สวัสดีค่ะคุณโดม แวะมาทักทายค่ะ เมื่อวันศุกร์ นิกได้หนังสือฟรีจากครูมาสองเล่ม เพราะไปช่วยครูปอหนึ่งทำงานช่วงปิดเทอม และฝึกน้องอ่านหนังสือ

ฝึกน้องไปด้วย โม้กับน้องไปด้วยถึงหนังสือที่พี่ชอบ ถึงเนื้อเรื่องของหนังสือที่สนุกขบขัน ครูคงแอบได้ยิน ก็เลยไปซื้อหนังสือให้นิกเป็นเซอร์ไพรส์ มีข้อแม้ว่า ต้องอ่านให้น้องๆฟัง

แมวก็นึกในใจว่า ครูไม่รู้จักนิกซะแล้ว ลงว่ามีหนังสือที่ชอบเล่มใหม่ นิกคุยได้อีกยาววววเชียวล่ะ

หนังสือนี้ ผู้เขียนเขียนเป็นไดอารี่มีภาพการ์ตูนประกอบ มีตัวละครเป็นเด็กๆ แล้วผู้เขียนก็เล่าภาพความทรงจำของเขาในวัยนั้น ผ่านไดอารี่เล่มนี้ค่ะ

หนึ่งในสอง เป็นไดอารี่ที่นิกจะต้องเขียนเอง แอบเปิดอ่าน มีคำถามว่า

เธอเคยแกล้งป่วยเพื่อที่จะได้อยู่บ้านและไม่ต้องไปโรงเรียนมั๊ย?

เจ้านิกตอบ Yes ชะ..เพิ่งรู้ว่านิกแกล้งป่วยนะเนี่ยคุณโดม

น้าโดม

จิ๊ปได้อ่านหนังสือขวัญเรือนแล้วน่ะที่น้าเขียนถึงพังงา

ช่วงนี้งานเข้าอีกแหละ...ไม่ว่างเลย

เพราะ...อาม่า(เสีย)ค่ะ จิ๊ปก็เลยต้องช่วงงานศพทุกคืน

ส่วนโปสการ์ดขายได้เรื่อยๆ เรื่องเงินเยวคอยรวบรวมให้น่ะค่ะ...เพราะเพื่อนเอาไอตั้งขายที่ไอดินด้วย

พังงาฝนตกทุกวัน...ส่วนเรื่องบล็อคอยากทำได้สักที...สมัครที่ไรไม่ได้เลย

เหนื่อยแหละน่ะ...แต่เชื่อ...สักวันต้องมีเป็นของตัวเอง

ถ้ามีแล้วเดียวจะบอกน่ะ

ปล.ดูแลสุขภาพเยอะๆๆ

หลานจิ๊ป

อ่านเอนทรี่ล่าสุดของพี่โดมด้วยการอมยิ้มเล็กๆมุมปาก

เบื้องหลังของคนถือกล้อง มักเจอเรื่องสนุกๆทำนองนี้เสมอ

เรื่องคนเหวี่ยงแหเรื่องนี้น่ารักดีค่ะ

ไม่รู้ว่าจะสงสารคนถือกล้อง หรือคนเหวี่ยงแหดี

อุ้ย กราบวันทาคุณพี่คะ

แม่นางในชุดม่วงงามหมดจดนั่น แม่โสม สวยโอกาสถ่ายทำเนียน ในงานแต่งญาติค่ะ

อายุปูนนี้ขืนแต่งอีกคงขำอะค่ะ อะก๊ากๆๆ (ขำโชว์)

ความสามารถของคะณน้องแม้จะหลากหลายแต่ก็ไม่เคยได้รางวัลเยี่ยงคุณพี่ จะมีความหมายและหมายความก็ตรงที่ ทำอะไรได้หมด พอใจเต็มร้อย แต่ไม่มีรางวัลมาวางบนโต๊ะรับแขก

ตอนนี้แถมการล้างป่าช้าอีกอย่าง เพราะคุณน้องกำลังเจาะลึกเรื่องนี้

และหากว่าจบจากการศึกษาแก้สมองฝ่อในหนึ่งปีข้างหน้า

คุณน้องก็จะทำงานพัฒนาคน(หากไม่มีอะไรมาดึงความสนใจ) และเขียนหนังสือดีดีสักเล่มให้เป็นศรีแก่ตน

นอกนั้นก็จะเล่าเรื่องราวในชีวิตแบบฮาๆต่อปาย

ชีวิตมีความสุขค่ะ

เพราะทุกข์วูบเดียวก็วาง

คุณน้องเลยขำได้แม้วันมามาก

คุณพี่รักษาสุขภาพนะคะ

เรื่องนี้ ฮามากครับ

แสดงว่า นายแบบ ไม่ได้แสดง

ตอนจบหักมุมดีจังเลยค่ะ

เป็นข้อเขียนที่งดงามมากครับ

ในมุมของโลกทุนนิยม
ประโยชน์ของคนถ่ายภาพคือต้องการภาพสวยๆ
ประโยชน์ของคนทอดแห(เหวี่ยงแห)คือมีปลาติดร่างแห
ต่างก็มีมุมของตนอยู่ข้างใน

ในมุมความงามของจิตใจ
เพื่อให้คนทอดแหเหวี่ยงแขนออกไปได้อย่างราบรื่น ช่างภาพจึงนับ
ในขณะที่การทอดแหก็คือการจับปลา
หากไม่มีปลาจะทอดแหไปทำไม

รู้สึกว่ายังมีอะไรอีกสำหรับ "ภาพชีวิตกับคนเหวี่ยงแห"..แต่เขียนไม่ออก

ชอบมากๆเลยครับ..คุณโดม

ตกลงมาแบบไม่ได้ฟังค่ะพี่โดม
เพราะลำโพงไม่สมประกอบ คือต่ไปออกลำโพงชุดใหญ่

เสียดายจัง....หากยังพอมีเป็น MP3 ก็ส่งมาให้ฟังบ้างเน้อ

ตอนนี้อาการย่ำแย่....ตั้งแต่วันเสาร์ที่แล้วก็เป็นหวัดจนถึงวันนี้
แล้วป้าพิศยังมาเป็นชิคุกุนย่าอีก 2 วันแล้ว เล่นเอาบ้านป่วน
เพราะตาก็ไม่ค่อยเป็น ลุงก็ไม่ชำนาญ
ไอ้คนพอทำได้ก็เป็นหวัดกลัวติดหลาน
ต้องเรียกคนทั้งหมู่บ้านมาช่วย.....เดี๋ยวค่อยมาหายใจใหม่นะพี่

ชอบเรื่องนี้ค่ะ
น่ารักดี
อยากรู้ว่า
แล้วช่างกล้องว่ายังไงบ้างหลังจากคนเหวี่ยงแหเขาว่าของเขาอย่างนั้น :-)

อุอุ

อ่านแล้วยิ้ม...

เรื่องชุดนี้ ทุกเรื่องง่ายๆ แต่แอบคาดหวังตอยท้ายทุกเรื่อง ...ซึ่งไม่ผิดหวังค่ะ

ไม่ได้พิสดารแหวกแนว แต่ลงท้ายจะต้องมีมุมให้เราร้องว่า..." เออ...นั่นสินะ"

สวัสดีค่ะพี่โดม
ได้อ่านเรื่องที่โดมเขียนแล้วรู้สึกดี
มากเลยค่ะ อ่านผ่าน ๆ ก็เป็นเรื่องที่
ปิดท้ายด้วยความตลก แต่ในความ
รู้สึกของแอน เห็นว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น ทำให้เห็นว่าคนเหวี่ยงแหมีความมั่นคงมาก ถึงแม้จะมีคนมาขอถ่ายภาพแต่หน้าที่ของคนเหวียงแหคือการหาปลา จะเหวี่ยงแหต่อเมื่อปลาขึ้นมา น่ายกย่องจริง ๆ

ขอบคุณสำหรับเรื่องและข้อคิดดี ๆ น่ะค่ะพี่โดม
สาวแอน

สวัสดียามบ่ายครับทุกๆท่าน

กว่าจะได้เข้าบล็อกก็บ่ายแล้ว
เห็นคอมเม้นท์หลากลายก็ดีใจขอตอบไปทีละรายเลยนะครับ

สวัสดีครับแม่น้องนิก

ชอบใจที่น้องนิกเป็นคนซื่อสัตย์ต่อตั้วเอง คือกล้าตอบ yes ในสิ่งที่ตัวเองกระทำ

แต่คราวหลังบอกว่าไม่ต้องแกล้งป่วยแล้ว


สวัสดีจ้ะหลานจิ๊ป

ความจริงน้าตั้งใจจะทำโปสการ์ดสำหรับเมืองพังงาด้วย แต่ตอนนี้ทำไปแต่เฉพาะที่หมู่บ้านบางพัฒน์ ผตอนนี้ก็มีวางขายแล้วด้วย)

ถ้าโปสการ์ดยังพอขายได้ เดี๋ยวน้าจะเลือกรูปในพังงามาทำโปสการ์ดส่งไปอีกนะ

แต่ช่วงนี้น้ามีงานรออยู่เยอะ
ขายได้หรือไม่ได้ไม่เป็นไร แต่เราได้ลงมือทำแล้ว


สวัสดีครับรักแรกคลิก

ยังจำได้ว่าแต่ก่อนนี้ใช้กล้องถ่ายรูปแบบใช้ฟิล์ม

เวลาจะถ่ายก็ต้องได้จังหวะ เพราะกลัวเปลืองฟิล์ม ถ้าเป็นเดี๋ยวนี้ใช้กล้องดิจิตอลคงกดชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะพอใจ จะท่าไหนก็กดไว้ก่อน

มานึกย้อนว่าถ้าใช้กล้องดิจิตอลถ่าย ก็คงไม่ได้เขียนเรื่องนี้

สวัสดีคุณโสมรัศมี

ผมยังจำได้และเห็นด้วยประโยคที่คุณอรสม สุทธิสาคร เคยพูดไว้ว่า "การได้ทำงานที่รักก็คือรางวัลสูงสุดแล้ว"อะไรประมาณนี้

การทำงานทุกชนิดของผมไม่ได้มีรางวัลเป็นเป้าหมาย แต่ทว่าถ้ามีใครมอบให้ก็รู้สึกยินดีครับ

เพราะฉะนั้นอย่างที่คุณโสมรัศมีมีความสุขกับงานก็ถือว่าเป็นรางวัลที่มอบให้กับตัวเองแล้ว ส่วนวันหนึ่งวันใดถ้ามีใครมอบรางวัลให้ขึ้นมาก็ถือว่าเป็นโบนัสพิเศษ


สวัสดีครับคุณวั ล น์ ภ พ


เราก็มัวแต่อยากได้ภาพถ่าย "ของเรา"
ไม่ได้นึกเลยว่านั่นเขาก็กำลังอยากได้ ปลา "ของเขา" อยู่เหมือนกัน

เสื้อรักษ์วาวี เสร็จเมื่อไร แจ้งข่าวให้ทราบบ้างนะครับ

สวัสดีจ้ะสายลมอิสระ

อย่างนี้เขาเรียกว่าหักมุมตามธรรมชาติจ้า

สวัสดีครับยังชิน

คุณใช่ ยังชิน คนที่ผมเคยรู้จักสมัยวัยหนุ่มหรือเปล่านะ ?

ยังชินที่เคยเขียนเรื่องสั้นได้รางวัลช่อการะเกด เรื่อง
"เมืองไม่มีวัด"
และมีนิยายบางๆเล่มหนึ่งเรื่อง รอยภาพ

แปลกจังที่ผมยังจำชื่อเรื่องสั้นและนิยายของนักเขียนที่ชื่อยังชินได้

แต่ถ้าคุณไม่ใช่ยังชินนั้นก็ต้องขอโทษด้วยนะครับ
และยินดีกับคอมเม้นท์ช่างคิดและเฉียบคมของคุณ


สวัสดีจ้ะปลายแปรง

เพลงของยานา ระบบอัดเสียงไม่ค่อยดีมีเสียงรบกวน เพราะเทปคงจะยืดหย่อน ตอนนี้มีเป็นเอ็มพี 3

เดี๋ยวจะก็อปไว้ให้ แต่อยากนำไปแก้ไขใส่ดนตรีใหม่ ทำให้เสียงรบกวนออกไป เหลือเสียงของยานากับดนตรีใหม่ ยังไม่รู้ว่าเขามีร้านรับทำหรือเปล่า ?


สวัสดีจ้ะหนอน

คนถ่ายรูปก็ได้แต่ถือกล้องค้างและยิ้มแหยๆอย่างรู้สึกตัว และรอถ่ายรูปต่อเมื่อปลาขึ้นแล้วเขาจึงเหวี่ยงแหลงไป

ตอนนี้ภาพนั้นก็ไม่รู้อยู่ที่ไหนแล้ว แต่ความทรงจำยังคงอยู่ และมีความเรียงสั้นๆเรื่องนี้บันทึกไว้


สวัสดีครับนักล่าน้ำตก

เรื่องที่เขียนไปตามความจริง
ก็คงอยู่ประมาณนี้ ขึ้นอยู่เราไปพบอะไรและมีมุมอะไรที่มองเรื่องนั้น
เพราะฉะนั้นเรื่องจะดีไม่ดี แทบไม่ได้อยู่ที่ผู้เขียนเลย
มันขึ้นกับว่าเราไปเจออะไรแล้วเขียนออกมาได้มากกว่า

สวัสดีจ้ะสาวแอน

เรื่องบางเรื่องก็ไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ
มันเป็นเรื่องพื้นๆ ธรรมดาๆเท่านั้นเอง

ว่าแต่สาวแอน คนนี้ แอนไหน อยากรู้จัง ?

คุณเขียนบล็อกด้วยหรือเปล่าครับ ?

สวัสดีค่ะพี่โดม
สาวแอนไม่บล็อกหรอกค่ะ เริ่มติดตามงานเขียนของพี่โดมผ่านทางริมรั้วหัวใจในขวัญเรือนค่ะ และมาค้นหาเพื่อจะติดตามงานเขียนอื่น ๆของพี่โดม ชอบแนวคิด แง่คิด ในการเขียนพี่โดมน่ะค่ะ และเข้ามาแสดงความคิดเห็น และถ้าจะสมัครเป็นสมาชิกในบล็อกจะต้องทำอย่างไรบางค่ะ
และจะคอยติดตามพี่โดมตลอดไปค่ะ

ภาพสวยมากครับ
วันอาทิตย์ไปสมุทรสาคร เข้าไปในหมู่บ้านริมทะเลอ่าวไทย ถ่ายรูปคนงานขนกุ้งเคยเพื่อไปทำกะปิ เหงื่อไหลไคลย้อย เขายิ้มบอกมอมแมม ถ่ายออกมาไม่สวยหรอก แต่สำหรับเรา ภาพกำลัง in action คือใช่เลย
แถมได้ภาพเรือรุนกุ้งเคย สีสันจัดจ้านสวยงามมาก

ครับ
จังหวะ 1 2 3 ของเรา คือภาพ
จังหวะ 1 2 3 ของเขา คือปลา

เสื้อวาวี เสร็จและจัดส่งให้ วีดวาด เรียบร้อยแล้วครับ

มาชวน ไปดูคนหล่อ
มาเยือนแถวๆ
ร้านกาแฟตะกั่วป่าโปสการ์ดค่ะ
ทำร่างกาย และ หัวใจให้คึกคัก
ทิ้งเรื่องแย่ๆ ที่ไม่น่าจดจำดีไหมนะ พ่อพเยีย

สวัสดีครับสาวแอน



รู้สึกดีใจที่รู้ว่าคุณเคยอ่านเรื่องที่ผมเขียนในคอลัมน์ ริมรั้วหัวใจ

อย่างน้อยก้ถือว่ารู้จักกันมาบ้างแล้ว
ยินดีต้อนรับสู่เข้าบล็อกพ่อพเยียครับ
ไม่ต้องสมัครสมาชิกอะไรทั้งสิ้น

จะเข้ามาอ่านเฉยๆ หรือมาอ่านแล้วเขียนคอมเม้นท์ จะมาอย่างสม่ำเสมอ หรือแล้วแต่สะดวกได้ทั้งสิ้นครับ - ยินดีครับ !

แต่ถ้าคุณอยากเขียนบล็อกคุณต้องสมัครเป็นสมาชิกของ pantip ก่อนครับ


สวัสดีครับคุณ j


ส่งรูปที่ถ่ายมาอวดกันบ้างสิครับ มาทางเมล์ก็ได้ ผมจะเอาลงบล็อกให้ดุกันเล่นๆสนุกๆครับ

สวัสดีครับคุณวัลน์ภพ


โอ้โฮ รวดเร็วทันใจดีจริงๆ เดี๋ยวผมจะให้วีดวาดจัดส่งไปวาวีโดยด่วนและส่งมาที่นนท์บ้าง เพราะจะทำตัวเป็นพรีเซ้นเตอร์เอง

จะเหวี่ยงแห ก้อต้องมีจุดหมาย ไม่อย่างนั้นจะสูญเปล่า เสียแรง เสียเวลา
แต่อ่านแล้ว ก้ออมยิ้มกับคำตอบตรงไปตรงมา คนถือกล้องอึ้งไปเลยหรือเปล่าค่ะ อิอิ

ปีนี้ไม่ได้ไปงานนายอินทร์ฯ ฝากเก็บรูปในงานมาฝากบ้างนะคะ

ตามมาตอบว่า "กรรมฮา" คืออะไร

กรรมฮา ประดิษฐ์โดยสุวดี...
ตามความหมาย ความเข้าใจของสุวดี
ก็คือ...
หากเชื่อว่า มนุษย์มีกรรมเป็นเครื่องกำหนด สุวดีผู้ที่สามารถสร้างเรื่องให้คนรอบตัวได้ฮ่าเป็นประจำ ก็คงจะมี
"กรรมฮา" ติดตัวมาให้ชดใช้จากชาติก่อน

ไปไหนมาไหน พาพวกฮา
แต่ฮาแล้ว ถึงกาละและเทศะ ก็ต้องพากันไปทำบุญทำทานด้วย...ไม่ใช่เอาแต่สนุกกับชีวิตอย่างเดียว

ส่วนที่เอาจริงเอาจังก็มี...

สวัสดียามเช้าตรู่ครับทุกๆท่าน

รีบเข้าบล็อกตั้งแต่เช้า
เพราะราว 9 โมงครึ่งมีนัดกับรายการ Book variety ทางช่อง ttv

เขานัดสัมภาษณ์เรื่องเกี่ยวกับหนังสือ เดินทางข้างใน

ต้องเดินไปที่ออฟฟิศหนังสือ รักลูก

โชคดีที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเท่าไรนัก

เป็นรายการที่อัดเทป ไม่ได้สด
ส่วนจะออกมาเป็นอย่างไร ออกอากาศวันไหน หรือเปลี่ยนแปลงอย่างไร ค่อยนำมาเล่าสู่กันฟังอีกครั้ง

แล้วตอนบ่าย ๆ เย็นๆ ก็จะไปร่วมงานประกาศผลรางวัลนายอินทร์อะวอร์ด
น่าจะกลับมาที่บ้านสักพักค่อยออกไปอีก

สวัสดีจะนู๋ดี

ใช่สิ การงานเล็กๆยังต้องมีเป้าหมายเลย

ฉะนั้นเกิดมาเป็นคนทั้งทีต้องมีเป้าหมายในชีวิต จริงไหม ?


สวัสดีจ้ะสายลมอิสระ


ตามปกติก็ชอบถ่ายรูปอยู่แล้ว

แต่งานแบบนี้คงถ่ายไม่ค่อยมากนักหรอก เอาแค่ว่าเห็นใครแล้วอยากถ่ายก็จะถ่ายมาอวดกันสนุกๆ


สวัสดีครับคุณสุวดี

สมกับเป็นนักเขียนนิยายจริงๆ
สามารถสร้างคำใหม่ๆแล้วอธิบายได้ชัดเจน

อย่าลืมแจ้งข่าว วันเวลาที่รายการออนแอร์นะคะพี่โดม

จะรอคอยด้วยใจจดจ่อค่ะ

ดีใจจังค่ะ ที่โดมตอบนู๋ด้วย นู๋คนนึงหละรู้สึกจะไม่มีเป้าหมายในชีวิต ตอนแรกก้อคิดว่าแบบนี้แหละใช่ ต่อมาเริ่มไม่แน่ใจ ตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจ ลังเลบอกไม่ถูก อยากมีเป้าหมายชีวิตทีชัดเจน และเดินไปทางนั้นอย่างมั่นใจค่ะ ชอบอ่านบล็อกพี่โดมค่ะ ได้กำลังใจดี ได้มองโลกในแง่ดีด้วยค่ะ (เมื่อวานลืมบอกว่า ภาพสวยค่ะ ขอความในภาพก็ให้แง่คิดดีค่ะ)