อ๊อด อ๊อด....ยอดมานุสสส
ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องจริง..หรือเป็นนิยาย..ผมก็สุดประทับใจ..ที่ได้อ่าน



สวัสดีครับเพื่อนๆ



ช่วงนี้ผมยุ่งและก็วุ่นวายกับเรื่องเรียนอยู่เยอะพอสมควร งานเยอะมากๆๆ แถมต้องแก้วิทยานิพนธ์ อย่างที่บอกว่าภาษาอังกฤษผมก็สุดจะห่วยแตก


ช่วงนี้จะว่าไปก็ 3-4 วันแล้วหล่ะ ผมได้แต่เข้าไปแวะเยี่ยมเพื่อนคนนั้นทีคนนี้ทีตามบล๊อกต่างๆ อ่านเรื่องราวของเพื่อนๆ แต่ของตัวเองไม่อยากเขียนไม่มีอะไรจะเขียนครับ แถมยังคอยลุ้นกับสถานการณ์เหตุบ้านการเมืองที่ทำเอาใจคอไม่ดี คิดถึงบ้าน คิดถึงเมืองไทย...แต่ภาวนาให้ทุกอย่างดีขึ้นตามลำดับครับ....ส่งใจช่วยประเทศชาติอันเป็นที่รักด้วยครับ



วันนี้ผมเองก็ออกจะเหนื่อยมากๆๆ เพราะเริ่มแลปแต่เช้า เสร็จก็เย็นค่ำ...กลับมาไม่มีแรงทำอะไรแล้วครับ ข้าวกับไข่เจียวเนี่ยแหล่ะ ที่พึ่งพายามไม่มีปัญญาจะลุกขึ้นทำอะไร เห้อ....เบื่อไข่เจียวเหมือนกันนะ..วันหลังทำไข่ดาวมั่งดีกว่า...อิอิ



เพื่อนของผมคนหนึ่งส่งอีเมลล์มาบอกว่าให้ผมลองอ่านเรื่องนี้ดู..เป็นกระทู้ดังทีเดียวในพันทิพ...ผมเองส่วนใหญ่ก็วนเวียนอยู่ ไกลบ้าน Blue Planet แล้วก็เป็นน้องใหม่ของห้องกล้อง...เลยไม่ได้มองกระทู้ข้างบ้านเลย...กบ (อึ่งอ่าง)ในกะลาก็งี้แหล่ะครับ...ก็เลยลองเปิดอ่านดู....ผมใช้เวลาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบอย่างต่อเนื่องแทบชนิดที่เรียกได้ว่าไม่ยอมลุกไปไหนเลยก็ว่าได้....ประมาณเกือบ 3 ชั่วโมงมั้ง รู้ตัวอีกที ตอนนี้อีก 3 นาทีเที่ยงคืน จำได้ว่าเริ่มอ่าน สองทุ่มกว่าๆเกือบสามทุ่ม...พออ่านจบผมต้องเขียนเรื่องนี้ครับ..ต้องเขียน และต้องเขียนทันทีด้วย



กระทู้นี้หลายต่อหลายคนอาจจะเคยได้อ่านมาบ้างนะครับ...เป็นเรื่องราวความรักที่อาจจะแปลกในสายตาบางคน..แต่ปัจจุบันมันเป็นเรื่องที่ออกจะธรรมดามากแล้ว ชายรักชาย หญิงรักหญิง....แต่เรื่องนี้ทำเอาผมบอกได้เลยว่าสุดประทับใจ...อ่านแล้วยอมรับหน้าด้านๆเลยว่า ผมน้ำตาไหลเหมือนกัน...บอกไม่ถูกครับ....


เรื่องมีอยู่ว่า กระทาชายนายหนึ่ง (อะนะ เหมือนเล่านิทาน) โดนผู้ชายอีกคนหนึ่งจีบ...สาระพัดวิธีจะจีบ...แต่ที่เค้ามีกลับคืนให้ชายคนที่มาจีบนั้น แค่มิตรภาพของความป็นเพื่อนทีดีเท่านั้น....แต่วันเวลาทำให้มิตรภาพแน่นแฟ้นขึ้นจนทำให้ชายคนนั้นไม่แน่ใจว่ามันคืออะไร...แต่ก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้น ผมไม่รู้จะเรียกแทนเหตุการนั้นว่า เหตุของความเศร้า หรือ เหตุที่ทำให้เกิดรัก..เรียกไม่ถูกจริงๆ...บรรยายไม่ได้....เพื่อนๆต้องอ่านเอง ว่าแล้วผมก็เอาลิงค์มาฝาก....อ่านให้จบนะครับ


กรูไม่ช่ายเกย์....จะจีบทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย



ตอนที่1

กรูไม่ช่ายเกย์....จะจีบทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย


ตอนที่2

กรูไม่ใช่เกย์....จริงๆนะ..ฮือๆเลิกจีบกรูซะทีเหอะ II


ตอนที่3

กรูไม่ใช่เกย์....จริงๆนะ..ฮือๆเลิกจีบกรูซะทีเหอะ III


ตอนที่4

กรูไม่ใช่เกย์....จริงๆนะ..ฮือๆเลิกจีบกรูซะทีเหอะ III [คืนชีพ]


ตอนที่5

กรูไม่ใช่เกย์....จริงๆนะ..ฮือๆเลิกจีบกรูซะทีเหอะ IIII


ตอนที่6

กรูไม่ใช่เกย์....จริงๆนะ..ฮือๆเลิกจีบกรูซะทีเหอะ 5


ตอนที่7

กรูไม่ใช่เกย์....จริงๆนะ..ฮือๆเลิกจีบกรูซะทีเหอะ (ผมเหนื่อยจริงๆ)


ตอนที่8

กรูไม่ใช่เกย์....จริงๆนะ..ฮือๆเลิกจีบกรูซะทีเหอะ (ตอนที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้)


ตอนที่9

กรูไม่ช่ายเกย์....ตอนที่ 8แล้วเหรอ..ทำไมมันยาวจัง....


ตอนที่10

กรูไม่ช่ายเกย์....ตอนที่ 8แล้วเหรอ..ทำไมมันยาวจัง.... (ต่อกระทู้ใหม่ฮับ กระทู้เก่าด๋อยไปแว้ว)


ตอนที่11

อัพ(ไดฯเด็กขี้)ยา by เซ็งเป็ด



มีเพื่อนในพันทิพรวบรวมเรื่องราวทั้งหมดไว้ครับ ตามดูได้ที่นี่กรูไม่ช่ายเกย์.... โดย เซ็งเป็ด จาก pantip.com กระทู้นอกเรื่อง โต๊ะสวนลุมพินี


ผมบรรยายไม่ได้จริงๆครับ...ฮ่าๆๆๆ อย่าหาว่าผมกินแรงเลย อิอิ..หรืออย่าหาว่า วันนี้เข้ามาบล๊อกไอ้สิงห์แล้วไม่เห็นมันให้อะไรกลับออกมาเลย มันแค่เอาลิงค์ของชาวบ้านมาแปะให้..แต่เป็นเรื่องที่ประทับใจผมและเพื่อนในพันทิพอีกนับร้อย


ผมเองก็ไม่ลืมที่จะฝากข้อคิดความเห็นไว้เหมือนกัน..แต่สั้นๆครับ ไม่ยาวมาก...พูดไม่ออก บอกไม่ถูก..มาดูกันว่าผมคิดว่าไง


ผมเพิ่งได้เข้ามาอ่านครั้งแรกครับ อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ..กล้าบอกเหมือนกันว่าเรียกน้ำตาผมออกมาเป็นกระบุงเลย...

ไม่รู้สินะครับ..ความคิดเห็นส่วนตัวนะ..ผมว่าการเจอใครสักคนที่รักเราจริงๆ แบบนี้เนี่ย มันยาก..ผมว่าท่าน รักคุณเป็ดอย่างไม่มีเงื่อนไข...ไม่มีอะไรมากั้นความรู้สึกที่ท่านมี (ต้องเรียกท่านสิเนอะ ตอนนี้เป็นพระนี่นา)...

ถ้าเป็นผม...ผมเลือกที่จะได้อยู่กับคนที่รักและรักเรา..ถึงแม้ว่างานที่ได้จะดีกว่า...แต่งานที่ทำอยู่มันก็ไม่ได้แย่ไม่ใช่เหรอครับ...ไม่รู้นะ ออกตัวก่อนนะครับว่าเป็นความเห็นส่วนตัว...ผมจะพอใจกับสิ่งที่ได้ ที่มีอยู่ แต่จะรักษาความรักแท้ที่มันหาได้ยากนี้เอาไว้..

แต่คุณได้เลือกแล้ว...ขอให้มีความสุขครับ...
แอบหวังว่าจะเวลาและความห่างไกลจะไม่ใช่อุปสรรค...ผมเองไม่ค่อยเข้าใจความรักแบบนี้เท่าไหร่..แต่มาอ่านแล้วผมเชื่อว่ารัก..เมื่อมันเป็นรักแท้ มันเกิดได้กับทุกคน...ไม่เลือกแม้แต่เพศ วัย สถานะ...ถ้าสมมุติว่ามันจะเกิดกับผมแบบนี้เหมือนที่เกิดกับคุณ..ผมก็จะดีใจและจะรักษามันไว้ให้ดีที่สุด

เอาเป็นว่า เอาใจช่วยทั้งคู่ครับ

จากคุณ : สิงห์นครพิงค์ - [ 22 ก.ย. 49 05:33:20 ]



เอาหล่ะครับ...เพื่อนๆอ่านแล้วมาบอกกันบ้างนะครับว่าคิดเห็น หรือรู้สึกยังไงกับเรื่องราวของเค้าทั้ง2 ....คืนนี้ผมต้องไปนอนแล้วหล่ะ..พรุ่งนี้มีวิชาสัมมนาแต่เช้าเดี๋ยวตื่นไม่ทัน....ผมเองก็มีหน้าที่ที่ต้องทำให้ดีที่สุดเช่นกัน....


รักษาสุขภาพนะครับ





รักและคิดถึง


สิงห์นครพิงค์





When I'm Felling Blue



คืนที่มันเหงาใจ
ฉันยังต้องการอ้อมกอดนั้น
มือที่เคยสัมผัส
สายตาของเธอที่มองฉัน
จดจำขึ้นใจ

กี่ความเจ็บช้ำ กี่คำเพรียกหา
กี่หยดน้ำตาก็คือเธอ
แต่คนอย่างฉันไม่มีค่าพอไม่มีแล้ว
เราจบกันทุกอย่าง
พอเข้าใจทุกอย่าง

เพียงแต่ยังรู้สึกรักเธอ
รักเธอเกินกว่ารับไหว
ยังอ่อนแอเหมือนเก่า
ทุกวันทุกคืนคิดถึงเธออยู่มากมาย
ไม่เคยลบเลือน

so many words so many tears
so many prays ฉันทำเพื่อเธอ

กี่หมื่นความคิดกี่หมื่นความฝัน
มีแด่เธอเท่านั้น
มันจะนานเท่าไหร่ใจก็ยังรักอยู่

วันที่ยังเหลืออยู่ขอเพียงครั้งหนึ่ง
ฉันขอโอกาสสักครั้ง
เพียงได้เจอหน้าเธอได้ไหม
สักครั้งขอเธอโอบกอดฉันไว้
ขอเพียงแค่รู้สึกไออุ่นกายของเธอ
When I'm feeling blue



ขอโทษอีกทีครับเพื่อนๆที่เข้ามาฟังเพลงไม่ได้ ผมเพิ่งเปลี่ยน host ใหม่...หวังว่าจะฟังได้ เพลงซึ้งจริงๆครับ





Create Date : 22 กันยายน 2549
Last Update : 19 มกราคม 2551 7:35:04 น. 37 comments
Counter : 1107 Pageviews.

 
เดี๋ยวตอนเย็นพี่จะกลับมาอ่านค่ะ

ตอนนี้จะรีบไปทำงาน ต่อเวรเช้าแต่ไม่เจียมเมื่อคืนนอนดึกด้วย


โดย: random-4 วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:7:27:34 น.  

 
ฟังเพลงนี้มาหลายครั้งแต่เพิ่งรู้สึกว่ามันเพราะจริงๆ ก็วันนี้

ว่าแล้วก็จิ๊กไปเป็นชื่อ msn


โดย: อุรัสยา IP: 58.8.34.161 วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:8:16:08 น.  

 
bg สวยมากครับ


โดย: PIWAT วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:9:58:57 น.  

 
ได้อ่านเรื่องนี้ครั้งแรก โดยการไปฟังเพลงของเพื่อนใน bloggang ที่ร้องเพลงนี้แล้วกล่าวถึงไว้ว่าร้องเพลงให้คู่นี้ แล้วจึงตามไปอ่าน วันนั้นทั้งวันตามอ่านทู้เค้าหมดเลย...อ่านแล้วบอกไม่ถูกค่ะ แรกๆ ฮามาก หลังๆ แอบน้ำตาคลอ รับรู้ถึงความรู้สึกห่วงหาอาทรไม่ว่าจะแบบเพื่อนหรือแบบไหนก็ตาม อ่านแล้วแอบให้กำลังเค้าทั้งคู่จริงๆ แต่อ่านได้ถึงตอนที่ 8 เองค่ะ ขอบคุณคุณสิงห์มากๆ เลย เดี๋ยวจะไปตามอ่านให้ครบเลย


โดย: เมื่อความรักเริ่มต้น วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:10:01:14 น.  

 
เป็นแฟนคลับกระทู้เซ็งเป็ดเหมือนกันค่ะ
บางทีอ่านๆไปถึงกะน้ำตาซึมเลยนะคะ

อ่อแระก็มาตามไปฟังสุนทรพจน์ของน้าคนนี้อ่ะค่ะ



โดย: ปริศนาไร้นาม วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:11:03:45 น.  

 
ตอนแรกอ่านไปยิ้มไป มือปาดน้ำตาที่ซึม ๆ ปริ่มขอบตาไป...และพออ่านไป อ่านไป น้ำตาก็ไหลไป..น้ำตาไหลทะลักทะลาย...

โชคดีที่วันนี้ลางาน นอนพักอยู่กับบ้าน เลยร้องไห้ออกไปได้ไม่อายใคร...


โดย: Kitten ConCerto วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:12:05:59 น.  

 
ผมอึ้ง และมันกินใจมากๆๆๆตอนที่คุณเป็ดขับรถไปตามหาคุณอ้อย แล้วเจอกันที่ป้ายรถเมลล์ เห็นคุณอ้อยนั่งกุมขมับ พอเดินเช้าไปถึงรู้ว่าร้องไห้ แล้วคุณอ้อยก็พูดว่า เป็ดทิ้งเค้าเหมือนพ่อทิ้งเค้าที่วัด...ผมนี่น้ำตาไหลเลยครับ


โดย: สิงห์นครพิงค์ (บ่ได้ log in) IP: 80.1.224.10 วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:13:41:32 น.  

 
ตามไปอ่านบ้างแล้วจ้ะ ... แต่ว่ายังไม่ทั้งหมด แต่ก็รู้สึกน๊าว่าประทับใจกับเรื่องราวเค้าจัง มันตื้อๆตันๆ บอกความรู้สึกไม่ถูกอ่ะ


โดย: JewNid วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:13:51:46 น.  

 
From the subject, I thought it would be a funny one... oh... absolutely wrong...

gonna read it if the time permits...

Thanks, N-Singha


โดย: namit IP: 61.8.120.146 วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:13:53:15 น.  

 
ไม่ยักรู้ว่าพี่อ๊อดแอบโรแมนติกขนาดนี้ พี่อ๊อดที่ต้าเคยรู้จักเมื่อเกือบสิบปีก่อนโน้น กะคนที่เขียนบล๊อกนี้ ยังกะคนละคนกันจริงๆ มีเรื่องจะบอกอีกอย่างว่าพี่อ๊อดอ่ะหน้าเหมือนกิ๊กของต้าเลย เดี๋ยวจะหารูปมาเทียบให้ดูนะ....


โดย: ต้า IP: 202.28.180.130 วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:17:31:00 น.  

 

ลองอัพภาพมาให้พี่อ๊อดดูแหละ แต่ไม่รู้จะเวิร์กป่าวอ่ะ







โดย: ต้า IP: 202.28.180.130 วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:18:07:50 น.  

 
แล้วฉันจะตามไป....


โดย: Picike วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:20:11:52 น.  

 
อ่านถึงตอน "เมิงทิ้งกรูเหมือนพ่อทิ้งกรูที่วัด" เท่านั้นน้ำตาก็เอ่อเลย อ่านแล้วสงสารคุณอ้อยมาก ใช้เวลาอ่านนานมาก แต่ก็น่าติดตามมาก ดูได้จากเพื่อนๆชาวpantip ที่ติดตามเรื่องราวของเป็ดพันอ้อยที่มากมายขนาดนี้
ความรักมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆนะ

ขอบคุณอ็อดที่เอาเรื่องดีๆมาฝากนะจ๊ะ


โดย: tweety girl วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:20:36:07 น.  

 



โดย: stawahna (stawahna ) วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:20:46:08 น.  

 
Hi P'oZZ
It's "A" na krub, I've read this broad before. It's was lovely krub. I've never known before how much they love each other until finish reading. It's a shame, isn't it?


โดย: Centertainment IP: 143.167.181.233 วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:20:59:12 น.  

 
อ่านแล้วน้ำตาปริ่มออกมาเลย...สถานการณ์บ้านเราก็ตามข่าว แต่พิษณุโลก ก็จะคึกคักหน่อย..เพราะมีรถถังประจำตามจุดต่าง ๆ เยอะ...


โดย: nissan4848 (nissan4848 ) วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:21:45:53 น.  

 
ก๊ากกกกก!!!! ตอนนี้ชื่อตอน...ชุดสุดเทห์ของดำเฮในงานแฟนซี อิอิ...ขำครับ..



โดย: สิงห์นครพิงค์


มันประกาศหรา ฉบัยที่ 1 ว่า จะเปิดศึกล้างลูกตาในคืนนี้

แม่โสมขอลี้เผ่นก่อนล่ะ


โดย: โสมรัศมี วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:23:05:35 น.  

 
หลังจบแล้ว ยังมีตอนที่ 10 อีกแฮะ
ตอน “เหมือนสูญเสียเพื่อนไปแล้ว”
//www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4693196/L4693196.html

แน้ ตอนที่ 11 ก็มี
//www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4696272/L4696272.html#94

มีตอนที่ 12 จนด้าย
//www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4698458/L4698458.html

วี้ดวิ้ว ตอนที่ 13 ในที่สุดก็......
//www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4698726/L4698726.htmlsd

ตอนอวสานจริงๆ 14 แล้วครับ
//www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4700214/L4700214.html

แล้วก็ด๋อย ต้องต่อ 15 จนได้ จบแบบ complete ที่สุด ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว
//www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4700757/L4700757.html


โดย: สิงห์นครพิงค์ วันที่: 22 กันยายน 2549 เวลา:23:08:23 น.  

 
เราอ่านตอนแรกฮามากคิดว่าตลกดี

แต่พออ่านจนจบแล้ว

เราเศร้า


โดย: missdusita IP: 87.74.18.231 วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:0:43:07 น.  

 
หลวงตาบรรจงวางมีดลงบนหัวไอ่อ้ย ค่อยๆโกน ผมของมันร่วงลงมากองที่พื้น..................ผมมองตามเส้นผมเหล่านั้น มือผมชาจนสั่น
อ้อยเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ เมิงคนเดิมอยู่ไหน ตอนนั้นผมพยายามมองไปที่ตาของมัน แต่ไร้ประโยชน์ มันยังคงสงบนิ่ง ผมของมันค่อยๆร่วงลงมาที่พื้น ผมมองตามทุกครั้งที่มันร่วงออกมา ความทรงจำเดิมๆที่ผ่านมากับมัน วิ่งผล่านในสมองผม เหมือนยืนอยู่บนตึก 20 ชั้น แล้วกระโดด วืดดดดดดดดดดดดดดด ลงมา แล้วกระเด้งขึ้นไปใหม่ เป็นอยู่อย่างนั้น กรูอยากสงบเหมือนเมิงจังตอนนี้ เมิงให้เวลากรูแค่วันเดียว เมิงใจร้ายจริงๆ ผมคิดในใจช่วงนั้น
วูบนั้นเองผมคิดอะไรไม่รู้ เดินเข้าไปใกล้มัน ก้มลงที่ข้างหู แล้วกระซิบ.......................บอกมันว่า
"อ้อย..................กรูขอผมเมิงเก็บไว้นะ" แล้วผมก็ก้มลงหยิบผมมันที่หล่นอยู่บนเท้ามัน ผมหยิบมันขึ้น พร้อมๆกับลูบเท้ามันเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
ผมมองตามันอีกครั้ง และครังนี้ที่เองที่มันก้มหน้าลงมามองตาผม จ้องตาผมอย่างเต็มตา......................น้ำตามันไหลพราก เหมือนเขื่อนแตก เหมือนกับมันพยายามเก็บน้ำตาไว้คนเดียว พยายามกลั้นไว้ไม่ให้ใครเห็น คงกล้ำกลืนน่าดู ผมคิด
ผมเงยหน้ามองมัน น้ำตาก็เอ่อ ขึ้นมา ผมค่อยลุกขึ้นยืนเก็บผมมันไว้ในถุงเสื้อ ก่อนจะถอยออกมา มันยังคงนั่งร้องไห้ ผมดูได้จากบ่าของมันกระตุกเป็นระยะเหมือนคนกำลังร้องไห้สะอื้น ผมเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทนไม่ได้ที่จะเห็นภาพตรงหน้าอีกต่อไป ผมเงยหน้าขึ้นให้น้ำตามันไหลกลับเข้าไป แต่ตาเหลือบไปเห็น พ่อมันร้องไห้ แม่เลี้ยงก็ร้อง น้องผมก็สะอื้น พี่เต้ยยืนตาแดงก่ำแต่ยังคงยิ้ม ส่วนแม่ผมนั้นน้ำตาไหลพราก ผมกลั้นไม่อยู่จริงๆ ก็เลยเผลอ
"ฮือ" ออกไป เสียงฮือของผมนั่นเองทำให้แม่เขยิบมายืนข้างๆ จับมือผมไปลูบ.....................ผมร้องไห้กับมันอีกแล้ว.


โดย: สิงห์นครพิงค์ วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:0:45:58 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอบคุณที่วันนั้นไปเยี่ยมบล็อคที่ยังปุปุปะปะของเราเพราะเพิ่งทำมันก็เลยยังงง

เรื่องข้างบนเราติดตามมาตั้งแต่ต้นแล้วค่ะ ชอบเหมือนกัน แอบน้ำตาไหล อ่านอีกทีก็อดน้ำตาซึมไม่ได้ ชอบเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ


โดย: หมูมะยม (หมูมะยม ) วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:1:01:16 น.  

 


โดย: tweety girl วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:1:03:25 น.  

 
ผคือจริงๆแล้ว เห็นเรื่องนี้มานานแล้วครับ แต่ก็ยังไม่ยอมอ่านซะที กะว่าเอาให้จบทีเดียวก่อนแล้วตามเก็บทีหลัง แบบม้วนเดียวจบ ปรากฏว่าเมื่อวานแทบไม่ต้องทำงาน อ่านมันทั้งวัน โหนั่งร้องไห้ไปเลยอะ ผมชอบตอน ที่เป็ดขอเก็บผมของพระอ้อย อย่างที่พี่เอามาโพสไว้อะ น้ำตาไหลพรากเลยอะพี่ ชีวิตผมจะได้อย่างนี้มั้ยเนี่ย!!!


โดย: justopor วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:1:47:29 น.  

 
หวัดดีครับ เห็นไปอ่านที่ผมเขียนทุกตอน ดีใจมากมีคนอ่าน อิอิ ขอบคุณครับที่ฮา 5555


โดย: คิดถึงผมป่าว IP: 58.9.120.143 วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:3:31:15 น.  

 
อ่านเรื่องของคุณเซ้งเป็ดก็น้ำตาร่วงเหมือนกันค่ะ สงสารคุณอ้อย


โดย: the Vicky วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:7:16:06 น.  

 
วันที่ยังเหลืออยู่ขอเพียงครั้งหนึ่ง
ฉันขอโอกาสสักครั้ง
เพียงได้เจอหน้าเธอได้ไหม
สักครั้งขอเธอโอบกอดฉันไว้
ขอเพียงแค่รู้สึกไออุ่นกายของเธอ
When I'm feeling blue
งานยุ่ง ๆ งัยดูแลสุขภาพด้วยนะ
take care
F


โดย: F IP: 124.120.61.95 วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:8:32:47 น.  

 
หวัดดีครับ ลุงอ๊อดแหม่ ใครใจร้ายมาเรียกพี่อ๊อดว่าลุงได้นะ ยังหนุ่มอยู่เล้ย มาเรียกลุงซะงั้น เคืองแทนเลยนะเนี้ยผมที่เมืองไทยไม่ต้องเป็นห่วงครับพี่ เป็นเรื่องดีกว่าไม่ดีนะ เพราะสังคมไทยแตกแยกทางความคิดมานานเกินไปแล้ว เหตุการณ์ครั้งนี้ผมว่าทำให้ทุกอย่างนิ่งขึ้นได้เยอะเลย รู้สึกสบายใจด้วยไม่ซีเรียสเหมือนช่วงก่อนหน้านั้นเดี๋ยวผมจะแวะเข้าไปอ่านดูนะ แค่ที่พี่อ๊อดเอามาลงตอนท้ายๆก็น่าสนใจแระ รู้สึกเศร้าตามเลย ต้องไปอ่านๆ รักษาสุขภาพเช่นกันครับพี่ จากความรู้สึกดีๆที่ส่งถึงกันได้


โดย: บอย (lighthumpty~dumpty ) วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:9:26:54 น.  

 
สนุกดี ลองเข้าไปอ่านละ ซึ้งเจง ๆ ตั้งใจเรียนนะเพื่อน


โดย: เป๊าะ IP: 125.24.145.155 วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:11:02:53 น.  

 
คุณอ๊อด เราจะถึงสาย ๆ วันที่ 1 นะคะ อยากจะนัดเจอก่อนวันที่ 11 ว่างรึเปล่าติดต่อ คุณแม็ทธิว ตามอีเมล์นะคะ แม็ทธิวสั่งเค้าบอกว่าซื้อเสื้อบอลมาฝากแต่ไม่ให้บอกว่าทีมอะไร เค้าแฟนอาเซนอล


โดย: Jessie IP: 219.78.19.174 วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:13:41:50 น.  

 
เดี๋ยวเข้าบ้านแล้วจะอ่านนะคะ

แวะมา ทักททาย พี่ร่วมสถาบันคะ

ไว้จะเข้ามาบ่อยนะคะ พี่สิงห์



โดย: มู๋ตัวเล็ก (mutualek ) วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:15:41:52 น.  

 
แวะมาทักทายกันก่อนค่ะ

เดี๋ยวจะกลับมาอ่านอีกรอบ มันยาวจังเลยง่ะ


โดย: tongta (Thaidoll ) วันที่: 23 กันยายน 2549 เวลา:19:51:37 น.  

 
กระทู้ บันทึกของคุณ (พระ) อ้อย //www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L4733003/L4733003.html#53


โดย: สิงห์นครพิงค์ (บ่ได้ log in) IP: 80.41.79.53 วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:5:06:55 น.  

 
ฟังเพลงที่คุณอ๊อดเอามาใส่ไว้เลยทำให้นึกขึ้นได้อ่ะ(กะลังเบลอ ๆ กับหัวใจตัวเอง) แปลกนะ ทั้ง ๆ ที่หัวใจก็เป็นของเรา
แต่กลับไม่เคยเชื่อฟังเราสักที
พยายามบอกกับตัวเองตลอดเวลา
ห้ามใจตัวเองอยู่ตลอด แต่ทำไมนะ
ทำไมถึงไม่ยอมเชื่อฟังกันบ้าง
การห้ามใจนี่มันยากจริง ๆ
ทั้ง ๆ ที่รู้นะ ว่ามันเป็นไปได้แค่ไหน
รู้ว่าตอนจบเป็นยังไง แต่ทำไมนะ
ทำไม ถึงห้ามใจตัวเองไม่อยู่สักที
การที่เราพบว่าใครคนนึงเป็นคำตอบสำหรับเรา
แต่ด้วยเหตุใดก็ตามที่ไม่อาจเดินไปด้วยกันได้
มันเป็นเรื่องน่าเจ็บปวดเหลือเกิน
ความจริงสำหรับบางคน เป็นเรื่องที่น่ายินดี
แต่กลับบางคน ก็เป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวดเหลือเกิน +++++ มีเรื่องจะถามคุณอ๊อดอ่ะ ว่าถ้า......

ถ้าสมมติว่าคุณอ๊อดเจอคนที่คุณรู้สึกดีด้วย กำลัง ออนเอ็ม อยู่คุณจะทำอย่างไร จะคุยด้วยมั้ย ถ้าเขารู้ว่าคุณเป็นใคร
และเป็นคนที่เราไม่สมควรข้องเกี่ยวด้วย คุณอ๊อด ๆ จะลุย จะเดินหน้า หรือ
ปล่อยให้มันผ่านไป เพราะความเหมาะสม +++++ เหอ ๆ มาทำให้เจ้าของ blog งุนงงป่าวเนี๊ยะว่าตูมาได้งัยอ่ะ อิอิ


โดย: F IP: 124.120.60.3 วันที่: 24 กันยายน 2549 เวลา:6:20:47 น.  

 
เรื่องฮ็อตสุดฮิตประจำพันทิปจริงๆ ครับ
ผมคลิกไปดูแว้บๆแล้ว
แต่ยังไม่ได้ติดตามจริงจังแบบเป็นเรื่องเป็นราวซะที
มีคุณเพื่อนแสนดีช่วยกรุณาส่ง file รวมเล่มมาให้ผมแล้ว
ถ้ามีเวลาคงได้อ่านครับผม


โดย: พลทหารไรอัน วันที่: 26 กันยายน 2549 เวลา:19:48:03 น.  

 
แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 34 ที่แวะมาหย่อนเม้แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 34 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ...นท์ครับแทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 34 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ......


โดย: สารี IP: 124.120.205.85 วันที่: 2 ตุลาคม 2551 เวลา:14:50:18 น.  

 
.แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้.แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ...นครับ...แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์...แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ...ครับ.........แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ......แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ...


โดย: สาริ IP: 124.120.205.85 วันที่: 2 ตุลาคม 2551 เวลา:14:52:31 น.  

 
แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้.แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ...นครับ...แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์...แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้ฟังเพลงที่คุณอ๊อดเอามาใส่ไว้เลยทำให้นึกขึ้นได้อ่ะ(กะลังเบลอ ๆ กับหัวใจตัวเอง) แปลกนะ ทั้ง ๆ ที่หัวใจก็เป็นของเรา
แต่กลับไม่เคยเชื่อฟังเราสักที
พยายามบอกกับตัวเองตลอดเวลา
ห้ามใจตัวเองอยู่ตลอด แต่ทำไมนะ
ทำไมถึงไม่ยอมเชื่อฟังกันบ้าง
การห้ามใจนี่มันยากจริง ๆ
ทั้ง ๆ ที่รู้นะ ว่ามันเป็นไปได้แค่ไหน
รู้ว่าตอนจบเป็นยังไง แต่ทำไมนะ
ทำไม ถึงห้ามใจตัวเองไม่อยู่สักที
การที่เราพบว่าใครคนนึงเป็นคำตอบสำหรับเรา
แต่ด้วยเหตุใดก็ตามที่ไม่อาจเดินไปด้วยกันได้
มันเป็นเรื่องน่าเจ็บปวดเหลือเกิน
ความจริงสำหรับบางคน เป็นเรื่องที่น่ายินดี
แต่กลับบางคน ก็เป็นเรื่องที่น่าเจ็บปวดเหลือเกิน +++++ มีเรื่องจะถามคุณอ๊อดอ่ะ ว่าถ้า......

ถ้าสมมติว่าคุณอ๊อดเจอคนที่คุณรู้สึกดีด้วย กำลัง ออนเอ็ม อยู่คุณจะทำอย่างไร จะคุยด้วยมั้ย ถ้าเขารู้ว่าคุณเป็นใคร
และเป็นคนที่เราไม่สมควรข้องเกี่ยวด้วย คุณอ๊อด ๆ จะลุย จะเดินหน้า หรือ
ปล่อยให้มันผ่านไป เพราะความเหมาะสม +++++ เหอ ๆ มาทำให้เจ้าของ blog งุนงงป่าวเนี๊ยะว่าตูมาได้งัยอ่ะ อิอิ
นท์ครับ...ครับ.........แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ......แทงค์กิ้ว..สหายคนที่ 35 ที่แวะมาหย่อนเม้นท์ครับ...





โดย: สาริ IP: 124.120.205.85 วันที่: 2 ตุลาคม 2551 เวลา:14:53:50 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อ๊อดอ๊อดยอดมานุส
Location :
พิษณุโลก Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]









Srawut Kumphune's Facebook Profile
Group Blog
 
<<
กันยายน 2549
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
 
22 กันยายน 2549
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add อ๊อดอ๊อดยอดมานุส's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.