เลาะเลี้ยว เกียวโต : มินิปายในเกียวโต อะราชิยามะ - สะพานโทเง็ตสึเคียว

จากป่าไผ่ซางะโนะ และวัดเทนเรียวจิ แล้วเราเดินย้อนกลับทางเดิม จนมาถึงป้ายโนโนมิยะ ที่ ๆ เราลงรถกัน... ซึ่งตอนลงรถนั้น "โล่ง" เทพมาก แต่พอขากลับออกมาเท่านั้นแหล่ะ "นี่ที่เดียวกันเปล่าเนี่ย" เกิดคำถามโง่ ๆ กับตัวเอง เพราะคนแน่นมากกกก

ที่ป้ายรถ ทางเข้าป่าไผ่มีร้านอุด้ง ราเมง และของทอด กลิ่นหอมเตะจมูกมาก ด้วยความใกล้เที่ยงแล้ว งานหิวก็มา เราคุยกันว่า เดินไปที่สะพานแล้วหาไรทานด้วย คือมีแรงขับว่าต้องเดินไปกิน 555+

Togetsukyo Bridge The Togetsukyo Bridge (lit. "Moon Crossing Bridge') is Arashiyama's most iconic landmark. It was originally built during the Heian Period (794-1185) and most recently reconstructed in the 1930s. The bridge looks particularly attractive in combination with the forested mountainside in the background. A riverside park with dozens of cherry trees is located just adjacent to the bridge credit : //www.japan-guide.com สะพานโทเง็ตสึเคียว หรือที่รู้จักกันในนาม "สะพานข้ามดวงจันทร์" เป็นแลนด์มาร์คที่สำคัญของเมืองอะราชิยามะ สะพานแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นในสมัย เฮอัน (794 -  1185) และได้รับการบูรณะในปี 1930 เรื่อยมา โดยที่สะพานแห่งนี้มีเสน่ห์เฉพาะในเรื่องของความกลมกลืนกับฉากหลังที่เป็นป่าเขา พื้นที่ริมธารน้ำถูกปกคลุมไปด้วยต้นซากุระที่ผลิดอกทอดกิ่งก้านมาติดกับตัวสะพานซึ่งถือว่าเป็นเสน่ห์ชวนให้ นทท.มาเยือนที่นี่ แปล : mariabamboo จขบ.เองฮับ

.

.

.

ทันทีที่เดิน ๆ ๆ และเดิน มีความเพลินเต็มสิบ พ่วงความหิวอีก 8 เดินด้วยหาร้านอาหารไปด้วย  สามคนก็ถกเถียงกันว่าจะกินอะไรกันดี นั่งร้านใดดี สุดท้ายเดินจนหายหิว เพราะวิวและร้านสองข้างทางน่ารัก น่าแวะจนลืมข้าวเที่ยง

เดินด้วยความคิดชัด ๆ ในใจว่า นี่มันปายชัด ๆ

ปายของจขบ. คือเมืองเล็ก ๆ แต่ฮิป เมืองเล็ก ๆ ที่โอบด้วยเขาและธรรมชาติ มันไม่ต่างกันนะ 

สองชีวิตที่ปรารถนาไอติม

ปายไหม ปายชัด ๆ

ยิ่งเจอ นทท.หัวทอง ผมดำพูดภาษาจีนอีกนี่ ปายแน่ ๆ 

อีกเมืองนึงที่คิดว่าปาย และอยากไปมาก ยูฟุอิน ปายญี่ปุ่น ถ้าเรายังมีวาสนาต่อกันคงได้ไปสักวันแหล่ะเนาะ

ทาสแมว..   ยอมแพ้ ร้านไหนก็น่ารัก  ^^  งั้นแวะมันซะทุกร้านเลยเนาะ

หรือท่านจะรีบไปไหน ง้างกล้องแทบไม่ทัน พรึบ ๆ ๆ

.

.

.

เลยโซนร้านรวงมาจนสุดทาง เจอสี่แยกที่คนหนาตาเดินกันขวัก เซนส์เล็ก ๆ บอกจขบ. ว่าเราจะเจอสะพานโทเง็ตสึเคียวอันเลื่องชื่อกันแล้ว... (จนในที่สุดก็ลืมข้าวเที่ยงกันจนได้)

เมื่อเจอสะพานสิ่งแรกที่เราตัดสินใจทำกลับไม่ใช่การไปยืนบนสะพาน แต่เลี่ยงออกทางซ้ายเพื่อหาจุดชมสะพานให้เต็มตา

 เน้น เต็มตา

คนลากรถเลื่อน (เรียกถูกไหม)

  สะพานข้ามดวงจันทร์

Mari : มาริ : ความดื้อดึง, Mariko : มาริโกะ : เด็กแห่งหมู่บ้าน เอาเข้าไปละมันเกี่ยวกะสะพานไหม???

นี่ถ้ามีโอกาสได้มาช่วงพีค ๆ อย่างช่วงใบไม้แดง หรือซากุระ กะเขาบ้างคงสวยไม่น้อย

'''''''''

เป็นเวลาของสายน้ำ บำบัด

เจอป้ายเตือนอันตรายอะไร ๆ ก็เชื่อ ๆ ไว้มั่ง

สีสันของที่นี่ ถ้านับแต่สีผม จขบ.ไปเนียนนั่งกะเขาได้ แต่ถ้านับอายุแล้ว ถูกโหวตออกอย่างเร็วค่ะ

.

.

.

ย้ายโซนไปทางขวามือของสะพานกันค่ะ เจอบักสีดาก็มาแบบเดี่ยว ๆ ลุย ๆ

แม้ไม่ได้ข้ามไปฟากโน่น... ข้ามไม่ถึงดวงจันทร์สักที ก็มีโอกาสไปยืนบนสะพานกะเขาบ้างไรบ้าง ป้าเหนื่อยแล้ว

............    อะราชิยามะ    ............

มีความเห็นฝาย มีความเห็นทางเดินเรียบสายน้ำ มีหรือ??? จะรีรอ

ลงไปเดิน ลงไปส่อง ลงไปสูดอากาศให้เต็มปอด

มีความอยากถามว่า อิสระอย่างนี้สบายดีใช่ไหม?

..................

มีความชิลระดับ 8.9 ริค

มีความวิถีเก่า ๆ

มีความออกแรง

"""""""""

ส่องจนหมดแรง ที่เหลือคือแรงขับไปหาของกิน ยังหารือกันไม่จบว่ากินไรดีฟร่ะ... สุดท้ายจบที่ร้านอุด้งที่ป้ายโนโนมิยะ เริ่ดซะไม่มี เลือกนักมักได้แรก ชิ ๆ 800 yen อุ่น ๆ สู้ 7 องศายามตะวันอยู่กลางหัวแล่วววว

กินเสร็จเราต้องเกาะบัส สาย 50 / 101 ไป kyoto station เพื่อลงสายใต้กัน

ได้รถแล้วรถพาไปจอดที่จอดสุดสาย... จอดเอี๊ยดดดด แล้วบอกให้เราลง เราบอกไม่ลงที่นี่จะไป kyoto station คนขับบัสก็บอกต้องลง เพราะตรงนี้จุดจอดรถ ละให้ไปขึ้นที่จุดขึ้นรถข้างหน้า ถามว่าไกลไหม ตอบไม่ไกล เอ้า... ลงก็ลง

ลงปุ๊บ บัสขับไปจอดในระยะที่เราน่าจะดันรถได้ อ่าววว แล้วให้ลงทำไม ไอ่จุดจอด กะจุดขึ้นนี่ 5 ก้าวเท่านั้นนะ เงิบ....กะ อึ้ง ยังไม่หาย คนขับวิ่งเข้าห้องน้ำบอกยังไม่ให้ขึ้น กรุ๊ปเราเลยเข้าห้องน้ำบ้าง ออกมาบัสทิ้งเฉย นี่แค่เสี้ยววิ สองวิ มันทิ้งเรา !!! โลกพังตรงหน้า บัสทิ้งตรงนี้ละมันที่ไหนของอะราชิยามะฟร่ะ ความเสริทหาอากู๋ก็มา.. เครียดปนฮา ยังไม่ทันหาย ฟ้าส่งโอจิซังใจดีมาช่วย เหมือนจะปลอบ ๆ ว่าเดี่ยวรถรอบต่อไปก็มา พาไปดูตารางเดินรถที่มุมลับตาตรงโน้น ใจชื้นขึ้นมาทันตา นึกแล้วอยากเขกหัวอีตาบ้าคนขับคนนั้นจริง ๆ 5 ก้าว แม่มจะให้ลงเดินทำไมนะ หรือมาตราฐานญี่ปุ่นต้องงี้... ซื่อสัตย์ และตรงเวลา นี่ตรูช้าไปเสี้ยววิเองนะ ไปเลย

 *** อีกมุมของอะราชิยามะที่จะไม่ลืม ***

จบเรื่องโก๊ะที่อะราชิยามะ บล๊อกหน้าไปฟูชิมิอินาริแบบเกาะบัส ไม่ง้อรถไฟกันค่ะ

.

.

.

Thanks for dropping here

Create Date : 24 พฤษภาคม 2560 Last Update : 25 พฤษภาคม 2560 20:04:08 น. Counter : 2036 Pageviews.		29 comments
Share Tweet