ครบรอบ 3 ขวบด้วยเขตกักกันโรคติดต่อ
หลังจากวันแม่อาทิตย์ที่แล้ว เด็กๆ ก็ได้หยุดยาวอยู่บ้าน บ้านเราก็แทบจะไม่ได้ไปไหนเลย มีแผนการณ์จะไปสำรวจพื้นที่จัดกิจกรรมแถวๆโคราช กับบ้านลิง และบ้านอะตอม เลยเซฟๆ ถนอมแรงกันเอาไว้
แต่ว่า เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น...เช้าวันศุกร์ คุณย่า ซึ่งเดินทางมาจากนคร เดินทางไปทำธุระที่สุรินทร์ โทรมาบอกมิวมิวที่อยู่กุงเทพ ว่า ยาย ที่อยู่เพชรบูรณ์เสียแล้ว (ว๊า..ขาดก็แต่ภาคเหนือ กะตะวันตก)
รูปตั้งแต่ตอนมิวมิวขวบนิดๆ ถ่ายกับคุณยายของพ่อ..ซึ่ง ก็คือ "ย่าทวด" ของมิวมิวนั่นเอง
ไปเยี่ยมอีกทีขวบกว่าๆ
และก็มีแวะไปเยี่ยมมาอีกหลายรอบ ยายมาอยู่บ้านชลบุรี ก็แวะไปหา แข็งแรงดี เจ็บป่วยด้วยโรคประจำตัวตามประสาคนแก่ แต่สาเหตุที่จากไป คือ ยายโดนหนามต้นไม้เกี่ยว เมื่อหลายวันก่อน แล้ว เป็นแผล แล้วแผลติดเชื้อ เป็นหนอง จนเป็นไข้ วันที่ 12เลยต้องพาไป รพ.ไปให้หมอทำแผลสด(แก่แล้ววางยาไม่ได้) ทำแผลเสร็จ ปรกติดีทุกอย่าง พูดได้ คุยได้ แต่การติดเชื้อแบบนี้ในคนแก่สูงอายุ ก็ทำให้ร่างกายอ่อนแอมากๆๆ เชื้อเข้าสู่กระแสเลือด เช้าวันที่ 13 ยายหลับไปอย่างสงบ หลับไปเฉยๆ มีบุญมากมาย เช้ามาหมอเข้ามาดู ยายก็หลับสนิทไปแล้ว
บ้านเราเก๊าะ งานเข้า จากที่จะเก็บกระเป๋าไปเที่ยว ต้องเปลี่ยนเป็นจัดกระเป๋าชุดดำกันชุลมุนวุ่นวาย เพราะท่าทางจะต้องไปหลายวัน เคลียร์ธุระ ซ่อมรถ จัดการรถ ซักผ้า ปาร์ตี้(ยังไม่วายอีกเน๊อะตรู) เสร็จสรรพ ออกเดินทาง เช้าวันเสาร์
แวะเช็คอินที่รีสอร์ท เพราะบ้านยาย คนเต็มมากๆๆ นอนกันเป็นปลาทู บ้านเราคงมิไหว ขอปลีกวิเวกดีกว่า ได้ข่าวว่า ยายกลับมาเยี่ยมบ้านด้วยทุกคืน!!! ถ้าไม่ให้หวยแม่นๆ ดิชั้นก็ไม่ขอเสี่ยงดีกว่าค่ะ กัวววววว...
มิวมิวยังห่างไกล ทีจะรู้นิยามความหมายของคำว่า ตายอย่างจริงจัง
พอบอกว่ามิวมิว ย่าทวดไปสวรรค์แล้วนะ
มิวมิว : มิวมิวจะไปขึ้นชิงช้าสวรรค์..
(อืมมม.....โอเค ชิงช้าสวรรค์จะไปอยู่ที่ไหนได้ ถ้าไม่ใช่สวรรค์)
บางทีก็ถามว่า คุณแม่ มิวมิวตายได้ไม๊
เออ ตอบยากนะ ตายได้สิ อย่าเซ่อซ่าซุ่มซ่าม ซนมากแล้วกัน กินข้าวเยอะๆ กินอาหารมีประโยชน์เยอะๆ จะได้อยู่ไปอีกนานๆ ถ้าตายแล้วอดไปเที่ยว อดไปทะเล อดไปสวนสัตว์ ด้วย คงอธิบายได้แค่ดี ยากกว่านี้ เดี๋ยวถามมากอีก ปวดหัว
วันแรกทั้งวันอยู่แต่ที่วัด จนดึก และแล้วก็พบกับความจริงที่ว่า
เราขนทุกอย่างมา ของเล่นลูก หนังสือนิทาน หนังสืออื่นเล่น ดินน้ำมัน สีเทียน สีเมจิก กระโถนสองอัน คาร์ซีท หมอน ที่นอนผ้าห่ม กล่องข้าว ช้อนตะเกียบ เอามาหมดอะ ตะ ตะ ตะแต่ว่า ไม่อยากจะเชื่อว่าเราลืมหยิบกระเป๋าเสื้อผ้ามิวมาจากกุงเทบบบบบบ...อุบาดที่สุด!!! 
คุณย่าต้องพาไปช็อปปิ้งเสื้อผ้าใหม่ ที่ตลาด กะโลตัส ตามดีตามเกิดน่ะแหละ เพราะมีแต่เสื้อผ้าติดตัวมา 1ชุด ชุดนอน อีก 1 ชุดที่บังเอิญติดมากับกระเป๋าอีกใบ ที่พกไปบ้านน้องพราววันก่อนหน้านั้น
วันอาทิตย์ ก็ไปอยู่ที่วัด ตั้งแต่ตอนสายๆ บ่ายๆ มิวมิวเริ่มไข้ขึ้น ถึงไข้จะไม่สูงมาก แต่ก็ไม่ปรกติล่ะ ไม่มีปรอทวัดไข้ กะๆ เอา เราก็เช็ดตัวลดไข้เรื่อยๆ เจ้าตัวเริงร่าปรกติ ซึมลงเล็กน้อย แต่ไม่งอแง โพสท่าถ่ายรูปได้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พระสวดจนดึก เพราะเป็นคืนสุดท้าย มิวมิวหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ คงเพราะเพลีย และไม่สบาย ตื่นมาตอนดึกซัดข้าวต้มไปอย่างเยอะ ก่อนจะอาบน้ำ นอนต่อ เลี้ยงง่ายสบายจริง
วันจันทร์...เลี้ยงพระแต่เช้า ทุกอย่างดำเนินไป เราจับมิวกินยาทุกขนานที่พกมา ทั้งยาลดไข้ ยาแก้แพ้ ยาแก้ไอ ละลายเสมหะ ตอนเช้า ทำให้ เจ้ามิวร่าเริงเป็นปรกติ ซน และลั่นล๊ามาก แกร่วกันอยู่ที่วัดทั้งวัน ตามประสา งาน ต่างจังหวัด รวมพลพ่อแม่พี่น้อง ญาติๆ มานั่งอยู่ศาลาวัดนี่แหละ
แม่ไปทาง ลูกไปทาง
อาการไข้ไม่มีแล้ว แต่ตัวรุมๆ เริ่มสังเกตเห็นผื่นเม็ดเล็กๆ ที่มือและเท้า แต่คิดว่า อาจจะแพ้อะไร ถึงแม้จะสงสัยว่า แพ้อะไรวะ ขึ้นแต่เฉพาะมือกะเท้าจริงๆ เลยขึ้นมานิดเดียวก็ไม่มีแล้ว
ของเล่นถ่วงเวลาของเด็กกรุงเทพ พี่ๆมุงกันใหญ่ นี่ยังส่วนน้อยนะ เด็กๆ เยอะมาก เพราะ น้าเชี่ยวกระชอน มีลูกสาว 6 คน ลูกน้า ลูกญาติๆ มีทั้งเบบี้ และวัยเท่ากับมิว ไม่อยากจะคิด ว่าแพร่เชื้อไปตั้งเท่าไหร่แล้ว สุมหัวกันเหากระโดดข้ามไปมาได้เพลินขนาดนี้
ณ จุดนี้ ถ้ากลับไปแล้วลูกเค้าไม่สบายตามๆ กัน อิชั้นคงโดนประนามเป็นแน่แท้ T-T
พอถึงเวลาเผา มิวมิวดันหลับซะงั้นนน...เราเลยต้องนั่งเฝ้า อดไปร่วมงานกะเค้าเลย
ผ่านไปได้ด้วยดีอีกวัน
วันอังคาร ที่ 17 สิงหา อยู่ทำบุญ เก็บกระดูก ร่ำลาญาติ รับซองวันเกิดนิดหน่อย ฮี่ๆๆๆ
ถามมิวมิวว่า รู้ไม๊ วันนี้วันอะไร มิวมิวบอกไม่รู้
วันนี้วันที่ 17 สิงหา วันอะไร...มิวมิวไม่รู้
อุตส่าท่องวันเกิดตัวเองมาซะดิบดีล่วงหน้า เอาเข้าจริงๆ มึน
พอบอกว่า วันนี้ วันเกิดมิวมิวไง ทวงเป่าเค้กเลยทีเดียวเชียว....คุณย่าจะไปซื้อมาให้เป่า แต่พอดีเรารีบกลับ กทม. ก่อนจะมึด จะได้ไปหาหมอ
ตุ่มตามมือและเท้าเริ่มเห็นเด่นชัด อยู่บ้านนอกไม่มีเน็ท เลยไม่แน่ใจว่าตกลงเป็นอะไรกันแน่ อาศัยอัพขึ้นเฟสบุ๊ค ให้ผู้เชี่ยวชาญกูรู แม่ลูกสอง แม่ลูกหนึ่งทั้งหลาย ที่มีประสบการณ์กันมาก่อนช่วยกันวินิจฉัย
ถึงกรุงเทพ ทุ่มกว่าๆๆ รีบมุ่งหน้าไป รพ.ให้หมอฟันธงอาการอีกที เพราะจะได้รู้ว่า วันรุ่งขึ้นจะได้นอนตื่นสาย ไม่ต้องไปโรงเรียนรึเปล่า เจ้าตัวอาการไม่ค่อยน่าเป็นห่วง ไข้ไม่มีแล้ว มีแต่อาการหวัด ไอ มีเสมหะ มีน้ำมูก ดูจะน่าเป็นห่วงกว่าอีก ตุ่มที่ขึ้น เยอะมากๆๆๆๆๆ ที่มือและเท้า แต่ไม่คัน และเด็กคนอื่นเค้าขึ้นกันเยอะๆๆๆ ในปาก หมอส่องดู มีน้อยมาก ที่คอ ก็แน่ล่ะ เจ้าแสบกินขนม ช็อคโกแลต ลูกอม สาลี่ เวเฟอร์ ไข่เจียวได้หมด กินไม่ได้อย่างเดียว ข้าว (ไหงงั้น)
แล้วหมอก็ฟันธง..ว่าเป็น โรคมือเท้าปาก จริงๆด้วย แต่ไม่รู้ว่า ติดมาจากไหน วันนี้ โทรไปที่ รร. รร.บอกว่า ไม่มีเด็กเป็น ลูกเราน่าจะไปติดมาจากที่อื่น แต่ว่า ระยะฟักตัวของโรคมัน 3-6 วัน ซึ่ง ระหว่างนั้น เราจะไปไหนได้ ถ้าไม่ใช่โรงเรียน แต่ก็ช่างเถอะ โชคดี ที่ไม่ได้ไปโรงเรียนพอดี ไม่ต้องไปเป็นจำเลย หาว่าแพร่เชื้อโรคให้คนอื่น ซวยอีก
ปิดท้ายวันเกิดแบบสะบักสะบอมกลับมาบ้าน....ยกยอดไว้ฉลองอาทิตย์หน้า เพราะทิตย์นี้ ไปไหนมากไม่ได้ แถมน้าแก๊บมีบินยาว อดๆๆ
| Create Date : 18 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 19 สิงหาคม 2553 18:01:00 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 1823 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [
มิว มิว น่าฉงฉานจังเลย
ลิตเติ้ลก็เพิ่งส่งคุณยายทวดขึ้นสวรรค์เเหมือนกัน และช่วงงานศพ ก็ป่วย...หมอก็สันนิษฐานว่าจะเป็นมือเท้าปาก เพราะปากร้อนในเต็มไปหมด ...แต่โชคดีทีีไม่ได้เป็น
มิว มิว หายเร็วๆ นะ กินยาด้วยนะคนเก่ง
ปล. มิว มิว มีอะไรหลายอย่างเหมือน เจ้าลิตเติ้ลจอมแสบมาก ...เหมือนแม้กระทั่งใส่เสื้อทหารเรือ ไปงานศพเหมือนกัน แฮะๆๆ ก็ใช้โลตัสแก้ขัดเหมือนกัน ....