แลกกันด้วย....ความรู้สึก
สวัสดีครับ...ไม่ได้เขียนบล๊อกซะนาน เพราะงานการมันยุ่งเหลือเกิน...จริงๆแล้วมีเรื่องที่คิดไว้ เก็บไว้ในใจว่าอยากเขียนอยากเล่า มาตลอดระยะเวลาเดือนกว่าๆ..ครั้นจะล๊อกอินเข้ามาเขียนบล๊อกตัวเอง ก็มีอันต้องล่มไปเพราะว่างานมันก็มาแทรกซะก่อน...แต่ก็ยังคิดถึงพื้นที่เล็กๆนี่อยู่เลยครับ...ที่ที่เอาไว้เขียนบันทึกความทรงจำสาระพัดเลย
คำเตือน!!!! เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ มันอาจจะดูงงๆ ดูเข้าใจยาก..อ่านแล้วอาจจะไม่เข้าใจเลยก็ได้ ว่า ไอ้บ้านี่มาเล่ามาเขียนอะไร....แต่ก็นั่นหล่ะครับ..ผมแค่อยากระบาย......
เพื่อนๆเคยเดิมพันด้วยของสำคัญ เพื่อให้ได้ในสิ่งที่สำคัญหรือเปล่าคับ เอ๊ะ พูดไปจะงงหรือเปล่าหล่ะเนี่ย.... ผมไม่เคยเดินพันอะไรเลยอะ ไม่ว่าจะเกมส์ หรือชีวิต...จริงๆแล้วยังไม่มีโอกาสทำมากกว่าครับ...หลายเดือนที่ผ่านมา ผมเองก็ขึ้นๆลงๆ ด้วยอามรณ์ที่ไม่ปกติสุขมากนัก...และหลายต่อหลายครั้งที่เจ๊บใจตัวเอง เซ็งตัวเองเพราะว่า เอาหัวใจเป็นเครื่องนำทาง... แต่คนเรามันคงชอบเจ๊บๆคันๆมั้งเนอะ ชีวิตมันถึงจะมีสีสัน... และก็อีกครั้ง ที่ผมใช้หัวใจนำทาง... และก็ลองเดิมพันกับเรื่องใหญ่และสำคัญเรื่องนึง... วันนี้ตอนที่เขียนอยู่นี้ ผมก็กำลังคิดทบทวนตัวเองครับ
ผมตั้งคำถามวนไปเวียนมา อยู่หลายเดือนแล้วว่า จริงๆแล้วที่รู้สึกอยู่มันคืออะไรกันแน่...วนไปเวียนมา ทบทวนแบบไปข้างหน้า และย้อนกลับหลัง ผมเองก็เหมือนยิ่งไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองคิดนัก...เลยคิดว่า เอาวะ..คงต้องลองทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ตัวเองได้รู้ว่า สิ่งที่ตัวผมเองคิดและรู้สึกนั้น มันยังคลุมเคลือ หรือมันจะชัดเจนขึ้นไหม.. มันได้เริ่มขึ้นแล้ว...และมาถึงวินาทีนี้..ผมคิดว่าผมได้คำตอบแรก ของความคลุมเครือทั้งหลายแหล่
แต่ถ้าว่า...การจะรู้ให้มันแน่ชัดลงไป...ผมอาจจะต้องทำอะไรบางอย่างที่มันต้องเป็นการเดิมพันขึ้นมา....และแน่นอนครับ..ผมคิดหนักมากๆ...มากซะจน อึดอัดใจ เพราะว่าการเดิมพันครั้งนี้...แลกกับความรู้สึกของคน(สำคัญ)เลยหล่ะ... ผมเองยังตรองอยู่หลายครั้ง ว่าไม่อยากจะได้คำตอบอะไรแล้ว ถ้าสิ่งที่จะแลกกับการได้รู้นั่น มันยิ่งใหญ่ และผมไม่อาจจะเสียมันไปได้เลย ผมเจอบททดสอบแรงๆอันแรก ก็แทบช๊อค และพูดไม่ออกแล้ว...ไอ้ที่คิดไว้ มันเป๋ไปเลยครับ...เสียศูนย์อยู่ช่วงนึง แต่ก็ประคับประคองความรู้สึกนั้นให้มันผ่านพ้นไปได้...และคิดว่า แค่เจอบททดสอบแรก ผมก็ถึงกับคิดจะเลิกค้นหาในสิ่งที่กำลังตั้งสมมติฐานอยู่ ผมนึกตลกตัวเองว่าไอ้ตอนที่เสียศูนย์หน่ะ ผมตั้งจิตอธิษฐานในใจขึ้นมาจริงๆ ว่า ถ้าหากมันพอจะเป็นไปได้...ก็ขอให้ผมได้ทำในสิ่งที่ผมอยากทำ....และแล้วก็....ได้ทำจริงๆครับ ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่าคนข้างบนได้ยินที่ผมอธิษฐาน และให้สัญญาณส่งลงมาอย่างที่ผมร้องขอ...
เรื่องมันดำเนินไปจนถึงจุดที่สำคัญมาก สำหรับผมเลยก็ว่าได้...เพราะถึงตรงนี้แล้ว ไม่มีป้ายบอกทางอีกแล้วหล่ะ มันต้องเลือก และการเลือกนั้นมันถึงคราวที่ต้องวางเดิมพันซะแล้วจริงๆ.... ผมคิดแล้วคิดอีก... (แต่เหมือนกับห้ามใจตัวเองไม่ได้...แต่ผมรู้ตัวดีว่าไม่ได้เผลอ..ไม่ใช่เพราะอารมณ์พาไปแน่นอน..) ...ผมก็เลือกที่จะลองทำสิ่งนั้นลงไป.... ผลหน่ะเหรอ... ผมไม่รู้จริงๆเลยครับ ว่าผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง....ผมกลัวผลลัพท์ และการเปลี่ยนแปลงที่จะตามมาจริงๆ...แต่ก็ยังไม่วายที่อยากจะหวังให้มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นและเป็นไปในทางที่ผมอยากให้เป็น..
มาถึงตรงนี้ ยังสรุปอะไรไม่ได้...แต่ผมได้คำตอบแรกที่ผมถามตัวเอง....และผมก็จะทำให้ดีที่สุด...และดูแลรักษาสิ่งที่มีอยู่อย่างหวงแหน..
เอาหล่ะครับ ไม่มีข้อสรุปอะไรให้ และไม่คิดว่าเพื่อนๆหรือใครที่มาอ่าน จะได้อะไรดีๆกลับไป...อาจจะงงๆ เซ็งๆด้วยซ้ำ อันนี้ก็ต้องขออภัยอย่างสูง..ตอนนี้ขอผมไปฝันกับสิ่งที่มันเพิ่งเกิดขึ้นก่อนนะครับ...รักษาสุขภาพกันทุกคน
สิงห์นครพิงค์
Create Date : 31 มีนาคม 2552 |
Last Update : 31 มีนาคม 2552 3:25:42 น. |
|
14 comments
|
Counter : 858 Pageviews. |
|
|
|
อ่านแล้วงง เหมือนกั๋น..
เหมือนกั๋บจะตกหลุมฮักไผ สักคนก่อเจ้า..
อ้ายอ๊อดสบายดีก่อ ฮักษาสุขภาพเน้อเจ้า..