จริงใจ จริงจัง ยังไม่มีแฟนอ่ะ..
<<
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
14 กันยายน 2551
 
 
ชีวิตฟรีแลนซ์ ตอนที่ 7

เปิดตู้เสื้อผ้า แล้วเลือกเสื้อคอจีนออกมาจัดใส่กระเป๋า

ตามคำสั่งพี่เลี้ยง



กางเกงสั้นระดับเข่า พร้อมเสื้อซับ เตรียมไว้เผื่อ.. นอกจากคำสั่ง



แล้วเดินไปเอาโยเกริตมาพอกหน้า

พรุ้งนี้ต้องรีบไปแต่เช้า ตี 5 ได้หล่ะ..



มองไปที่นาฬิกา ป่านนี้พวกดาราเค้าคงไปฉีดโบท๊อกซ์ใส่หน้า

มากกว่าที่จะใช้ โยเกริตพอกหน้าอย่างฉัน



..การลงทุนการเป็นดารานี่สูงมากนะ ฉันคิด..



คุณต้องลงเงินไปตั้งเท่าไร

เรียนการแสดง

ศัลยกรรมรูปร่างหน้าตา

..ให้เป็นไปตาม..สมัยนิยม..



ไหนจะค่าของเครื่องใช้ ที่ใช้สร้างภาพให้คุณดูดีนั่นอีก

เฮ้อ..



พี่เลี้ยงแจ้งมาว่า

น้องต้องเข้าไปเรียนการแสดงนะ

เข้าไปหา .....

แล้วพี่เค้าจะพาไปฝึกเอง

ชั้นรับฟัง แต่ไม่รับคำ



มือกำโทรศัพท์แน่น

ความเหนื่อยล้า ในงานของวันก่อนยังไม่หาย

นี่ก็ใกล้สอบแล้ว

ชั้นนั่งคำนวณเงิน ที่ได้มาจากงาน

และที่ต้องเสียไปกับการทำงานนี้

แล้วนิ่งคิด มันยังไม่หมดแค่นี้แน่..

มันเหมือนอินฟินิตี้

.. อยากสวย อยากเด่น สังคมยอมรับ.. จะมี ที่สิ้นสุดหรือ..

ชั้นแน่ใจแล้วหรือไง..

จุดประสงค์ ที่เข้ามาทำงานนี้เพื่ออะไร

.เป็นดารา.

หรือว่า..

.แค่หารายได้ระหว่างเรียน.

....



คิดสักพัก แล้วชั้นก็ตระหนักในสิ่ง .ที่ต้องทำ.

อาบน้ำ ล้างหน้า แล้วหลับตาลงนอน

…

วันรุ่งขึ้น

เพื่อนมาเช้าบ้างประปราย

“ไม่ไปครอบครูหล่ะ ทำแล้วงานจะรุ่งนะ”

เพื่อนชวน

ฉันส่ายหน้า

“ไม่หล่ะ.. มีสอบด้วย”

ชั้นตอบเสียงเศร้า

อากาศเย็นในตอนเช้า ทำชั้นสะท้านไปทั้งตัว ลึกลงไปในหัวใจ

ใช่... ทุกครั้ง ที่มีปัญหาต้องเลือก

ชั้นมัก

ถามตัวเองเสมอว่า..

จุดประสงค์จริงๆ ในชีวิตของชั้นตอนนี้ คืออะไร..

เพราะบ่อยครั้ง แสงสีในเมืองหลวง

มักลวงหลอกตา

จนอาจมองไม่เห็นเป้าหมายแท้จริง .ที่ตั้งใจ.

น้ำตาชั้นมันไหลลงอาบแก้ม



..อีกครั้ง ที่ต้องฟันฝ่า ..ด้วยใจที่เข้มแข็ง..

รถตู้ของ อาร์เอส แล่นเข้ามา พี่นิ้ง กุลสตรี นั่งอยู่ในนั้น

ชั้นมอง... “ สวยจัง ..”



น้ำตาหยดสุดท้ายไหลลง ..เอาผ้าซับ..แล้วลุกขึ้นยืน

ชั้นเลือกแล้ว อย่างชัดเจน

ว่าเพื่ออะไร ที่เข้ามาทำงานนี้

....



สักพักพี่เลี้ยงเดินมาตามให้ไปแต่งตัวเตรียมเข้าฉาก

ชั้นและเพื่อนเดินเข้าไปในวัดจีน

แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า

..จริงอย่างที่คาด กระโปรงของคอสตูม

บางอย่างที่คิด ดีที่เตรียมกางเกงขาสั้นมา..



เปลี่ยนเสร็จ

ก็มาให้ช่าง แต่งหน้า

ช่างแต่งให้เป็นหญิงวัยกลางคน



เขียนริ้วรอยบนหน้าผากด้วยดินสอ

ใส่วิกให้ แบบคนจีน พร้อมส่งตะกร้าให้ 1 ใบ

พี่เลี้ยงเดินมาบอกว่า ฉากเดินตลาดนะ

หันไปมองพี่นิ้งเสียหน่อยตอนที่ พี่เค้าล้มลง

เราก็โอเค แล้วถามเรื่องเงินค่าจ้างงวดที่แล้วกะงวดนี้

พี่บอกว่า ให้เอาสำเนาบัตรไปรับเงินที่ ลาดพร้าว

เราก็โอเค



เพื่อนเดินมาบอกว่า

“ทำไมเธอไม่รับทำงานอีกโมเดลลิ่งหล่ะ.. หลายๆโม งานจะเข้าตลอด

เธอจะได้เงินเยอะขึ้น.. ไปที่ ..... สิ”

เธอแนะ



เราพยักหน้า แล้วไปทำงานต่อ

พี่ จอนนี่แอนโฟเน่ มองเราแล้วยิ้ม เรายิ้มตอบ

..เราคงดูตลกมากสินะนี่..



ช่างกล้องผิวขาวหล่อล่ำคนหนึ่ง

ตะโกนบอกเราให้เงยหน้าขึ้นนิด และกำหนดจุดยืนให้

เราทำตาม จากฉากนั้นไปฉากนี้

มีฝ่ายอุปกรณ์ประกอบฉากคุยเล่นเป็นเพื่อนตลอดวัน



“พวกของที่ใช้ประกอบฉากนี่ เค้าไปเอามาจากไหนนี่.”

ชั้นถาม

“บอกไม่ได้หรอก.. ขืนบอกก็โดนแย่งอาชีพสิ.. ฮะฮะ”



ชั้นยิ้มตอบ ..เออจริง. งานด้านนี้มันหวานหมูนะ

เอาของมาวาง แล้วจดๆ ว่ามีอะไรบ้าง วางตรงไหน

เป็นไปยังไงบ้าง แค่นั้น ก็ได้กินเงินค่าจ้างแล้วหลายพัน



บ่าย 2 งานของชั้นก็จบลง

เดินเข้ามาเปลี่ยนชุด

เห็น พี่เขต ฐานทัพ นอนที่ระเบียงทางเดินของวัด อดขำไม่ได้



.. ดารา คนนี้ นี่น่านับถือแฮะ.. หลับได้ทุกที่จริงๆ..

ฉันยิ้ม มองลงไปที่ใบหน้าหล่อๆ ของพี่แล้วค่อยๆ

ย่อเข่าลง มองลงไปใกล้ๆ..



ก่อนจะหยุด นิ่ง

ไปพักหนึ่ง..

ใช่สินะ เรากำลังอยู่ในหน้าตาเมคอัพแก่นี่นา..



เกิดพี่เค้าตื่นขึ้นมากลางคัน ..มีหวังแย่แน่ๆ



เราลุกขึ้น แล้วมองใบหน้าหล่อๆของพี่เป็นครั้งสุดท้าย

บ๊าย บาย.. คงไม่เจอกันแล้วค่ะ..พี่



ชั้นเดินออกมา ผ่านห้องพักดารา

พี่นิ้งนั่งบนเตียงเปลแบบที่มีตามชายหาด

และกำลังเก็บกระเป๋าตังแบรนด์เนมของเธอ

ลงไปใน กระเป๋าถือแบรนด์เนมใบใหญ่อีกที

ชั้นมอง แล้วยิ้ม...



หลังจากที่เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ก็เก็บกิ๊ปดำ วิก และกระโปรง

มาคืนให้ฝ่ายคอสตูม ก่อนกล่าวขอบคุณ



แล้วเดินจากไป

…

..ในวงการนี้ แท้จริงแล้ว...ไม่มีใครสูงกว่าใคร ..

.ทุกคนล้วนต่างมาทำงาน.

….

ปล.วันรุ่งขึ้น ชั้นต้องไปถ่ายรูปลง ประวัติ ให้อีกโมเดลลิ่ง

ที่เค้ามักพูดกันว่า ท้องก่อนเป็นดาราดัง มีจริงหรือไม่

มาอ่านกัน คราวหน้า..



Create Date : 14 กันยายน 2551
Last Update : 14 กันยายน 2551 3:30:18 น. 11 comments
Counter : 526 Pageviews.

 
เอาๆ ก้อสู้ๆ ก้อแล้วกันนะครับ ยังไงก้อเปนกำลังใจให้นะ


โดย: เหมียวออก้า (orcahappy ) วันที่: 14 กันยายน 2551 เวลา:5:10:01 น.  

 
มาเป็นกำลังใจด้วยคนค่ะ ไม่แน่น้าอีกหน่อยอาจจะได้เป็นดาราดังกะเค้ามั่ง สู้ๆ


โดย: Summer Flower วันที่: 14 กันยายน 2551 เวลา:19:03:52 น.  

 
อืมไปแนวโหดมันฮาเหมือนกันนะ สู้ๆ ครับ..


โดย: นายปลาดาว.. (yjam ) วันที่: 14 กันยายน 2551 เวลา:22:00:59 น.  

 
Wadee ka.


โดย: CrackyDong วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:5:11:43 น.  

 
เป็นกำลังใจเนาะ ว่าแต่ว่า ยังเรียนไม่จบอีกเหรอ หรือว่านี่เป็นเรื่องในอดีตนิ

เค้าส่งเบอร์โทรที่เคยขอให้หลังไมล์นะ


โดย: SIMAKHA วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:8:21:23 น.  

 
มาเยี่ยมพร้อมดอกไม้จ้า



โดย: Summer Flower วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:10:46:12 น.  

 
สู้ๆนะ

อ่ะ แต่อยากรู้ต่อไปจัง


โดย: โยเกิตมะนาว วันที่: 19 กันยายน 2551 เวลา:17:25:38 น.  

 
สวัสดีค่ะ
มาร่วมแชร์ประสบการณ์ค่ะ
....
เป็นอีกหนึ่งชีวิตการทำงานที่ต้องอดทนนะคะ
ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ จริง ๆ ด้วย
หนูมะลิน่าจะทำได้ดี
เอาใจช่วยค่ะ


โดย: MeMoM วันที่: 20 กันยายน 2551 เวลา:13:04:37 น.  

 
สู้ๆ นะคะ มาเป็นกำลังใจให้
ถึงจะเหนื่อย จะท้อ ก็ขอให้พยายามเข้านะคะ
และขอบคุณที่มาอวยพรวันเกิดด้วยค๊า


โดย: ชานมฯ (พายุสีเงิน ) วันที่: 20 กันยายน 2551 เวลา:16:51:38 น.  

 
ขอบคุณสำหรับกำลังใจ

และก็ขอให้คุณได้ในสิ่งที่หวังละกันครับ


โดย: พรเก้าประการ วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:13:45:23 น.  

 
ขอบคุณครับ

กำลังใจได้ที่ให้ จะลองดูครับ


โดย: B (copybee ) วันที่: 22 กันยายน 2551 เวลา:14:42:16 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

love_you_na
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




..สนุกกับชีวิต..ทำงานสร้างฐานะ..กินตามชอบ..หลับสบาย..
แค่นี้พอแล้วค่ะ ชีวิตตอนนี้..
[Add love_you_na's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com pantip.com pantipmarket.com pantown.com