Bloggang.com : กุ๊ดจัง : ไฟลุกโชน : วินัย สมาธิ จินตนาการ ภาษา และการรู้จักแพ้ชนะ

ไฟลุกโชน : วินัย สมาธิ จินตนาการ ภาษา และการรู้จักแพ้ชนะ

เหมือนจะมีสาระเนอะ จะว่าไปก็เป็นการบ่นกับตัวเอง เตือนตัวเองแล้วกัน

หลังจากพ้นช่วงลอยชายจุดต่ำสุดมาแระ....

รู้สึกตัวอีกทีว่า..วันๆ ไม่ได้สอนอะไร หรือป้อนอะไรใหม่ๆ ให้ลูกเลย...
อยู่ไปวันๆ ว่างั้นเถอะ...

เริ่มรู้สึกอนาถและสงสารลูกตัวเองนิดๆ ป่านนี้ เซลล์สมองสองพันสี่ร้อยยี่สิบแปดล้านเซลล์คงจะยังเชื่อมกันไปไม่ถึงไหน

ปล่อยให้เวลาทองของลูกผ่านมาเป็นเดือนๆๆๆ กว่าแม่จะบิ้วอารมณ์ขึ้น...
ช่วงเวลาที่ผ่านมา..ลูกอิชั้นก็ได้แต่คุ้ยของเล่นจากตะกร้าออกมาเล่น รื้อข้าวของ เดินเข็นอิรถเข็นบิ้วอะแบร์ฮิโซไปทั่วห้อง เอาบล็อคมาเคาะๆๆ ขว้างปา เอาหนังสือมากางเดินอ่านเองไปทัวบ้าน ลากพี่หมาเน่าไปนอนกกในบ้านบอลตัวเอง กดเอทีเอ็มเล่นไปตามเรื่อง....วันๆมีแค่นี้จริงๆนอกเหนือจากการไปตะลอนๆนอกบ้าน

บัดนี้..ไฟลุกโชนแล้ว

55555555555

(พ้นคืนนี้ไปอาจจะมอด ต้องแวะไปเติมเชื้อไฟจากพี่เก่ง หรือ จากบล็อคแม่ปลา หรือ แม่ๆคนอื่นๆ เป็นพักๆ)

เราอ่านหนังสือแม่ๆเด็กๆ ค้างไว้อยู่หลายเล่มมาก...บางทีอ่านๆไปละเซ็งๆเบื่อๆ ยังไม่ถึงเวลาเอามาใช้ เพราะคิดว่าลูกเรายังเล็กเกิ้นน ก็โยนเข้าตู้ ละหยิบอีกเล่ม เปลี่ยนไปอ่านเล่มใหม่

เล่มล่าสุด ที่ได้มาครอบครองและอ่านรวดเดียวจบแบบคร่าวๆคือ คณิตศาสตร์เรื่องง่าย สอนได้ก่อนอนุบาล ของพ่อธีร์-แม่ภุชงค์

ซื้อมาหลายอาทิตย์แล้ว แต่เพิ่งหยิบมาอ่าน..

เพราะ..ดันไปเจอกระทู้...
ถามว่า...ลูกอยู่อนุบาล 3 ยัง"อ่าน"เลขไม่ออก จะส่งไปเรียนที่ไหนดี คุมองดี หรือสถาบันไหน จ้างครูมาสอนดีหรือไม่...เศรษฐกิจแบบนี้ ก็เป็นค่าใช้จ่ายไม่น้อย แต่...คำถามที่ว่า..ฉันจะสอนลูกตัวเองอย่างไรดี ดูเหมือนจะไม่มีรวมอยู่ในคำถามนั้น...

พอจะเข้าใจวัตถุประสงค์คุณแม่ที่ถามมาอยู่..แต่ช่วยอะไรไม่ได้ เพราะลูกเราโชคดีที่ยังไม่ถึงวัยเรียนพิเศษ และน่าจะโชคดีกว่าที่ไหวตัวทัน

นอกจากนี้ ยังมีอีกหลายๆกระทู้ที่เข้าไปอ่าน แล้วรู้สึกว่า.. "ใช้กูเกิ้ลเป็นป่าววะเนี่ย" (โอว..ไม่ได้ว่าเฉพาะเจาะจงใครนะเคอะเนี่ย แค่รู้สึกเองเฉยๆ)

อยากสอนลูกให้ได้ดี อยากให้ลูกเรียน รร.ดีๆ รร.แนวๆ สารพัดแนว..แต่ตัวแม่เอง.ยังไม่เริ่มต้นเป็นตัวอย่างที่ดีให้ลูก...คุณแม่ยังไม่เริ่มที่จะเป็น self-learner เลย

ยืมประโยคเด็ดจากหนังสือมาก่อน
"จงอย่าให้ปลากับเขา แต่สอนให้เขารู้จักวิธีหาปลา"

แม่จะให้ลูกไปเรียนโรงเรียนที่สอนให้ลูกรู้จักวิธีหาปลา..
แต่ตัวแม่เอง...ใช้ปาก ถามว่า..ปลาอยู่ไหน ปลาอยู่ไหน..ใครเห็นปลาบ้าง ใครเห็นแห ใครเห็นอวนบ้าง แล้วจะยังไงดีล่ะเนี่ย...???? ต้องรอคนใจดีมาตอบ หาข้ออ้างให้ตัวเองไปเรื่อยๆ ก็ไม่ว่าง มีเวลาน้อยนี่นา..

วันนี้ปากจัดว่ะ...แต่เอาเหอะอนะ..เก็บกดจากการเมือง หยุดสงกรานต์ไม่ได้ไปไหน ไม่มีไรทำ ประกาศพรกฉุกเฉินห้ามออกนอกบ้าน ทำเอาหงุดหงิด
ใครอ่านละหมั่นไส้ โห..ทำตัวดีตายละแก...ก็ไม่ต้องอ่านละกันนะเคอะ (พอจะรู้ตัวเองอยู่แล้วว่าปากหมา...5555555 แต่ไม่มีนินทาลับหลังนะเคอะ)

ต้องขอบคุณคนตั้งกระทู้ เพราะทำให้เราฉุกคิดและงัดหนังสือเล่มนี้มาอ่าน(หลังจากดองเอาไว้) และแล้วก็ได้คำตอบที่เขาถามอยู่ไม่เกิน 20 หน้าแรกของหนังสือ เป็นแรงจูงใจให้อึดอ่านต่อไปจนรวดเด็กจบเล่ม

ชอบบทนำของหนังสือพ่อธีร์มากๆๆ และเห็นจริง ขออนุญาตเอามาให้อ่านกันแบบย่อๆ..(อ่านแล้วถ้าอยากรู้มากกว่านี้ก็ไปอุดหนุนกันเอาเองเน้ออออ อิชั้นมิได้ค่านายหน้านะ)

"การเรียนการสอนที่จัดขึ้นใน รร.หรือ รร.สอนเสริมส่วนใหญ่จัดขึ้นมาเพื่อสอนเด็กจำนวนมาก อย่าคาดหวังว่าการส่งเรียนกวดวิชาเพิ่มเติมนอกห้องเรียนจะทำให้ลูกเรียนเก่ง "เหมือนลูกคนอื่น" แล้วพากันวิ่งตามกระแสเหมือนกลัวว่าตัวเองจะ "ตกขบวนรถไฟ" โดยลืมข้อเท็จจริงที่ว่า เด็กแต่ละคนมีความต่าง เด็กทุกคนในโลกนี้ made to order ดังนั้น ครูที่ดีที่สุดของลูกก็ควรจะต้องเป็นพ่อแม่"

"การศึกษาของเด็กนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับเงินและเวลา แต่อยู่ที่ความรักและความพยายามของพ่อแม่ใช่หรือไม่ ถ้าม่มีสิ่งหลังนี้ ศักยภาพอันเลอเลิศของเด็กจะไม่มีวันเบ่งบานออกมาได้" - รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว

สรุปคือ..เราไม่ควรจะผลักภาระด้านวิชาการให้คุณครู หรือ รร.กวดวิชา หรืออื่นใดแต่เพียงอย่างเดียว...ไอ่ความคิดที่ว่าไว้รอเข้ารร.ก่อนเดี๋ยวครูเค้าก็สอนมันเอง เด๋วเจอเพื่อนก็ทำตามเองน่ะแหละ ต้องเปลี่ยนซะแล้น

อยากให้ลูกเรียน รร.เด็กแนว..แต่เราไม่เตรียมพร้อมปูพื้นฐานให้ลูกเลย สุดท้าย พอเข้าประถม คนที่ต้องปรับตัวอย่างหนัก ก็คือลูกเรานั่นเอง...

เอาเวลาที่จะต้องไปนั่งเฝ้าลูกเรียนกวดวิชาในอนาคต มาสอนเค้าตอนนี้จะดีกว่า..เอาเงินอาทิตย์ละ 500 เดือนละสองพัน ไว้เป็นค่าน้ำมันพาลูกไปเที่ยวดีกว่า...(แม่อยากเที่ยวเองว่างั้นเหอะ)

เลิกหาข้ออ้างในความขี้เกียจของตัวเอง..ว่าลูกไม่พร้อม ลูกยังเล็กเกินไป จะยัดเยียดอะไรให้เด็กๆนักหนา..ปล่อยให้เป็นไปตามวัย(และตามยถากรรม) ดีกว่า

การสอนผ่านการเล่น..ย้ำ ว่าผ่านการเล่น....และเลือกที่ถูกจริตลูกตัวเอง โดยไม่คาดหวังไม่เปรียบเทียบ
วันละ 1 นาที..วันละ 5 นาที ไปจนถึง 30 นาที..คงไม่ทำให้ลูกเป็นเด็กเก็บกดไปหรอกมั้ง
ผิดก็ร๊ากก ถูกก็ร๊ากกกก จะโง่แม่ก็ร๊ากกกกกกก สร้างความมั่นใจให้ลูกไว้ก่อน

สำหรับเรา สอนเลข..เป็นเรื่องไม่น่าจะยาก...pattern sense/number sense
แม่น่าจะพอสอนได้..เพราะแม่ก็แถกไถเอาตัวรอดมาได้กะแคล แอพแมท กะ ฟิสิกส์ สตอยจิโอเมตทรี่ โมเมนตั่ม ฮีท แมสทรานเฟอร์ ไฟฟ้า จนแล้วจนรอด (ถึงจะไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ เพราะแม่โดดเรียนไปนั่งจั่วไพ่เ กินข้าวสามย่านก่อนค่อยเดินไปลอกการบ้านเพื่อนตอนเที่ยงอะนะ)

ที่สำคัญจะอึด(สม่ำเสมอ) พอหรือเปล่า อันนี้ยากกว่า ถึงยากที่สุด

อีกสิ่งที่เราเห็นความสำคัญกว่าการสอนเลขที่ได้ไอเดียจากหนังสือพ่อธีร์..และเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องสอนควบคู่กันไปคือ

วินัย
สมาธิ
จินตนาการ
ภาษา
การรู้จักแพ้ชนะ

การสอนและทำอย่างสม่ำเสมอ จนลูกรู้จักหน้าที่ และไม่รู้สึกว่าเป็นการบังคับ

จะทำยังไงให้เค้ามีสมาธิอยู่กับงานที่ได้รับมอบหมาย

เราต้องฝึกให้ลูกมีจินตนาการควบคู่ไปกับทักษะทางคณิตศาสตร์ เพื่อให้สมองสองข้างใช้งานเท่าๆกัน...และคณิตศาสตร์ ส่วนนึงก็ต้องใช้จินตนาการด้วย

ภาษา ต้องอ่านโจทย์เลข ตีความให้ออกก่อนสิ..ถึงจะทำได้..โอว..อาจจะไม่คาดหวังมากขนาดอ่านออก...เอาแค่ฟังคำสั่งรู้เรื่อง ก้อพอละ

การรู้จักแพ้..และอยู่กับความพ่ายแพ้ให้ได้ เป็นสิ่งสำคัญมาก...ต้องให้ลูกรู้จักเล่นเกมส์ กีฬา ควบคู่กับการสอนทั้งหลายแหล่ลงไปด้วย

ถึงตอนนี้....ก็เก็กซิมกันแล้วอะเดะ...

งี้แหละ..อยู่ตัวคนเดียวไม่ชอบ..ดันแต่งงาน มีปั๋วกวนตัว มีลูกกวนใจ...

รับสภาพซะ....

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ปล. มิวมิวชอบเล่นกับกระดานร้อยช่อง..สงสัยเห็นว่าเป็นของแปลก..
นิมิตหมายอันดีคือ เมื่องัดกระดานออกมา..เจ้ามิวมิวเดินเข้ามาหา
แล้วง้างมือแม่...สอดตัวเข้ามานั่งตัก(ท่าประจำเวลาเล่นกระดาน)...หันหน้าออกในท่าเตรีียมพร้อมที่จะเรียนรู้มากมาย...แม่ล่ะถึงกับงงๆ แต่ก็เป็นปลื้ม...แสดงว่า..เริ่มรู้แล้วว่า..

ถ้างัดกระดานออกมา จะต้องนั่งท่านี้นะ..

เพราะปรกติเจ้าตัวไม่เค้ยยยไม่เคย...จะอ่านหนังสือให้ฟังก็ไม่ยอมนั่งท่านี้ จะสอนอะไรก็ไม่ยอม จับมานั่งตักก็ลงไปดิ้นพราดๆ นอนไถลเถลือกซะงั้น....

Create Date : 13 เมษายน 2552

Last Update : 13 เมษายน 2552 2:40:49 น.

10 comments

Counter : 856 Pageviews.

มีสาระนะฮ้า....
แต่มิวก้อเล่นดูสนุกดีนะนี่...

โดย: แม่อิ IP: 115.67.66.108 วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:2:40:16 น.

โดย: CrackyDong

วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:3:36:47 น.

โดย: ฑีรฒ

วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:6:33:24 น.

เด๋วเอา twilight saga ไปดับไฟให้ ไม่ต้องห่วง
โฮะๆๆๆ

โดย: ตัวที่ 3 IP: 58.136.94.51 วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:9:10:49 น.

ดีจังเลย มิวมิวเริ่มชอบละสิ แถมฝึกให้นั่งเล่นอยู่กับที่ได้ด้วยน่ะ

เมื่อวานเบื่อมาก ออกไปซิ่งเซ้นทรัลอีกละ

โดย: kizz_j IP: 125.27.50.77 วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:11:29:45 น.

คิดใหม่ ทำใหม่ คิดดี ทำดี เพื่อลูก ๆ แบบนี้แม่ตัวอย่างจ้า

โดย: nunija(ming-ming) IP: 58.64.72.185 วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:14:02:18 น.

ซื้อมาอ่านเหมือนกัน เล่มนี้
แต่... อ่านยังไม่ถึงครึ่งเล่มเลยอ่ะ

ว่าจะ... ว่าจะ... เริ่มสักที
(เหมือนกันเลยจ้า)

ว่าแต่ว่า มิวมิวเค้าเริ่มสนใจ ก้อ ไปได้กว่าครึ่งแต้มแล้วล่ะ

โดย: ปลายดินสอ

วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:18:15:13 น.

กะลังฟิตเหมือนกัน เดี๋ยวไว้มาอัพเดทกันเรื่อยๆนะ

ตอนนี้เจ้าข้าวสวยเริ่มพาฝาโค้ก(ตัวเบี้ย) เดินกลับบ้านถูกบางหลังแล้ว

ส่วนเราก็กำลังหาข้อมูลเพิ่มเติมอยู่ว่า วางเบี้ยได้คล่องละไปไหนต่อ

วันก่อนหลานเห็นกระดานร้อยช่องของข้าวสวย แล้วเปิดเกมใน DS ให้ดู เลยเพิ่งรู้ว่าเค้ามีทำเป็นเกมออกมาด้วย มิธรรมดาๆ

โดย: แม่ข้าวสวย กะ น้องชายในพุง (ดวงขวัญ

) วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:18:54:47 น.

ขยันกันจริง

เฮ้อ.... อนาจตัวเองจัง

โดย: โบ (แม่ตุ่น) IP: 118.173.33.178 วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:20:45:53 น.

โห..ได้อ่านแล้ว รู้สึกว่ามันได้กระตุ้นไฟในตัวให้ลุกโชน ขอบคุณค่ะ เกือบจะขี้เกียจซะแล้ว เอาวะ...เริ่มซะทีเรา

โดย: เจี๊ยบ IP: 203.144.240.229 วันที่: 16 เมษายน 2552 เวลา:15:06:47 น.