Bloggang.com : พ่อพเยีย : (เรื่องของ)อาณาเขต

(เรื่องของ)อาณาเขต

สูจิบัตร ออนไลน์ "มนต์รัก ตะโกลา" พิบูลศักดิ์ ละครพล

>>คลิกชมความเป็นมาของภาพชุดนี้และสถานที่แสดงงาน<<

อาณาเขต

โดย โดม วุฒิชัย

ที่บ้านพักตากอากาศบนไหล่เขาริมทะเลแห่งหนึ่ง ซึ่งได้รับการออกแบบและปลูกสร้างจากเจ้าของโครงการอย่างสวยหรู เขาเป็นทั้งผู้ออกแบบและรับเหมาก่อสร้างด้วยตัวเขาเอง เขาลงมือคุมงานเกือบทุกขั้นตอนด้วยตัวเอง เท่าที่ได้พูดคุยกับเขาก็พอจะรู้ว่าเขาเป็นคนที่รักธรรมชาติคนหนึ่ง

บ้านแต่ละหลังออกแบบไม่ซ้ำกัน ไม่ว่าจะหลังใหญ่หรือเล็กก็มีความสวยงามแตกต่างกันไป วิวอีกด้านหนึ่งคือทะเล อีกด้านหนึ่งเป็นภูเขา บริเวณที่บ้านแต่ละหลังเรียงรายอยู่อย่างสวยงามก็จะมีต้นไม้ป่าที่เหลือไว้ และยังมีการปลูกต้นไม้ดอกไม้ประดับเพิ่มเติมตามจุดต่าง ๆ อีกด้วย

บ้านที่ปลูกอยู่ในสถานที่แบบนี้อาจเรียกได้ว่ามันเป็นปัจจัยที่ห้า เพราะมันเป็นบ้านสุดสัปดาห์สำหรับเศรษฐีที่มีเงินเหลือใช้แล้ว เป็นบ้านที่เจ้าของโครงการทำขายให้กับคนมีเงินที่ต้องการมีบ้านพักตากอากาศเป็นของตัวเอง แต่เวลาที่เจ้าของบ้านไม่ได้มาพักก็กลายเป็นที่พักของนักท่องเที่ยว ถึงเป็นนักท่องเที่ยวก็ต้องจัดอยู่ในระดับที่มีเงินมากอีกเช่นกัน เพราะค่าเช่าแต่ละคืนนั้นแพงโข โดยมีการแบ่งเปอร์เซ็นต์ให้กับค่าดูแลรักษาและทำความสะอาดด้วย

เมื่อฉันได้สนทนากับเจ้าของโครงการเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ ผ่านไปแล้ว มีตอนหนึ่งที่ฉันถามเขาว่า

"บ้านแต่ละหลังนี่เจ้าของเขาจะรู้ได้อย่างไรล่ะครับว่า อาณาเขตบริเวณบ้านของเขาจากตรงไหนถึงตรงไหน เพราะไม่เห็นมีรั้ว" เขาสบตาผมด้วยใบหน้ายิ้มละไมและให้คำตอบว่า

"อันที่จริงแล้วราคาที่ผมขายก็คือราคาตัวบ้านเท่านั้น ส่วนใครจะรู้สึกว่าเขามีอาณาเขตกว้างหรือแคบนั้นผมคิดว่าอยู่ที่ความรู้สึกของเขามากกว่า บางคนเขาอาจจะรู้สึกว่าบ้านของเขามีอาณาบริเวณที่มีภูเขาทั้งลูกและเวิ้งทะเลทั้งเวิ้งข้างหน้าคลุมไปหมดเลยก็ได้ ผมไม่ห้ามนี่ครับ"

-------------------------------

Territory

Translated by Chakrapong Pongwecharak

There was a hillside resort near the sea. It was beautifully designed and constructed by the project owner. He supervised all stages of construction by himself. Talking with him, I could say that he was a nature lover.

Each house of the resort was designed differently. Both big and small houses were beautiful in various styles. On one side of the resort was the scenic sea. Besides some wild trees left from land clearing, flowers and decorative plants were grown in the precint of each house, which was beautifully situated in a row.

A house in such an environment could be called the fifth necessary element since it served as a weekend resort for millionaires who had spare money to afford. The project owner targeted rich people who would love to have their own resort. But when they were away, their houses would be let to tourists. The tourists themselves must be very rich as well since the rent per night was extraordinary. The rent would be partially deducted to pay for the cleaning and general maintenance.

After talking about the resort project, I once asked the project owner.

“There are no fences separating each house. So how would the owner of each house know their territory?” He looked at me and said with a sweet smile….

“Actually what I charged them was only the price of the house itself. Their territory can be big or small. It depends on their perception. Some may feel their territory is covering the whole mountain and the whole sea in front. I don’t forbid them to do so.”

-----------------------------------------

เพลงนี้ เพลงโปรดเจ้าของบล็อก ฟังซ้ำได้ไม่เบื่อ
ฟังเพลงนี้แล้วคิดถึงทางเหนือ - (เชียงดาว,ดอยวาวี)
อาจเป็นเพราะปีที่แล้วในช่วงพักอยู่เหนือ
เพลงนี้เป็นเพลงประจำบล็อกอยู่นาน

Create Date : 07 ตุลาคม 2552

Last Update : 10 ตุลาคม 2552 8:09:00 น.

40 comments

Counter : 1558 Pageviews.

อืม อ่านแล้วอยากมีบ้านแบบนี้บ้างจัง
แต่ตอนนี้แค่คิดจะไปพักสักคืนก็คงยากเลยค่ะอาโดม

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:19:16:29 น.

อาณาเขตของนักล่าคงเป็นโลกทั้งใบอะค่ะพี่โดม

โลภขนาดนั้นเลย...

.....................

จุ๊บๆ

ขอบคุณนะคะสำหรับเพลง

ทีแรกก็หาเพลงนี้เหมือนกันค่ะ แต่ไม่รู้ว่าชื่ออะไร รู้แต่ว่า ขึ้นต้นว่า เสียงรถด่วนขบวนสุดท้าย...

ตกลงเพลงนี้ชื่อด่วนพิศวาสเหรอคะ

ชื่อจั๊กจี้มิใช่น้อย...

...................

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 61.90.7.207 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:19:17:28 น.

บ้าน ไม่มีอาณาเขต หรือ อาณาเขตไม่สำคัญ

ประเภท คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก

อาณาเขต ก็ไม่ใช่ตัวกำหนด ความสุข กาย สบายใจ ของคนในบ้าน ด้วย ใช่มั้ยค่ะ

เพิ่งเข้าไปเห็นรูป คุณโดม กับครอบครัว ที่ขวญเรือนมาค่ะ ( ตกหล่นไปได้ไงไม่รู้ค่ะ)
ชอบรูปภรรยาคุณโดมมากค่ะ ดูพี่เขา เป็นคนสงบ สุขุม ท่าทางจะใจดีด้วยค่ะ

โดย: nokske IP: 81.165.111.8 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:21:55:51 น.

ขอบคุณจังพี่
ที่ให้มีโอกาสได้ฟังเพลงนี้อีก

และเรื่องอาณาบริเวณก็เห็นจริงด้วยจังค่ะ

เคารพและคิดถึงเสมอ

โดย: kukoy IP: 91.40.64.80 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:0:46:31 น.

ชอบเรื่องในบล็อกของพี่โดมวันนี้ครับ
อ่านแล้วนึกถึง "ความโลภและความอยากในใจคน" ครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:6:16:35 น.

สวัสดีจ้ะกูก้อย

ดีใจที่เห็นแว้บเข้ามาบล็อก
ตอนนี้ยังคงอยู่ต่างประเทศไช่ไหม
มีความสุขกับชีวิตดีนะ
ระลึกถึงเสมอ

เมื่อไรจะกลับมาเมืองไทยล่ะ ?

สวัสดีครับคุณกะว่าก๋า

ผมเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่ตอนยังไม่แต่งงาน หรือเพิ่งแต่งงานใหม่ๆ จำไม่ได้แล้ว

แต่ตอนนั้นทำนิตยสาร กระดังงา อยู่กับ ณรงค์ พัว ,วรพจน์ ประพนธ์พันธ์(เจ้าของร้านโอลด์เล้ง)

มีโอกาสได้ไปพักบ้านพักที่ว่านี้ ที่ หินสวยน้ำใส ระยอง

ถ้าจำไม่ผิดคนที่พูดประโยคนี้กับผมคือคุณแจ้ - สุชัย เก่งการค้า แห่งกาดสวนแก้ว เชียงใหม่ในปัจจันนี้

ผมชอบแนวความคิดของเขามากในเรื่องนี้

ผมจำได้ว่ามีบ้านหลังหนึ่งมีต้นไม้ขึ้นทะลุหลังคาไปด้วย คือเขาสร้างบ้านเข้ากับธรรมชาติได้อย่างยอดเยี่ยม

นั่นเป็นความทรงจำเก่าๆนานมากแล้ว

ขอตอบแค่นี้ก่อนนะ

ไปทำงานก่อนครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:7:14:39 น.

สวัสดีครับพี่โดม

ช่วงที่ผ่านมาเพาะกล้าไม้อยู่ที่บ้านที่ ต.สวนใหญ่ ค่อยๆหากล้าพรรณไม้จากแถวๆบ้าน ซื้อมาบ้าง ขอเมล็ดพันธุ์มาจากเว็บเกษตรพอเพียงบ้าง จากห้องต้นไม้ที่พันทิพย์บ้าง มาเพาะชำไว้

ผมมีที่ที่ อ.ไทรน้อย แปลงเล็กๆ 1 ไร่ ต้องไปถางหญ้าขนมันขึ้นรกไปหมด จริงๆก็ทำๆหยุดๆมาหลายปี ปีนี้หลับมาตั้งใจทำใหม่ ปลูกกล้วยเป็นไม้เบิกนำ แล้วค่อยๆคิดดูไปว่าจะลงไม้อะไรดี เพราะที่นั่นมันตำ่น้ำท่มขังบ่อย ไม่มีเงินถมที่

ถ้าพี่โดมเคยไปเที่ยวตลาดน้ำอำเภอไทรน้อย ก็ไม่ไกลจากที่ผมมากนักเดินพอได้เหงือก็ถึง ตอนนี้รกอีกแล้วว่าจะไปถางหญ้าต่อ

เล่าสู่กันฟังครับ

โดย: naigod

วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:7:27:11 น.

นักดนตรีคนโปรดของเราคนหนึ่งคือ Yanni เขาอ่านโน้ตดนตรีสากลไม่เป็น แต่แต่งเพลงได้อย่างไพเราะ

ครั้งหนึ่ง เขาไปเล่นคอนเสิร์ตที่อะโครโปลิส เป็นโรงละครโบราณของกรีซบ้านเกิดของเขา

เราซื้อแผ่น DVD มาดู และมี CD ของคอนเสิร์ตนี้อีกแผ่นด้วย (นักวิจารณ์บอกว่าเป็นหนึ่งในคอนเสิร์ตที่เยี่ยมที่สุดครั้งหนึ่งของโลก)

ยานนีบอกว่า แผนที่โลกมีการกำหนดอาณาเขตชัดเจน ให้เรารู้ว่าตรงไหนเป็นประเทศไหน แต่เวลาเขามองภาพโลกของเราจากที่สูง เขาพบว่าโลกของเราสวยงาม และมองไม่เห็นเส้นแบ่งนั้น

ดนตรีก็เหมือนกัน มันไม่พรมแดน และไม่มีใครเป็นเจ้าของ

ข้อคิดนี้เหมาะกับเรื่องของพ่อพเยียข้างบน

นำมาแบ่งปันค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ

โดย: รักแรกคลิก IP: 204.136.218.8 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:8:01:31 น.

สวัสดีครับ โดม

อ่านเรื่องนี้ทำให้รู้จักมองและคิดเป็น

ทุกวันนี้ ผมมีทะเลสาบอยู่หลังบ้าน, มีภูเขาอยู่ข้างบ้าน, มีทะเล อยู่หน้าบ้าน อาณาเขตรอบบ้านผมไม่น้อยเลยทีเดียว...

โดย: ปะการัง (ชบาฉาย

) วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:8:28:04 น.

เห็นด้วยกับเรื่องอาณาเขต (ในใจ) ค่ะ
เคยคิดว่าบ้านตนเองมีสวนใหญ่มาก
เพราะข้างบ้านชอบปลูกต้นไม้กันทั้งนั้น
ได้แบ่งปันร่มเงา กิ่งใบ ดอกงามและกลิ่นหอม..

แต่วันนี้ไม่เป็นอย่างนั้นแล้วล่ะ

บ้านข้าง ๆ เริ่มรื้อต้นไม้ทิ้งเพื่อสร้างอาคารต่อเติมบ้านใหม่
วันนี้เริ่มตอกเสาเข็มแล้ว....

อาณาเขตสวนเลยลดลงไปนิ๊ดดด

ปล. ขอบคุณคุณรักแรกคลิกสำหรับเรื่องเล่าของยานนีค่ะ

โดย: kangsadal

วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:11:49:55 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

วันนี้ทำงานเคลื่อนไปอย่างช้าๆ
ไม่รู้จะตอบอะไรใคร
ก็เลยเอาเพลงมาฝาก

สำหรับเพลงนี้
ไม่ได้มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ
แต่ได้ฟังแล้วรู้สึกเพราะดี
เผื่อใครจะชอบบ้าง

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:17:36:35 น.

ฟังเพลงนี้
มาลีฮวนน่าจะกลับมาอีกครั้ง
คงคิดได้ว่าการแย่งกันดังนั้นมีแต่ดับ
สู้การร่วมกันดัง ดีกว่า
เดินทางเดิมนั้นไม่ต้องกลัวใครว่าน่าเบื่อซ้ำซาก หากทางนั้นเป็นรอยเท้าเราเก่าก่อน ย่ำช่ำชอง เหมือนรองเท้ายี่ห้อเดิม หนึ่งเดียว

นี่จะโยงให้เกี่ยวกับเรื่องอาณาเขตนั้นก็พอได้ อาณาเขตใจ คือความชอบ รสนิยม ซึ่งยากแก่การหว่านคลุมครอบร้อยพ่อพันแม่

สไตล์ อีส แมน
ไม่ดูแคลนความฝัน และเชื่อมั่นในจุดยืนของตนเอง-มั่นเหมาะ
สนามเพลาะที่แคบอับ็กลับกลายขยายเป็นอาณาจักรไปไม่รู้ตัว

นี่คนเขียนกำลังสอนตนเองอยู่นะเนี่ย

สบายดี
โดยไม่ต้องอยู่หลวงพระบาง

โดย: ปอน กะลาครอบ IP: 117.47.105.205 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:18:30:25 น.

โอ้โฮ...ขำอ่ะมุข สบายดีโดยไม่ต้องอยู่หลวงพระบาง

โดย: กำพร้าขนนก IP: 118.172.180.118 วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:19:33:30 น.

สบายดีนะครับพี่โดม...
นานมากไม่ได้มาแอ่วหา

โดย: pu_chiangdao

วันที่: 8 ตุลาคม 2552 เวลา:20:32:58 น.

สวัสดีครับพี่โดม

กาดสวนแก้วตอนนี้น่าจะลำบากแล้ว
เงียบเป็นห้างร้างเลยครับ

เพื่อนผมหลายคนก็ทำงานกับรีสอร์ตในเครือ
ก็ดูว่าเหนื่อยอีกเหมือนกัน

ปีนี้ขนาดที่ร้าน
ยังเป็นปีที่แย่ที่สุดตั้งแต่เปิดร้านมา

สะท้อนความซบเซาของธุรกิจในเชียงใหม่ได้เป็นอย่างดีครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:6:26:32 น.

สวัสดียามเช้ากับคุณบินหลาแสนสวย

ตื่นมาตอนเช้าก็ได้ยิืนธรรมะจากคุณบินหลาฯเชียวนะ

"การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์"

เราจะได้ยินพุทธพจน์ประโยคนี้กันอยู่เป็นประจำ

แต่ยังมีอีกประโยคหนึ่งซึ่งเป็นประโยคคล้ายๆกับเป็นประโยคคู่แฝดกัน ที่มีความหมายประมาณว่า

"การพบหรือประสบกับสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์"

มีคนเคยถามผมว่า...ระหว่าง "การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์" กับ"การพบหรือประสบกับสิ่งที่ไม่รักก็เป็นทุกข์"

ท่านว่าอย่างไหนทุกข์มากกว่ากัน หรือในแต่ละวันท่านได้พบหรือสัมผัสความทุกข์จากเรื่องไหนมากกว่า

การพบหรือประสบกับสิ่งที่ไม่รักย่อมเกิดทุกข์ก็มีหลายอย่าง เช่น คุณต้องพบเพื่อนร่วมงานในที่ไม่ชอบหน้ากันหรือเกลียดชังกันก็ย่อมเป็นทุกข์ได้เช่นเดียวกัน และถ้าคุณต้องพบกันทุกวันล่ะ,หรือมีเจ้านายที่คุณเกลียดชังแต่คุณต้องพบกันทุกวันล่ะ ?

คุณต้องพบและอยู่ร่วมกับสามีหรือภรรยาที่คุณไม่รักกันหรือเกลียดชังกันล่ะ ?

คุณต้องพบกับประสบกับสิ่งที่คุณไม่รักไม่ชอบพอในแต่ละวันล่ะครับ...ทำให้คุณเกิดทุกข์บ้างหรือเปล่าครับ ?

ถามเล่นๆ ไม่ซีเรียสนะครับ (ถามทุกท่านที่อยากตอบแหละ ไม่เฉพาะคุณบินหลาคนเดียวหรอกนะครับ)

เพราะคำว่าทุกข์นี่ก็มีหลายระดับน่ะ ตั้งแต่คันหัวใจจี๊ดๆ, หนักขึ้นมาก็แค่หายใจไม่สะดวก หรือถึงขั้นทุรนทุรายก็มี

สวัสดีตอนเช้าขอตัวไปทำงานก่อนแล้วค่อยคุยกันนะครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:6:31:31 น.

พบคนที่รักแล้ว ต้องจากเขา(ด้วยความเข้าใจกัน) ดีกว่ามั้งคะ

ถ้าจากกันโดยที่ไม่เข้าใจกัน ก็ดีเหมือนกัน เพราะจะได้เก็บเขาเอามาคิดว่า เอ๊ะ...ทำไมไม่มีการติดต่อมา (แต่เราก็ไม่ติดต่อไป) อะไรเช่นนี้แหละค่ะ

มันทำให้มีอะไรได้คิด นอกเหนือจากการที่เรามีเวลาคิดถึงคนที่เขาชอบหน้าเราค่ะ

โดย: สุวดี IP: 87.212.143.101 วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:14:49:58 น.

วันนี้อัพบล็อกด้วยกลอนครับ...

กลอนวันนี้อุทิศให้แก่ทุกคนที่รักพ่อ และทุกคนที่เป็นพ่อ

กลอน..."เปลือกไม้" ครับ

โดย: ลุงแว่น

วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:20:01:04 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะพี่โดม โดม
+----------------------------+

คิดถึงค่ะ
คิดถึงแล้ว...

ก็ยัง

"คิดถึงอีก"

จะเป็นไรไหมคะ อะคึ่ ๆ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:20:57:54 น.

สวัสดีครับทุกๆท่าน

เย็นวันศุกร์ คนกลับบ้านพักผ่อน
บ้างก็ไปร้านเหล้า เข้าผับ

จู่ๆก็นึกถึงวัยหนุ่ม
อยากฟังอะไรให้มันคึกคัก
ฟังทีไรคึกคักทุกที

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:21:34:14 น.

และนี่ก็อีกเพลงหนึ่ง

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:21:36:04 น.

**ขอรบกวนฝากข่าวสักเล็กน้อยนะคะ **

ขอเชิญและชวน เพื่อนๆ เรื่องเล่าสั้นๆ ความยามไม่เกิน ๒ หน้ากระดาษเอสี่ ขนาด ๑๖พ้อยท์
โดยมีคอนเซป “ความสุขจากการแบ่งปันหรือการให้”
ขอให้เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับการ “ให้” หรือการ “แบ่งปัน”
เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ผู้อื่น
และเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างสังคมแห่งการแบ่งปัน
เพื่อจัดทำหนังสือทำมือ "ในท่วงทำนองเดียวกัน"

***ส่งต้นฉบับเป็นไฟล์เวิร์ด มาที่ windy_poo@hotmail.com ภายในวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๒ นะคะ ***

*** หากใครต้องการจะช่วยออกแบบดีไซด์ปกหนังสือทำมือเล่มนี้ก็ยินดีค่ะ ***

อ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่บล็อกค่ะ

โดย: สายลมอิสระ

วันที่: 9 ตุลาคม 2552 เวลา:21:45:57 น.

บางครั้งก็เป็นเหมือนกันค่ะ พี่โดม ไม่รู้จะคุยอะไรดี ทั้งๆทีก็มีเรื่องต่างๆมากมายได้พบ ประสบเจอในแต่ละวัน

บางครั้งก็ไม่เหนื่อยอะไรนักหนา แต่แค่อยาก นั่งนิ่งๆ เฉย ๆ เดินช้าๆ ไม่ต้องทำอะไร

พระคุ้มครองนะค่ะ

โดย: Nokske

วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:1:58:46 น.

เมื่อก่อนเคยคิดว่าจะมีความสุข ถ้า...
แล้วก็ไม่เคยมีความสุขเลยสักที

อยู่ ๆ ก็หันกลับมามองว่า "ถ้า" นั้นหมายถึงอะไร

ก็เลยได้รู้ว่า "ถ้า.." เหล่านั้นคือเงื่อนไขที่วางไว้ในอนาคต
เป็นเงื่อนไขเล็ก ๆ น้อย ๆ มากเลยเมื่อเทียบกับการขวางกั้นความสุขในปัจจุบัน

พอเห็นตรงนั้น คำว่า "ถ้า" ก็หายไป

แล้วสิ่งที่ได้มาแทนที่ กลายเป็นความรู้สึกที่มีคุณค่า
มากกว่าคำว่า "ถ้า" เหล่านั้นกลายเป็นจริงหลายร้อยพันเท่า..

แลกเปลี่ยนความทุกข์และสขุยามเช้าเมื่อฟ้านิ่ง และมีสีนวล นะคะ

ไม่ค่อยเคยเห็นฟ้าสีนี้
และรู้ว่าฟ้านี้อยู่ในสภาพนี้อีกไม่นาน..

โดย: กังสดาล IP: 125.25.33.137 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:6:16:29 น.

เพราะเดี๋ยวฟ้าก็จะเปลี่ยนสีและอารมณ์ไปตามธรรมชาติของท้องฟ้า..

ปล. สุข พิมพ์พลาดไปหน่อย คงเพราะมองฟ้านอกหน้าต่างเพลิน :P

โดย: กังสดาล IP: 125.25.33.137 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:6:20:26 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่โดม

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:7:14:12 น.

สวัสดีครับคุณ nokske

การที่อยู่เฉยๆไม่ได้ทำอะไรแล้วใจสงบสุข นั่นเป็นสุดยอดเลยครับ

แต่ว่าการอยู่เฉยๆโดยไม่ต้อง "ทำอะไร" นั้น ไม่ใช่หมายถึงความเกียจคร้านนะครับ !

สวัสดีจ้ะหนอน

แหมช่วงนี้ฝนตกบ่อย
เดินทางกลางอุโมงค์ฝน
เมล็ดพันธุ์กวีผลิแตกและงอกงาม
เต็มกล่องคอมเม้นท์ของพ่อพเยีย
ให้เจ้าของบล็อกได้ชื่นใจ
และคนผ่านมาผ่านไปได้ชื่นชมด้วย

ชอบใจจัง

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:7:32:59 น.

สวัสดีครับคุณกังสดาล

ถ้า ! อุ๊บส์ !....

คุณคิดและเขียนออกมาแบบนี้ได้
ไม่มีอะไรมาขวางกั้นความสุขในปัจจุบันของคุณได้แล้วล่ะครับ

ยินดีที่มีมิตรบล็อกแบบนี้

แล้วคุยกันอีกนะครับ

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:7:49:35 น.

สวัสดีครับพี่โดม
แวะเข้าอ่านและฟังเพลงเพราะๆ ของพี่ปอน หวังว่าพี่โดมคงสบายดีนะครับ

โดย: ขจรฤทธิ์ IP: 125.25.73.146 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:7:59:36 น.

พี่โดมไม่ไ่ด้ชม
แต่เม้นท์พี่โดมผมอ่านแล้วใจฟูเลยครับ 555

เป็นคำชมแน่ๆครับในความรู้สึกของผม

ขอบคุณครับพี่

ทุกวันนี้ผมก็ยังคิดว่าตัวเองเป็นเป็ดครับ
ผมทำอะไรได้หลายอย่าง
แต่ต้องเป็นสิ่งที่ผมชอบและอยากทำ
ผมจะทำมันได้อย่างมีความสุข
และสนุกกับสิ่งนั้นโดยไม่เคยเบื่อเลยครับ

ที่แน่ๆ....ผมคงจะเป็นเป็ดที่ไม่ได้ร้องก๊าบๆด้วยล่ะครับ 55555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:10:23:48 น.

ขอขอบคุณ...พี่โดม

ขอที่ส่งมาไดรับแล้วครับ

เมื่อวานพา พี่ปอน ไปถ่ายรูป

โดย: กาแฟ ชา..ย IP: 118.173.64.61 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:10:29:00 น.

เงียบที่นี่
ไปทำเสียงดังที่อื่นค่ะ แฮ่ะแหะ

โขลกน้ำพริกเผาสามชั้น น้ำพริกมะขามหมูสับ แจ่วบอง น้ำพริกตะไคร้หมูสับ น้ำพริกหนุ่ม ขายตามออร์เดอร์ค่ะ (แต่พอนับรวมแล้ว ออร์เดอร์เยอะมาก) ตอนแรกทำเล่นๆ ให้สาวๆที่ฮฮลแลนด์ทาน เขาจะได้คิดถึงบ้านน้อยลง แต่พอเขาทานกันแล้ว อาการคิดถึงบ้านกำเริบหนักมากกว่าเก่า ทุกครั้งที่ชักชวนกันไปฮาแตกที่บ้านของโจ๊กแต่ละครั้ง สั่งน้ำพริกด้วย แต่น้ำพริกทุกอย่างเป็นสูตรเก่าแก่ของคุณยายคุณย่า ชื่อเหมือนกันแต่สูตรทำคนละแบบ โจ๊กไม่ทานกะปิ ไม่ทานปลาร้า แต่ทำน้ำพริกได้ ให้ฝรั่งที่บ้านชิม (ฝรั่งสับแจ่วค่ะ)

สาวอื่นที่มีฝีมือทางทำอาหารขนมอื่น ก็ทำขนมเปี๊ยะอบเทียนขาย นี่ก็ต้องปั้นเป็นร้อยๆลูก นัดพบที่บ้านของโจ๊ก เดี๋ยวนี้เป็นเดือนละครั้ง บ้านเต็มไปด้วยของกินที่แต่ละคนวาดฝีมือมา(แต่ไม่มีใครกล้าทำน้ำพริกประชันนะคะ) ยิ่งกว่ารายการแม่บ้านโอทอป แต่สนุกมากค่ะ ไม่ทราบจะลงรูปให้ดูยังไง เอาไว้ส่งทางเมลให้พี่มาแปะดูดีกว่านะคะ...จบข่าวสำหรับวันนี้ค่ะ

โดย: สุวดี IP: 87.212.143.101 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:12:20:20 น.

ภาพประกอบวันทำน้ำพริกสุวดี

โดย: พ่อพเยีย

วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:12:42:55 น.

สวัสดีค่ะ ดูแล้วสนุกทุกวันเลยนะค่ะขอให้มีความสุขทุกวันนะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

โดย: p tim IP: 114.128.211.165 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:12:57:18 น.

หวัดดีค่ะ คุณโดม

ที่นี่คึกคักไปด้วยดีเจ นักร้อง นักเขียน กวี เฮ้อ! ดีใจจังที่ได้รู้จักคุณ

เรื่องทุกข์ - สุข เมื่อผ่านวันและวัยมาถึงวันนี้แล้ว "ทุกข์สุขอยู่ที่ใจ" ค่ะถ้า "วางใจได้ วางใจเป็น" โลกนี้ไม่มีพรมแดนสำหรับขีดคั่นความสุขอีกต่อไป

เกิดแล้วเป็นคน ทำไมจะไม่เคยมีเรื่องมากระทบใจบ้างเล่าคะ ระบบราชการมีเรื่องดีและไม่ดีเกิดขึ้นมากมาย จนบางครั้งต้องพึ่งหลักธรรมคำสอนทางศาสนามาเป็นที่พึ่งทางใจ

ในช่วงระยะเวลาอันแสนนานของการทำงานที่ผ่านมา เคยพบเจอมาทั้งนั้น จู่ ๆ ก็วีนใส่ ใช้เราเป็นที่ระบายอารมณ์ ใส่ร้ายป้ายสี ฟ้องนาย นินทา หาแพะรับบาป ฯลฯ

ช่างเถอะ ทุกอย่างเป็นกรรมเก่าของเราเองแหละค่ะ อยากเกิดมาเป็นลูกน้องเขาเอง ทนยอมเป็นฝ่ายที่ถูกกระทำกรรมจะได้ชดใช้หมดไวขึ้นไงคะ

ดีใจจังที่คุณไม่เคยทอดทิ้งพวกเรา อย่างน้อยโลกนี้ก็น่าอยู่ขึ้น เพราะมีคนจิตใจดีและมีอารมณ์ขันอย่างคุณเป็นเพื่อนรุ่นพี่ เคยคิดเล่น ๆ ว่าถ้าได้มีพ่อแบบคุณคงจะดีมาก น้องพเยียทำบุญมาดีมากจริง ๆ

โดย: บินหลาแสนสวย IP: 210.246.86.126 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:21:32:23 น.

สวัสดีครับพี่โดม

เช้านี้เชียงใหม่ก็ฟ้าร้องครืนๆ
ไม่ได้กลัวเปียกครับ
กลัวไฟดับแล้วจะอดเล่นบล้อกน่ะครับ 5555

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:7:04:27 น.

ให้พ่อพเยียไปสองเล่มแล้วค่ะ
อีกเล่มหายไปไหน :(

แซวเล่นน่ะค่ะ
แต่อยากรู้จังว่าเล่มไหนที่ยังอยู่?
:P

โดย: กังสดาล IP: 125.25.81.19 วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:8:42:29 น.

สวัสดีครับคุณกังสดาล

ที่เหลืออยู่ตอนนี้คือ "แก้วตาขวัญใจ ของใครหนอ"

อีกเล่มคืออะไรล่ะ

ขอโทาผมจำไม่ได้จริง ๆ
ว่าแต่คุณให้หนังสือผมสองเล่มหรือนี่ ?

อีกเล่มชื่ออะไรช่วยบอกอีกครั้งนะครับ

ผมก้อยากรู้เหมือนกันว่าผมลืมเล่มนั้นไปได้อย่างไร

โดย: พ่อพเยีย IP: 124.121.19.39 วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:9:11:40 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณโดม

เป็นครั้งแรกที่เรียกชื่อซึ่งเป็นตัวตนหนึ่งของคุณโดมนะคะ หลังจากรู้จักกันผ่านตัวหนังสือมายาวนานพอสมควร และรับรู้ว่าชื่อนี้เป็นนามปากกา และชื่อที่เป็นชื่อเล่นในหมู่คนสนิท

ไม่ได้เรียกชื่อนี้ในความหมายหลัง แต่ในความหมายของนามปากกาที่รู้จักผ่านหนังสือหลายเล่มที่ซื้อมา (โดยยังไม่ได้ขอลายเซ็นต์ :D )

รู้สึกคุ้นเคยเหมือนเป็นคนรู้จักกันมานานค่ะ อาจเป็นเพราะคุณโดมเปิดเผยตัวตนหลายส่วนผ่านตัวหนังสือ ตัวตนซึ่งคนส่วนใหญ่เก็บงำไว้อย่างมิดชิด จนบางครั้งหลงลืมว่า มีสิ่งนั้นอยู่ในตัวเองเช่นเดียวกัน

ถือเป็นธรรมทานร่วมกันในการเรียนรู้จักชีวิตด้านมืดที่ก้าวสู่ด้านสว่างของตนเองได้
ขอบคุณอย่างมากในส่วนนี้นะคะ

และที่อยากขอบคุณอย่างจริงใจก็คือน้ำใจและความจริงใจต่อการเขียน และการส่งผ่านสิ่งเหล่านั้น ไปในทุกวิถีทางที่คุณโดมทำค่ะ
มันดูง่าย ๆ ธรรมดา ๆ
แต่มันสร้างความรู้สึกและโอกาสให้คนอยากเขียนหนังสือเดินเข้ามาบนเส้นทางนี้ได้ง่ายขึ้น

คำว่า "นักเขียน" ไม่ใช่สิ่งที่จับต้องไม่ได้ แต่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของใครหลายคนที่นอนนิ่งอยู่ในตัวเพราะถูกบล็อก (ที่ไม่ได้ต่อด้วยแก๊งค์) จากความสูงส่งของความหมายที่กันไว้ให้คนเฉพาะกลุ่มหนึ่งเท่านั้น

แม้อาจจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ในมิติของวันเวลาที่ได้รู้จัก แต่ขอบคุณในมุมมองและฉากชีวิตบางอย่างที่แสนธรรมดาจนไม่มีใครนึกอยากหยิบจับมันมาเป็นตัวหนังสือ

ขอบคุณที่ทำให้รู้สึกสนุกที่จะแวะเวียนเข้ามาแล้วได้เขียนอะไรบางอย่างนอกเหนือจากการงานบ้างน่ะค่ะ

ส่วนเรื่องอื่น ๆ เดี๋ยวมาคุยต่อนะคะ
เสียงเรียกแว่วมาแล้ว
วันนี้เป็นวันอาทิตย์
งานในชีวิตคืองานที่บ้านค่ะ
:P

โดย: กังสดาล IP: 125.25.81.19 วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:9:13:04 น.

ยิ่งเป็นนักเขียน คงจะต้องเป็นนักปั่นแล้วเจ๊เอ เขียนมันช้าไป

โดย: สุวดี IP: 87.212.143.101 วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:18:24:56 น.