ชีวิตฟรีแลนซ์ ตอนพิเศษ 11..เหตุการณ์ปัจจุบัน..14.07.09

ตื่นขึ้นมาตอนเช้า นั่งคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ เรื่อยเปื่อย..

แล้วเตรียมตัวมาพบฝ่ายโปรดักชั่นตอนสายๆ ..

ที่สตูดิโอ.. ย่านสวนผัก ฝั่งธน .. ก็เหมือนกับทุกที่ ทุกสตูดิโอ

ค่อนข้างอึดอัด เหมือนย้อนกลับไปชีวิตวันวาน ..ที่น่าเบื่อ..



บรรยากาศของ คนทำงานดึก.. สถานที่ที่ไม่สะอาดเหมือนอ๊อฟฟิตหรูๆ



ห้องน้ำที่ขาดการดูแล และมีฝักบัว กะชักโครกแบบอึ๊ได้..



ห้องทำงานที่เต็มไปด้วยเครื่องไม้เครื่องมือ ยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ..

นี่ถ้ามีที่เขี่ยบุหรี่ กะแก้วกาแฟ วางเต็มก็จะได้บรรยากาศเด๊ะเลย..เฮ้อ..

คิดไปแล้วคิดถึง พวกพี่จี่ พี่เอก พี่ๆที่ Cute และพี่ๆที่ทำงานกันมา

อีกหลายคน.. ไม่รู้ว่าเป็นยังไงกันบ้าง.. ยังทำงานกันหามรุ่งหามค่ำอีกมั้ย

กินอยู่เต็มท้องบ้างหรือเปล่า.. อัดยาอัดกาแฟกันเยอะอีกหรือเปล่า..



กลุ่มคนทำงานอย่างเราๆ ในเบื้องหลังวงการบันเทิงนี้

เราค่อนข้างทำงานกันหนัก แข่งกับเวลาที่ลูกค้ากำหนด

งานต้องดี แต่ค่าแรงถูก.. เพื่อนพี่ น้องในวงการหลายคน

เลยไม่รวยอย่างที่ชั้นคิดในตอนแรก.. อย่างพี่จี่ แกใช้รถบุโรทั่ง

ซ่อมทุก 2 อาทิตย์ .. ฝากระโปรงรถ แตกเป็นลายงา..เป็นไงก็เป็นงั้น



กี่ปีไม่เคยเปลี่ยน.. แต่รู้มั้ยว่า คนอย่างพี่จี่นี่หล่ะ ทำเพลงประกอบภาพยนต์

มาหลายเรื่อง อย่าง แม่นาค (ทราย เจริญปุระ) และหลายเรื่องใน 10 กว่าปี

ที่ผ่านมา .. ชั้นมองงานพี่ และก็มองรถที่แกขับ.. แล้วสะท้อนใจ..เอ้อ..

มันไม่สวยหรูอย่างที่คิดแฮะ.. การทำงานไปเรียนไป ทำให้เราได้รู้ชีวิต

และการทำงานมากกว่าในห้องเสมอ..

รถของฝ่ายโปรดักชั่นครั้งนี้ก็เหมือนกัน.. แอร์เสีย รถเก่า จะพังไม่พังแหร่..

ก็นี่หล่ะ ชีวิตของคนทำงานเบื้องหลังการบันเทิง..ที่คุณๆได้รับสื่อกัน..

ชีวิตไม่หรูเลย..

ชั้นนั่งอัดเสียง เพื่อใช้ในรายการสารคดีและละครวิทยุ

ด้วยความรู้สึกอึดอัด เพราะไม่ได้ยินเสียงตัวเองเลย..

เครื่องมือมันยังไม่พร้อมเท่าไร.. ก็ทำไป เพราะนี่แค่ทำตัวอย่างงานส่งเฉยๆ.



เสร็จแล้วโปรดักชั่นก็ตัดแต่งเสียงเข้ากับเพลงประกอบ.. ใจคิดถึงพี่จี่ตลอด

ถ้าได้ทำงานนี้กับพี่จี่ก็ดี.. แต่พี่ติดกองถ่ายหนังไปต่างจังหวัด

เราก็นั่งดูเค้าทำงานจนตี 3 กว่า ง่วงแล้วงานไม่เสร็จ

เลยนอนตรงโซฟาของอ๊อฟฟิต.. ก็เหมือนกับสตูดิโอทุกที่ ที่เห็นมา..

คือมีโซฟา ให้นอนรอเวลาตัดงาน.. พี่จี่เคยบอกให้เราไปทำงานที่สตูดิโอ

ย่านพระราม 9 ก็ไม่ได้ไปสักที .. การทำงานเค้าเหมือน เซเว่นเลย

มีกะกลางวัน กะกลางคืน หมุนเวียนทั้งวันทั้งคืน มีพนักงานตลอด..

และมีอีกอย่างที่เหมือนกันคือ เหล่านี้ ไม่มีประกันสังคม มีสภาพเหมือน

ไม่ได้บรรจุเป็นพนักงาน แต่เป็นพนักงานคนหนึ่ง.. เกือบทุกสตูดิโอ..

พวกเค้าหาความมั่นคงในชีวิตไม่ได้เลย.. ขอกู้อะไรไม่ได้..

ได้เงินเดือนไม่เคยตรง.. จน.. ติดยาติดเหล้า..ติดงาน.แฟนทิ้ง..

ชีวิตห่วยแตก .อย่างที่เล่าข้างต้นว่า เป็นชีวิตที่น่าอึดอัดไม่หรูเลย

แต่เราก็ทนทำมันมาจนจบมหาลัย จนเดี๋ยวนี้ก็ยังมีสภาพฟรีแลนซ์อยู่บ้าง..



เช้าแล้ว.ชั้นลุกขึ้นมาล้างหน้า ไปหาเตี๋ยวกินก่อนนั่งรถกลับบ้านพร้อมงาน

ที่ตัดเสร็จแล้ว.. คิดถึงพี่จี่ตลอด.. ไม่รู้แกจะป่วยจากบุหรี่..

ที่แกเสพบ้างหรือเปล่า.. เรื่องพวกนี้ คนในวงการมองว่าเป็นเรื่องปกติ..

ใครก็เสพ.. เค้าว่าเพื่อให้งานออกมาบรรเจิด..เรื่องพวกนี้ชั้นไม่สน

มันขึ้นอยู่กับคนจริงๆ ถ้าไม่เอาก็คือไม่.. ไม่อาจมาห้ามกันได้..

นึกถึงชายคนรัก..แล้วเค้าหล่ะเล่นของพวกนี้บ้างหรือเปล่า.. ถ้าเล่น

ชั้นจะให้อภัยเค้ามั้ย.. เหตุการณ์แบบลองใจ.. หน้าขาวๆใสๆซ่อนอะไรบ้าง

ใครจะรู้.. เฮ้อ.. ชั้นกลับมาห้อง อาบน้ำแล้วนอน

ทั้งที่ยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย..

คิดว่าจะพรีเซ้นต์งาน.กับลูกค้าต่อไปยังไง..แล้วก็หลับไป

ปล. ตอนหน้ามาฟังเรื่องราวความเครียดจากการทำงานกัน..

Create Date : 14 กรกฎาคม 2552		0 comments
Last Update : 14 กรกฎาคม 2552 9:20:38 น.
Counter : 3495 Pageviews.
Share Tweet