แอบเห่อนิดนุง...
ไม่มีไรมาก...ก้อแค่ วันนี้มิวมิวเดินเองได้ 5+5 ก้าว
ตูดบิดไปบิดมา..หลังจากซ้อมยืนเคารพธงชาติ และขึ้นบันไดบ้านสะสมกล้ามเนื้อขามาหลายวัน
เห่อนิดๆ (น่าจะทำมาได้ตั้งชาติกว่าละ) แต่ก้อแอบเศร้า..ถ้าเดินได้ ก้อจะพ้นวัยเบบี๋ คลานตุ้มตะตุ้มตุ้ย ตูดโด่ง กลายร่างมาเป็นลิงแสม วิ่งๆๆ เดินๆๆ ไต่ๆๆๆๆ แล้วน่ะสิ...ฮืออออ
หลายๆๆๆวันก่อน ก้าวแบบโผเข้าหาได้ 3-4 ก้าว ถ้าไกลหน่อยล่ะ ไม่เอาเลยเชียวล่ะ ทรุดตัวลงนั่ง คลานลูกเดียว
วันสองวันนี้..เริ่มยืนนิ่งๆ แล้วยอมก้าวขา ทั้งๆที่รอบข้างไม่มีอะไรให้เกาะเลย...
ก้าวได้สัก 2-3 ก้าว พอเริ่มโซซัดโซเซ ก้อเข้าเกียร์ 4 สับขาอย่างไว จะได้โผมาถึงแม่เร็วๆ...สัก 5 ก้าวได้...ระยะทางประมาณ 1 เมตร พอจะถึงๆ แค่พอแตะแขนแม่ได้..แม่ก้อหนีไปอีก
มิวมิวก้อเดินหน้าตามมาอีก..เฮ่..หลงกลซะแร้ว...
พอถึงตัวแม่ ก้อหัวเราะคิกคักๆ
แต่รวมๆแล้วก้อยังคลานสี่ขากะไต่ไปตามโต๊ะเก้าอี้เป็นหลักน่ะแหละ...ถ้ามีรมณ์ ถึงจะก้าวขาเดินเอง โดยต้องมีของมาล่อ และแม่ต้องจับยืนตั้งไว้ตรงกลางบ้าน โดยที่ไม่มีอะไรให้พึ่งเกาะได้..ถึงจะยอมก้าวขาเดิน
สาเหตุที่เดินช้า..หลักๆ คือ..ไม่ค่อยได้ฝึกเดิน และไม่กล้าเดิน
อยู่กะยาย..ยายหนีบเข้าเอว เดินไปเดินมาทำงานบ้าน ดูทีวี นั่งรถเข็น กันทั้งวัน
อยู่กะพ่อ ก้อ เล่นซนรื้อข้าวของบนเตียง บนพื้นไปตามเรื่อง
ถ้าอยู่กะเรานั่นแหละ ถึงจะพาจูงเดินไปโน่นมานี่..จูงเดินขึ้นบันได
หลังๆมานี้ รู้ว่าเค้าพร้อมจะเดินแล้ว...ยืนเองได้นานพอสมควร ยิ่งเวลาเผลอๆ ถือของเล่นสองไม้สองมือ...ไม่ต้องเกาะ ก้อยืนได้นี่หว่า...
แต่ที่ยังไม่เดิน เพราะไม่กล้าเดิน..ขี้กลัว ไม่มั่นใจ ตามประสาเด็กผู้หญิง
เลยต้องสร้างความมั่นใจ ว่าล้มแล้วไม่เจ็บ ก้อไปซื้อแผ่นรองคลานมาปูให้เยอะๆ ขึ้น ได้ผลเลยเชียวล่ะ..ล้มไม่เจ็บ...
โฮะๆๆๆๆ.......
เห่อพอละ..ไปล่ะ...นึกไรได้จะมาอัพต่อ
นึกได้รอบที่ 1
มะวาน มิวมิว เปิดหนังสืออ่านเอง (แน่ล่ะ ไม่เคยยอมให้อ่านให้ฟังมานานละ) เปิดหน้ามาละก้อชี้ๆๆ..ม๋าๆ ไก่ๆๆ (ต้องถามนำมั่ง บอกมั่ง) พอเป็นรูปนก...มิวมิวก้อยกมือขึ้นมา ทำ sign นก..ที่ออกจะมั่วๆ ไม่ต่างอะไรกะนมๆ แต่...แม่เก่ง...ฮ่าๆ ดูออกละกัน ว่านี่คือนก..พอเปิดมาเจอรูปเป็ด ก้อพูด กั่ด กั่ด (ก๊าบ ก๊าบ นั่นแหละ)
นึกได้รอบที่ 2
วันนี้ เรียกน้องชายเรา..แก๊บ แก๊บ แก๊บ...โอ...พระเจ้าจ๊อด..ลูกไคเนี่ย..ประจบเข้าไว้ลูก...จะได้ของเล่นเยอะๆ ฮิฮิฮิ
นึกได้รอบที่ 3
วันนี้สอนเลขอีกตามเคย ลากมือไปตามตัวเลข...ทำได้ 3 แผ่นแหนะ...(อย่าให้บรรยาย กว่าจะจบสามแผ่นเนี่ย ผุดลุกผุดนั่งคลานหนี เล่นนั่น เล่นนี่ กว่าจะวนกลับมาทำให้จบๆครบๆ ได้เนี่ย...แฮ่ก!!)
แต่ว่าพูดตามมะมี๊ได้ด้วย ไฟฟ์ๆ ละลากมือไปตามเลข 5 เอง..พอบอกให้หยิบไฟฟ์ให้แม่หน่อย..ทำหน้างง..เบลอ เอ๋อ..เลิกคิ้วเชิงถามว่า..อันไหนอะ..พอเห็นมือเราชี้ๆ ไป..ก้อทำหน้าถามมาอีกว่า..อันนี้อะหรอ ไฟฟ์ แม่ต้องพูดแล้วพูดอีก ปากจะฉีก...ถึงจะยอมหยิบส่งมาให้..ส่งให้ปุ๊บ คลานปรู๊ดๆ ไปคุ้ยลังต่อ ไม่สนใจแม่อีกเลย..-_-'' (แล้วจะหยิบส่งมาทำมายยยย)
สอนให้ร้อยลูกปัด...คาดหวังว่าจะให้ร้อยเองมาหลายวันละ..แต่ดูจะยากเกินไปหน่อย ถ้าจะให้ทำเองทั้งหมด
เราสอนเป็นสเตบ แบบนี้ คือ ให้จับไม้เอาไว้ด้านนึง...เอาลูกปัดใส่ลงไป ละใช้อีกมือถึงเชือก ทำซ้ำๆๆๆๆ หลายๆที
ตะนี้..ถ้าจะท่องแบบนี้ให้มิวมิวฟัง..(เหมือนสะกดจิต 55555) มันยาวง่ะ..เลยเปลี่ยนเป็นร้องเป็นเพลงแทน หาทำนองมาใส่เองละกัน...โฮะๆๆๆๆๆๆๆ
Hold the stick
Put it in
Pull it up up up
แรกๆ จับมือเค้าทำก่อน..2-3 ทีเท่านั้นแหละ เค้าจะรู้ขั้นตอน แต่ทำเองไม่ได้ เพราะปัญหาของมิวมิวคือ..ชอบจับไม้นำเชือกผิดด้าน...เอาด้านเชือกมาไว้ข้างบน ละมันก้อยัดใส่รูไม่เข้าน่ะสิ
ถ้าอันไหนรูปทรงยากๆ อันหนาๆหน่อย จะหารูไม่เจอ
พอหารูเจอ แทงได้..ลูกปัดใหญ่เกิน ไม้ทะลุมาอีกด้านจิ๊ดเดียว จับดึงไม่ได้อีก หลุดมือ
ถ้าไม่ช่วยเลย..มิวมิวก้อจะโยนทิ้ง...เลิกเล่น
ตอนนี้เลยช่วยเลือกเอาลูกปัดอันเล็กๆแบนๆให้ร้อยก่อน...เราถือลูกปัดอยู่นิ่งๆให้ มิวมิวมีหน้าที่เอาไม้มาแยงรู ละสลับอีกมือจับไม้ดึงออกให้พ้นรู ละใช้มือก้อรูดลูกปัดลงไป..พอทำได้ ก้อตบมือ กอด หอม ตามสเตบนั่นแหละ
ของเล่นแบบนี้เหมือนจะง่ายเนอะ แต่สำหรับเด็กๆ มันเป็นการเริ่มต้นแก้ไขปัญหาสำหรับเด็กวัย 1 ขวบเลยล่ะ (ข้างกล่องเขียนว่า 3+ แหะๆๆ -_-'')
ทั้งควบคุมกล้ามเนื้อ เปลี่ยนมือ นี่ยังไม่รวมถึงตอนที่ต้องคิดจินตนาการเลือกรูปทรงที่จะร้อยเข้าไป...
ทำไมต้องเขียนละเอียด...เพราะของเล่นบางอย่าง..เราก้อดูว่ามันง่ายๆ แต่สำหรับเด็กมันยาก หรือแม้บางอย่างเราก้อเล่นไม่เป็น (ดูมันไม่เห็นมีไรให้เล่นเลยมากกว่า ร้อยลูกปัดสนุกตรงไหนอะ ถามจริง) ไม่รู้จะสอนลูกยังไงให้เค้าเล่น หรือหันมาสนใจ เช่น หยอดบล็อค ทุกวันนี้ทำยังไงมิวมิวก้อไม่หยอด ใส่ลงไปอันเดียว ยังไม่ทันถึงไหน she ดื้อดึงแหกฝาเปิดหยิบขึ้นมา จะหยิบๆๆอันอื่นใส่ลงไปทีเดียวซะงั้น..ลองใช้วิธีที่พี่เก่งแนะนำ คือเลือกเอารูปทรงง่ายๆ เช่นวงกลมมา แล้วเก็บอันอื่นไปให้หมด..ละค่อยๆ เพิ่มมาทีละอัน..ก้อทำละอะ..แต่ปัญหาคือ..มิวมันจะแงะฝาออกมาท่าเดียว หยอดปุ๊บล้วงปั๊บ ไม่ทันได้หยอดต่อ ฝากะบล็อคกะถัง ไปคนละทางแร่ว..
ไม่รู้บ้านอื่นเค้าเล่นกันยังไง ของเล่นชิ้นเดียวกัน บ้านนี้ บ้านโน้น อาจจะเล่น หรือสอนลูกเล่นไม่เหมือนกันก้อได้ใช่ปะ...สุดแท้แน่จินตนาการพ่อแม่จะเหนี่ยวนำ และเด็กจะพาไปอะเนาะ
อีกอย่างนึง..คือ เล่านิทาน ยังไงมิวมิวก้อไม่ฟัง...ตอนนี้เลยใช้วิธีใหม่..ใช้ my first leappad แทน(เก็บจนลืม..เพิ่งนึกได้ว่ามี ก้ออิตอนที่ขวัญพูดถีงกระดานแม่เหล็กไว้เขียนๆน่ะแหละ)..ถือลีฟแพดไว้มือนึงละมิวมิวกินนมไป เราก้อจิ้มๆ ไป มีเสียง มีเพลง แม่ไม่ต้องเหนื่อย ดูแปลกใหม่ ลูกงงๆ ตะลึงกับเสียงที่ออกมา เลยนิ่งดี ยอมฟัง..ฮ่าๆ หรือบางทีก้อให้เค้าจิ้มๆ เอง..มั่วดี..ท่าทางจะพังไวมากขึ้น..หุหุหุหุ
สาระเยอะว่ะ..ไปดีก่า...ขอะวลาไปบิ้วมุขก่อน..ช่วงนี้หมดมุข 
| Create Date : 10 ตุลาคม 2551 |
| Last Update : 11 ตุลาคม 2551 1:09:55 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1216 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: อาเดียร์ IP: 117.47.92.88 วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:1:25:29 น. |
|
|
|
| โดย: กุ๊ดจัง IP: 124.121.90.55 วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:11:42:21 น. |
|
|
|
| โดย: หมีไก่ย่าง IP: 85.58.70.161 วันที่: 13 ตุลาคม 2551 เวลา:2:13:34 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [
เอาตะกร้าใส่ของหนักไว้ถ่วงไม่ให้ล้ม ช่วยให้มิวมิวมั่นใจได้นะ เคยลองยัง เดียร์นะซื้อรถผลักเดินให้ชายแดน เค้าไม่แลเลยไม่ยอมจับเลยนะ เสียเงินจริงๆ
ปล.คุณเกดในรักลูกมีลูกปัดเม็ดโตๆขายมั๊ย