|
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 75 คน [?]

|
ไม่มีสาระ...จริงๆ นะ..
แต่ถ้าหลวมตัวมาแล้ว จะแอบอ่านก้อไม่ว่ากัน ถ้ารับแนวเถื่อนนิดๆ ถ่อยหน่อยๆ แต่จริงใจได้ ^_^
คิดถึง ถูกใจ ก้อเจิมกันสักนิดนุง แต่ถ้าไม่ถูกใจ มาทางไหนเชิญกลับไปทางนั้น ไม่ต้องเม้นไว้ให้เปลืองมือนะ ฮ่าๆๆ
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
บ่นๆ เรื่อง จิปาถะ ของมิวมิว ทิตย์ก่อน
เมื่อวาน แวะไปดู Show Thunder Bird มา....ทีแรกก็ไม่ได้จะไปเร้ยย กะนั่งเคลียร์งานอยู่บ้าน....แต่ทนเสียงไม่ไหว วิ่งโฉบหลังคาบ้าน จนสั่นสะเทือน..ไปก็ได้ฟระ
ออกจากบ้าน รถก็ติ๊ดดดด ติด....เปิดฟังวิทยุ..ต้นตอ ไม่ใช่แค่คนแห่กันไปงาน แต่ รถเมล์เบียดกะรถเก๋ง บนถนนวิภาวดี...ทำเอารถติดยาวมากกกกกกกกก.....พอผ่านไปได้ (รถเข้าของคดี ก็หลบๆ กับไปข้างทางเรียบร้อย หารู้ไม่ว่า ผลจากการจอดคาเอาไว้ รถติดยาวถึงสุไหงโกลก)
วนๆๆ เข้าไปหาที่จอด แถวๆ cargo วนอยู่หลายรอบ ไม่มี........บรรดาคนก็เริ่มจะจอดปักหลัก ประมาณว่า..ไหนๆ ก็ไม่มีที่แล้วกุจอดมันตรงนี้แหละ..สรุปคือซ้อนกันจากซ้อน 2 เป็น 3 จาก 3 เป็น 4-5-6 ยังคิดในใจว่า..เกิดใครมีธุรด่วน ไม่สบายจะกลับ ทำไงวะ....ตายห่าคาลานจอดนี่แหละ จอดกันจนไม่เหลือเลนส์ให้รถวิ่ง..เอาเป็นว่า ขับเข้ามาถึง คันหนาจอดแหมะ สะบัดตูดไป คันต่อมา ก็เลยเอามั่ง จอดต่อ แหมะ ละก็ไป....ไม่อยากจะคิดถึงตอนออก..ต้องรอคันแรกออก คันต่อๆมาถึงจะออกได้อะนะ
ต่อคิวเข้าไปก็แสนจะยาว ร้านขายน้ำก็ไม่ค่อยมี ไม่มีเลยก็ว่าได้ มีแต่ซาเล้งมาจอดขาย ไอ่เราก็คิดว่าเอาน้ำยัดใส่กระเป๋ามาแล้ว ที่ไหนได้..ลืม
พอได้เข้าไปถึงลานบิน...ร้อนสัด.......เด็กๆ ก็เยอะ...ทนกันได้ไง.....ที่แน่ๆ กรูจาตายยย.. เดินไปหาที่ร่มๆ ยืน..ก็ยังไม่ไหว... สุดท้าย...บอกลาปั๋ว...(ที่แอบเนียนไปยืนในเต็นท์ press เรียบร้อย) เดินท่อกๆๆๆๆ ตากแดดย้อนกลับมาที่รถ ไปล่ะกรู..ไม่อยู่แล้ว.....ระหว่างทางเห็นคนจูงลูกเด็กเล็กแดง อายุประมาณมิวมิว หรือเด็กกว่า...อยากจะบอกเหลือเกินว่า อย่าเข้าไปเร้ยยยยยยยยยยยยยย สุกแน่ๆ แต่ก็นะ..
มิวมิวแก้มแดงเป็นตำลึง เดินสวนกระแสคนที่แห่กันเข้าไป พอมาถึงรถ..โอวแม่เจ้า..ออกไม่ได้ เพราะจอดกันดังว่า สละเรือ....เอาของยัดใส่รถ เอาแต่เป๋าตังค์ เป้อุ้ม...ทิ้งกุญแจซ่อนไว้ให้ปั๋ว...นั่งแทกซี่ไปเดินเจ๊เล้งดีกว่า
ได้ยินเสียงเครื่องเอฟ 16 ดังสะนั่นลั่นทุ่ง...มิวมิว กลัวซะงั้น ดีแล้วที่ออกมาก่อน....แม่ได้ช็อบ...อุอุอุอุอุ
นั่งติดฝนที่เจ้เล้งกันพองาม ประกอบกับ ถึงโชว์จะแสดงแค่ ไม่ถึงครึ่งชม. แต่ขาออกมา...ใช้เวลาสอง ชม. กว่ารถจะออกมาได้.....ก็นั่งรอกันไป
รูปที่ลิ้งค์มาจากเฟซบุ๊ค นี่ คุณภาพไม่ไหวจะเคลียร์ ตามนั้น




หล่อไม๊..

ย้อนหลังไป หลายๆ วันก่อน...พอมีเวลาก่อนไปหาลูกค้า เลยพามิวมิวไปลองเรียน รร. ในห้าง ที่สอนเกี่ยวกับกระบวนการคิด เชาวน์ แถวบ้าน
คุณเจ้าของ รร. ก็พูดให้เห็นความสำคัญของเส้นใยสมองเด็ก ต่างๆ นาๆ บลาๆ ....สอบถามจนพอใจ ไม่มีติดใจอะไร
ถาม : คิดว่า รร. นี้ กับรร.อื่นๆที่เปิด และสอนเกี่ยวกับกระบวนการคิด สอนเชาวน์เด็กๆ แตกต่างกันยังไงคะ (ยากไปไม๊) ตอบ : เขาว่า รร. นี้ (ถึงจะเป็นแฟรนไชส์) แต่เป็นออริจินัล ของ รร. ที่สอนเด็กเกี่ยวกับกระบวนการคิด เป็น ที่แรก ถ้าที่อื่นที่มาเปิดๆทีหลัง(mention ชื่อ รร.อื่นด้วยความดูถูกเล็กน้อย บังเอิ้ญ บังเอิญ รร.ที่เขาพูดถึง เราเคยคุยกะเจ้าของซะด้วยสิ) คือว่า ก๊อบปี้ และถึงจะเป็นแฟรนไชส์ สาขานี้ ก็ได้มาตรฐานมีการสื่อสารแลกเปลี่ยนข้อมูลกับเจ้าของ ร่วมประชุมกันทุกอาทิตย์ ถึงปัญหาและสิ่งที่พบเจอ ใน รร.
ถาม: แล้วต้องลงเวลาเรียนที่สะดวกไว้ หรือมีคลาส เรียนร่วมกับเด็กอื่น เป็นเวลาๆ หรือไงคะ ตอบ : ไม่แนะนำให้คุณแม่พาลูกมาเรียนตัวต่อตัวกะครู เพราะ เด็กวัยนี้เริ่มต้องเรียนรู้การเข้าสังคมแล้ว การแบ่งปัน การรอคอย และอื่นๆ... น้องอยู่บ้านมีเพื่อนเล่นบ้างไหมคะ?? โห..เพียบ..ทุกวัน..เล่นกันมาแต่เด็ก..ทำไมรึ
อะ..ก็ไม่ได้ว่าไรงิ..เรียนเดี่ยวก็ดี เรียนเป็นกลุ่มก็ดี ไม่ได้ mind ที่ถามเพราะ ว่างไม่ตรงกับชาวบ้านชาวช่องเค้า กัววันธรรมดาจะไม่มีคนเรียนด้วยน่ะสิ
อะผ่านไป..พามิวมิวเข้าไปลองเรียน...มิวมิวกระโดดนั่งตักเราด้วยความเคยชิน เพราะเวลาทำอะไรที่บ้าน เรามักจะให้นั่งตัก แล้วทำไปพร้อมๆกัน คุณครูบอก..เลิกให้นั่งตักได้แล้ว ให้นั่งบนเบาะของตัวเอง..แรกๆ มิวมิวก็ไม่ยอมนั่ง ต้องเอาของเล่นมาล่อ บอกว่าให้นั่งที่ตัวเองก่อน คุณครูถึงจะหยิบของเล่นให้
มิวมิวก็เชื่อฟังแต่โดยดี แรกๆ ก็ไม่ยอม แต่สักพักพอเริ่มคุ้น ก็ยอมนั่งเอง
ครูหยิบแผ่นโฟม ที่มีรู และแท่งพลาสติก ให้เอาแท่งพลาสติก ใส่ลงไปในรูแผ่นโฟม อันนี้มิวมิวเล่นที่บ้านอยู่แล้ว เลยสบายๆ แต่ว่า อันนี้มันจะจับใส่ลงรูยากกว่าที่บ้าน.. มิวมิวใช้แค่มือขวามือเดียว ไม่ใช้มือซ้ายเลย จะจับมือซ้ายให้ทำ ก็ไม่ยอม ทำให้ดู ก็ไม่ทำตาม (แง๋ล่ะ..she self มาแต่ไหนแต่ไร ไม่เคยยอมให้จับมือทำอะไรอยู่แล้ว) คุณครูก็พยายามบอกให้เราจับมือลูกทำ ประคองมือลูกอยู่นั่น มิวมิวสะบัดมือ แล้วเมินหน้าหนีกิจกรรมนี้ไปโดยปริยาย
พอสักพัก ก็พยายามทำเอง เอาพยาสติกใส่รูได้..แต่ไม่แน่น แค่วางลงไป แถมอะแด๊บ ต่อสูงๆ เป็นต้นไม้ สนุกเฮฮา
ส่วนหนึ่ง เพราะกล้ามเนื้อมือเค้าไม่แข็งแรง เลยไม่ยอมใช้มือซ้ายเลย (เพิ่งสังเกตเห็นชัดๆ เหมือนกัน) ใช้มือขวามือเดียว ก็ใส่ไม่แน่น ยิ่งโดนบังคับ ยิ่งเลิกทำ
คุณครูหยิบร้อยเชือกมาให้....เป็นเชือกรองเท้า กะพลาสติกชิ้นใหญ่ๆ ร้อยยากกว่าที่บ้าน มิวมิวช่วงก่อนร้อยโปรมากแล้ว แบบที่มีไม้นำ และชิ้นไม้หนักๆใหญ่ๆ จับถนัด พอได้แล้ว เราเลยเก็บขึ้น เพราดูท่าทางจะเบื่อมาก พอไม่ได้เล่นนานๆ ก็ลืมไปซะงั้น อันนี้เลยไม่ผ่าน..มิวมิวไม่ชอบเล่นไม่ยอมทำตาม สายตาพาลจะมองไปด้านหลัง หาของเล่นชิ้นอื่นๆ
งั้น..ต่อจิ๊กซอว์ไม๊... มิวมิวบอกพูดตาม ต่อจิ๊กซอว์ พร้อมพยักหน้า ต่อจิ๊กซอว์สองชิ้น ที่วางคละๆๆ กันแบบโปรมาก..ผ่านไปจนเกือบหมด ประมาณ 6-8 คู่ จำไม่ได้ เหลือสองคู่สุดท้าย มิวมิวต่อไม่ได้ มึนๆ ระหว่าง ม้า กะแพะ สีเหมือนๆกัน ..เลยเลิกต่อ อยากจะเล่นอย่างอื่นอีกแล้ว พอหยิบจิ๊กซอว์ คราวนี้คละกัน 4-5-6 ชิ้น มาให้..เห็นละยากเกิิ้นนแง๋ รู้เลย .. ปรกติที่บ้าน แม่จะแยกไว้ให้ ต่อแค่รูปใดรูปหนึ่งให้รอด ยังไม่ถึงขั้นปนกัน(ตามจริตลูกอะนะ..อย่างที่เค้าว่าล่ะ เจอไรยากๆ ก็ท้อ เลยต่อให้เอาง่ายๆ หน่อย พอเริ่มคุ้นๆ ค่อยปนกันได้) แน่นอนพอมาเจอปนๆ กันแบบนี้ เจ๊มึน เลิกต่ออีก
หันไปหาตัวต่อยี่ห้อไรมะรู้...ก่อนจะหยิบให้ก็ให้นั่งที่ให้เรียบร้อย มิวมิวเชื่อฟัง ครูจะให้มิวมิวต่อตาม..มิวมิวไม่ต่อ พยายามแล้ว แต่ต่อไม่ได้...กล้ามเนื้อมัดเล็กไม่แข็งแรงอีกตามเคย แต่เอามาโยนเล่น คิกคักๆ แต่ไม่ต่อ...
บล็อคไม้...รูปทรงแปลกๆ วางเรียงๆกัน ครูให้มิวมิวรื้อออกมา แล้วเอาใส่กลับเข้าไปใหม่.. คือ..มันต้องมีขั้นตอนในการวาง มีการหมุน สลับ สับเปลี่ยน ถึงจะวางได้ลงตัวเหมือนก่อนรื้อ..มิวมิวทำได้..วางผิดก็เอาออกใส่ใหม่อย่างรวดเร็ว จนครูแอบงง...ว่า รู้ได้ไง..ไม่เคยเล่นมาก่อนงิ
ไม้หนีบผ้า หนีบๆๆ...มือจิ๋วๆ ไม่มีแรงอย่างมิวมิว...ไม่รอดตามระเบียบ
แต่โดยรวม สงบนิ่ง เชื่อฟัง นั่งรอ พยายามทำ สนใจ ไม่ลิง ไม่แหกปาก ไม่งอแง ไม่ต่อต้าน
พอหมดเวลา...ก็คุยกับคุณครูว่าเป็นไงบ้าง คุณครู บอก...กล้ามเนื้อมือไม่แข็งแรงเลย..ทำให้เวลาที่เค้าทำอะไรที่ยากเกิน ต้องใช้กล้ามเนื้อมือ เค้าพยายามทำ แต่ทำไม่ได้ก็จะปฎิเสธไปเลย..สังเกตว่าอันไหนที่ทำๆ ไปแล้ว ทำไม่ได้ เค้าจะเลิกทำ หันไปหากิจกรรมอย่างอื่น โอเค..อันนี้รับได้ เห็นจริง ต้องฝึกและปรับปรุง
ครูบอกอีกว่า...น้องมีสมาธิอยู่กับกิจกรรมสั้นมากนะคะ ..ต้องฝึกให้เค้ามีสมาธิกับกิจกรรมมากกว่านี้ โห..อันนี้ กรูรับไม่ได้ละ...ไม่ต้องไซโคกันขนาดนี้ก็ได้ ถัาแม่จิตอ่อน อาจจะมึนๆ งงๆ ตายละลูกชั้นสมาธิสั้น ลงสมัครเรียนเลยดีกว่า....เจ้ยย ขอเข้าข้างลูกตัวเองหน่อยเห้ออ....ไม่จริง..มิวมิวฟังคำสั่งได้ รอได้..อันไหนที่ทำกิจกรรมได้นานในระดับนึง ถึงจะไม่มาก..แต่ไม่ขนาดที่เค้าว่าแน่ ทำไม่เสร็จ เพราะทำไม่ได้ ที่ทำได้ หลายๆอันเกินความคาดหมายแม่ด้วยซ้ำ เพราะบางอันไม่เคยสอน ไม่เคยจับมาก่อนเลย...บางอันคล้ายๆ ที่บ้านมี แต่เห็นผลว่า อะไรที่สอนที่บ้าน ทำที่บ้าน ทักศะการคิดต่างๆ มันค่อยๆ ซึมเข้าไปจริงๆ เวลาที่เค้าเจออะไรที่แปลกใหม่ เค้าสามารถเอามาใช้ได้ และที่สำคัญ คือ การฟังคำสั่ง..ทำได้ดีเกินความคาดหมายทีเดียว
ถามมิวมิวว่า ไป รร. ไม๊ มิวมิวบอก ปายยยย คุณครูเอาของเล่นให้น้องมิวด้วยยยยยยย....
ว่าแต่ เด็กวัย 2 ขวบ ต้องนั่งทำกิจกรรมได้นานเท่าไหร่รึ....ถึงจะว่าสมาธิยาว สมาธิปรกติ 1-2-3 นาที....
Create Date : 10 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 12 ตุลาคม 2552 11:01:48 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1233 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ปลายดินสอ วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:18:05:37 น. |
|
|
|
โดย: แม่ปลาวาฬ IP: 58.9.231.199 วันที่: 12 ตุลาคม 2552 เวลา:22:53:04 น. |
|
|
|
โดย: กุ๊ดจัง วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:10:55:29 น. |
|
|
|
โดย: แม่น้องออยกะน้องไอซ์ IP: 118.172.198.238 วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:20:26:53 น. |
|
|
|
โดย: Jeban วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:3:34:10 น. |
|
|
|
โดย: แพร IP: 35.11.51.22 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:9:36:35 น. |
|
|
|
โดย: ญา(แม่นูฮา) (~sinur_ya~ ) วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:12:02:46 น. |
|
|
|
โดย: แม่ปลาวาฬ IP: 58.9.65.149 วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:23:14:37 น. |
|
|
|
|
|
|
ได้เห็นในจุดที่ไม่เคยมอง.. ได้มองในจุดที่ไม่เคยเห็น
แต่ท่าทางมิวมิว ยังอยากไปอีก ก้อแสดงว่า เค้าชอบ..
น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีนะค่ะ
ถือว่าเป็นการเตรียมความพร้อม ก่อนจะเจอของจริง ตอน อ.1 (3 ขวบ)