ไฟเสน่หา ~ เพียงพิศ ศิริวิไล
รู้อยู่เต็มอก ซึ้งอยู่ในใจ ว่าเขาไม่รักสุดจะหัก ห้ามดวงใจ ดับไฟเสน่หารู้อยู่ทุกครั้ง ที่คิดถึงเขา แสนทรมาก็เพราะรู้ว่า เขาไม่เคยซึ้ง คิดถึงเราเลยรักเอย เพิ่งเคยซึ้งตรึงดวงจิตไม่อยากคิด ก็ยิ่งคิด นิจจาเอยรู้อย่างนี้ จะไม่รัก ให้หนักใจเลยโอ้ใจเอ๋ย ใจเรารัก เขาแล้วเอย
เพียรฝึกตนใฝ่รู้ หลักธรรม
จิตเพ่งคิดจดจำ บ่มไว้
หมายเพียรมุ่งตัดกรรม วัฏฏะ
หวังสละจิตสุดท้าย ดิ่งเข้านิพพาน..
โอย โอย ต้องกลับไปเอาผ้าเช็ดหน้าก่อง
เศร้าๆๆๆ...