Bloggang.com : พ่อพเยีย : วันนี้ไม่มีอะไร ?

วันนี้ไม่มีอะไร ?

หลายวันที่ผ่านมามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่เกิดขึ้นในที่อื่นๆและในหมู่บ้านเล็กๆแห่งนี้ ทั้งที่เป็นเรื่องราวของคนอื่นและเรื่องราวของตัวผมเอง การงานหลายอย่างมีทั้งคืบไปข้างหน้าและคืบคลานไปอย่างช้า ๆ แต่ที่รู้ ๆผมปลูกต้นไม้เพิ่มมากขึ้น

ช่วงที่ผมอยู่ดอยวาวีทีผ่านมา ผมมีโอกาสได้ไปงานศพสองครั้ง ครั้งแรกคืองานศพของยี่ผู้ยากไร้ที่ไม่มีแม้แต่รูปที่จะตั้งหน้าโลง เมื่อสามสี่วันที่ผ่านมาผมมีโอกาสได้ไปร่วมงานศพพ่อของกำนันตำบลวาวี ซึ่งนับว่าเป็นผู้มีทั้งฐานะและบารมีพร้อมสรรพ มีผู้คนมาร่วมงานมากมาย พิธีกรรมงานศพใหญ่โต

การได้ไปงานศพทำให้ผมระลึกถึงความตายว่าเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องพบแน่นอน (เพียงแต่ไม่รู้ว่าวันไหนเท่านั้นเอง) แล้วยังทำให้ผมได้ตระหนักว่า แท้จริงแล้วมนุษย์นั้นแตกต่างกันตั้งแต่เกิดมาแล้ว และต่อๆมายังต่างกันที่การกระทำด้วย ต่างกันที่การกระทำจึงทำให้ผลที่ได้รับในชีวิตแตกต่างกัน

ขอรวบรัดสั้นๆเพื่ออัพบล็อกแค่นี้ก่อนนะครับ เพราะต้นไม้ในกระถางและในถุงดำรอให้ผมนำมันไปปลูกเพื่อเจริญเติบโตลงบนแผ่นดินผืนน้อยผืนนี้

เสียงดัง

เสียงไม่ค่อยดัง ?

--------------------------------------

เมื่อวานผมได้รับนิตยสารอิมเมจจากบรรณาธิการใจดี
ข้างในมีการรีวิวหนังสือ นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน ด้วย
จึงทำให้ผมนำจดหมายที่ผมเขียนถึงปะการัง
ที่ตีพิมพ์ในคอลัมน์ ริมรั้วหัวใจ ในขวัญเรือน มาให้อ่านกันเล่นๆ

เพราะหลังจากที่เราจบจดหมายถึงกันในหนังสือ “นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน”
ผมไม่ได้เขียนจดหมายยาว ๆแบบนี้ถึง ปะการังอีกเลย
นอกจากเขียนเมล์สื่อสารข่าวคราวกันสั้น ๆ เท่านั้น
(ใครอ่านในขวัญเรือนแล้วก็ผ่านเลยไปได้นะครับ)

นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน

สวัสดีครับปะการังเพื่อนรัก

คุณคงได้เห็นหนังสือ “นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน” ที่ทางสำนักพิมพ์จัดส่งไปให้คุณที่อเมริกาแล้ว ไม่รู้ว่าคุณรู้สึกอย่างไรบ้างเมื่อเห็นจดหมายระหว่างเราที่เขียนลงในบล็อกได้กลายมาเป็นหนังสือ สำหรับผมนั้นยังรู้สึกตื่นเต้นและดีใจเหมือนกับทุกครั้งที่มีผลงานรวมเล่ม แต่ครั้งนี้อาจพูดได้ว่าผมรู้สึกดีใจเป็นพิเศษ

เพราะหนังสือเล่มนี้เป็นผลงานเล่มแรกในชีวิตที่เขียนร่วมกับนักเขียนอีกคน และนักเขียนคนนั้นคือคุณ ซึ่งแต่ก่อนเราเป็นเพียงเพื่อนในแวดวงที่รักการเขียนหนังสือเหมือนกันเท่านั้น แต่ตอนนี้เราได้กลายเป็นเพื่อนกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ และความเป็นเพื่อนนี้เกิดขึ้นจากตัวหนังสือที่เราเขียนถึงกัน ทั้งที่ไม่ได้พบกันมานานมากแล้วและยังอยู่ไกลกันคนละฝั่งฟ้าอีกด้วย

ผมได้กลับมาอ่านเรื่องราวในหนังสือ ”นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน” อีกครั้ง ผมรู้สึกดีเสมอเมื่อได้อ่าน เพราะถ้าเราไม่ได้เขียนจดหมายถึงกันในขณะนั้น บางสิ่งบางอย่างที่เราได้รู้สึกนึกคิดมันก็จะผ่านเลยไป และสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกดีใจมากก็คือคุณได้กลับมาเขียนหนังสืออย่างจริงจังอีกครั้งตามที่คุณฝันไว้

วันที่ผมได้รับหนังสือซึ่งสำนักพิมพ์ส่งมาให้นั้น ผมอยู่ที่ดอยวาวีแล้ว ทั้งที่ผมไม่ได้คิดมาก่อนว่าผมจะเดินทางมาดอยวาวีในฤดูหนาวปีนี้ แต่เป็นเพราะผมไปนอนที่กระท่อมในสวนทิพย์ที่นครสวรรค์ซึ่งญาติธรรมคนหนึ่งสร้างไว้ให้ นั่นทำให้ผมเกิดแรงบันดาลใจที่จะมาสร้างบ้านหลังเล็ก ๆ บนที่ดินที่ผมซื้อไว้เมื่อปีก่อน

อันที่จริงบ้านหลังนี้ไม่ได้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต และไม่ถือว่าเป็นปัจจัยสี่ด้วย แต่ทว่ามันเป็นความฝันเล็ก ๆ ของผมที่อยากจะมีบ้านพักในภูมิประเทศและบรรยากาศที่สวยงาม เพราะผมคิดว่าถ้าได้อยู่ในที่บรรยากาศสวยงามแล้ว ดูเหมือนว่าความสุขอื่น ๆ ก็จะตามมาเอง

เรื่องที่จะได้อยู่ในบรรยากาศที่สวยงามนั้นผมฝันมาตั้งแต่วัยหนุ่มแล้ว และเคยทำมาบ้างแต่ก็ไม่สำเร็จหรือทำได้ก็เพียงชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ตอนที่ผมอายุ 23 ปีผมเคยไปอยู่บ้านในสวนที่แม่ฮ่องสอน แต่อยู่ได้เพียง 3 เดือนเท่านั้น และเมื่อตอนอายุ 25 ปีผมลาออกจากงานไปอยู่เกาะเสม็ด ขอแบ่งซื้อที่ชายหาดจากชาวประมงขี้เมาคนหนึ่งซึ่งเขาแถมกระท่อมไม้ไผ่ให้ด้วย แต่ก็ใช้ชีวิตชาวเกาะได้เพียง 6 เดือนก็ต้องจรลีกลับเมืองหลวง

ชีวิตผมดำเนินมาถึงจุดหนึ่งถึง...ตอนนี้อายุผมเกินครึ่งร้อยแล้ว เมื่อจังหวะและโอกาสมาถึงผมจึงลงมือทำตามความฝันของผมทันที ต้องขอบอกเสียก่อนว่า ผมไม่ได้คิดจะมาอยู่ที่ดอยวาวีนี้อย่างถาวร ส่วนจะอยู่แค่ไหน อย่างไรนั้นค่อยว่ากันอีกเรื่องหนึ่ง ก็ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยในแต่ละวันที่ทำลงไปนั่นแหละครับ

เมื่อตอนที่ซื้อที่ไว้เมื่อปีที่แล้ว ผมฝันไว้ว่าจะสร้างบ้านเล็ก ๆ อยู่บนไหล่ดอย ระเบียงบ้านนั้นจะต้องยื่นออกไปตรงไหล่ดอยพอดี ด้านหน้าจะมองเห็นสวนชาอูหลงซึ่งเขียนป้ายประกาศว่าเป็นสวนชาอูหลงแห่งแรกของประเทศไทย

แต่วันนี้ขณะบ้านยังสร้างไม่ทันเสร็จ เมื่อผมยืนอยู่ตรงหน้าบันไดที่ระเบียงนั้น สวนชาอูหลงก็อยู่หน้าบ้านของผมพอดี ผมไม่ต้องมีสวนชาแต่ก็มีวิวสวนชาไว้มองเล่น ความเขียวชอุ่มทำให้รู้สึกสบายตา มองไปทางซ้ายของระเบียงบ้านก็เห็นวิวของหมู่บ้าน เพียงแค่ผมยืนอยู่บนระเบียงบ้านผมก็รู้สึกว่าคุ้มแล้วที่ได้สร้างบ้านพักหลังนี้

ผมบอกกับเจ้าของที่ดินที่ผมแบ่งซื้อว่าผมไม่ต้องการล้อมรั้วกั้นอาณาเขต เรื่องอะไรผมจะต้องไปล้อมรั้วเพื่อกั้นอาณาเขตแคบ ๆ ที่ผมแบ่งซื้อมาเล่า เราจะรู้สึกว่าวิวข้างหน้าทั้งสวนชาและภูเขาทั้งลูกที่อยู่เบื้องหน้านั้นเป็นของเรา ขอแค่ได้มองได้ชื่นชม ไม่ได้ยึดมาเป็นของตัว ใครจะไปว่าอะไรได้ใช่ไหมครับ ?

นับเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมทำเรื่องอะไรแบบนี้ คือการเลือกแบบบ้านและคอยดูแลการสร้างบ้านด้วยตัวเอง

ผู้รับเหมาและช่างที่สร้างบ้านของผมนั้นไม่ได้เรียนด้านก่อสร้างมา ช่างทุกคนล้วนผ่านการเป็นกรรมกรมาก่อนทั้งนั้น ผมก็ไม่มีความรู้เรื่องแบบบ้าน เพียงบอกความต้องการของตัวเอง และให้ช่างช่วยคิดบ้าง ผสมผเสกันไปจนได้แบบบ้านง่าย ๆ ออกมาหลังหนึ่ง

อันที่จริงผมมีเพื่อนเป็นสถาปนิกเขาอาสาออกแบบบ้านให้ฟรี แต่ผมตัดสินใจเลือกเอาแบบบ้านซึ่งผมกับช่างก่อสร้างช่วยกันคิด นั่นเพราะวัสดุบนดอยนั้นไม่ใช่นึกอยากได้อะไรก็ได้ ประการสำคัญจริง ๆ ก็คืองบประมาณในการก่อสร้างของผมมีค่อนข้างจำกัด

เพื่อนที่มีประสบการณ์สร้างบ้านตัวเองมักโทร.มาแนะนำเสมอ บ้างก็ว่าบ้านนั้นเมื่อสร้างแล้วไม้โทมักหายไป ผมก็บอกว่ามันก็คงบานเท่าที่บานได้ เพราะมันไม่มีจะให้บาน บ้างก็ว่าเขาและเธอนั้นเคยน้ำหนักลดเพราะสร้างบ้าน เนื่องมาจากเครียดทั้งเรื่องการประสานงานกับช่างและเรื่องอะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ ฯลฯ

ผมนึกถึงตอนที่ผมตกลงซื้อที่ไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ตอนนั้นจำได้ว่าแค่เดินมาดูก็รู้สึกว่ามีความสุขแล้ว

ที่ผ่านมาผมได้เรียนรู้ว่าเมื่อเราบรรลุเป้าหมายหนึ่งแล้วมันก็จะเป็นเพียงความสุขชั่วครู่ชั่วคราวแล้วก็ผ่านไป และจะมีเป้าหมายใหม่รออยู่อีก ผมคิดว่าคงมีผู้คนจำนวนไม่น้อยพอใจที่จะทุ่มเทเวลาเป็นเดือนเป็นปีที่จะอยู่กับความเครียดหรือความวิตกกังวลเพื่อแลกกับความสุขชั่วครู่ชั่วยามแล้วก็มีเป้าหมายใหม่ให้บรรลุต่อไป แต่สำหรับผมแล้วคิดว่าจะไม่ยอมตกอยู่ในสภาพที่ว่านี้อย่างแน่นอน

โดยทั่วไปแล้วเราจะมีความเชื่อเสมอว่าต้องบรรลุเป้าหมายแล้วจึงจะมีความสุข แต่ผมไม่ต้องรอจนบ้านเสร็จก่อนแล้วจึงจะมีความสุข ผมรู้สึกสนุกเพลิดเพลินกับทุก ๆ วันที่จะไปดูแลช่าง สิ่งไหนที่ผมต้องการผมก็จะบอกเขา ผมบอกกับเขาว่าผมไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าความตั้งใจทำงานและอยากให้เขาทำงานอย่างมีความสุข

การสร้างบ้านหลังเล็ก ๆ หลังนี้ทำให้ผมเรียนรู้ที่จะรอคอยทุกอย่างอย่างใจเย็นไม่กระวนกระวาย รู้จักคิดถึงใจของช่างบ้าง บางอย่างก็ตามใจช่างบ้าง บางอย่างตามใจตัวเองบ้าง ถ้าเกิดผิดพลาดคลาดเคลื่อนขึ้นมา ถ้าสามารถแก้ไขได้ก็ให้เขาแก้ ถ้าไม่สามารถแก้ได้เราก็เพียงแต่ทำใจยอมรับเสีย บ้านหลังนี้ของผมไม่จำเป็นต้องสวยสมบูรณ์แบบทุกประการ

ผมนั้นตั้งใจตั้งแต่คิดจะสร้างบ้านหลังนี้แล้วว่าจะต้องไม่เป็นทุกข์กับสิ่งที่มีเพิ่มขึ้นมาอีก ถ้ามีบ้านเพิ่มขึ้นมาอีกหลังแล้วต้องเป็นทุกข์เพราะความเป็นห่วงวิตกกังวลแล้วผมว่าไม่ต้องมีจะดีกว่า

ผมอยากบอกว่าผมรู้สึกดีใจที่บ้านหลังนี้สร้างขึ้นจากมือช่างที่ไม่ได้เรียนหนังสือ เป็นชาวบ้านธรรมดาๆ มีทั้งชาวไทยใหญ่ อาข่า ปกากะญอ และจีน พวกเขาเริ่มต้นวิชาชีพจากการเป็นกรรมกรมาก่อน จากนั้นก็เรียนรู้และพัฒนาฝีมือมาเป็นช่างสามารถรับงานเองได้

อย่างน้อยบ้านเล็ก ๆหลังนี้ก็คือส่วนหนึ่งที่ช่วยย้ำให้ผมมองเห็นว่าทุกคนล้วนมีความฝันและแน่นอนว่าฝันนั้นย่อมไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเดิม ไม่ว่าจะเป็นช่างและกรรมกรหรือแม้ตัวผม ทุกคนต่างก็มีความฝันเป็นของตัวเอง

ขณะที่งานแต่ละวันผ่านไปได้ด้วยดี ผมได้บ้านอย่างที่ตัวเองพอใจ และหลังจากบ้านเสร็จแล้วผมกับช่างที่มาสร้างบ้านยังได้เป็นเพื่อนกันอีก ไม่ใช่แค่ว่าจ่ายเงินค่าจ้างหมดแล้วก็ผ่านไปเท่านั้น ผมเชื่อเสมอมาว่ามิตรภาพหรือความเป็นเพื่อนนั้นเงินไม่สามารถซื้อได้

ถ้าคุณกลับมาประเทศไทยเมื่อไร และอยากมาพักบ้านที่มีวิวภูเขาแทนวิวทะเลแถบภูเก็ตบ้านคุณ ผมยินดียกบ้านหลังนี้ให้คุณพักได้นานเท่าที่คุณต้องการ , “นกทุกตัวมีฟ้าให้บิน” ผมชอบถ้อยคำประโยคนี้ที่คุณเป็นคนคิดจังเลย แค่ได้ยินก็มีกำลังใจแล้ว

ด้วยมิตรภาพ

จาก โดม วุฒิชัย

คลิก(ถ้าต้อการ)อ่านปะการังตอบจดหมายฉบับนี้ของโดม

Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 10 กุมภาพันธ์ 2553 12:52:16 น.

39 comments

Counter : 1753 Pageviews.

好！ค่ะ พี่โดม (你好 อ่านว่า หนีห่าว แปลเป็นภาษาจีนว่าสวัสดี ค่ะ พี่น่าจะเคยได้ยินมาบ้างแล้วใช่ไหมคะ อยู่วาวีก็อยากทักทายแบบจีนๆ อิอิ)
สมัยก่อน(ตอนเรียนอยู่มัธยม)ชอบอ่านกลอนมากๆ (กลอนวัยรุ่น ) โดยเฉพาะของสำนักพิมพ์ใยไหม และเลมอน กรุ๊ป
แต่...หลายปีแล้วน่ะ ที่ไม่เห็นใยไหมออกพอกเกตบุ๊คเป็นกลอนวัยรุ่น ไม่รู้เพราะสาเหตุอะไร?(พี่พอรู้บ้างไหมค่ะ？) เพราะหลัง ๆ มา จะเห็นนักเขียนที่เคยเขียนกลอนวัยรุ่นเปลี่ยนมาเขียนหนังสือประเภทความรัก ความรู้สึก
ถ้าจำไม่ผิด พี่ยังดี วจีจันทร์ ก็น่าจะเคยเป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์นี้น่ะค่ะ!

โดย: คนวาวี IP: 119.31.126.141 วันที่: 9 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:06:29 น.

ห่างไกล ไม่ห่างกัน 57

สวัสดีครับพี่โดม

ไม่รู้พี่โดมมีต้นนี้รึยังครับ

หอมหมื่นลี้ครับ

น่าปลูกมากๆเลยนะครับ
เพราะดอกหอม
และปลูกที่เชียงรายก็ดอกดกดีมาก
แถวบ้านมาดามปลูกกันเยอะเชียวครับ

โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:49:27 น.

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:38:52 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

เดี๋ยวค่อยมาตอบคอมเม้นท์
วันนี้เพิ่งทดลองใช้โปรแกรมย่อรูปใหม่

ยังไม่คุ้น แต่ลองดูแล้ว เล่นไม่ยาก

ตอนนี้ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ

งานรออยู่เยอะเลย
และวันนี้จะมีเพื่อนรุ่นน้อง หญิงชาย สามี - ภรรยากัน)จะขึ้นมาพักด้วย

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:42:15 น.

สวัสดีค่ะ
แค่ได้ยินว่า คุณโดม
ได้ปลูกต้นไม้เพิ่มขึ้นก็อมยิ้มได้แล้วค่ะ

เป็นกำลังใจให้บ้านหลังน้อยๆ ด้วยคนนะคะ

โดย: jme

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:29:40 น.

พี่โดมครับ
บ่ายวันพุธ กลางสัปดาห์
กำลังนั่งเขียนหนังสือสำหรับเด็กอยู่ครับ
วาดภาพประกอบเอง ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ แต่ก็ตั้งใจทำครับ เผื่อจะเป็นการพัฒนาฝีมือต่อไป ...
แล้วก็เผื่อจะมีใครมาจ้างทำเหมือนครูไพบูลย์มั่ง
วันศุกร์ช่วงบ่ายผมว่าง เราไปถ่ายรูปถนนสายแม่สลักไหมครับ
ถ้าไปผมจะได้ล็อกเวลาไว้...

โดย: แก้มหอม IP: 203.172.208.153 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:55:46 น.

สวัสดีค่ะน้าโดม

ย้อนกลับไปดูภาพและดูวิวไร่ชาแล้ว อยากพาคนที่บ้านไปดอยวาวีบ้างจัง... ปลายปีนี้ หนูจะไปสอนภาษาจีนที่เชียงใหม่ (เป็นกิจกรรมในหลักสูตรการเรียนของมหาลัยที่นี่ค่ะ) คาดว่าน่าจะมีโอกาสได้ไปเยี่ยมน้าโดมบ้างแน่ๆ

ที่ปักกิ่งตอนนี้กำลังอยู่ในบรรยากาศใกล้ตรุษจีน ร้านรวงปิดเงียบ ถนนว่างเปล่า สมกับเตรียมหยุดยาวกันจริงๆ (ร้านที่เห็นกิจการดีหน่อยคือร้านอะไร น้าลองเดาไหมคะ

เฉลย ร้านขายประทัดค่ะ อิอิ)

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:56:42 น.

พี่โดม

เอารูปหนูมาลงเนี๊ยะ ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์ ด้วยหนังสือเรื่องริมรั้วหัวใจน่ะค่ะ อิ..อิ.. (@_@)

โดย: คนวาวี IP: 119.31.126.141 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:03:39 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

เพื่อนจากเบลเยี่ยมมาถึงดอยวาวีตอนบ่ายแก่ๆ พาเขาไปเดินเล่นรอบๆหมู่บ้านแล้วก็กลับ บ้านชีวาโดม

คืนนี้ยกห้องนอนให้เขากับเธอ
ผมออกไปนอนเต๊นท์

โชคดีคืนนี้ไม่ค่อยหนาวเท่าไรนัก

สวัสดีครับคนวาวี

เก่งจัง จำชื่อยังดี วจีจันทร์ได้ด้วย

ผมก็รู้จักกันกับยังดี วจีจันทร์
ปัจจุบันเขาเสียชีวิตไปนานแล้วนะ,คุณรู้ไหม ?
ผมไม่ทราบว่าเขาเคยเป็นบรรณาธิการของสำนักพิมพ์ใยไหมหรือไม่
แต่ที่รู้ๆว่าเขาเป็นกวีแน่นอน

อันที่จริงรูปนี้(เสียงไม่ค่อยดัง ?)ตัดมาจากรูปหนึ่ง

เพราะรูปอื่นที่ถ่ายมายังไม่ค่อยได้มุมที่ถูกใจคนถ่ายเลย

หนังสือ "ริมรั้วหัวใจ" ที่ผมไม่มีแล้ว
ต้องรอลดราคาตอนสัปดาห์หนังสือฯ
ตอนนี้อ่าน คอลัมน์ ริมรั้วหัวใจ ทางขวัญเรือนไปพลางๆก่อนก้แล้วกันนะครับ

สวัสดีครับกะว่าก๋า

ผมชอบต้นหมอมหมื่นลี้มากเลย
ที่รู้ๆตอนนี้ผมน่าจะปลูกต้นหอมหมื่นลี้ไปแล้วประมาณ 20 ต้นเห็นจะได้
เรียกว่ารอบบ้านเลย
และตอนนี้ทุกต้นก็เริ่มออกดอกในฤดูหนาวนี้แล้ว

มีต้นใหญ่ต้นเดียว นอกนั้นต้นเล็กๆทั้งหมด

สวัสดีแก้มหอม

ตกลง บ่ายวันศุกร์
เราจะไปถ่ายรูปที่เขากำลังทำถนนสายแม่สลักดอยวาวีกัน
ถ้ามีอะไรคลาดเคลื่อนก็ค่อยว่ากันใหม่

สวัสีดจ้ะหลานแพนด้า

ขอบคุณมากสำหรับโปสการ์ด
น้าโดมยังไม่ได้ส่งตอบไปให้เลย

ถ้ามากลับมาเมืองไทยอยากจะมาที่บ้านหลังนี้เมื่อไรก็มาได้เลย
ลองโทรเช็คมาก่อนก้แล้วกันนะ
ยินดีต้อนรับและอยากให้พาคนที่บ้านมาด้วยตามสบาย

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:29:45 น.

แหะๆ งานศพทำให้ปลง แล้วปกอิมเมจล่ะจ้ะ ปลงตกมั๊ย ฮ่าๆ
จองหัวกระไดบ้านด้วยคนนะพี่โดม ฮี่ๆ
แล้วอย่าลืมหอนาฬิกานนท์เรานา เมื่อไหร่จะมาโปรโมทเมืองนนท์มั่งนะ

สุขสันต์ใกล้วันตรุษจีนค่ะ
ปล===อย่าลืมเอาบรรยากาศตรุษจีนดอยวาวีมาให้ชมบ้างนะคะ อยากเห็นๆๆ

โดย: ยิปซ่า IP: 203.144.144.165 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:05:39 น.

สวัสดีครับ

พอได้ยิ่งได้อ่านจดหมายของคุณโดม ยิ่งมีกำลังใจมากขึ้นครับ ความฝันเรื่องบ้านบนดอยของผม คงมีโอกาสเป็นจริงแน่นอนเลยครับ ^____^ ขอบคุณมากมากเลยครับ สำหรับการแบ่งปัน

โดย: กลิ่นดอย

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:21:15 น.

หนอนฯ มี "ริมรั้วหัวใจ" นอนอยู่ในบ้าน 3 เล่ม สนมั้ย ?

โดย: หนอนฯ IP: 10.20.3.30, 202.28.180.202 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:13:32 น.

สวัสดีค่ะ
Happy Valentine ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

เห็นบ้านและที่แล้ว ชอบมากค่ะ วิวสวย ดีใจด้วยนะคะที่ตัดสินใจอยู่ที่เหนือ ว่างแล้วจะมารบกวนค่ะ

โดย: sontonglom (tin_tamaka

) วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:33:21 น.

สวัสดีจ้ะยิปซ่า

ถ้ามาเที่ยวฤดูหนาว
ต้องเอาผ้าห่มพกได้มาด้วยนะ
เพราะที่นี่ผ้าห่มบาง

สวัสดีครับคุณกลิ่นดอย

ขอให้คุณทำสำเร็จในสิ่งที่คุณฝันไว้

การแบ่งปันความสุขคือการเพิ่มความสุข - ผมเชื่ออะไรประมาณนี้

สวัสดีจะหนอน

ขอบคุณสำหรับสิ่งที่ส่งมาให้
สำหรับหนังสือพี่บูลย์นั้น ดูท่าจะอ่านแล้ววางไม่ลงจริงๆ

ตอนนี้ขอทำงานก่อน เดี๋ยวค่อยอ่าน
และขอบคุณสำหรับหนังสือ ริมรั้วหัวใจ ที่จะแบ่งปันให้คนที่ต้องการ

เดี๋ยวลองถามดูตรงนี้ว่า "คนวาวี"อยากได้ หนังสือริมรั้วหัวใจจริงๆหรือเปล่า ? หรือแกล้งพูดไปอย่างนั้นแหละ

ถ้าต้องการจริง ๆมีคนอาสาจะส่งให้แล้วนะครับ

สวัสดีครับคุณ ทิน ท่ามะกา

อยากมาเมื่อไรกรุณาแจ้งล่วงหน้าเล็กน้อย

เพราะตอนนี้คิวยาวเลยแหละ
พรุ่งนี้ "ปลายแปรง" โทรมาว่าจะแวะมาหา--- เฮ้อ ! หัวกะไดไม่แห้งจริงๆ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:44:13 น.

ถ่ายภาพต้นไม้มาให้ดูบ้างนะคะพี่โดม อยากเห็นๆ

แวะมาอ่านเสมอค่ะ มาทีไรก็ได้ความเพลิดเพลินและข้อคิดกลับไปทุกที :-)

โดย: การะเกต์ IP: 110.164.229.166 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:28:28 น.

ความจริงแล้วแค่อยากยื๊ม！！หนังสือเรื่องริมรั้วหัวใจอ่าน แต่ถ้ามีคนจะให้จริงก็เอาค่ะ ไม่เกรงใจแล้วน่ะ (ขอพร้อมลายเซ็นต์พี่โดมด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคุณหนอนเมืองกรุงน่ะค่ะ แล้วจาส่งกาแฟดอยช้างไปให้เป็นการตอบแทนน่ะค่ะ ส่งที่อยู่มาด้วยน่ะ อิอิ..)！！
อีกความจริงนึง คืออยากอ่านหนังสือทุกเล่มของพี่โดม เพราะมันไม่ง่ายเลยที่จะได้รู้จักตัวเป็นๆ ของนักเขียนระดับมืออาชีพ แถมพี่เค้ายังก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของคนในหมู่บ้านวาวี ซ่ะแล้วววว..

โดย: คนวาวี IP: 119.31.62.178 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:02:52 น.

สวัสดียามค่ำ

วันนี้พาเพื่อน(รุ่นน้อง)กับสามีของเธอ
เดินชมหมู่บ้านวาวี
เห็นร้านค้าเตรียมของขายวันตรุษจีน
ปีที่แล้วผมจำได้ว่าผมไม่ได้อยู่ในวันตรุษจีน

แต่ปีนี้วันตรุษจีนตรงกับวันวาเลนไทน์พอดี
เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศตรุษจีน ผมขอเอาเพลงจีนมาฝากให้ฟังกันนะครับ

เพลงนี้ใครๆก็รู้จัก เพราะฮิตเหลือเกิน แต่ลองฟังในแบบฉบับภาษาจีนดูบ้าง

สวัสดีจ้ะการะเกต์

ต้นไม้ตอนนี้ยังไม่ค่อยสวย เลยยังไม่ได้ถ่ายรูปไว้ แต่รอให้ปลูกเสร็จเรียบร้อยว่าจะถ่ายเก็บไว้เหมือนกัน
ถ้าถ่ายแล้วจะเอามาลงให้ดูแน่นอนจ้า,

สวัสดีครับคนวาวี

ถ้าบอกอย่างนี้เดี๋ยวคุณหนอนเยาวราชส่งมาให้แน่นอน

อันที่จริงผมเคยมอบหนังสือให้ห้องสมุดโรงเรียนบ้านวาวีไว้นะครับ

- คาบโลกย์คาบธรรม

- ห่างไกล ไม่ห่างกัน

- ควันไฟและสายรุ้ง (เรื่องนี้ถ้าคนวาวีได้อ่านอาจช็อกก็ได้ เพราะเป็นเรื่องจริงจากชีวิตผู้เขียนเอง ถ้าอยากอ่านจริงๆลองสอบถามบรรณารักษ์โรงเรียนบ้านวาวีดูนะครับ)

โดย: พ่อพเยีย วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:21:04:44 น.

สวัสดีคุณโดม
ไปดูงานอ.เชียงของที่เชียงราย ตอนเช้าอากาศดีมากกกก......... ดอกไม้สีส้มๆ ดอกอะไรไม่รู้สวยเหลือเกิน เด็กโรงเรียนเค้ามารยาทดี ประทับใจตรงเด็กๆใส่ชุดเหนือไปร.ร. คนเหนือพูดเพราะ น่าฟัง อัธยาศัยดี ดูเป็นมิตร ดีแล้วหละที่คุณโดมไปอยู่เหนือ เพราะอนาคตน้ำจะท่วม กทม.

ปลูกต้นไม้วันละนิด จิตแจ่มใส
เสาร์นี้วันพระไปอยู่วาวีเคยไปทำบุญแถววัดทางเหนือบ้างหรือยังคุณโดม!

โดย: nop IP: 114.128.7.176 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:34:26 น.

สวัสดียามเช้าครับทุกๆท่าน

อากาศที่นี่ยังหนาวเย็นในตอนเช้าและกลางคืน
ส่วนในตอนกลางวันก็ร้อนเพราะแสงแดดเป็นเรื่องธรรมดา
ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปถ่ายรูปกับแก้มหอมที่ถนนสายที่กำลังสร้าง
แต่ต้องเปลี่ยนใจเพราะวันนี้ตอนบ่ายๆปลายแปลงว่าจะแวะมาเยี่ยมเยือน
เพราะฉะนั้นเช้านี้ต้องรีบทำงานให้เสร็จก่อน

สวัสดีครับคุณnop

ที่เชียงของก็เป็นเมืองเล็กๆริมโขงที่น่ารักเมืองหนึ่ง ผมเคยไปพักมาเมื่อหลายปีที่แล้ว

ดอกไม้ที่คุณบอกว่าสีส้มนั้น ถ้าเป็นไม้เลื้อยบนซุ้มหรือบนหลังคาน่าจะเป็นดอกพวงแสด โดยเฉพาะที่เห็นในฤดูนี้

ผมได้ยินคนพูดเรื่องน้ำท่วมกรุงเทพในอนาคตกันมาก แม่ค้าข้าวแกงหน้าปากซอยที่บ้านผมเตรียมไปซื้อที่ภาคอีสาน เธอบอกว่าเตรียมหนีน้ำท่วม

แต่ผมคิดว่าอย่าไปกลัวเรื่องน้ำท่วมกรุงเทพเกินกว่าเหตุเลยครับ

อยู่กับวันนี้อย่างมีสติให้ดีที่สุด
และผมบอกตัวเองเสมอว่า
อยู่ที่ไหนไม่สำคัญเท่ากับอยู่อย่างไร

ผมไม่รู้ว่าโดยอายุผมจะได้อยู่ทันเห็นน้ำท่วมกรุงเทพหรือเปล่าก็ไม่รู้

ผมไม่ได้มาอยู่ที่นี่อย่างถาวรหรอกครับ

เดี๋ยวอีกไม่นานผมก็จะกลับบ้านนนทบุรีแล้ว

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:29:52 น.

ไปอ่านบล็อกของวีดวาดมา เลยลิงค์เอามาให้อ่านเล่นๆ

คลิกอ่าน...ชุบชีวีที่บ้านชีวาโดม

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:50:30 น.

สวัสดีตอนสายค่ะ
ไม่ได้แวะมาคุยนานแล้ว เห็นเจ้าของบ้าน "หัวกะไดไม่แห้ง" เลยไม่อยากกวน (ฮา...อันนี้เลียนแบบเสียงจากตัวหนังสือเจ้าของบ้าน:P)

มาบ้านนี้ทีไรเหมือนดู เรียลลิตี้โชว์ เลยค่ะ ครบทุกรสชาติ แถมวันนี้มีความวุ่นวายทางเสียงมาประกอบด้วย จากเพลงเทพธิดาดอยไงคะ ตอนแรกก็เป็นเสียงเพลงจีน แล้วก็มีเสียงเพลงไทย เสียงผู้หญิงจีนร้องเพลงแข่งกับผู้ชายไทย..เหอ ๆ ...หยุดก็ไม่ได้ซะด้วย ปิดเสียงไม่ได้ ก็เลยใช้วิธีปิดใจแทน (เพราะหูอย่างไรก็ยังได้ยินอยู่) ใช้คอมพิวเตอร์และอินเทอร์เน็ตมานานแต่ยังไม่เคยเข้าใจเทคโนโลยีพวกนี้สักที เลยใช้วิธี "เท่าที่ได้" อิ อิ

ขอบคุณสำหรับ "สีสัน" แห่งชีวิตด้านในของใครหลายคนนะคะ

โดย: กังสดาล IP: 125.25.233.83 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:43:35 น.

คุณคนวาวีคะ

เดี๋ยวจะส่งหนังสือไปฝากไว้ที่พ่อพเยียค่ะ

......

พ่อพเยียคะ

บ้านชีวาโดม ไม่เคยเหงาเลยนะ

วันนี้เยาวราชรถติดมาก กลิ่นอายเทศกาลตรุษจีนมาถึงแล้วล่ะค่ะ ที่บ้านก็ยุ่งกับการทำซิ่วท้อ (ตามออเดอร์มาเป็นอาทิตย์แล้วล่ะค่ะ)
คืนนี้งานเสร็จ ล้างบ้าน พรุ่งนี้ไหว้ มะรืนนี้ปีใหม่จีน

ดู ๆ ไป ไม่ได้มีโอกาสพักยก (พักเหนื่อย) กะเขาซะที

แต่ก็ยังมีความสุขดีอยู่ค่ะ

ช่วงนี้สบายขึ้นมาก เพราะตอนเย็นไม่ต้องกังวลใจเรื่องรับลูก เพราะคุณตะเบบูญ่าช่วยรับภาระให้รับหนูแป้งไปไว้ที่บ้าน เลี้ยงดูปูเสื่อหนูแป้งซะอ้วนท้วนสมบูรณ์ สอนทำการบ้าน ได้เล่นกับน้องจินนี่ด้วย ตกค่ำคุณพ่อของหนูแป้งก็แวะไปรับกลับมาส่งที่บ้านเยาวราช (ไม่ก็...หนอนฯ ไปรับเอง) ก็เลยค่อยยังชั่วหน่อยค่ะ

รู้สึกดีใจที่มีกัลยาณมิตรที่ดีแบบนี้อยู่ใกล้ ๆ ตัว (คืออยู่ในกรุงเทพฯ และอยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่) ให้ความช่วยเหลือตลอดมา ต้องขอขอบคุณตะเบบูญ่า (และขอบคุณพ่อพเยียที่ทำให้หนอนฯ ได้มีโอกาสพบและรู้จักเธอผ่านโลกเสมือนจริงแห่งนี้ - - เมื่อหลายปีก่อน)

แต่พ่อพเยียมีกัลยาณมิตรทั้งไกลทั้งใกล้จำนวนมากจริง ๆ ไม่อยากคิดว่า...จะมีความสุขใจมากน้อยขนาดไหน

โดย: หนอนฯ IP: 10.20.3.30, 202.28.180.202 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:48:46 น.

สวัสดีค่ะ พี่โดม
ขอบคุณสำหรับบ้านชีวาโดม
มีโอกาสได้ไปเชียงราย จะไปดอยวาวีให้ได้ค่ะ

ดูแล้วคนวาวี น่ารักค่ะ

โดย: PenKa

วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:43:55 น.

สวัสดีโดม
ลงดอย ก็เข้าเชียงใหม่
ขึ้นดอยไปปายอีก
จากปายก็บินปร๋อเข้ากทม.
ได้สองวันก็ติดรถไวท์ไปชุมแสง
ทำธุระเรื่องเหย้าริมยม
เราตัดใจแล้วหละ
จะไม่เก็บเหย้าริมรมไว้ให้รบกวนจิตใจอีก ตาลสามสิบห้าต้น ยางยี่สิบห้าต้น ใครจะโค่นมันก็ตามใจเถอะ
เราบอกขายแล้ว จากนั้นก็เตลิดไปชล ไปเป็นวิทยากรกับศักดิ์สิริที่โรงเรียนเพื่อนของเขา

ฟังน้ำเสียงโดมสบายใจดี
ไว้แขกซา เราจะไปวาวีอีก ยังวาดรูปได้ไม่หนำใจ เราชอบนะมุมมองสูง
วันอาทิตย์ที่จะถึงนี้ รั้วดอกไม้ที่วาวี
ได้อวดโฉมแล้ว แต่ เออ แม่สรวยไม่มีกรุงเทพฯธุรกิจขายชัวร์ พะเยามีอยู่สองร้าน ร้านละเล่มแน่ะ ๕๕๕
อยากเขียนถึงโดมชีวาอยู่นะ
รอให้หัวกะไดแห้งสนิทสักหน่อย
๕๕๕ ไปล่ะ

โดย: สัญจร ดาวส่องทาง

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:31:11 น.

เออ.นึกได้
เขียนถึงภู ลงในกุลสตรีฉบับตรุษจีนนี้ ลองลิงค์เข้าไปดูนะ

ค้างใจเรื่องที่
โดมเห็นด้วยไหม
มันเป็นห่วงคล้องใจเส้นโตเลยหละ
วันก่อนไปเยี่ยม เห็นเรือนร้าง ก็น้ำตาไหล
โดมช่วยบอกต่อเพื่อนฝูงใกล้ชิด มิตรที่รู้ใจ
รักต้นไม้และอยากใช้ชีวิตสงบริมแม่น้ำ (มีคนรวยในตลาดชุมแสง มาขอซื้อปีที่แล้ว ผมไม่ขายนะ เพราะเขาเล่นจะถางป่าตัดต้นไม้มาทำบ้าน ผมมันบ้าไหม ก็เป็นสิทธิ์ของเขาแล้ว เรื่องของเรื่องสงสารต้นตาลหนะ เป็นตาลดงดกที่สุดในย่ายนั้น ส่วนต้นยางก็กำลังงามเลย ถ้าปล่อยไว้ให้ใหญ่เท่ายางที่บ้านศักดิ์ศิริ ก็น่าดูนัก สวยสง่า แหงนหน้ามอง ดูลูกมันร่อนลมลงมา ตราตรึงใจยิ่งนัก)

นั่นแหละ ตัดอาลัยแล้วไม่อยากเศร้ากับทรากฝันตัวเอง
ที่ ๓ ไร่ สองงาน ๕๖ ตารางวา
โฉนดครุฑแดง สมบูรณ์แบบ
อยู่ที่ต.ท่ากร่าง อ.ชุมแสง นครสวรรค์
ไม่ไกลกันกับบ้านกวีใหญ่ศักดิ์สิริและเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ และอยู่ฝั่งตรงข้ามกับบ้านศิลปินดังวสันต์ สิทธิเขตต์ สนใจโทรเบอร์นี้ 0863025457 เพื่อนเขาอยู่ในพื้นที่
และอยู่ในวิสัยที่จะพาคุณไปดูที่ได้
หรือเขาปิดโทรศัพท์ สัญญาณไม่ดี ก็โทรมาที่เบอร์นี้ได้นะครับ 086 903 9800เวลาราชการ

ขอโทษโดม
เขียนไปเขียนมา
กลายเป็นเสียมารยาท
เอาพื้นที่เพื่อนมาเป็นของตัวเองเสียแล้ว ก็แว่บนึกได้นี่แหละ ขอโทษๆๆ

โดย: สัญจร ดาวส่องทาง

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:45:36 น.

สวัสดีค่ะ ชื่อบุ๋มบิ๋ม ค่ะ
บุ๋มเดินตามพี่นางมา อิอิ

วันหน้าขอมาแอบอ่าน อีกนะคะ

โดย: HAPPYBUMBIM IP: 118.172.30.19 วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:17:02:20 น.

สวัสดีครับคุณกังสดาล

เงียบหายไปนานเลยนะครับ

ช่วยอธิบายประโยคนี้หน่อยสิครับ

ขอบคุณสำหรับ "สีสัน" แห่งชีวิตด้านในของใครหลายคนนะคะ

หมายถึงอะไรครับ ?

สวัสดีจ้ะหนอน

ขอบคุณสำหรับน้ำใจที่จะส่งหนังสือมาให้คนวาวี ยินดีส่งต่อให้
ไม่น่าเชื่อเลยนะถึงวันนี้หนอนกับตะเบบูญ่าจะสนิทสนมกันมากถึงขนาดฝากน้องแป้งได้
คนเราต้องเคยทำบุญร่วมกันมาแต่ปางไหน ชัวร์

สวัสดีครับคุณเพ็ญ

บ้านชีวาโดมยินดีต้อนรับ
และคิดว่าคงมีโอกาสสักวัน
ที่จะได้พบกันที่นี่
อย่าลืมชวนคุณบัวทะเลมาด้วยนะครับ

สวัสดีครับพี่ปอน

วันนี้ตรุษจีน มีแต่เสียงประทัด

ปลายแปรงกับแฟนอยู่ต่อเป็นคืนที่สอง
ขณะที่ผมนั่งพิมพ์อยู่นี้ เธอกำลังนั่งล้อมวงสุนทรีย์สนทนากับแก้มหอมและภรรยา

ยินดีครับ ที่จะมาเขียนอะไรตรงนี้ ไม่เคยรู้สึกว่าเป็นเรื่องเสียมารยาทเลย
ยินดีทุกครั้งที่พี่ปอนมาเขียนมาคุย

แหมทำเป็นคนอื่นคนไกลไปได้

เดี๋ยวต้องสั่งทางกรุงเทพไว้ให้ซื้อกรุงเทพธุรกิจฉบับวันอาทิตย์ไว้ เพื่อที่จะเห็นรุปรั้วดอกไม้ที่ดอยวาวี และให้ส่งมาที่ดอยวาวีเพื่อที่จะให้คนวาวีได้เห็นรูปและเรื่องที่พี่ปอนเขียน

ผมคิดว่าว่าผมคงไม่พลาดที่จะได้เห็นกรุงเพทธุรกิจแน่นอน

บ้านชีวาโดมยินดีต้อนรับพี่ปอนเสมอ

โดย: พ่อพเยีย วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:39:25 น.

สวัสดีคุณ HAPPYBUMBIM

ยินดีที่เข้ามาทักทาย
เชิญตามสบายครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 13 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:41:07 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม

บ้านของพี่ต้องเป็นบ้านที่อบอุ่น
และไม่ร้างคนไปเยือนแน่นอนเลยครับ 555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:23:04 น.

สวัสดีตอนเช้าวันดีของคนจีนคนฝรั่งและคนไทยค่ะ (คนไทยดีทุกวันอยู่แล้ว)
:)

เจอคำถามคุณโดมถึงกับงงไปเลย เหมือนกับตอนที่เขียนมาคุยเรื่องการเขียนหนังสือตามแรงขับแล้วคุณโดมบอกว่า แรงบันดาลใจ
เอ๊อ....อะไรประมาณนั้นเลยค่ะ
(จริง ๆ เรื่องแรงบันดาลใจกับแรงขับยังไม่จบนะคะ เพราะแรงบันดาลใจให้เขียนมีเพียบ แต่ไม่ได้เขียนสักที่เพราะยังไม่มีแรงขับ 5555)

ชีวิตด้านในโดยส่วนตัวแล้วคือการอยู่กับตัวเอง เรียนรู้จักและพัฒนาตัวเองในมิติที่-เพื่อตัวเอง-จริง ๆ
ไม่ใช่การพัฒนาเพื่อให้เท่าให้ทันหรือให้ล้ำหน้าคนอื่น
แต่เพื่อให้เท่าทันตัวเองซึ่งเกิด "ปฏิกิริยา" หรือ "การตอบสนอง" ต่อการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นรอบตัวในปัจจุบัน (และปัจจุบันขณะที่มีความหมายไวกว่าเฉพาะเจาะจงกว่าอีกนิดนะคะ)

การตามรู้จักและมีสติไวต่อการกระทบจากสิ่งอื่น ๆ รอบตัวและความรู้สึกเปลี่ยนแปลงในใจในการกระทำของตัวเองคือชีวิตด้านในที่อาจจะต่างกับการตอบสนองต่อเงื่อนไขทางสังคมอื่น ๆ เช่นการทำงานหรือปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ซึ่งโดยเนื้อแท้แล้วไม่ปฏิเสธว่ามีพื้นฐานจาก "คุณภาพด้านใน" ที่แตกต่างกันของแต่ละคน แต่เผอิญเป็นคนดิบ คนไม่รู้จักตัวเองมาซะนาน ก็เลยไม่เคยแยกออกว่า การพัฒนาด้านในของแต่ละคนมีความสำคัญเพียงใดที่จะช่วยให้การพัฒนา "ศักยภาพของคนคนหนึ่ง" มีทิศทางไปทางไหนอย่างไร

ในช่วงเริ่มต้น จึงกลับมาหาตัวเองและอยู่กับตัวเองไงคะ
แต่พอถึงจุดหนึ่ง เราก็อยากเรียนรู้จากคนอื่น ๆ ด้วย เพราะสุดท้ายแล้ว ชีวิตคนโดยทั่วไปคงไม่มีใครอยู่กับตัวเองได้เพียงอย่างเดียว การรับสัมผัสในหลาย ๆ ประสบการณ์ของคนอื่นเพื่อการเรียนรู้จักชีวิตด้านในตัวเองก็เป็นอีกมิติหนึ่งที่ทำให้คนรู้จัก "ที่ทาง" ของตัวเอง

การแวะมาที่บล็อกของคุณโดมก็ทำให้การเรียนรู้จักตนเองผ่านชีวิตและเรื่องราวคนอื่นมีสีสันอยู่ในตัวของมันเองค่ะ อาจไม่ถึงกับที่เรียนรู้จากหนังสือของพระ แต่ก็มีอารมณ์ของธรรมะในชีวิตโลกย์ ๆ ได้อีกแบบ

แค่อย่างบล็อกในเอนทรี่นี้ ก็มีหลายการเรียนรู้ที่ผสมปนเปกันอยู่ทั่ว ขึ้นชื่อเรื่องมาก็ตั้งธงไว้แล้วว่าวันนี้ไม่มีอะไร (ซึ่งสำหรับตัวเองแล้ว เมื่อไรที่จิต "ไม่มีอะไร" จะเป็นวาระพิเศษมากเพราะงานที่ดีจะไต่ตามมาหลังจากนั้นได้) ไล่ลงมาก็เรื่องงานศพ ความแตกต่างระหว่างงานศพที่เคยเขียนถึง (แถมภาพประกอบอีกแน่ะ) ความชื่นชมต่อผลงาน ความยั่วเย้าคนอ่านด้วยภาพหวิว..(อ๊ะ หรือว่าอันหลังนี้สะท้อนจากด้านในของคนเขียน อิ อิ ล้อเล่นนนน...)

นี่ยังไม่รวมถึงชีวิตและความสัมพันธ์หลากหลายที่แสดง ที่สะท้อนผ่านกล่องความเห็น หรือแม้แต่อุบัติเหตุจากการเปิดฟังเพลงจีนได้เพลงไทย.. :P

ก็เลยคิดว่า ช่างเป็น "สีสัน" ให้คนรู้จักตัวเองผ่านปฏิกิริยาของตัวเองต่อเรื่องราวในบล็อกมาก
เท่านั้นเองค่ะ
:D

โดย: กังสดาล IP: 125.25.248.168 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:02:15 น.

สวัสดีครับกะว่าก๋า

ช่วงนี้ใกล้เวลาจะกลับบ้านที่นนทบุรีแล้ว แต่ทว่าต้นไม้ยังไม่แข็งแรง ยังต้องการดูแล ผมอาจจะต้องยืดเวลาอยู่ต่ออีกสักเล็กน้อย

สวัสดีครับคุณม่านฝน

ผมตั้งใจจะตอบ
แต่ต้องรีบไปแต่งงงาน
เอ๊ย...ไปงานแต่งงาน

เดี๋ญวค่อยกลับมาคุยใหม่นะครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:30:59 น.

สวัสดีค่ะคุณโดม หวังว่าคุณโดมคงสบายดี เมื่อวานก็เพิ่งคุยกับพี่หนอนฯเนื่องในโอกาสวันตรุษจีน

ชื่อบ้าน..เพราะมากค่ะ ใจน่ะอยากจะบอกว่า ขอไปพักบ้างได้มั๊ย แต่สังขารและเวลาคงไม่อำนวยหรอกค่ะ

เมื่อวานพี่หนอนฯเล่าเรื่องงานสัปดาห์หนังสือที่จะมาถึง หวังว่าเราคงได้เจอกันก่อนแมวกลับนะคุณโดม

โดย: แม่น้องนิก IP: 10.0.3.92, 203.144.144.165 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:16:08 น.

สวัสดีครับคุณกังสดาล

ขอบคุณมากที่ตอบทุกอย่างได้ชัดเจนและน่าอ่านเป็นที่สุด
ผมชอบคอมเม้นท์ที่คุณเขียนจังเลย

สวัสดีครับแม่น้องนิก

คิดว่าช่วงเวลานั้นผมคงอยู่นนทบุรี
หรือไม่ก็ตะกั่วป่า
ถ้ามโอกาสว่างพร้อมกันก็คงได้พบกันครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:19:34 น.

รอยยิ้มของฤดูร้อน

ภาพนี้เป็นภาพเขียนของพี่ปอน ตอนมาที่ดอยวาวี แต่รูปนี้ถ่ายก็อปมาจากหนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันอาทิตย์ ในคอลัมน ผ่านตา มาตรึงใจ ของพิบูลศักดิ์ ละครพล

เป็นภาพร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งทางไปโรงเรียนจีน

เอามาให้ดูเล่นๆกันนะครับ ต้นฉบับจริงสวยกว่ารูปนี้

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:27:11 น.

สุขสันต์วันแห่งความรักค่ะพี่โดม โดม
+-------------------------------------+

HappY Valentine' s Day
&
Happy Always for My Love
&
HappY HappY HappY for My WORLD

+@+

ด้วยมิตรภาพจากใจสาวบ้านนอก

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:21:15:21 น.

สวัสดีค่ะพี่
ในชีวิตเรามักมีมากกว่าหนึ่งทางเลือกเสมอ
การแต่งง่านเค้าว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการอยู่ด้วยกันอย่างถูกต้องตามประเพณีตามความคิดของคนส่วนมาก
แต่ สำหรับบางคน ความเข้าใจกันน่าจะสำคัญกว่า สำหรับการเดินทางด้วยกัน ร่วมชีวิตกันให้ยาวนานยิ่งขึ้นไป
ยินดีที่ได้มาทักทาย
หวังว่าคงมีความสุขกับชีวิตมากมายทุกวัน
แล้วเจอกันใหม่ค่ะ

โดย: ดอกหญ้าสีม่วง IP: 203.172.208.153 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:50:27 น.

สวัสดีครับ โดม

สุขสันต์วันตรุษจีนและวันแห่งความรักครับ

เห็นจากภาพงานศพ ที่วาวีนี่ใช้ภาษาจีนทั้งนั้นเลยหรือครับ?

ชอบลูกเล่นการบรรยายภาพของคุณมาก สั้นกระชับแต่ฮา คราวก่อนทีนึงแล้ว- - "แม่สาย" แล้วก็"แม่ยาย" คราวนี้"เสียงดัง"/"เสียงไม่ค่อยดัง?"

อารมณ์ขันแบบนี้ไม่ธรรมดาครับ :)

ขอบคุณที่นำรีวิวหนังสือจาก "อิมเมจ"มาให้อ่านครับ

โดย: ปะการัง IP: 72.197.60.18 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:27:34 น.

มาส่งเทียบเชิญ ให้ลองไปอ่านนวนิยายสไตล์นักสู้

นำเสนอเรื่องราวของเด็กหนุ่มนักสู้บนสังเวียนมวยและสังเวียนชีวิต

ในเรื่อง...

"สังเวียนคน"

เรื่องราวดุเดือดถึงเลือดถึงเนื้อ

ขอเชิญติดตามชมได้แล้วครับ....

โดย: ลุงแว่น

วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:33:55 น.

สวัสดีค่ะ
อยากอ่าน "ห่างไกล ไม่ห่างกัน" เหมือนกันค่ะ ชื่อเรื่องได้ใจมากๆเลย แต่ไม่รู้จะมีเวลาไปหาบรรณารักษ์โรงเรียนวาวีรึเปล่ามะรู้ค่ะ

โดย: BANK IP: 113.53.148.107 วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:17:08 น.

ปลายกุมภาฯ แวะไปที่ "ชีวาโดม" บ้างได้ไหมคะ

โดย: ตาลจุง IP: 203.144.241.41 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:10:42 น.

ถ้ามีโอกาสขอคน"ท้ายเหมืองไปเที่ยวบ้างได้ไหมครับ"
ผมได้อ่านแต่ล่ะบล็อกของคุณทำให้อยากกลับไปหาธรรมมากยิ่งขึ้น กลับมาที่ตะกั่วป่าเมื่อไรขอไปเยี่ยมเยียนได้ไหมครับ

โดย: โอโซน IP: 222.123.76.49 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:08:43 น.