แก่ เก่า เล่าเรื่อง 8 : 50ปี เพื่อนก็คือเพื่อน

อินเตอร์เน็ตทำให้โลกแคบ และถึงกันทั่วโลก ทุกคนมีสิทธิเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้เหมือนกัน ในเวลาเดียวกัน จึงไม่แปลกที่จะมีธุรกิจใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมาย และมีเศรษฐีใหม่อายุน้อย ไม่ซ้ำหน้าชั่วข้ามคืน

New normal วิถีชีวิตใหม่ หลังโควิด19 จะเปลี่ยนแปลงทุกอย่างไม่กลับมาเหมือนเดิมอีก ชีวิตเดิมๆ จะเปลี่ยนไป ตั้งแต่การกิน การเดินทาง การทำงาน การเข้าสังคม แม้แต่การสูดอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอดอย่างแต่ก่อน

มีเรื่องเล่าชีวิตที่ผ่านมากับ เพื่อนรัก ที่ชอบศิลปะวาดรูปเหมือนกัน ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม ซึ่งตอนนั้นเพื่อนวาดรูปดารานักร้องให้ร้านตัดเสื้อแถวบางลำพู ได้เสื้อเท่ๆ มาใส่ จนทำให้เราอิจฉา

สมัยนั้น เราอยากเก่งเหมือนเขา จึงเอารูปปู่ไปให้เขา “วาดให้” เพื่อเอามาเป็นตัวอย่าง แล้วฝึกด้วยตัวเองมาตลอด แต่พอหลังจากจบมัธยม ก็แยกย้ายกันไป

เราอยากเรียนเพาะช่าง แต่แม่ไม่ให้เรียนเพราะมีตัวอย่าง น้องแม่มีแฟนเป็นนักวาดรูปใส้แห้ง ตกระกำลำบาก สุดท้ายส่งเราเรียนคอมเมิร์ช แต่งตัวสุดเท่ห์ในสมัยนั้น

ทุกอย่างไม่มีอะไรแน่นอน จบมาทำงานเป็นลูกจ้างบริษัทญี่ปุ่น นำเข้าผ้าจากญี่ปุ่นให้ร้านต่างๆ ตั้งแต่ เยาวราช สุริวงค์ สำเพ็ง พาหุรัด  ถึงหลังวัง ผ่าน โรงเรียนเพาะช่าง บ่อยๆ ทำให้ตัดสินใจเข้าเรียนหลักสูตรพิเศษวันเสาร์อาทิตย์ ได้เรียนศิลปะสมใจ

จบแล้วร่วมกับพวกทำงานศิลปะ วาดรูปส่งร้านแถวสีลม ได้ทำงานที่ใจปรารถนาอยู่พักใหญ่ จนเกิดเหตุการณ์ 14 ตุลา ก็แยกย้ายกัน เพราะต้องการบวชให้แม่ ในวันบวชเพื่อนเก่ามาเป็นคนแบกนาครอบโบถส์

บวชอยู่นาน มีเวลา ก็วาดรูป ร.5 ให้เพื่อนรักเอาไปเป็นแบบ ทดแทนที่เขาวาดรูปปู่ให้เราสมัยเรียนด้วยกัน ทั้งวาดรูป ร.5 ขนาดใหญ่ใส่กรอบอย่างดีให้ “จิ๋ม”เพื่อนร่วมกลุ่มเพาะช่าง เอาติดไว้ที่บ้านกิ่งเพชร ซึ่งตอนนั้น “มดโมเดล” ลูกของจิ๋มยังเล็กมาก

สึกออกมาแล้วก็ยังเป็นเด็กวัด ใช้ความรู้ด้านศิลปะ รับงานจัดตู้หน้าร้าน (display) หาเงินให้ลูกศิษย์ใช้อยู่พักใหญ่ เห็นลูกศิษย์เรียนอีเล็กทรอนิคส์ วิทยุ-โทรทัศน์ น่าสนใจจึงเริ่มศึกษาค้นคว้า และเรียนภาคค่ำ ก่อนสมัครเข้าทำงานเป็นช่างในโรงงานประกอบโทรทัศน์ และเรียนคู่กันไป

เปลี่ยนความคิด ชีวิตเปลี่ยน

ยุคทองของคอมพิวเตอร์เริ่มเข้ามา ทำให้เปลี่ยนจากช่างอีเลคทรอนิคส์ มาเป็นช่างประกอบชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์บริษัทชั้นนำของอเมริกา และก้าวหน้าขึ้นมาเรื่อยๆ ผ่านเทคโนโลยี่ตั้งแต่ยุค apple รุ่นบุกเบิก IBM PC และ DOS ของไมโครซอฟท์ อาชีพสุดท้ายคือวิศวกรคอมพิวเตอร์  

กราฟชีวิตของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับโอกาสที่เข้ามาในแต่ละช่วง เพื่อนรักโลดแล่น โด่งดังในแวดวง “เพาะกาย” และดำรงอาชีพวาดรูปฝากร้านเพื่อน “สมชายเกเลอรี่” ซึ่งเราทั้งสามมีโอกาสร่วมกันจัดประกวดเพาะกาย ในงานสงกรานต์ ที่อำเภอพระโขนงด้วย

เพื่อนรักผันตัวเองมาเป็นครูสอนศิลปะ และ ศิลปินอิสระ จบชีวิตโลดโผน ในแวดวงสาวๆ และลูกเหล็ก  … โลกแคบ ความสัมพันธ์ไม่เคยเปลี่ยน เรายังคงไม่ทิ้งกัน แม้การใช้ชีวิตจะต่างกัน แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันคือยังคงมีความสุขกับ งานที่ตัวเองรัก และชอบ 

หลังเกษียณเราเลือกที่จะใช้ประสบการณ์ ถ่ายทอดความรู้ทางด้านศิลปะ งานประดิษฐ์ และคอมพิวเตอร์ ผ่านเทคโนโลยี่สมัยใหม่ ทำหน้าที่สานต่อเพื่อพ่ออย่างพอเพียง
เป็นเว็บมาสเตอร์ www.jaiRsa.com และหาโอกาสทำงานช่วยชุมชน และสังคมเท่าที่ทำได้ ผ่านมากว่า 10 ปี และตั้งใจจะทำต่อไป จนกว่าจะมีคนรุ่นใหม่มารับไม้ต่อ 

• สนับสนุนงานศิลปะและสิ่งประดิษฐ์และกิจกรรมชุมชน โทร. 089-4482-089
• ติดต่อ พลังจินตกร โทร. 085-2123-929

Simply Red
5 กรกฎาคม 2563
 

• คัดลอกจาก jaiarsa/blogspot.com

ตอนที่ 4

ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะพัฒนาให้ดีได้ 

"สัญชาตญาณเอาตัวรอด  จะทำทุกวิถีทางเพื่อนำพาตัวเองให้รอดพ้นจากสถานการณ์คับขัน"

"มนุษย์ประเภทหนึ่งเอาตัวรอดโดยใช้ปัญญา ที่ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน และมีผลกระทบต่อสังคม  

อีกประเภทไม่ใช้ปัญญาในการแก้ปัญหา แต่จะโยงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง โดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา ว่าจะทำให้เดือดร้อนหรือไม่"

อ้างอิงจากอินเตอร์เน็ต

• สิ่งที่จำเป็นคือต้องหาทุนในการเรียนและฝึกงาน

พยายามติดต่อหางานอิสระอยู่พักใหญ่ ได้เป็นงานโฆษณา จัดตู้โชว์ร้านตัดเสื้อกางเกง (display) ของร้านเฟมัส เจ้าดังของนนทบุรีในสมัยนั้น ซึ่งมีสาขาชื่อ YoYo แยกสะพานควาย และอีกร้านอยู่แยกบรรทัดทอง

ตอนนั้นยังอาศัยวัดเพราะต้องช่วยงานหลวงพี่ป้อม และต้องอาศัยลูกศิษย์ช่วยงานจัดดีสเพลย์ พอหมดสัญญา ได้ทุนมาก้อนหนึ่งจึงสมัครฝึกงานที่สถาบันฯ ในแผนกอีเล็คทรอนิคส์ สาขาช่างวิทยุและโทรทัศน์ โดยทำเรื่องขอยืมทุนในระหว่างฝึกงาน เพื่อให้มั่นใจว่าหลังฝึกจบแล้วจะได้รับการส่งตัวเข้าฝึกงานต่อในโรงงานที่มั่นคง 

ตอนฝึกที่สถาบันฯ ด้วยอายุและประสบการณ์ ทำให้ได้รับเลือกเป็นหัวหน้าแผนก ใช้ความรู้ในการวาดภาพ มาประยุกต์เขียนภาพประกอบคำอธิบาย ทำให้เรียนรู้ได้เร็ว 
เมื่อจบหลักสูตรได้รับความไว้วางใจให้จัดทำรายชื่อส่งเพื่อนๆ เข้าฝึกงานในบริษัทต่างๆ จนครบ เว้นเราคนเดียว ที่ไม่มีชื่อ หัวหน้าแผนกจึงติดต่อผู้จัดการบริษัทกังยงอีเล็คทริค รับเข้าฝึกงานในแผนกประกอบโทรทัศน์ โรงงานมิตซูบิชิที่สำโรง สมุทรปราการ เป็นกรณีพิเศษ  

ระหว่างฝึกงาน ช่วงเย็นจะกลับไปเรียนต่อด้านเท็คนิคส์ ที่สถาบันฯ เพื่อนำความรู้ไปบอกต่อให้กับเพื่อนๆ ในแผนก จนได้รับความไว้วางใจจากหัวหน้า และผู้คุมแผนกให้เรียนรู้สายการผลิต และร่วมการแก้ไขปัญหาในผลิตภัณฑ์โทรทัศน์สีรุ่นแรกๆ

โชคและโอกาสเข้ามาอีกครั้ง เมื่อบริษัทดาต้าเยนเนอรัล ประเทศไทย ถนนเพชรบุรี กรุงเทพฯ เรียกตัวเข้าเป็นช่างประจำแผนกผลิตไอซี เป็นการยกระดับช่างฝีมือโรงงานเป็นช่างเทคนิคส์คอมพิวเตอร์



ระหว่างทำงานที่ดาต้าเยนเนอรัล ต้องทำงานควบคู่กับการหาความรู้ภาษาอังกฤษเพิ่มเติม และเรียนหลักสูตร ด้านดิจิตัลคอมพิวเตอร์ จากสถาบันต่างๆ ต่อเนื่อง เช่น เรียนวิทยุและสื่อสาร ที่ช่างกลปทุมวัน เรียนดิจิตัล ที่ดวงกมล สะพานควาย เรียนคอมพิวเตอร์ ที่เกษตร และเรียนกราฟิคคอมพิวเตอร์ ที่จุฬา เป็นต้น

บริษัทดาต้าสนับสนุนด้านการศึกษาต่างๆ เช่น การพัฒนาคุณภาพ การพัฒนาหัวหน้างาน การพัฒนาองค์กร และเทคนิส์การพัฒนางาน เช่น ให้สถาบันนิด้า โดย ดร. วุฒิชัย จำนงค์ จัดทำหลักสูตรอบรมเทคนิคส์การเป็นผู้ฝึกสอน "Training the trainer for technical training" ซึ่งทำให้ฝ่ายบริหารเห็นแววและผลักดันขึ้นเป็น Leader ส่งไปรับช่วงงานใหม่ๆ จาก ฮ่องกง และสิงคโปร ในเวลาต่อมา

นโยบายของบริษัทสนับสนุนและส่งเสริมด้านการศึกษา ให้ทุนพนักงานทุกคนเรียนต่อทุกระดับ จนถึงปริญญา ซึ่งนี่เองเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตของหลายๆ คน รวมทั้งเรา

โบราณว่า ทำบุญมาดี ส่งผลให้ได้รับโอกาสที่ดี ในหน้าที่ การงาน การศึกษาและฐานะทางสังคม ทั้งหมดไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะบารมีของหลวงพ่อฯ ทำให้เรามองเห็นทางเลือก และการเริ่มต้นใหม่ของชีวิต 

ลุงแดง ใจอาสา
10 มิถุนายน 2564