Bloggang.com : กุ๊ดจัง : ทริปทุลักทุเล กับวันยุ่งๆ

ทริปทุลักทุเล กับวันยุ่งๆ

ช่วงนี้มันยู๊งงยุ่ง อิลุงตุงนังไปหมด ธุระที่ต้องรีบเคลียร์ให้เสร็จ ขายรถ โอนรถ ถ่ายงาน โน่นนี่นั่น ดันมาชนกันอยู่ในสัปดาห์เดียว

เว้าเช่อเซนทาราที่ซื้อไว้ก็จะหมดอายุสิ้นเดือน แต่เชี่ยวจะไม่อยู่ตั้งแต่อาทิตย์หน้าเป็นต้นไป งุงิ งุงิ

สำเร็จเสร็จสิ้นภาระกิจบางส่วนเที่ยงๆ วันพฤ เราก็มุ่งหน้าออกเดินทางไปพัทยา สภาพอากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝน ไม่ได้พกกล้องพกพร็อพไรมาเยอะแยะ เพราะกะจะมานั่งเล่นนอนเล่น ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเล้ยยยยยย งวดนี้เลยใช้แค่มือถือกะแคนอนง่อยๆถ่ายอะนะ

มาถึงโรงแรม..โฮกกก คนเยอะม๊ากกกกกกกก ทั้งไทย ฝรั่ง รอเช็คอินยาวเชียว

เจ้าลิงมิวมิว ตอนให้กินข้าวก็ไม่กิน ไปถึงก็หิวโซ ล่อ welcome fruit หมดไปเป็นกระจาดก่อนจะลงเล่นน้ำ

แดดก็ไม่มี ฟ้าก็มืดๆ อากาศเย็นๆ เลยเล่นกันได้ไม่นานเท่าไหร่ เจ้ามิวปากม่วง แม่ก็หนาว เด็กก็เยอะ คนไทยเพียบบบบบบ เสียงเจี๊ยวจ๊าวๆๆๆ มากกกกก คงเพราะตรงกับช่วงปิดเทอมพอดี ต่างกับที่มาครั้งก่อนฟ้ากะเหว ไม่ปลื้มอะ

กลับขึ้นมานอนเล่นบนห้องดีกว่า คราวนี้ อัพเกรดห้องขึ้นมาอยู่ข้างบน วิวไม่ต่างจากข้างล่างเท่าไหร่ แต่มีอ่างน้ำ (อิห้องข้างล่างที่มาคราวก่อนไม่มีอ่างมีแต่ฝักบัว ไม่มีประตูห้องน้ำแล้วอาบน้ำให้ลิงยากชะมัด คอยแต่จะวิ่งหนีไปเรื่อย)

เล่นน้ำไม่นาน แต่หิวจัด กินโดนัทไปเกือบอัน

ต่อด้วยส้ม

แอบเหล่ อยากไปเล่นต่อ แต่พอจะพาไปเล่นจริงๆ ก็ไม่ไปงิ

มาถึง ณ จุดนี้

ไอ่เบื๊อกมิว เอากล้องไปเล่น แล้วทำกล้องตกพื้น ที่ระดับความสูงหน้าอกเด็กจิ๋ว 3 ขวบ กระแทกพื้นกระเบื้อง....คิดว่าจะไม่เป็นไร เพราะไม่แรงมาก หารู้ไม่...กล้องเดี้ยงไปเลยว่ะค่ะ น่าจะเป็นที่ ccd ละมั้ง เส้นขึ้นแยกสีออกมาเลย T-T

ทะเล้น ทะลึ่ง ตามประสาเค้าล่ะ (ดูเดะ ทำกล้องพังละยังระรื่น สำนึกไม๊ล่ะนั่น...สะกดไม่เป็นร๊อกกกก)

ค่ำๆ ออกไปกินร้านเจ๊จุก ขับผ่านทีไรเห็นคนน้อยๆ ทำท่าอย่างกะจะเจ๊ง ไม่เคยกินมาก่อนเลย แต่ก็ขี้เกียจขับไปไกล พอเลี้ยวเข้าไปจอดหลังร้านเท่านั้นแหละ อะโหหหห คนเยอะม๊ากกก ทีแท้ มานั่งกันหลังร้านนี่เอง เวลาผ่านปรกติถึงได้ไม่มีคน รถก็จอดเยอะม๊ากกกก ค่อยใจชื้นหน่อย

สั่ง หอยนางรมสด (130 บาทมั้ง) เยอะมากกกกกกกกกกกกก สดด้วย กินกัน 2 คน ไม่หมดอะ
ปูม้านึ่ง 2 ตัว (ครึ่งโล 250 บาท) สดใช้ได้
แกงส้มไข่ปลาเซียว รสชาติแซ่บ กินไม่ยาก แต่ติดหวานนิดนึง (สั่งเป็นชาม แต่ก็น่ะ เป็นชามหม้อไฟย่อมๆ 150 บาท) เยอะมากต้องใส่ถุงกลับ
ข้าวผัดปูจานเล็ก(70 บาท)

กินกัน 3 คนหมดไป 600 กว่าบาท อิ่ม จุกถึงคอหอย (ช่างต่างกับที่ไปกินเควิลเลจด้วยงบประมาณเท่ากัน คนละเรื่อง!!)

แน่นอน..ไม่มีรูป เพราะกล้องพัง หมดรมณ์ถ่าย ยังดี ที่อาหารอร่อย ปลอบใจตัวเองไปได้หน่อยนึง

ออกจากเจ๊จุกไปต่อร้านขนมตรง woodland ร้านเดิมที่เคยมากิน คราวก่อนที่มา...มีคนนั่งอยู่ 2 โต๊ะ รวมเรา คราวนี้..โอ๊ยยย ไรวะ แทบไม่มีที่นั่ง นี่มันวันพฤหัสอะไรเนี่ย

สั่งทิรามิสุ + เค้กเบอรี่ไรสักอย่าง เข้ากันโคดๆๆๆ ขมๆ หอมๆ +เปรี้ยวๆ ไม่หวานมาก ช่วยให้ลืมความอิ่มจุกอกของเจ๊จุกไปได้มากโข (จนอยากจะสั่งกินอีกชิ้น แต่ น่ะ...กลัวตายว่ะ 55555)

คลานกลับโรงแรมไปนอนกลิ้งเกลือก อ่านแมกกาซีน ก่อนจะหลับคร่อกกกกก เอาแรงไว้เผื่อตื่นมาเล่นน้ำตอนเช้า

ฟ้าฝนไม่ค่อยเป็นใจ แดดไม่มี ฝนโปรยแต่เช้า

เดินลงมากินข้าวข้างล่าง อาหารเช้าโรงแรมเยอะมากกกกกกกกกก คนก็เยอะมากกกกกกกกกก เลยได้โต๊ะไกลมากกกกกกกกกกก ถ้าคิดเงินก็หัวละ 700++ เด็ก 300++ แต่ เราไม่ค่อยอร่อยอ๊า อาจจะเพราะขี้เกียจเดิน เราผลัดกันไปตักของที่จะกินมาเยอะหน่อย แต่แล้วก็ไม่อร่อย ต้องทนกินๆ ให้หมด ทำให้ไม่มีโอกาสได้ลองไอ่ที่มันอร่อยซะงั้น

กลับมาบนห้อง...นอนตีพุง ชงชาร้อนกิน
นึกขึ้นได้..มองหามินิบาร์ มาคราวก่อนมีนี่หว่า วางแถวๆนี้ ทำไมคราวนี้ไม่มี หยิบเมนูมากวาดตาดูราคาเล่นๆ เออ ไม่แพงมากเท่าไหร่ ละก็เก็บที่เดิม
ใครจะไปรู้...เฮ่อออ ตอนเช็คเอ้าท์ แม่บ้านบอก เรากินมินิบาร์หมด เช็คบิลมา เกือบ 200 บาท เราถามว่าค่าอะไร รีเซฟชั่นบอก ค่ามินิบาร์
เราถามไปว่า นั่นแหละ มีอะไรบ้าง ชากาแฟในห้อง คิดเงินเร๊อะ เค้าบอกไม่คิด
แล้วก็ยกหูโทรไปถามแม่บ้าน..แม่บ้านก็บอก เมนทอส โน่นนี่นั่น
เราแย้งกลับไปบอก มันไม่มีจริงๆ ไม่มีสักกะอัน ตั้งแต่ตอนเช็คอินแล้ว(อิตอนเช็คอิน บ่าย 3 ก็ต้องยืนรอห้อง 15 นาที เพราะแม่บ้านทำห้องไม่เสร็จ รีบจนไม่ได้ใส่ของมินิบาร์ให้เราเปล่าเหอะ แล้ว ใครจะไปสำรวจวะคะ ว่ามีของกินครบไม๊ original มันมีอะไรมากบ้างกี่อัน...ตรูจะรู้เรอะ คนไม่เคยพักมาก่อนอาจซวยได้ ดีที่เราเปิดดูมาหมาดๆ มะกี้ว่ามันไม่มีอะไรสักกะชิ้นจริงๆ)
รีเซฟชั่น เถียงกลับมาอีก..แต่ปรกติเค้าจะจัดไว้ให้ทุกห้องนะ แม่บ้านยืนยัน
เอ๋า..อันนี้ ไม่รู้แล้ว ถ้ามี อิชั้นจะฟาดเรียบหมดทุกรายการไม๊ล่ะนั่น เพราะมันไม่เหลือซากไว้ในห้องซักชิ้น กระดาษ เปลือกถุง คงกินเข้าไปหมดหรอกน่ะ

ไม่ยอมจ่ายอะ..บอกว่า ถ้ามีมินิบาร์ แล้วกินหมดไม่เหลือทุกรายการ ก็บอกไปแล้วว่ากิน แต่นี่มันไม่มี จะให้ทำไง

หงิกเล็กน้อย โทรกลับไปหาแม่บ้าน ก่อนจะยอมรูดการ์ดเฉพาะค่าใช้จ่ายปรกติอื่นๆ ไป ดีที่เป็นรร.ฮิโซ ไม่ค่อยเถียงลูกค้ามาก แต่ก็มีหงิกนะ เฮ่อออ...เงินไม่เท่าไหร่ ใครจะโกงว๊า

ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกแฮะ..ตอนไปสิงค์โปรก็เจอ รร.ฮิโซเหมือนกัน อันนั้น เค้าเอาบิลมาวางไว้ในห้อง เราเลยโทรไปบอกว่า ไม่ได้กินนะ แล้วเนี่ย กระทิงแดงบ้าไรก็เปิดกระป๋องอยู่ในตู้เย็น ไมได้กินเหมือนกัน (เมด ทำห้องประสาไรวะ ไม่ตรวจดูให้ดีว่าอะไรขาด)

บ่นยาวเกินละ

เอาเป็นว่า ครั้งหน้า ครั้งไหนๆ ถ้าไปพัก รร. ก็ควรตรวจสอบทุกซอกทุกมุมให้เรียบร้อย (เซ็งว่ะ)

แล้วก็ พยายามอย่าไปเที่ยวตอนปิดเทอม (เบื่อคนเยอะโว้ยย)

แล้วก็ อย่าซื้อเว้าเช่อรอไว้ล่วงหน้าโดยเฉพาะตอนเข้าหน้าฝน (ครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่เข็ดสักที)

กลับมาแก้เซ็ง กินข้าวต่อที่เซนทั่นแจ้ง แบบล้างบาง เริ่มจากฮิโรกุซูชิ (ตามใจมิว) เตี๋ยวเรือท่าสยาม(ตามใจเรา) ต่อด้วย sfree(ตามใจเราอีก)

กลิ้งกลับบ้านอะ เครียดมาก กินมาก 5555555555

Create Date : 16 ตุลาคม 2553

Last Update : 16 ตุลาคม 2553 1:30:11 น.

6 comments

Counter : 1335 Pageviews.