้งตัว  ......เสือ  กระจกปิดคงไม่เป็นไรมั้งมันคงเข้าขบกัดผมไม่ได้ 
หุ หุ ปลอบใจตัวเอง แล้วเร่งเครื่องรถให้ทะยานเร็วขึ้น


 
อีกครึ่ง ชม.ต่อมาขับรถขึ้นเนินสูงแล้ว ลาดลงเข้าสู่สวนยางพารา เกือบกิโลเมตรที่ขับผ่านสวนยาง ค่อยใจชื้นขึ้นมา
นิดใกล้สวนของผมแล้ว รถพิคอัพก็หล่นลงหลุมบนถนนดังโครม เครื่องดับ
ลงไปดูล้อหน้ารถ อยู่ในหลุมเพียงล้อเดียว น่าจะไปต่อได้
 
ขึ้นรถสตาร์ดรถ แชะ ๆ ๆ  ไม่ติด... เอาละซีรถรวน  พยายามเท่าใดก็ไม่ติด   มองไปทั้งหน้าทั้งหลังมืด จู่ ๆ ก็เห็น
แสงไฟแวบวับด้านซ้ายมือของรถแล้วก็ดับ หาย  แล้วก็มีแสงไฟสาดมาเห็น
 
บ้านหลังเล็กโย้เย้เป็นบ้านร้าง คนถูกฆ่าตายนานกว่า 3 ปี ไม่มีคนกล้าอยู่
 เห็นแล้วขนลุกเกรียว เส้นผมตั้งเด่ ทิ้งรถ รีบวิ่งบนถนนมุ่งสู่บ้านพักเกือบครึ่ง กม. กว่าจะถึงบ้านพักกลางป่าใหญ่ เหนื่อยตัว

เปียก รองเท้าผ้าใบหลุดเหลือข้างเดียว  น่ากลัวมาก
 
สิบกว่าปีมานี้ กลัวความมืด หรืออย่างอื่นค่อย ๆ หายไป(บ้าง) เพราะ
 
 ผมได้สนใจเรียนสมาธิก็ไป หลายแห่งเช่น วัดพระรามเก้า  สำนักสงฆ์เขาพระครู วัดอินทร์วิหาร
ร่มอารามธรรมสถาน ได้เข้าฝึกทำสมาธิไปปฏิบัติธรรมครั้งละหลายวันหลายคืน
 
ที่วัดอินทรวิหารบางขุนพรหม  คนอื่นกำลังเดินจงกรมเงียบ ๆ  ส่วนผมกล้ามเนื้อโคนขาด้านหลังตึงเจ็บมากเดินต่อ
ไม่ได้หรือที่เรียกว่า เจ็บสลักเพชรเลยกระเพลก ๆ  ไปนั่งบนเก้าอี้นั่งหลับตาทำสมาธิต่อดีกว่า
แต่ก็แปลกนั่งไม่นานจิตก็ดิ่งเข้าสมาธิ
และเกิดนิมิต หญิงจีนใส่กางเกงเสื้อขาวเดินกระเผลก ๆ มายืน แล้วพูดเบา ๆ ว่า  ลื้อเหมิองอั๊ว แล้วก็เดินหายไป
ต่อมาอาจารย์เรียกสอบอารมณ์หมายถึงสอบถามเรื่องทำสมาธิ
 
เพื่อนสองสามคนที่เป็นหญิง เรียนถามอาจารย์ว่า เกิดตัวลอย บางคนเห็นผี บางคนเห็นร่างตนเองหายไปบางส่วน
อาจารย์ก็ตอบว่า  นั่นคือนิมิตนะ  อย่าถือเป็นเรื่องสำคัญ  อาจจะเป็นเรื่องจริง หรือไม่จริงก็ได้ ไม่ต้องกลัว
ทำสมาธิต่อไปเรื่อย ๆ   จิตจะเข้มแข็งไม่ค่อยกลัวอะไร
สถานปฏิบัติธรรมพวกเราจะมีเมตตา ทำสมาธิแล้วแผ่ส่วนบุญกุศลให้คนที่ล่วงลับวันละหลายครั้ง  วิญญาณ
ที่ยังไม่ไปเกิดจะมาขอรับส่วนบุญ  ...
ตกลงวันนั้นผมเลยมิได้ถามว่า ที่ผมนิมิต อาซิ้ม เป็นผี  หรือวิญญาณ แหะ ๆ กลัวพระอาจารย์จะบอกว่า  ผี กะ วิญญาณ
อันเดืยวกัน
ต่อมาสมัครเข้าเรียนสมาธิที่ สถาบันพลังจิตตานุภาพ ของพระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์  ณ วัดธรรมมงคล กท
 หลังเลิกงานขับรถจากสีลม ไปเรียนวันละ สองชั่วโมงกว่า เรียนหลายเดือนมาก ๆ 555
 
พระอาจารย์/อาจาย์ จะให้พวกเราปฏิญานตนทุกวันว่า  ข้าพเจ้าจะไม่นำความรู้ หรือสิ่งที่พบเห็นในการทำสมาธิ
ไปใช้ในทางที่ผิด 
หมายถึงโอ้อวดว่า  ตนเองมีจิตที่เข้มแข็งกว่าคนอื่น เห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น ไปทำนายทายทัก ให้หวย
เพื่อหวังที่จะให้คนอื่นมอบเงินสินทรัพย์โดยเด็ดขาด
 
แน่นอนทุกคนยอมรับใน คำปฏิญานนี้  ก็ไม่ได้คิดอะไร   ภายหลังค่อย ๆ สังเกต ตามบ้านคนทรงเจ้า
หรือแม้แต่ศาสนาสถานบางที่ มอมเมาทำให้คน หลงเชื่อชักจูงไปในทาง โลภ หลง
เลยมีความรู้สึกไม่ดีกับ คนที่ไปชักจูงคนอื่น ไปในทางที่ไม่เหมาะ
 
ผมยังคงไปเรียนทุกวัน  เพื่อเก็บหรือทำชั่วโมงให้ได้ตามที่สถาบันกำหนดไว้ จะได้มีสิทธิสอบข้อเขียน สอบภาคปฏิบัติ
และสอบภาคสนามคือธุดงบนดอยสูง เมื่อผ่านแล้วจึงจะถือว่า ศึกษาสำเร็จไปแล้วขั้นหนึ่ง
 
วันเสาร์อาทิตย์ไม่ต้องไปทำงาน ตอนเช้าก็จะไปปั่นจักรยานที่สวนน้ำบึงหนองบอนกว้างกว่า 644  ไร่ระยะนั้น
ยังไม่เป็นที่รู้จักคนทั่วไป คนน้อยมาก ๆ  เกือบไม่มี ข้างล่างเป็นถนนบนแหลมยาว 700  เมตร


 
ปั่นจักรยานได้ประมาณ 30  กม..จิตเริ่มนิ่ง จะเข้าไปในแหลมที่ยื่นไปกลางบึงใหญ่ เป็นอุโมง
ต้นไม้ร่มรืนลมพัดผ่านเบา ๆ ไปนั่งสมาธิ  เพื่อจะได้ใช้ รายงานสถาบัน(เป็นหนังสือว่าทำสมาธิพิเศษ)
 
ใช้แทนการเก็บชั่วโมงเรียนปกติได้ (กรณีโดดเรียน เอ้ยต้องเดินทางไปทำงานนอกสถานที่)
วันหนึ่งในเดือน สิงหาคม นั่งหลับตาทำสมาธิได้ครู่เดียวก็ ดิ่งเข้าสู่สมาธิ  ปิ๊ง.....
ไม่นานก็รู้สึกว่า


 
มีร่างชายชาวบ้านนั่งยอง ๆ  อยู่ด้านหน้า  กับหญิงชายต่างศาสนา หญิงมีผ้าโผกหัวสีน้ำตาลอ่อน
ยืนนิ่งคู่กัน อยู่ขวามือ มองมา คล้ายกับรอผมอยู่
 
นั่งหลับตา แล้วทำไม เห็น  นั่นซิ  เกิดความคิดว่า  น่าจะเป็นวิญญาณมารอ 
  จำคำของพระอาจารย์หลายท่านว่า  พวกเขามาดีมาขอส่วนบุญที่เราทำ
เลยแผ่บุญกุศลเป็นภาษาไทยให้ ทั้งสาม ครู่เดียวทั้งสามก็หายไปเงียบ ๆ  ผมเลยนั่งทำสมาธิต่อ
 
พระอาจารย์หลวงพ่อวิริยังค์สอนตอนหนึ่งว่า  ขณะที่เราเปิดตามองทั่ว ๆ ไป หรือแม้แต่อ่านหนังสือ
เห็นภาพหรือเรื่องราวก็จะจำไว้  เสมือนจิตของเราเป็นแผ่นฟิล์มถ่ายภาพ จะบันทึกไว้นานแสนนาน
และเมื่อถึงเวลาเราจิตอ่อน  หรือสมาธิมีน้อย เมื่อเรานอนหลับ หรือขณะนั่งสมาธิ 
ภาพเหล่านั้นอาจจะ กลับมาเห็น  มีการปรุงแต่งด้วย  นึกศึกษาไม่ต้องกลัว ไม่ต้องสนใจ
บริกรรมพุธโธ ๆ  ไปภาพจะหายไปเอง
 
แต่ บางครั้งที่เกิดนิมิต  อาจจะเป็นเรื่องจริง  เมื่อเห็นแล้วมีความสุข ความสงบแผ่สร้านไปทั่วกาย อาจะเข้าถึง ฌาน
ขั้นต้น ๆ  อย่าไปปรีดาดีใจ  อย่าติดฌาน(มีความรู้สึกสุข) เพราะการสะสมพลังจิตมีเพิ่มก็จริง แต่ไปไม่ไกล
คนใดมีพลังจิตสะสม จะก้าวสู่จุดสูงสุดได้
 
หลวงพ่อกำชับว่า  ทำสมาธิเพื่อเข้าวิปัสนา  อย่าเป็น  วิปัส(นึก)  
ขยายความคือ  อย่าเกิด มโนนีกเองว่าเห็นโน่น เป็นการหลอกตัวเองว่า ทำสมาธิถึงขั้นโน้น ขั้นนี้ซึ่งไม่ใช่เลย
 
ผมพยายามทำสมาธิบ่อย เพราะเคยสังเกตว่า ทำให้จิตเข้มแข็งไม่เชื่ออะไรง่าย การตัดสินใจ
ในการทำงานดี ต่อกิจการ นอนหลับง่ายมาก ๆ
 
แล้วเกิดความกลัวผีบ้างปะ   แหะ ๆ  ก็มีบ้างเมื่อ ไม่ค่อยเข้าสมาธิ เพื่อน ๆ สนใจติดต่อสถาบันพลังจิตตานุภาพหรือ
ที่ใดก็ได้เข้าศึกษาอย่างแท้จริงจะเป็นผลดี
 
ขอบอกอีกอย่าง  ควรเข้าศึกษาในขณะที่จิตเราค่อนข้างปกติ  ไม่มีทุกข์มากนักจะเข้าถึงได้ง่าย
ถ้าเรียนสมาธิ ตอนที่ทิ้งแฟน หรือขณะที่มีหนี้สินเยอะ ทำยากมาก ๆ  แต่หลายคนทำได้ 
ผมเห็นคนอื่นนะครับ

 
ขอบคุณเพื่อนผู้เอื้อเฟื้อภาพ
L                        1,505,348
st.ผู้เข้าแวะเยือน  1,503,667
=                               1,681
 
ขอบคุณเพื่อนที่แวะมาเยือน มาเม้นท์ทิ้งร่อยรอยไว้จะได้ไปทักทายครับ
 



Create Date : 17 มิถุนายน 2562
Last Update : 21 มิถุนายน 2562 5:13:06 น.
Counter : 1646 Pageviews.		  
39 comments
Share
คนสัมภาษณไม่ท้อ ผู้สมัครไม่ถอย peaceplay
(26 มิ.ย. 2568 10:25:27 น.)		ถนนสายนี้มีตะพาบ ประจำหลักกิโลเมตรที่ 379 : เรื่องที่มักเข้าใจผิด The Kop Civil
(25 มิ.ย. 2568 15:27:14 น.)
คิดไม่ค่อยออก peaceplay
(17 มิ.ย. 2568 00:17:36 น.)		สวนรถไฟ : นกสีชมพูสวน ผู้ชายในสายลมหนาว
(16 มิ.ย. 2568 15:03:09 น.)

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณSweet_pills, คุณกะว่าก๋า, คุณhaiku, คุณเนินน้ำ, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณmcayenne94, คุณตะลีกีปัส, คุณเริงฤดีนะ, คุณเรียวรุ้ง, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณแมวเซาผู้น่าสงสาร, คุณสองแผ่นดิน, คุณRinsa Yoyolive, คุณnewyorknurse, คุณธนูคือลุงแอ็ด, คุณkae+aoe, คุณJinnyTent, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณALDI, คุณtoor36, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณInsignia_Museum, คุณFreakGirL, คุณกาปอมซ่า, คุณmariabamboo

  
สวัสดีค่ะพี่ไวน์

บรรยากาศมืดเปลี่ยวเห็นแววตาสัตว์ได้จากแสงไฟ
ยิ่งไปเดี่ยวยิ่งน่ากลัวนะคะพี่ไวน์

การทำสมาธิ ผู้ปฏิบัติได้รับประโยชน์อย่างมาก
สาธุกับคำสอนของพระอาจารย์ค่ะ
โดย: Sweet_pills วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:6:56:02 น.
  

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

อ่านแล้วนึกภาพตาม
มีหลายช็อตที่น่ากลัวในเรื่องนี้ของพี่ไวน์ครับ

การนั่งสมาธิก็ทำให้ผมเห็นเหมือนมีคนมาทัก
เ)็นผู้หญิงมีอายุ
ผมเลยไม่ค่อยชอบนั่งสมาธิ
แต่พระอาจารย์ก็บอกว่า
เห็นก็สักแต่ว่าเห็น
เห็นแล้วปล่อยผ่านไป
แต่ตัวผมนี่ล่ะครับ
ที่ปล่อยไม่ได้ 555

แต่ชอบอ่านนะครับ
เวลาพี่ไวน์เล่าเรื่องประสบการณ์เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรม
อ่านสนุกครับ เพราะเป็นประสบการณ์ตรงของพี่เลย


โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:6:57:52 น.
  
อ่านสนุกมากค่ะ คุณไวน์
เป็นความสามารถเฉพาะตัวจริงๆ

ขอบคุณที่ไปอ่านตะพาบของพี่นะคะ
แต่พี่สังเกตว่าคุณไวน์ไม่เล่นกิจกรรมโหวต
กับพี่แล้ว พี่ก็อยากเลิกเหมือนกัน
ถ้าใครเลิก พี่ก็เลิกด้วยค่ะ

โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:9:39:44 น.
  
หนูห่างการทำสมาธิมานานมากเลยค่ะพี่

พองานยุ่งมากๆ แล้วก็ไม่มีเวลาให้ตัวเองเลย ตอนนี้ก็ทำโน่นนี่อีก

ไม่ใช่ไปอบรมค่ะ ไปลงเรียนเป็นเรื่องเป็นราวเลยค่ะ เรียนภาษาจีนค่ะพี่ตูน

บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ไวน์กับสายน้ำ Diarist ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น
โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:9:55:36 น.
  
พี่ไวน์เห็นพวกเขามาขอส่วนบุญ
วินิจฉัยว่าพี่ไวน์มีบุญเยอะเขาจึงมาขอ
แต่ถ้ามาดีก็ไม่ค่อยเท่าไหร่นะคะ
ถ้ามาแบบน่ากลัว บรื๋อ.. ยังไงหนูก็กลัวค่ะ
ยิ่งมาเจอสถานการณ์รถเสียใกล้บ้านร้างตอนกลางคืนแบบพี่ไวน์ละก็ แผ่นแน่บอย่างเร็วเลยจ้า
โดย: เนินน้ำ วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:9:55:49 น.
  
ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับพี่ไวน์

ผมตัดสินใจจะเขียนเรื่องนี้ไปเรื่อยๆครับพี่ไวน์
สนุกดีครับ เขียนไปโดยไม่มีพล็อตเลย 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:11:08:38 น.
  
สวัสดีมีสุขค่ะ

นิมิตต่างๆ สนุกดีค่ะ
ไม่เคยเกิดกับตัวเอง
เพราะไม่เคยนั่งอะไรแบบนี้
ยังบุญน้อยอยู่ค่ะ
นั่งนานไม่ได้เจ็บกระดูก...แฮ่ะ
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:12:36:52 น.
  
อ่านแล้วก้กลัวการนั่งสมาธิที่เกิดนิมิต

ของอ้อเริ่มต้นนั่งสมาธิแแบบแปลกๆค่ะ

เพราะเริ่มนั่งกับ master ชาวดัช ที่พระใหญ่ จ.ภูเก็ต
ความที่เพื่อนๆเดินขึ้นไปไหว้พระ
อ้อเดินตามกลุ่มไม่ทัน เลยหยุดแค่จุดที่เขาสอนสมาธิ
ยืนๆมอง อจ.ฝรั่งบอก ..Wanna try
I'll teach you.
ลองนั่งไหมคนเดียวสอน
OK..เลย 555

ดีกว่าอยู่เปล่าๆ ก็ลองนั่งตาม
จิตก็นิ่งดีไม่วอกแวก

แต่รู้สึกเบาสบาย

โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:12:49:53 น.
  
เริ่มต้นพาเข้าป่า แล้วเดินเข้าวัดเฉยเลย

เรื่องผีรุ้งเกิดมาไม่เคยเห็น อย่างมากที่เป็นคือรู้สึก

เวลาจิตแข็งๆ ก็อยากนั่งคุยกะผี แต่ถ้าจิตใจอ่อนไหวก็กลัวเป็นเหมือนกันนะ ห้ามโผล่เด็ดขาด
โดย: เรียวรุ้ง วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:14:26:16 น.
  
มาอีกรอบค่ะพี่ไวน์
จากบล็อก ใช้ใบผักอะไรก็ได้ที่กินได้น่ะค่ะ
อร่อยทุกอย่างค่าาาาาา ยกเว้นตำลึงบ้าน อ.เต๊ะนะคะ
โดย: เนินน้ำ วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:15:34:33 น.
  
ไม่ค่อยชอบความมืดค่ะ มองไม่เห็นอะไรแล้วคิดไปต่าง ๆ นา ๆ อะไร ๆ ก็พาลจะเป็นตัวนั่นนี่ไปหมด สิ่งที่มองไม่เห็น และไม่เคยเจอ แต่ก็ไม่อยากเจอค่ะ

*** ช่วงที่ไปเกียวโต 18-19 พฤษภาคม 2562 อุณหภูมิประมาณ 20 ต้น ๆ ค่ะ กำลังสบายเลยค่ะ แต่ก็ใส่เสื้อแจ็คเก็ตทับนะคะ
โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:17:18:48 น.
  
มาทิ้งรอยค่ะะะะ
โดย: อุ่น ๆ IP: 1.47.109.97 วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:17:40:41 น.
  
เพิ่งเห็นว่าลืมเม้นท์ค่ะ กำลังจะเม้นต์คนมาขัดจังหวะ
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ พี่ไวน์ตั้งใจปฏิบัติต่อเนื่อง ไม่ว่าการเริ่มจะมาเพราะอะไรก็ตาม
เวลาจิตสงบเป็นสมาธิ ออกรู้เห็นเมื่อผ่านขั้นตอนการกลัว มาทบทวนกลับก็แปลกๆสนุกๆดีนะคะ แต่จะอยากให้มีก็ไม่ได้ ไม่อยากให้เห็นก็ไม่ได้อีก ไม่รู้ไม่เห็นก็ดีไปอีกแบบ
แล้วแต่ชอบนะคะ
โดย: mcayenne94 วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:18:16:25 น.
  
ป่าอ.แก่งหางแมว มีช้างไหมครับ โชคดีเดินไปครึ่งช.ม.ไม่เจอสัตว์ร้าย
ไม่ลองไปศึกษาการทำสมาธิ ที่วัดป่าศิวิไลซ์ พิจิตร บ้างครับ
โดย: สองแผ่นดิน วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:22:46:28 น.
  
บางคนเลือกตัดปํญหาออกไปค่า
ตัดความกลัวออกไปได้ไหม
ทั้งที่ใจยังหวาดอยู่ เท่ากับหลอกตัวเองไปอีก
สำหรับความกลัวเหล่านั้น



โดย: Rinsa Yoyolive วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:23:49:02 น.
  

สวัสดีค่ะคุณไวน์
น้อยเองก็กลัว.. ไม่กล้านอนคนเดียว
แต่ไปปฏิบัติธรรมสามครั้ง ต้องนอนห้องละคน
ก็ไม่กลัวอะไร คงเป็นเพราะห้องใกล้ๆกันมัง
เรียกว่าห้องติดกันแค่ฝาห้อง ห้องก็ไม่กว้างด้วย

อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
น้อยก็คงต้องฝึกปฎิบัติไปเรื่อยๆ เมื่อมีโอกาศค่ะ
โดย: newyorknurse วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:2:14:13 น.
  
ขออนุโมทนาสาธุกาลด้วยครับ พี่ไวน์
สุขอันใดหรือ?จะเท่าความสุขสงบ เป็นไม่มี

จิตที่ไม่สงบเป็นจิตที่น่ากลัวที่สุด
ในค่ำคืนหนึ่งที่ไปเดินหลงทางณ.มหานครอันยิ่งใหญ๋
"ชาญเมืองกรุงปักเขคฉ่าวหยาง"เมื่อเดือนพค.61
ถามจิตตนเองว่า แก่มาเดินอยู่ทำไม? ในยาม 02:00น.
เช่นนี้.

เดินไปในยามเที่ยงคืนแล้ว แปลกใจมั้กๆมาก ในมหานครแห่งนี้ ในยามนี้ ทำไม?จึงปราศจากผู้คน แหงนมองรอบๆตัว
กล้องซีซีทีวี ติดตั้งอยู่รอบตัว วันนี้เมืองนี้เป็นเมืองที่น่าไปเดินชมเล่นยิ่งนัก แต่ต้องไปเดินในยามกลางวัน.

กลับมาที่เมืองไทย....
แฮ่ๆๆๆๆเกมส์ที่พวกเขาวางสนุ๊กไว้นั้น แน่นอนน่าจะ
ไว้วางใจได้...
แต่เกิดดันมีชนยุคใหม่ ชั้นลูกๆหลานๆมันดันรู้เท่าทัน เกมส์...
กาลข้างหน้านั่น ลุงคงจะเนื่อยแน่...!!!!

มีสามสหาย พิษสนุ,ทนายวันชัย,บวรศักดิ์, คงใช่กระมังครับพี่ไวน์.

นึกว่าพี่ไวน์ลุยเอง....
ขอขอบคุณพี่ไวน์ครับ ที่แวะไปคุยด้วย
สวัสดียามเช้าครับ


โดย: ลุงแอ็ดคิดถึงอดีตที่ผ่านมา (สมาชิกหมายเลข 4365762 ) วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:5:39:58 น.
  


สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:6:23:20 น.
  
มนุษย์เรามักกลัวในสิ่งที่ไม่เคยเห็นเสมอ
มันจึงมีเรื่องผีสาวเทวดามาเกี่ยวกับวิถีของชีวิตด้วย..
โดย: wicsir วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:8:04:39 น.
  
หูย...แอบกลัว
โดย: kae+aoe วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:8:37:03 น.
  
ชอบคำนี้เจ้า
ทำสมาธิเพื่อเข้าวิปัสนา อย่าเป็น วิปัส(นึก)
แต้ ๆ หนา จินอ่ะ วิปัสนึกไปเสียเยอะ 55555

นึกว่าจะเจออย่างนั้นอย่างนี้ เลยทำหื้อบะกล้า
นั่งหลับต๋าอยู่ดี ๆ กะมโนว่าเสียวสันหลังเย็นวาบ ๆ
บางทีก่อมโนว่ามีไผ๋บะฮู้มาสั่งซ้อนทับตางหลังเอา
มันทำหื้อนั่งสมาธิคนเดียวต่อบะผด ไปบะถึงไหน


พอมาอ่านเรื่องที่คุณไวน์เขียนวันนี้
มือไม้อ่อน บะอาวววว เน้อ กลัวววววบะอยากเจอแบบนี้
มาขอส่วนบุญก่อจ้างเถอะ จิตบะแข็งปอ
จะเสียสติเป็นผีบ้าเอา จินกลัวผีเจ้า 5555
โดย: JinnyTent วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:16:39:37 น.
  
ขอบคุณมากค่ะพี่ไวน์^^

อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
โดย: สันตะวาใบข้าว วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:20:57:26 น.
  
ขอบคุณค่ะที่แวะไปรูปเก่าๆวิถึริมน้ำค่ะ
โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:22:12:15 น.
  
รถเสียในป่ามืด ๆ ด้วย น่ากลัวจริง ๆ ค่ะ
ยังไม่มีโอกาสฝึกสมาธิค่ะ ตอนนี้คงฝึกได้ยาก
เพราะคนที่บ้านจะเสียงดัง ตกใจตลอด
คุณไวน์เข้าสมาธิได้เร็ว และเหมือนจะได้เกือบทุกที่เลยนะคะ
โดย: ALDI วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:22:32:30 น.
  
เข้าป่าแล้วเจอแบบนั้นเป็นผมก็กลัวนะครับ ความกลัวมันเกิดเพราะความไม่แน่นอน และคาดในสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ได้มันเลยกลัว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะจิตเราปรุงแต่งไปเอง

ผมคงต้องเริ่มที่การสวดมนต์ทั่วไปก่อน รู้สึกช่วงหลายปีนี้ห่างหายไปมาก
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:22:40:04 น.
  
หนังสือเล่มนี้ผมเคยอ่านเมื่อนานมาแล้วครับพี่
กลับมาอ่านใหม่รอบสอง
ชอบมากกว่าครั้งแรกครับ 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 มิถุนายน 2562 เวลา:23:02:48 น.
  

สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:6:36:15 น.
  
สวัสดีมีสุขค่ะ

ขอบคุณกำลังใจให้ตะพาบ ...กลังงูด้วยค่ะ

เจอเห่านี่สะดุ้งแล้ว
ถ้าเจอจงอาง ต้องสลบอยู่ตรงนั้นแหละค่ะ
วิ่งไม่รอด แต่ถ้าเจอใครมาปรากฏต่อหน้าแล้วบอกว่า
ลื้อเหมืองอั๊ว...คงเผ่นป่าราบเป็นแน่แท้ค่ะ
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:10:41:48 น.
  
ส่วนใหญ่สาวไม่ค่อยเดินทางกลางคืนค่ะ แต่ถ้าไปแบบนี้คงกลัว
โดย: sawkitty วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:16:40:07 น.
  
การปฏิบัติธรรมเมื่อจิตพร้อมจะดีกว่า เชื่อเช่นนั้นครับ
เพื่อนผมคนหนึ่งตัองกินยาระงับประสาทเป็นประจำ
เขาลางานประจำ ไปบวชที่วัดแห่งหนึ่งในต่างจังหวัด สงบเงียบมากๆ หวังว่าจะรักษาจิตใจให้สงบ พอสึกออกมาเป็นหนักกว่าเดิม ภายหลังต้องลาออกจากงาน
โดย: Insignia_Museum วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:18:50:26 น.
  
เห็นด้วยกับพี่ไวน์จริงๆครับ
นักเขียนกับงานเขียนของเขา
บางทีก็ต่างกันจริงๆ
เหมือนบล็อกเกอร์บางคนที่ผมเคยเจอ
เขียนบล้อกทะลึ่งทะเล้น แต่ละเม้นท์นี่ฮามาก
แต่เจอตัวจริงสุภาพ เรียบร้อยครับ 555

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 มิถุนายน 2562 เวลา:23:13:35 น.
  
อ่านข้ามๆไปบ้างก็ได้ค่ะ 55
อ่านไม่เท่าไรนะคะ แปลเนี่ย แปลไปอยากจะ
คายของเก่าไป กว่าจะแปลเสร็จแต่ละบท
ต้องขัดเกลาหลายรอบ อ่านซะหายเอียนไปเลย
อีตาคนเขียนก็ถึงใจทุกบททุกตอน


โดย: ภาวิดา คนบ้านป่า วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:6:05:13 น.
  
สวัสดียามเช้าครับพี่ไวน์

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:6:48:31 น.
  
เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง

emoสวัสดีครับ



มีความสุข นะครับemo
โดย: เซียนกระบี่ลุ่มแม่น้ำวัง วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:7:35:17 น.
  
สวัสดีค่ะ คุณลุงไวน์
อิอิ
อ่านเพลินอีกแล้ว ตอนเข้าป่านี่น่ากลัวจังค่ะ
แล้วก็ทำให้นึกถึงเคยไปอยู่วัดถือศีล 8 นั่งสมาธิบ่อยๆ แต่รู้ว่าตัวเองไม่ค่อยเข้าถึง 555
ตอนอยู่ที่วัดไม่เท่าไหร่ค่ะไม่ค่อยเจออะไร แต่พอกลับบ้านมาทีไร ทั้งๆที่รู้สึกเพลียมากมาย แต่ก็นอนไม่ได้เหมือนมีคนมาสะกิดในสภาวะสะลึมสะลือ ก็ต้องลุกมากรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศลให้ถึงจะหลับลงทุกที
ตอนแรกๆคือกลัวมาก ตอนหลังๆก็เริ่มจะชิน แต่ก็ยังกลัวอยู่ โชคดีที่ไม่เจอบ่อยๆ ยิ่งพักหลังไม่ได้เข้าวัดทำสมาธิอะไรเลย ไม่เคยเจอเลยค่ะ เอ๊ะมันดีหรือไม่ดีเนี่ย

โดย: FreakGirL วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:9:43:37 น.
  
แฮ่ๆๆๆ อ่านแล้วแอบกลัวนะคะคุณไวน์


เป็นปอม ปอมคงกลัวน่าดู
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:17:14:36 น.
  
ไวน์กับสายน้ำ Diarist


ไว้วันหลังพี่ไวน์แวะวัดผาลาดนะคะ
มีเจดีย์และถ้ำโบราณอายุ หกร้อยกว่าปีด้วยค่ะ
ขอบคุณพี่ไวน์สำหรับกำลังใจค่ะ
ปล.ที่ปั่นน่าแว๊นซ์มากค่ะ ที่ปั่นร่มรื่นอย่างนี้น่าไปปั่น น่าพักผ่อนมากค่ะ
โดย: mariabamboo วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:18:38:25 น.
  
สถานการณ์ตอนนี้
ในเส้นสันกำแพง
ทยอยปิดร้านกันเยอะมากครับพี่
เป็นปีที่ยากลำบากที่สุด
ทัวร์จีนก็ไม่มา
มาก็ไม่ซื้อ

พนักงานโดนลอยแพ ลดเงินเดือน
ตัดวันทำงาน
ไม่รู้ลุงตู่จะรู้รึเปล่านะครับ
ว่าตอนนี้สถานการณ์ด้านการท่องเที่ยวเลวร้ายขนาดไหน

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มิถุนายน 2562 เวลา:19:25:03 น.
  
ยังไม่เคยปฏิบัติแบบจริงๆจังๆเลยค่ะ
มาอ่านสะสมความรู้เอาไว้ก่อน
โดย: ณ มน วันที่: 24 มิถุนายน 2562 เวลา:11:58:47 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Rimtarn.BlogGang.com

ไวน์กับสายน้ำ
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ผู้ติดตามบล็อก : 94 คน [?]

บทความทั้งหมด