โปงลางสะดิ้ง ลำซิ่งส่ายหน้า : ระวังคนดูจะส่ายหน้า! / 2 ดาว
ดารานำ : กวี ตันจรารักษ์ และ สมพงษ์ คุนาประถม
กำกับฯ : ฤกษ์ชัย พวงเพ็ชร์
ความยาว: 105 นาที
ประเภท : ไม่เหมาะสำหรับผู้เยาว์ดูโดยลำพัง
เห็นหนังตัวอย่าง และโปสเตอร์โปรโมตหนังที่ออกมาในฐานะที่เป็นแฟนหนังของ ยอร์ช-ฤกษ์ชัย พวงเพ็ชร์ 2 เรื่องที่ผ่านมาคือ พยัคฆ์ร้ายส่ายหน้า และ แสบสนิทศิษย์ส่ายหน้า (โดยเฉพาะเรื่องหลังที่เป็นหนังตลกที่ลงตัวชนิดจนถึงทุกวันนี้หยิบเอาดีวีดี มาดูเมื่อไรก็ยังดูสนุกดูเพลินแบบลื่นไหลได้ตั้งแต่ต้นจนจบ แถมยังมีซีเควนซ์ ดี ๆ ที่ได้โชว์ความสามารถของนักแสดงนำหลายคนอย่างโดดเด่นอีกด้วย) ก็ไม่รังเกียจถ้าหนัง โปงลางสะดิ้ง ลำซิ่งส่ายหน้า เรื่องล่าสุดจะออกมาแบบเป็น บ้านผีปอบ ที่นักร้องหนุ่ม บีม และบรรดา แก๊งค์ส่ายหน้า กับทีม โปงลาง จะพร้อมใจมาพากันมาวิ่งหนีผีกันรอบ ๆ โรงหนังเก่า ๆ ที่มีสภาพเหมือนโรงชั้นสองทั่ว ๆ ไป แต่ปรากฎว่า ไม่รู้ว่า ส่วนผสมที่ว่านี้กลายเป็น สูตรเคมี ที่ไม่ลงตัวยังไงไม่รู้ เพราะปรากฎว่า หนังกลับออกมาเป็น โปงลางโชว์ มากกว่าความเป็น แก๊งค์ส่ายหน้า ต้นตำรับ ผลปรากฎว่า งานนี้เลยออกมาค่อนข้างกร่อย ยังกับไม่ใช่ฝีมือทีมงานสร้างชุดเดิม ทั้ง ๆ ดูชื่อผู้กำกับฯ และคนเขียนบทก็ยังเป็นคนเดิม
หนังเปิดฉากด้วยการพูดถึงโรงหนังชั้นสอง ซึ่งเป็นที่รู้จักกันของ คนใน หลาย ๆ คนที่อยู่ที่นั่นว่า ผีดุและโผล่มาให้ได้เจอะเจอบ่อย ๆ แถมมีหลายตัวซะด้วย แต่ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเขาที่อยู่ที่นั่น ไม่ว่าจะเป็น โตมร (สมพงษ์ คุนาประถม) หลานชาย ลุงปาย (บุญชื่น บุญเกิดรัมย์) เจ้าของโรงหนัง-ด้วง (ค่อม ชวนชื่น) พนักงานโรงหนัง-เปรี้ยว (ดวงฤดี บุญบำรุง) และ หวาน (ขวัญนภา เรืองศรี) 2 สาวพนักงานขายของหน้าโรง และพนักงานอื่น ๆ ก็รักที่จะมีชีวิตอยู่กับโรงหนังแห่งนี้ และช่วยกันหาลู่ทางประคับประคองทำให้โรงหนังยังคงมีชีวิตเปิดอยู่ และสร้างรายได้ยังชีพให้แก่พวกเขาต่อไป ในขณะที่มีนายทุนจ้องที่จะซื้อที่ดินแห่งนั้นไปสร้างเป็นโรงหนังมัลติเพล็กซ์ยุคใหม่ที่หรูหราทันสมัยกว่า
โครงเรื่องของหนังบางตอน อย่างการได้ ไหม-วิสา สารสาส นางเอกหนัง โคตรรักเอ็งเลย และ คนหิ้วหัว มารับบท พลอย พนักงานสาวของบริษัทที่ต้องการซื้อขายที่ดินแห่งนั้นบทนี้ก็มีกลิ่นไอชวนให้นึกถึงหนังเกาหลี แถมบางทียังเหมือนกับยกฉากหนึ่งของหนังฮอลลีวู้ด โกสต์ มาเล่น เพียง ไหม มาเป็น เดมี่ มัวร์ แล้ว บีม เป็น แพทริค สเวย์ซี่ โดยมี อี๊ด โปงลาง เป็น วูปปี้ โกลด์เบิร์ก ก็ยังมีเลย
บทของ พิง หลายช่วงเหมือนเขียน ทรีทเมนท์ โครงเรื่องแต่ละฉากไว้กว้าง ๆ ว่าขึ้นต้นอย่างนี้ปิดฉากอย่างนี้แล้วบางฉากก็ปล่อยให้นักแสดงด้นสดไปเอง หรือการเลี้ยวไปโน่นไปนี่ตามเรื่อง แล้วพอใกล้ ๆ จะจบก็มาตบท้ายให้ดูเท่ดูมีสาระเท่านั้นเอง แต่ไม่รู้ว่า เพราะบทหนังปล่อยให้ อี๊ด โปงลาง หรือ 2 สาว ลาล่า-ลูลู่ เล่นในสไตล์ตัวเองมากไปแซงหน้าคนอื่น ๆ หรือเพราะ พิง ระยะหลังงานเยอะขึ้นเลยไม่มีเวลาพิถีพิถันคิดเค้นบทให้คมคายเหมือนเดิม หนังก็เลยออกมากร่อย ๆ ไร้พลังสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ขึ้นมา ส่วนบทของ บีม นั้นคนดูก็เดาทางได้ง่ายซะยิ่งกว่านางเอก "ซีเคร็ท" ของ เจย์ โชว์ ด้วยซ้ำ
ดูแล้วชักเป็นห่วงกลัวว่า จะทำให้คนดูจะเกิดส่ายหน้า (เลิกติดตามดูกัน) ไปซะแล้วจริง ๆ.
) วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:21:42:12 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [