.
.
.

ວັງວຽງ

ถ้าพูดถึงวังเวียง.....  สุดปลายทางของ จขบ.คือเวียงธารา เพราะที่นี่เป็นภาพแรกที่รู้จัก และเห็นบ่อยสุดในอินเตอร์เน็ต เพราะท้องทุ่งสีเขียว เพราะสะพานไม้กลางนา อยาก... นั่งมองเขา หมอกบาง ๆ วิวสวย ๆ ที่นี่หนักหนา.. แม้ว่าฝันไม่เป็นจริงเท่าไหร่นัก แต่จะเรียกว่าไม่เกิดขึ้นจริงก็ไม่ได้

เวียงธารา จขบ.จองหลายที เสิร์ทหลายครั้งแต่เต็มทุกครั้ง ในเวลาที่ จขบ.ว่างมาพัก

ได้แต่หวังว่า... สักครั้ง ในครั้งหน้าจะมาพักให้ได้

จริง ๆ

..................

ວັງວຽງ

จากมาร์คหน้า แล้วปล่อยให้ซือเจีพักผ่อนในห้องพักไป จขบ.คันปากไปถามรีเซฟชั่นถึงทางไป

 เวียงธาราซึ่ง ณ เวลานั้น ยังไม่รู้เลยว่าอยู่จุดไหน ... ถามเสร็จถูกมองหน้าอย่างแปลก ๆ ว่า "นี่แกล้ง" หรือ "ไม่รู้จริง" ให้ตอบก็ไม่รู้จริงนั่นแหล่ะ เขาก็หัวเราะแหล่ะชี้มือไปฝั่งตรงข้ามของลำน้ำ

เอ้า อยู่ตรงกันข้ามนี่เหรอ ... นี่ถ้าน้ำแห้งจะเดินข้ามไปเลย

ติดตรงต้องข้ามนี่แหล่ะ เลยได้ขอแผนที่เขามา ...

พอมาถึงเท่านั้นแหล่ะ.. ถึงบางอ้อก่อนที่จะถึงข้างในของเวียงธาราเสียอีก เพราะเราเพิ่งผ่านสถานที่แห่งนี้ไปตอนสาย ๆ ของวันที่ผ่าฝนไปหาบลูลากูนน่ะเอง (โก๊ะอีกละตรู)

ซึ่งตอนที่ผ่านช่วงสาย ๆ นั้น... เราไม่เห็นสะพานค่ะ น้ำท่วมเกือบมิด

ตอนนี้เดินได้ละ ^^

จากประตู และทางเข้า เราเดินตามทางตามแบบมั่ว ๆ ของเรา จนเจอรีเซฟชั่น ณ เวลานั้น ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นค่ะ คิดว่าคงช่วยกันบิ๊กคลีนนิ่งอยู่แน่ ๆ เลย น่าเห็นใจเหมือนกันค่ะ น้ำมาเร็ว ไปเร็ว แต่สิ่งที่เหลือนี่สิ กว่าจะเข้าที่เนาะ...

แหล่ะ

ภาพแรกที่เห็น

และซือเจ๊ที่ขอสวย

โฟโตบล๊อกเนาะ ต้องเข้าใจ

ไหน ๆ ก็มาแล้ว กดชัตฯรัว ๆ ไม่ยั้ง .... ว่าแล้วก็ได้แต่คิดถึงกล้องหนอนที่ชาร์ตแบตที่ไว้ที่ห้อง เศร้า

ตรูคิดผิดอีกแล้วววววว ตะโกนลั่นทุ่ง

มาถึงที่ละเนาะ... ท่าไรก็เอา 555 เรื่องมีอยู่ว่า... สุดปลายนา มีศาลาที่ฮอต ๆ คน(ไทย) รอคิวยาว และนานพอดู ก็ระหว่างที่รอน่ะ หาสักที่ ๆ คนไม่ค่อยผ่านกลิ้ง ๆ รอดีกว่าไม่เหมือนใครดี เอิ่ม มันก็จะทำให้เราได้มุมที่ไม่เหมือนใครด้วย

จริง ๆ รูปนี้ซือเจ๊ถ่ายทั้งตัวให้แหล่ะ แต่กลัวจะแอร์แอ๊กซ์ไปเอาครึ่งตัวพอ

เรารอจนศาลาที่ว่า "ว่าง"

แหล่ะ ก็ว่างจนเหลือแต่เรา

จนเจอพี่ชายสองคนกลับจากหาปลาจากท้องนามา ทักทายได้ชื่อ อ้ายคำ... ลืม จำได้แต่คำ หาปลาได้พอมื้อเย็นแกว่า... ดีใจได้เจอวิถีดี ๆ คนดี ๆ ซื่อ ๆ คุยด้วยสบายใจ ไม่ต้องมากมายเห็นแต่น้ำใจและน้ำใจให้กัน

นางแบบแสนสวย

คิดว่าเป็นนางแบบเพราะนางคือ หอย

จวนหมดเวลา ได้เวลา "ลา"

กับโมเม้นท์ที่ถูกแอบถ่ายและหลาย ๆ ท่าที่ลงบล๊อกไม่ได้เดี่ยวโดนด่า

หันหลังให้ความฝัน... บายนะวังเวียง แล้วฉันจะกลับไป

เพราะหัวใจหล่นหาย "ที่นี่"

.

.

.

Photo Blog