|
พบหนึ่งวัน เพื่อรักกันนิรันดร
วันนี้บลูกับรินช่วยกันจัดระเบียบบ้านค่ะ (ตามคำบัญชาของรินง่ะ ) จัดไปจัดมา ก็พบลังกระดาษแข็งใบหนึ่ง เก่ามากๆ และถูกผนึกไว้อย่างดี ดว้ยความอยากรู้อยากเห็น บลูเลยแอบเอามาเปิดก่อนที่รินจะเห็นแล้วทำเสียงเขียวว่าอู้งาน
ปรากฏว่าในนั้นเป็นอัลบัมรูปสมัยเมื่อบลูเรียนอยู่ญี่ปุ่น มีทั้งตำรา ใบประกาศต่างๆ และมถานที่ท่องเที่ยวที่เคยไปมา สิ่งที่มักจะปรากฏเสมออยู่ในภาพคือรูปของรินนั่นเอง สถานที่เที่ยวแต่ละที่ที่บลูไปมามักจะมีรูปของรินประกอบอยู่ดว้ยเสมอ หรือไม่อย่างนั้นก็เป็นรูปคู่ของเราสองคน
แต่ก่อนที่บลูจะดูภาพต่อ รังสีอำหิตก็แผ่ซ่านมาจากด้านหลัง เมื่อหันไปมองปรากฏว่ารินยืนทำตาเขียวที่พร้อมจะส่งลำแสงพิฆาตมาเผาบลูให้เหลือแต่ขี้เถ้ากองน้อยๆ เสียงแหลมๆดังมาว่า อู้อีกแล้วนะ ทำอะไรอยู่ เลยต้องรีบยื่นเอาอัลบัมรูปให้ดู ากนางมารร้ายเลยกลายเป็นนางฟ็าน้อยๆในพริบตา
ริน:บลูดูนี่ซิจำได้มั้ยที่เราไปดว้ยกันไง อุ้ยนี่ด้วยๆ ที่นี่ไปกันแล้วสนุกเนอะ
บลู:เอ่อไม่ทำความสะอาดแย้วหยอ
ริน:ไว้ก่อน นี่บลูดูซินี่รูปถ่ายตอนที่เรามาอยู่ด้วยกันครั้งแรกไง
รูปสีจางๆใบหนึ่งที่รินชี้ชวนให้ดูในรูปเป็นรหญิงสาวผมยาว ตาคม หน้าขรึมถ่ายคู่กับสาวหน้าโนเนะยิ้มแป้นแล้น ทำให้่บลูนึกไปถึงวันที่เราสองคนได้รู้จักกัน การอยู่ในระบบหอของมหาลัยที่จะอยู่รวม ตามแบบมหาลัยสตรีในนั้น วันแรกที่เราสองคนได้รู้จักกัน
รินบอกว่าครั้งแรกที่เจอกันนั้น บลูน่าขรึมมาก ดูเมหือนหยิ่งและเข้าใจยาก เรพาะบลูพูดน้อย ยิ้มก้อไม่มาก ส่วนในสายตา่บลูนั้น รินเป้นผู้หญิงที่น่ารักค่ะ  แต่พูดเก่งมากๆ รินมีหัวข้อสนทนาได้เสมอๆ แต่ที่ดูอเมซิ่งคือ สมบัติทุกชิ้นของเจ้าหล่อนจะมีชื่อเขียนไว้ค่ะ ใช่แล้วค่ะ ไม่ว่าจะถ้วยน้ำ ตุ๊กตา ร่ม แปลงสีฟัน ยาสีฟัน บางอย่างมีชื่อที่อยู่แปะไว้ดวยล่ะค่ะ 
เคยถามรินว่าทำไมต้องแปะชื่อไว้ด้วยล่ะ รินบอกว่า ไม่รู้่เหมือนกัน แต่ถ้าไม่ทำแล้วไม่สบายใจ รินเธอคนข้างจะเป้นคุณนายสะอาดมานานแล้วค่ะ ห้องพักของเรา ก็มีรินนี่แหละค่ะ เป้นหลักในการทำให้มันดูดีเสมอ แล้วบางทีมีข้ามฝั่งมาทำให้บลูด้วย ส่วนบลูมีนิสัยง่ายๆประเภทที่ว่า ถ้ารินแล้วอยากมีเพื่อนไปไหนมาไหน มักจะได้รับคำตอบรับจากบลูเสมอ มิตรภาพ และความสัมพันธ์ของเราจึงราบรื่นมาโดยตลอด
บลูกับรินนั่งดูรูปกันอยู่นาน แต่ละใบแสดงให้เห้นถึงช่วงเวลาของชีวิตเราทั้งคู่ที่มีกันและกันเสมอ จากแรกๆที่การถ่ายรูปคู่กันเหมือนกับเพื่อนสนิท เมื่อระยะเวลาผผ่านไป ความสนิทสนมของเรา แสดงออกผ่านรูปถ่ายมากยิ่งขึ้น โดยไม่รู้ตัว รูปภาพถ่ายของเราช่วงหลังๆ กลับกลายเป้นภาพถ่ายคู่รักคู่หนึง่ไปได้อย่างไม่รู้ตัว
รินที่เอนตัวมาพิงไหล่บลูพลิกรูปดูแล้วรำพึงออกมาว่า ดีจังนะที่เราสองคนได้พบกัน ถ้างวันนั้นเราสองคนไม่ได้เจอ ไม่ได้เป็นรุมเมทกัน เราสองคนอาจจะเสียเวลาไปมากเลยนะกว่าจะมายืนอยุ่ตรงจุดนี้ บลูยังแหย่ไปเลยว่า อาจจะมไ่ได้พบกันเลยก็ได้ รินค้านเสียงแข็งกลับมาว่า ไม่หรอก ไม่ว่ายังไง รินก็จะได้พบกับบลูและรักกับบลูอยุ่ดี เพียนงแต่เราจะใช้เวลามากกว่าเดิมเท่านั้นเอง (เขินอีกแย้ว)
บางทีร ด้ายแดงของเราสองคน อาจจะมาเริ่มบรรจบกันตั้งแต่วันที่บลูเปิดประตูห้องเข้าไป แล้วพบสาวโนโนะคนนี้กำลังก้มหน้าก้มตาเขียนชื่อของตัวเองบนข้าวของต่างๆอยู่ก็ด้าย ด้ายแดงของเราสองคน อาจจะเริ่มขมวดปมกันตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้ คิดแบบนั้นกันมั้ยคะ
ำหรับคืนนี้ ขอให้ทุกคนพบกับอีกปลายด้านหนึ่งของด้ายแดงกันนะคะ ฝันดีราตรีสวัสค่ะ
ปล.ช่วงนี้ไม่ได้อัพบล๊อคถี่ต้องขออภัยนะคะ เพราะบลูเตรียมตัวทดสอบเพื่อบินเดี่ยวค่ะ อีกปีกว่าก็จจบแล้ว อิอิ ใจอยากจะเขียน แต่สังขารและพลังงานไม่อำนวยจริงๆค่ะ 
| Create Date : 11 พฤษภาคม 2551 |
|
8 comments |
| Last Update : 11 พฤษภาคม 2551 22:14:51 น. |
| Counter : 783 Pageviews. |
|
 |
|
) จัดไปจัดมา ก็พบลังกระดาษแข็งใบหนึ่ง เก่ามากๆ และถูกผนึกไว้อย่างดี ดว้ยความอยากรู้อยากเห็น บลูเลยแอบเอามาเปิดก่อนที่รินจะเห็นแล้วทำเสียงเขียวว่าอู้งาน
แต่พูดเก่งมากๆ รินมีหัวข้อสนทนาได้เสมอๆ แต่ที่ดูอเมซิ่งคือ สมบัติทุกชิ้นของเจ้าหล่อนจะมีชื่อเขียนไว้ค่ะ 
รินเธอคนข้างจะเป้นคุณนายสะอาดมานานแล้วค่ะ ห้องพักของเรา ก็มีรินนี่แหละค่ะ เป้นหลักในการทำให้มันดูดีเสมอ แล้วบางทีมีข้ามฝั่งมาทำให้บลูด้วย ส่วนบลูมีนิสัยง่ายๆประเภทที่ว่า ถ้ารินแล้วอยากมีเพื่อนไปไหนมาไหน มักจะได้รับคำตอบรับจากบลูเสมอ มิตรภาพ และความสัมพันธ์ของเราจึงราบรื่นมาโดยตลอด
คงจะเป็นหนังในดวงใจเราอีกเรื่องแน่ๆเลย
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
เป็นภาคต่อ จาก อิจฉ๊า กะ อิจฉา - -*