I AM LEGEND (ข้าคือตำนานพิฆาตมหากาฬ ) : ฝากไว้ให้จดจำ / 3 ดาว
ดารานำ : วิลล์ สมิธ และ อลิซ แบร็กก้า
กำกับฯ : ฟรานซิส ลอว์เรนซ์
ความยาว: 100 นาที
ประเภท : ไม่เหมาะสำหรับผู้เยาว์ดูโดยลำพัง
แทบไม่น่าเชื่อว่า นี่เป็นโปรเจ็คท์ที่ค้างเติ่งมาเกือบครึ่งศตวรรษ เพราะ วอร์เนอร์ บราเดอร์ส ได้ถือสิทธิ์บทประพันธ์เรื่องนี้ของ ริชาร์ด แม็ทเธอสัน (นักเขียนอเมริกันเชื้อสายนอร์เวย์ ซึ่งเกิดที่นิวเจอร์ซีย์ แต่มาเติบโตใน บรู๊คลีน ตอนนี้มีอายุ 81 ปีแล้ว) มาตั้งแต่ราวปี 1970 และเคยจะหยิบมาทำเป็นหนังในปี 1994 ซึ่งตอนนั้นผู้กำกับฯวางไว้ว่าเป็น ริดลีย์ สก๊อตต์ (อีกแล้ว) และดารานำคือ อาร์โนลด์ ชวาร์ทเซเน็กเกอร์ แต่หนังก็ไม่ได้ถูกสร้างด้วยเหตุผลว่า ต้นทุนการสร้างมันสูงเกินไป ผู้กำกับฯ ไมเคิล เบย์ เคยมาจับโปรเจ็คท์นี้อีกครั้งราวปี 2002 และเป็นคนที่มอง วิลล์ สมิธ (ซี่งร่วมงานใน แบด บอยส์ มาด้วยกัน) มาแสดง แต่สุดท้าย เบย์ ก็ชวน สมิธ ไปแสดง แบด บอยส์ 2 ต่อมา กุยเลร์โม เดล โทโร่ ผู้กำกับฯ แพนส ลาบิรินธ์ ก็เคยจะมากำกับฯหนังเรื่องนี้อีกเช่นกัน แต่แล้วถอนตัวไป กระทั่งมาลงเอยที่ ฟรานซิส ลอว์เรนซ์ ผู้กำกับฯมิวสิควิดีโอชื่อหนังที่มีงานกำกับฯหนังใหญ่ คอนสแตนติน ที่มี เคียนู รีฟส์ เป็นดารานำมาแล้วเรื่องหนึ่ง แต่ระหว่างตัวแสดงนำจาก ชวาร์ทเซเน็กเกอร์ เปลี่ยนมาเป็น สมิธ ก็น่าจะต้องมีการปรับเปลี่ยนอะไรไปไม่ใช่น้อย
ความเป็นนวนิยายที่เขียนมานานแล้ว แต่เพิ่งมาสร้างเป็นหนังเอาตอนนี้จึงช่วยไม่ได้ที่บรรยากาศบางอย่างของหนังทำให้นึกถึงหนัง 28 เดย์ส เลเตอร์ ที่ แดนนี่ บอยล์ กำกับฯ รวมถึง 28 วีคส์ เลเตอร์ ที่ บอยล์ ถอยหลังไปเป็นโปรดิวเซอร์อยู่ไม่น้อย เพราะหนังพูดถึงเชื้อไวรัสที่ระบาดเล่นงานผู้คนซะหมดเมืองที่เหลือก็กลายเป็นกึ่งผีดิบไป เพียงแต่ว่า ฉากของเรื่องไม่ใช่อังกฤษ แต่เป็นนิวยอร์คซิตี้ อเมริกา หลังจากเผชิญปัญหาไวรัสระบาดที่ควบคุมไม่ได้ในปี 2009 จนต้องปล่อยทิ้งปล่อยเป็นเขตกักกันควบคุมพิเศษ
เหตุการณ์หลักของหนังเกิดขึ้นในอีกเกือบ 3 ปีต่อมาคือ ในปี 2012 สมิธ รับบท โรเบิร์ท เนวิลล์ นักวิทยาศาสตร์คนเดียวที่เหลืออยู่ในนิวยอร์คซิตี้ พร้อมกับ แซม หรือ ซาแมนธา สุนัขอัลเซเชียนคู่ใจ หลังจากภรรยา และลูกสาวตัวเล็ก ๆ คนเดียวของเขาต้องเสียชีวิตไประหว่างการอพยพออกจากเมือง ล้วนเป็นความทรงจำที่เจ็บปวดแต่ เนวิลล์ ก็ไม่ละความมุ่งมั่นที่จะทำการวิจัยหายาที่จะต่อสู้กับโรคระบาดนี้เพื่อให้มนุษยชาติคงดำรงอยู่บนโลกใบนี้ต่อไป
ครึ่งแรกของหนังเสนอภาพวิถีชีวิตประจำวันของ เนวิลล์ กับ แซม ตระเวณไปตามเมืองในช่วงกลางวัน และกลับเข้าที่พักก่อนพลบค่ำ แบบที่เห็นในหนังตัวอย่างนั่นแหละ แต่ครึ่งหลังเป็นการยืนประจัญหน้ากับพวก ดาร์คซีคเกอร์ หรือมนุษย์ที่ติดเชื้อไวรัสมีสภาพกึ่งผีดิบ และมีสภาพเป็นพาหะโรคที่ออกล่าเหยื่อในยามค่ำคืน
ถ้าคิดว่าจะไปดูหนังแอ็คชั่น-ไซไฟมันส์ ๆ ตามหนังตัวอย่าง และแผนโปรโมตชวนให้คาดหวังไว้ก็อาจจะผิดหวัง เพราะเนื้อที่ส่วนใหญ่ของ ไอ แอม เลเจนด์ เสนอโลกอันเปลี่ยวเหงาของ เนวิลล์ และความพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ เพื่อให้การค้นคว้าวิจัยประสบความสำเร็จ หนังค่อนข้างเครียด (แต่เทคนิคภาพ ซีจี. ถือว่า เนียนใช้ได้) แม้จะจบลงอย่างที่มนุษยชาติยังมีความหวังอยู่ได้ แต่ก็ผ่านความกดดันหดหู่อ้างว้างมาแทบจะตลอดเรื่อง
มีรายละเอียดในตอนหนึ่งของหนังที่ เนวิลล์ ถกถึง บ๊อบ มาร์ลีย์ กับ แอนนา (อลิซ แบร็กก้า) ที่ได้ช่วยเหลือเขามา ขณะที่ แอนนา ดูไม่รู้จัก แต่ เนวิลล์ ทำท่ารู้จักเหมือนเกิดร่วมสมัยกับ มาร์ลีย์ ดังอยู่เลย ซึ่งนับช่วงเวลาที่ มาร์ลีย์ เสียชีวิตในปี 1981 ถ้าคิดเล่น ๆ ตอนนั้น เนวิลล์ เป็นวัยรุ่น เมื่อมาถึงตอนที่เขายืนพูดกับ แอนนา ตอนนั้นซึ่งเป็นปี 2012 เนวิลล์ น่าจะมีอายุเกือบ 50 ปีแล้ว แต่ เนวิลล์ ในนี้ก็ยังเป็น สมิธ อายุจริงใกล้ ๆ 40 ปี ยังไม่นับคัทเอ๊าท์หนังหน้าโรงหนังร้างอีก
ท้ายสุดแน่นอน คนที่จะเป็น ตำนาน ก็คือ ผู้ที่จากไปแล้ว แต่ฝากสิ่งอันเป็นประโยชน์ไว้เบื้องหลังใครผู้คนที่ยังอยู่ได้ระลึกถึง.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [