ผัดกระเพราของผม....กับข้อคิดจากหัวหอม
วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่งานผมเสร็จเร็ว...แต่ผมกลับไม่รู้สึกว่าตัวเองขี้เกียจไม่ทำงาน เพราะในแลปผมมีผมมาทำแลป กับ คนญี่ปุ่นอีกคนนึงเท่านั้น.คนอื่นๆไปไหนหว่า หรือว่าวันนี้เป็นวันหยุด...ก็เปล่า
เสียงดีเจในรายการวิทยุคุยกันว่าวันนี้อย่าลืมดู ทีมชาติอังกฤษ ดวนฝีเท้ากับ Trinidad and Tobago เราก็หัวหน้ามามองกัน แล้วก็หัวเราะออกมา.....ได้คำตอบแย้ว...
วันนี้งานไม่เยอะครับ ก็เลยกลับมาแต่เที่ยง พยาธิในท้องมันร้อง "อาหารไทย ผัดกระเพรา ไข่ดาวสุก" อิอิ..จริงๆแล้วผมเองแหล่ะอยากทาน ก็ไม่รอช้า จัดแจงแต่งเครื่องปรุง...............ป่าวเตรียมเองครับ เพื่อนผมซื้อผงปรุงรสมาฝาก ตราโลโบ (อันนี้ต้องให้ค่าโฆษณาด้วยนะครับ)
ผัดกระเพรากลายเป็นเรื่องง่ายของคนขี้เกียจทำกับข้าวอย่างผม ก็แค่เตรียมหัวหอมใหญ่ และ พริกหยวกอีกนิดหน่อย และเนื้อไก่ครับ
10 นาทีไม่เกินนี้ ผมก็ได้ผัดกระเพราหน้าตัวสวย รสชาติไฮโซมารับประทาน แถมยังมีไข่ดาวสุกของโปรด กับข้าวสวยร้อน....ช่างมีความสุกเยี่ยง ไฮโซ กินเหลา...แต่เรากินกระเพรา อิอิ........ (จริงอร่อยมากไหม..ก็พอไหวครับ กินไป ทำไงได้ ทำเองนี่นา)
นั่งทานไปเรื่อยๆก็นึกถึงเมื่อกี้ ขำตัวเอง ปอกหัวหอมใหญ่ไปน้ำตาเล็ดไป ทำให้ผมนึกถึงอาจารย์ ผู้มีพระคุณของผมท่านหนึ่ง (ยังนึกถึงอาจารย์เสมอ เพราะชื่อของอาจารย์เป็นมงคลนาม...ทำให้ความสุขเพิ่มเป็นทวีคูณ)
อาจารย์ท่านเป็นทั้งอาจารย์ที่ปรึกษาสมัยเรียนป.ตรี ที่มหิดล และก็ยังเคยเป็นเจ้านาย(เก่า) ด้วยครับ อาจารย์ให้โอกาสผมหลายอย่าง นอกจากสอนสั่งวิชาความรู้แล้ว ยังให้ประสบการณ์ในการทำงาน และที่แน่นอนที่สุดให้แนวคิดในการทำงานและการใช้ชีวิต
ผมจำได้ว่าอาจารย์เคยบอกว่า "อ้วนเอ๋ย....คนเราเนี่ย ก็เหมือนหัวหอมนะ...ต้องค่อยๆปอกเข้าไปเรื่อยๆ ปอกไปแต่ละชั้น แต่ละชั้น จนกว่าจะได้ชั้นที่สะอาดและดีพอที่จะเอาทำอาหารได้ แล้วระหว่างที่ปอก เราอาจจะเสียน้ำตาบ้าง แต่ก็แค่ระคายเคืองตาเท่านั้นแหล่ะ ไม่นานหรอก ไม่เหมือนร้องไห้เสียใจหรอกนะ" ผมเห็นด้วยกับที่อาจารย์สอนครับ.........แล้วก็นึกถึงหลายๆอย่างที่ผ่านมา..........อมยิ้มอยู่คนเดียว..........ว่าแล้วก็ก้มหน้าก้มตา ปฏิบัติภารกิจกระเพราไก่ ไข่ดาวสุกของผมต่ออย่างรื่นเริง
Create Date : 15 มิถุนายน 2549 |
Last Update : 19 มกราคม 2551 6:51:32 น. |
|
11 comments
|
Counter : 1971 Pageviews. |
|
|
|