สวัสดีครับคุณเพ็ญ


ปีนี้ไม่ได้ไปแจกลายเซ็นหรอก
แต่คิดว่าจะไปหาซื้อหนังสือหรือไม่บางทีก้อาจพกโปสการ์ดไปขายบ้าง

แต่ยังไม่รู้จะมีโอกาสได้หยิบออกจากเป้มาวางตรงไหนหรือเปล่า ?
เพราะจะพกไปแน่ๆ
ถ้าแวะร้านคุณภาณุ ฝากความระลึกถึงไปด้วยนะครับ


สวัสดีครับคุณบัวทะเล

ขอให้กินเจอย่างมีความสุขนะครับ

เก็บดอกชงโคมาฝากค่ะพี่โดม...

เพลงเธอผู้ไม่แพ้นี่...นักล่าฯชอบค่ะ

โดยเฉพาะ "และในวันนี้ เธอนั้นจงหยัดยืน และลุกขึ้นใหม่อีกครั้ง ด้วยพลังในหัวใจ อย่าไปยอมแพ้ให้กับปัญหาใดๆ..."

คนแต่ง...ปลุกกำลังใจได้ดีมาก

ป.ล.บล็อกที่แล้ว เรื่องคุณภาณุ ก็ได้อ่านนะคะ..

คิดถึงค่ะ........

สวัสดีค่ะคุณโดม
กำลังอยู่ในช่วงบาดเจ็บจากความรักทำให้รู้สึกไม่ค่อยดีกับอะไรๆรอบๆตัวคิดว่าคุณก็คงเคยผ่านเหตุการณ์เช่นนี้มาบ้างเหมือนกันคงเข้าใจถึงความรู้สึกเจ้บปวดนี้ดี ไม่ได้ต้องการคำปลอบโยนจากใครๆเพียงแต่อยากระบายออกมาบ้างเท่านั้นเอง
ช่วงนี้ที่บ้าน(ทองผาภูมิ)อากาศกำลังดี ถ้ามีเวลาก็มาเที่ยวบ้างสิคะคิดว่าคงมีเรื่องราวต่างๆให้คุณเก็บเอาไปเขียนได้เยอะเลย ยินดีเป็นไกด์พาไปเที่ยวให้นะคะ

สวัสดีค่ะคุณโดม คุณโดมสบายดีนะคะ ของแมวก็งวดเข้ามาทุกทีแล้วค่ะ น่าจะกลับบ้านได้ตอนธันวา..

สวัสดีโดม
วันนี้ไปกะปงมา

ยืมรถเลิศขับไปคนเดียว
ไปหากงสีเหมืองแร่
แต่ไม่ค่อยหลงเหลือรูปธรรมมากนัก
นอกจากอาคารไม้โย้เย้

ชอบกะปงมาก
เล็กกะทัดรัดดีจัง
ติอากาศชื้นไปนิด
ฉายเดี่ยวเข้าไปน้ำตกลำรู่
สวยดี
ไปงานหนังสือแล้วใช่ไหม

หวัดดีตอนเช้าค่ะ

หนังคนแก่ทำให้ดียากนะคะ...ถ้างั้นต้องไปหาวีนัสมาดูบ้างแล้ว...

พี่โดมยังชอบดูหนัง ยังดูบ่อยๆแปลว่ายังไม่แก่เนอะ...เพราะคนแก่จะหมดอารมณ์ดูหนังฟังเพลงโดยสิ้นเชิง

นักล่าฯเอง เดี๋ยวนี้ เฉื่อยทั้งสองอย่างค่ะ...เพลงไม่ฟัง หนังไม่ดู

ภาพนั่งทำงานที่พี่โดมถาม...อยู่ที่เขาสกค่ะ

ส่วนหนาวนี้ คิดว่าจะไปเที่ยวน่านค่ะ...ทีมอยากไป ก็ไปตามเขา

แต่จริงๆแล้ว...ตัวเองอยากอยู่บ้านเฉยๆค่ะ...เบื่อรอนแรม กางเต็นท์ทีนึงก็หอบข้าวของกันเหนื่อย...

แล้วยังไงจะเก็บดอกไม้จากดอยภูคามาฝากนะคะ...

สวัสดียามเช้าครับพี่ปอน

กะปงเป็นอีกที่หนึ่งที่ผมชอบ
ผมยังไม่เคยไปพักเป็นเวลานาๆสักที
นอกจากผ่าน
ผมชอบตรงที่เล็กๆดีอย่างที่พี่ปอนชอบนี่แหละ

ผมยังเคยคิดว่าวันหนึ่งต้องหาเวลาไปอยุ่ตามประสาผม
แต่ก็ไม่ได้ทำสักที
ดีใจที่พี่ปอนชอบแถวนั้น

วันนี้ตั้งใจว่าจะไปงานหนังสือ
และจะหา "เนื่องในความงาม" ของท่านเขมานันทะไปฝากนะครับ ไม่รู้ว่าพี่ปอนอ่านแล้วหรือยัง ?


สวัสดีจะนักล่าน้ำตก

ที่ดูหนังบ่อย เพราะว่า มีเพื่อนที่เป็นนักสะสมหนังตัวฉกาจ อย่างน้อยสองราย (คือสามารถยืมเขาดูได้)

คนหนึ่งแค่เดินไปที่บ้านเขาแล้วยืมมาดู อีกคนหนึ่งก็บอกเขาว่าถ้ามีอะไรดีๆเอามาให้ดูบ้าง เขาก็มีน้ำใจหยิบหามาให้ดู และไม่ใช่เอามาให้ดูแบบว่างั้นๆ

แต่เขาจะตั้งใจหยิบเลือกสรรของดีมาให้ดูเสมอ หรือบางทีถ้านึกขยันก็ไปที่บ้านเขาเลย

ดีวีดีก็ซื้อบ้างเหมือนกัน แต่จะซื้อแต่ที่ลดราคาแล้ว เริ่มมาซื้อช่วงหลังๆนี่นิดหน่อย

เป็นกิจกรรมอย่างหนึ่งสำหรับคนไม่เที่ยวกลางคืน
ไม่ร้องคาราโอเกะ (เพราะร้องเพลงไม่เป็น)
ไม่ดื่มเหล้า
ไม่ค่อยได้ไปงานปาร์ตี้

ถือว่าเป็นกิจกรรมหนึ่งที่สามารถทำแล้วมีความสุขด้วยตัวคนเดียวได้

แก่น่ะแก่แน่นอนแล้วหละ เพียงแต่ว่าเรายังมีคนที่แก่กว่าอีกเท่านั้นเอง

ในโลกนี้ก็เป็นยังนี้ คือถ้าเราคิดว่าเราหนุ่มเราก็ยังมีคนที่หนุ่มกว่า ถ้าเราคิดว่าเราแก่เราก็ยังมีคนที่แก่กว่าอีก

แต่สำหรับหนังเรื่อง venus นั้นยืนยันว่าดีจริงๆ และรับรองว่าสาวๆอย่างนักล่าน้ำตกดูได้ และบางทีอาจชอบ

เมื่อเร็วๆนี้รื้อต้นฉบับเก่าๆ ไปเจอต้นแบบที่เขียนเล่นๆ ยังเป็นพิมพ์ดีดอยู่เลยเขียนเรื่อง "เมื่อข้าพเจ้าไปโรงเรียนดูหนัง"

ตอนนั้นจำได้ว่าฟิตเรื่องดูหนังมาก ถึงขั้นไปเรียนดูหนังอยู่คอร์สสั้นๆ

คณะครูที่สอนก็มีนักวิจารณ์ อย่างพี่แดง - กิตติศักดิ์ สุวรรณโภคิณ,ประวิทย์ แต่งอักษร,สิทธิรักษ์ ตุลาพิทักษ์ ,มโนธรรม เทียมเทียบรัตน์,และนรา จำได้ว่ามีประมาณนี้แหละ
เพราะผ่านมานานหลายปีแล้ว

เป็นประสบการณ์สั้นๆที่จำได้ว่าดีและมีประโยชน์ เรียนเพื่อดูหนังเท่านั้น ไม่ใช่เรียนมาเพื่อวิจารณ์หรือเพื่อเขียนบท หรือเพื่อทำหนัง

จำได้ว่ารุ่นนั้นมีทั้งหมด 8 คน ไม่ต้องบอกหรอกนะว่าใครอายุมากที่สุดในห้อง (เดาเอาเอง)

ก็พ่อพเยียนั่นแหละที่อายุมากกว่านักเรียนทั้งห้อง

ซ้ำยังมากกว่าอาจารย์ที่สอนทุกคน ยกเว้น พี่แดง กิตติศักดิ์เท่านั้น

วันหลังจะเอาบทความเชยๆ"เรื่องเมื่อข้าพเจ้าไปโรงเรียนดูหนัง" มาลงให้อ่านกันเล่นๆ

ไปก่อนละ วันนี้ว่าจะไปเที่ยวงานสัปดาห์หนังสือ

สวัสดีครับแม่น้องนิก

ผมยังสบายดีเหมือนเดิม
ตอนนี้ก็สบายดี
ขอให้คุณแม่น้องนิกสบายดีเช่นเดียวกันนะครับ

ยังปิดบล็อกอยู่ใช่ไหม
ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปตอบที่บล็อก

สวัสดีครับคุณสายน้ำในป่าใหญ่

ใครกันหนอ ?
ที่อยู่ทองผาภูมิ
ผมเดาไม่ถูกเลย
ทองผาภูมิผมยังไม่เคยไปเที่ยวสักที
ถ้ามีโอกาสต้องไปแน่

แต่ยังไม่รู้ว่าเมื่อไรครับ ?


คนที่บอกว่าบาดเจ็บเพราะความรักน่ะ
ส่วนใหญ่ไม่ใช่เพราะรักเขาหรอกครับ
แต่เป็นเพราะต้องการให้เขารักมากกว่า

ถ้าลำพังรักเขาโดยไม่เรียกร้องให้เขารักแล้วละก็ ไม่เจ็บปวดแน่

แต่ก็อย่างว่าแหละเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะรักเขาแล้วไม่เรียกร้องให้รักตอบ

เพราะฉะนั้นพุทธพจน์ที่ว่า "ความรักคือต้นเหตุแห่งทุกข์" นั้นยังจริงแท้นิรันดร์

....พอท่านนักเขียนคนดัง.......แห่งนิตยสารขัวญเรือน..แวะไปทักทายที่บล็อก..อีน้องนางบ้านนา..ต้องตาเหลือกมาอ่านและคอมเม้นท์...เวลาที่ขาดหายไป..เข้าพรรษาเลยพักจอดูใจตัวเอง..ลองดูว่าจะห้ามใจได้หรือเปล่า....เพื่อตั้งสติรับกับสถานการณ์..เศรษฐกิจขาลงยุคคุณโอบามาเขา....ขัวญเรือนปกคุณชาคริตกับน้องกิีบชี่..ยังติตใจดอยยาวีอยู่นะคะ...ที่ดินปักเขตกับสายน้ำ...ชอบมากคะ..คาดว่าน่าจะได้ไปเป็นพลเมืองชั่วคราวของที่นั้น..ฝันกลางวันจนเป็นนิสัย...เป็นไงคะพี่..ปีนังคนที่มองโลกในแง่ดีอย่างพี่นะไปที่ไหนก็เก็บเกี่ยวความสุขได้เสมอ...แม้แต่การมองใบไม้ลวงลงมาหนึ่งใบก็สุขได้จริงเปล่าคะ?..ขอบคุณกับคำชมว่าสวย..โทรคุยกับเพื่อนสนิท สามคน
อยู่กันคนละแห่ง เตือนว่าแก่แล้ว..ต้องระวังเรื่องกินกับการออกกำลังกายให้ระวัง..ว่าตัวเองตั่งสติดีแล้วนะพี่..ต้องสวนกลับพวกเขาว่า..ขอบคุณที่เตือน.."อย่าได้เป็นห่วงอดีดเจ้าแม่ยันฮีอย่างฉันเลย"..เรื่องอื่นเป็นรองได้แต่เรื่องสวยขอเป็นหนึ่ง..ไม่มีใครชมก็ชมตัวเองจนเป็นนิสัยแกะไม่ออกแล้วคะ..บาย..บ๊ายแล้วพบกันใหม่นะคะ...

ไม่เคยเห็นดอกชงโคเลย แต่ใบชงโค จำได้แม่น เพราะเป็นสัญลักษณ์ประจำคณะ ตอนเป็นนักศึกษาค่ะ

สงสัยพี่โดมเดินงานหนังสือจนอ่อนเปลี้ยเพลียแรง

รอพี่เข้ามาเล่าอยู่นะคะ
ว่าวันนี้แจกลายเซ็นแฟนๆไปกี่ร้อยคน

สวัสดีค่ะคุณโดม
แน่ใจหรือคะว่าไม่เคยไปทองผาภูมิแต่ฉันคลับคล้ายคลับคลาว่าเหมือนคุณจะเคยเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับการไปทอดกฐินหรือผ้าป่าที่วัดบนเหมืองแร่อีต่องเมื่อหลายปีก่อนนี้นะคะแต่ถ้าไม่ใช่ก็ต้องขอโทษด้วยและถึงอย่างไรก็ยังอยากชักชวนให้ขึ้นมาเที่ยวทองผาภูมิ(เมืองแห่งขุนเขาแมกไม้และสายธาร)อยู่ดี
ฉันเป็นคนหนึ่งที่ติดตามอ่านงานเขียนของคุณมานานมากแล้ว อยากเขียนจดหมายมาคุยด้วยก็ไม่รู้จะส่งไปที่ไหน สุดท้ายก็เลยต้องพยายามหัดใช้คอมพ์ให้เป็นจะได้เป็นช่องทางติดต่อกับคุณและคนอื่นๆได้ ขอบอกว่าต้องใช้ความพยายามและความตั้งใจจริงๆนะ เพราะสมัยที่เรียนอยู่ยังไม่มีการสอนการใช้งานเทคโนโลยี่เหล่านี้ และในชีวิตประจำวันก็ไม่มีอะไรที่ต้องเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย และโดยส่วนตัวแล้วยังชอบเขียนเป็นจดหมายมากกว่า
ที่คุณบอกว่าคนเราส่วนใหญ่เป็นทุกข์ในความรักก็เพราะต้องการให้เขารักตอบ นั่นเป็นเรื่องจริงแท้แน่นอนค่ะฉันเองก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนนั้นที่เมื่อรักแล้วก็อยากได้รักนั้นตอบคืนมา แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะต้องเป็นรักที่สมหวังได้ครองคู่อยู่กินกันไปจนวันตายขอเพียงแค่ให้ได้รักและได้รับรักนั้นกลับคืนมาบ้างก็เพียงพอแล้ว แต่ในความเป็นจริงของชีวิตนั้นมันไม่ใช่เลย บาดเจ็บกับความรักมาแทบจะทั้งชีวิตแต่ก็ยังไม่เข็ดนะคะ ยังหวังอยู่เสมอว่าคงมีสักวันหนึ่งที่จะได้ไปถึงซึ่งหวังนั้น

คุณโดมถ่อมตัวมากไปแล้วนะคะ ขอยืนยันว่าคุณคือนักเขียนที่มีคนรู้จักมากคนหนึ่งอย่างแน่นอน โดยเฉพาะบรรดาแฟนหนังสือขวัญเรือน

ส่วนตัวตั้งใจว่าจะต้องขอลายเซ็นบนหน้าปกหนังสือที่คุณเขียนให้จงได้

คุณเป็นนักเขียนที่ดีมีวินัยในตนเองสูงคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าปีนี้ยังไม่มีงานพิมพ์รวมเล่ม แต่ปีหน้าและปีต่อ ๆ ไป ต้องมีมากกว่าปีละเล่มเป็นแน่ค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

สวัสดีค่ะคุณโดม
จำได้แล้วใช่ไหมคะว่าเคยมาทองผาภูมิแล้ว บ้านฉันอยู่ในตลาดค่ะแต่พยายามทำบ้านให้เป็นป่า น่าเสียดายที่ยังใช้คอมพ์ไม่เก่งพอเลยส่งรูปวิวทิวทัศน์สวยๆของที่นี่ไปให้ดูไม่ได้ ติดเอาไว้ก่อนนะคะ
ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำที่แนบท้ายมา จะรอคอยการมาเยือนทองผาภูมิอีกครั้งของคุณ แล้วจะพาไปที่อีต่องด้วย ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้มาตอนหน้าหนาวแล้วคุณจะประทับใจไปอีกนาน3