จั่วหัวเรื่องให้ตื่นเต้นไปอย่างงั้นแหละ ไม่ได้ลด-แลก-แจก-แถม ตามนโยบายประชานิยมเหมือนรัฐบาลหรอกครับ แต่เป็นตัวอย่าง "บ้านไม้ไอติม" ที่กลุ่มผู้สูงวัยเขาขอมา ว่าอยากได้ต้นแบบบ้านสองชั้น มีระเบียงด้านหน้า พร้อมพื้นที่กว้างๆ ทำกิจกรรม

"บ้านคือวิมานของเรา เราซื้อ เราเช่า เราปลูกของเราตามใจ" หลังจากสู้ทนทำงานเก็บเงินได้มากพอซื้อที่ดินแปลงน้อย 50 ตรว. ก็จะลงมือปลูกบ้านเองเป็นบ้านเล็กๆ พอได้อาศัย   

แรกเริ่มเดิมทีก็จะปลูกเป็นบ้านชั้นเดียว มีหลังคา มีหน้าจั่ว มุงด้วยกระเบื้องลอนคู่ ไว้พอกันแดดกันฝน กันลมพายุ (อารมณ์ของคุณเธอ เวลาไม่ถูกใจ)

แต่หลังจากน้ำท่วมใหญ่ "เอาอยู่" เมื่อปี 2554 ยังหวาดกลัวว่าน้ำจะท่วมอีกแล้วเอาไม่อยู่อีกจะทำยังไง จึงเปลี่ยนใจ ปลูกเป็นบ้านสองชั้น ใต้ทุนสูงหนีน้ำ

แต่ยังคงรูปแบบเดิม คือ เป็นบ้านพอเพียง ห้องเดียว มีประตูเข้าทางหน้าบ้าน ด้านหลังปิดไม่มีหน้าต่าง (กลัวข้างบ้านแอบดู)

มีหน้าต่างไว้รับลมทั้งสองด้าน มีระเบียงด้านหน้า เอาไว้นั่งรับลมชมวิว อ่านหนังสือ ทำกิจกรรมสังสรร และที่สำคัญ เวลาน้ำท่วมจะได้เผื่อแผ่ให้น้องหมาน้องแมวได้หนีน้ำขึ้นมาอาศัย (คุณเธอกระซิบข้างหูว่า เอาไว้รอรับของบริจาค ไม่ต้องปีนหน้าต่าง)

เป็นบ้านพอเพียงจริงๆ ปลูกกันง่ายๆ ไม่มีตกแต่งอะไรมากมาย กะว่าเอาไว้ได้เงินเยียวยาจากน้ำท่วมครั้งที่แล้ว (ตกหล่นครับ ป่านนี้ยังเงียบฉี่ ) จึงจะเอามาต่อเติมทำม้านั่งที่ระเบียง และทำซุ้มระแนงคุมระเบียง ปลูกต้นไม้ไว้บังแดด

เสร็จแล้วครับ บ้านเดียวใต้ถุนสูง เสาใหญ่มั่นคง ถ้ารัฐบาลไม่โม้เอาอยู่จริงๆ มีเงินก็จะต่อเติมเป็นสองชั้น แต่ตอนนี้เอาแค่นี้แหละ  มีต้นไม้ใหญ่ไว้บังแดดบ้านจะได้ไม่ร้อน และทำรั่วรอบบริเวณพอเป็นสังเขป

พื้นที่รอบบ้าน จะทำสวนครัวเล็กๆ ปลูกผักที่กินได้ ไม่ต้องเสียเงินซื้อ ประหยัดค่าไฟไม่ต้องใช้ตู้เย็น ได้ผักสดๆ ปลอดสารพิษ

ใครที่ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง ก็ลงมือทำบ้านหลังแรกด้วยไม้ไอติมดูก่อน อยากได้แบบไหนออกแบบต่อเติมได้ตามใจ ไว้คราวหน้าจะเอาบ้านหลังแรกของผู้สูงวัยที่ทำแล้วมาให้ดู

มีข้อสงสัย อยากได้รายละเอียดตรงไหน ก็ถามไถ่กันเข้ามาได้ ไม่ต้องเกรงใจครับ


17 กันยายน 2555