MIDNIGHT SUN (24 ชม.ขอรักเธอทุกวัน) : เธอคือแสงสว่างอันนิรันดร์ / 3 ดาว
ดารานำ : ทาคาชิ ทสึคาโมโตะ และ ยูอิ
กำกับฯ : โนริฮิโระ โคอิซูมิ
ความยาว: 119 นาที
ประเภท : ดูได้ทั่วไป
เคยมีคนทำหนังคนหนึ่งบอกให้ฟังว่า เคล็ดลับในการทำหนังให้ประสบความสำเร็จก็คือ การทำเรื่องที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ให้เป็นไปได้บนจอหนัง ซึ่งทฤษฎีได้รับการพิสูจน์มาแล้วหลายครั้งผ่านการทำงานของผ็กำกับญฮอลลีวู้ดคนดังอย่าง สตีเวน สปีลเบิร์ก ไม่ว่าจะเป็นการทำให้มนุษย์ต่างดาวมาปรากฎตัวเป็นเพื่อนรักของเด็ก ๆ บนโลกใน อี.ที. หรือเคยทำให้ กองทัพไดโนเสาร์หลายสายพันธุ์ที่สูญพันธุ์ไปนมนานแล้วลุกขึ้นมามีชีวิตโลดแล่นบนจอหนัง จูราสสิค พาร์ค เป็นต้น ซึ่งแต่ละครั้งล้วนสร้างประวัติการณ์ทำรายได้ถล่มทลายไปทั้งโลก
พล๊อตของหนัง มิดไนท์ ซัน เองก็น่าทึ่งไม่น้อย เพราะขณะที่ โคจิ (ทาคาชิ ทสึคาโมโตะ จาก แบ็ทเทิ่ล รอแยล และ นาดะ โซโซ) พระเอกของเรื่องนั้นเป็นผู้หลงใหลกับการเล่นเซิร์ฟโต้คลื่นในทะเลท่ามกลางแสงแดดแผดจ้า แต่ คาโอรุ (ยูอิ) นางเอกของเรื่องนั้นกลับเจอแสงอาทิตย์ไม่ได้ จะออกจากบ้านมาข้างนอกได้ก็ต่อเมื่อเป็นเวลากลางคืนที่พระอาทิตย์ตกดินไปแล้วเท่านั้น....เปล่า นางเอกในเรื่องนี้ไม่ได้เป็นพวกแวมไพร์หรอก แต่เธอป่วยด้วยโรคที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดคือ โรค XP (Xeroderma Pigmentosum)ร่างกายจะโดนแสงอาทิตย์ไม่ได้ จะเกิดอาการแพ้ และถ้ารุนแรงอาจถึงขั้นเสียชีวิตได้ทีเดียว แปลกที่ทั้ง โคจิ และ คาโอรุ ต่างคนต่างก็ดูจะมีชีวิตที่ต่างกัน จนไม่น่าจะมาบรรจบพบกันได้ แต่ถ้าพูดแบบหนังรักก็ต้องเชื่อว่า นี่เป็นเพราะพรหมลิขิตกำหนดให้ทั้งคู่ต้องมาเจอกัน และรักกัน
ว่ากันว่าหนังได้รับแรงบันดาลใจมาจากหนังฮ่องกงปี 1994 ชื่อ Xin buliao qing หรือ C'est la vie, mon cheri ซึ่งน่าจะไม่เคยเข้ารมาฉายในบ้านเรา เพราะรู้สึกไม่ผ่านตามาก่อนก็เลยไม่รู้ว่าจะเหมือนกันแค่ไหน แต่เข้าใจว่า นี่ไม่ใช่งาน รีเมค แต่ว่าไปแล้ว โครงเรื่องรักแบบนี้มันเป็นสูตรสำเร็จที่ใช้กันมานานแล้ว อย่างฮอลลีวู้ดก็เคยถูกหวยเปรี้ยงปร้างกับสูตรสำเร็จนี้ทำให้หนังแนวนี้ฮิตกันไปทั่วโลกไปพักใหญ่กับ เลิฟ สตอรี่ หนังปี 1970 ที่มีสโลแกนในบ้านเราที่ยังจำได้จนทุกวันนี้ว่า หากจะรัก ต้องลืมคำว่า เสียใจ ซึ่งก็ยังใช้ได้กับหนังอย่าง มิดไนท์ ซัน เหมือนกัน
หนังเริ่มต้นเรื่องอย่างช้า ๆ เนือย ๆ อาจเพราะผู้สร้างจงใจให้เหมือนการนำโลกเหงา ๆ ของ คาโอรุ มาเจอกับโลกของ โคจิ ใช้ ไดอะล็อก ใช้ดนตรีประกอบไม่มากนัก จนกระทั่งทั้งคู่เริ่มรู้จักกันมากขึ้น คนดูก็ได้ยินเสียงเพลงจาก คาโอรุ ได้เห็นทักษะการเล่นดนตรีริมถนนยามค่ำคืน จนเป็นแรงบันดาลใจให้ โคจิ ดิ้นรนทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมเพื่อหาเงินพา คาโอรุ ไปร้องเพลงในห้องบันทึกเสียงมีซีดี เป็นของตนเอง จากการทำงานกับศิลปินในสตูดิโอระดับมืออาชีพ และเป็นการดึงเอาความสามารถของ ยูอิ ที่รับบทนางเอกของเรื่อง ซึ่งในชีวิตจริงเป็นนักร้องอยู่แล้วมาโชว์ความสามารถด้วย เรียกว่า ช่วงท้าย ๆ โรแมนติคได้ใจจริง ๆ (และไม่ฟูมฟายด้วย)
สำหรับคนไม่อาจเจอกับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ได้อย่าง คาโอรุ เธอมี โคจิ เป็นเสมือนแสงสว่างที่พาเธอไปสู่โลกที่สดใส ในด้านของ โคจิ การได้พบกับ คาโอรุ ก็ทำให้เขาก้าวพ้นจากเด็กนักเรียนทึ่ม ๆ คนหนึ่งที่ใช้ชีวิตวัน ๆ เป็นคนที่ทำอะไรมีเป้าหมายเป็นแก่นสารเป็นผู้ใหญ่ยิ่งขึ้น โดยมี คาโอรุ เป็นแสงสว่างอันนิรันดร์เช่นกัน.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เพลงเพราะมาก