ตอนสมัยเรายังเด็ก พูดถึงโดนัทจะนึกถึงโดนัททอดที่มีรูตรงกลางโรยด้วยเกล็ดน้ำตาล
จนมาเมื่อประมาณยี่สิบกว่าปีที่แล้วที่มิสเตอร์โดนัทกับดันกิ้นโดนัท
เข้ามาบุกตลาดเมืองไทย ถึงวันนี้ถ้าให้ถามคนส่วนใหญ่
เชื่อเลยว่าเกือบทุกคนจะต้องนึกถึงแต่โดนัทเคลือบหน้าสีสันสวยงาม






ยังจำได้ว่าเมื่อหลายปีก่อนตอนโดนัทเจ้าดังอีกยี่ห้อยังไม่เข้ามาขายในเมืองไทยในตอนนั้น
แต่ห้องก้นครัวฮิตกันจัง เวลาเราไปเมกาทีไรก็ไม่ได้สนใจทั้งที่ร้านก็อยู่ใกล้ที่พัก
ความที่กระทู้โดนัทเจ้านี้ต้องมีคนโพสในห้องก้นครัวแทบทุกวัน
ทำให้ซื้อโดนัทที่ว่าเนี่ยกลับมาฝากที่บ้าน ขอบอกว่ามันทุลักทุเลและเป็นภาระอย่างมาก
กับการที่ต้องคอยประคองกล่องกว้างๆ แบนๆ ที่มีโดนัทกลิ้งอยู่ข้างในไม่ให้ล้มไม่ให้หน้าคว่ำ
อะไรก็ไม่เท่ากับว่าพอมาถึงบ้าน ทุกคนกัดคนละคำและไม่มีใครกินหมดอันเพราะหวานเกินเหตุ
เราเองตอนได้กินครั้งแรกก็ยังคิดเหมือนกับคนที่บ้านว่ามันอร่อยยังไงฟระ
สุดท้ายเราก็เอาโดนัทในกล่องที่เหลือไปไล่แจกคนแถวบ้าน
....แต่ตอนหลังมีโอกาสกินกับกาแฟดำเข้มๆ ไม่ใส่น้ำตาลเราก็ว่าโอนะ

อารัมภบทเสียยาวไม่มีอะไรหรอก แค่จะบอกว่าความชอบ
แต่ละคนไม่เหมือนกัน อะไรที่เราว่าอร่อยคนอื่นอาจจะไม่อร่อยแบบเราก็ได้

....ส่วนโดนัทที่ลงบลีอกนี้ ความที่ร้านเดินไปไม่ไกลจากบ้าน เลยทำให้เป็นแฟนประจำ
ตั้งแต่ยังไม่ดัง ส่วนตัวเราว่าแป้งอร่อยกว่าแบรนด์นำเข้าทั้งหลาย








คุณน้องข้าวทิพย์หลานสาวตัวแสบเธอก็ชอบ แต่....สำหรับเธอจะแบรนด์ไหนไม่สำคัญ
ขอให้เป็นโดนัทหน้าสวยๆ เหอะ เธอจะสนุกมากตอนเลือกว่าจะเอาหน้าแบบไหนสีอะไร







ยายป้าชอบหน้าประมาณนี้ แต่ไม่ค่อยได้ซื้อหรอกถ้าเธอไปด้วย
....ทั้งที่เธอก็ชอบกินชอคโกแลตแต่พอเป็นโดนัทเธอไม่เอา เธอว่าสีไม่สวย









ของเธอต้องมีสีสันหน้าตาสวยงาม กินไม่กินไม่รู้แหละ ขอเลือกอันที่สีโดนใจก่อน







มี Classic Glazed กับ White Choc Coconut เป็นของปู่ย่าแล้วก็ป้าคนละชิ้น
นอกนั้นอีก 3 ชิ้นสีหวานๆ แดงๆ ของเธอคนเดียว







เธอจะลัลล้ามาก ยิ่งพวกมีไส้มีหน้าเป็นแยมเป็นครีมล่ะก็ ขอจิ้มใส่ปากก่อน








ไปซื้อกี่ครั้งต้องมีสีชมพูทุกครั้ง







ซูมๆ ให้น้ำลายไหลเล่น







Stawberry Iced







ยายแสบหยิบกินแต่เม็ดชอคที่โรยตรงกลาง ที่เหลือป้าช่วยหนูกินแล้วกันนะคะ






นี่ก็อีก จิ้มๆ กินแต่หน้าตรงกลาง ที่เหลือป้าช่วยหนูหน่อย








น้ำตาลไอซิ่งกรอบๆ เธอว่าอร่อยดี







ทิรามิสุชิ้นนี้ของป้าบังคับให้เธอเลือก







ขนมนี้ถ่ายไว้นานแล้วแหละ บางหน้าก็เลิกขาย มีหน้าใหม่ๆ น่ากินออกมาก็แยะ
ล่าสุดที่ไปซื้อชิ้นละ 26 บาท

....และขอเม้นท์ส่วนตัวทิ้งท้ายหน่อยว่า ตั้งแต่ขยายกิจการมีสาขามากมาย
เราว่าไม่ค่อยอร่อยเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าคนอื่นคิดเหมือนเราหรือเปล่า