เรือนไทยในความทรงจำของคุณป้า

มีเรื่องเล่าดีดีจากความทรงจำของป้าสุณี ผ่านงานประดิษฐ์ไม้ไอติมเอามาฝาก คราวนี้เป็นบ้านแบบเรือนไทยภาคกลางที่คุณป้าใช้เวลาว่างจากงานเย็บผ้า มาต่อเติมที่เล็กละน้อย …จนเป็นหลัง

คุณป้าเล่าให้ฟังว่าตอนเด็กๆ ตามคุณพ่อไปทำงานรับเหมาสร้างบ้าน เลยพอรู้จักส่วนต่างๆ ของบ้านอยู่บ้าง จึงรื้อฟื้นความทรงจำเอาไม้ไอติมมาต่อเป็นเค้าโครงง่ายๆ ทีละชิ้น แล้วค่อยๆ ต่อเติมตามความเข้าใจ ไม่มีแบบแผนอะไร ทำทีละส่วน ตรงไหนไม่ดีก็แก้

นึกอะไรได้ก็ทำไปเรื่อยๆ เป็นการดึงความทรงจำมาปะติดปะต่อ จากแผงบ้านด้านหน้าและด้านหลัง ก็ทดลองทำหลังคาเป็นชิ้นๆ เอามาประกอบกันที่ละส่วน แล้วค่อยๆ ใส่รายละเอียดตามที่นึกได้ เช่นหน้าต่าง รางน้ำฝน ค้ำยันชายคา ระเบียงบ้าน นอกชาน ฝาระแนง จนถึงบันได

คุณป้าความจำดี บอกว่าบ้านโบราณจะมีส่วนต่างๆ สอดรับเสริมความแข็งแรงที่มีสวยงาม แต่จำไม่ได้ว่าแต่ละส่วนนั้นเรียกอะไรบ้าง

ผ่านไปได้สักหนึ่งเดือนบ้านเรือนไทยภาคกลางของคุณป้าก็เสร็จ ตะลึงเลยครับ มีรายละเอียดต่างๆ ทั้งด้านนอกด้านใน แอบดูตามช่องหน้าต่างและรอดช่องระแนงเข้าไปจะเห็นประตูห้องเปิดได้ด้วย

น่าทึ่งกับความสามารถที่คุณป้าถ่ายทอดความทรงจำออกมาเป็นบ้าน ที่ทุกคนเห็นแล้วรู้สึกอบอุ่น บอกความเป็นไทยได้ชัดเจน

ผมชอบลายไม้ที่เกิดจากความชื้นเพราะเก็บไว้นาน ทำให้ดูเป็นของเก่าเข้ากับบรรยากาศของเรือนไทยโบราณจริงๆ

คุณป้าบอกว่าความทรงจำของคนเรานั้นมันจะคงอยู่ ถ้าเราหมั่นนำมันออกมาใช้อย่าปล่อยให้เลือนไปกับอายุที่เพิ่มมากขึ้น เพราะถ้าเราไม่ใช้มัน มันก็จะเลือนไป

เหมือนลุงแดงเป๊ะที่แกพยายามเอาความจำต่างๆ มาบอกเล่าถ่ายทอดผ่านงานเขียน งานประดิษฐ์ และถ่ายรูปเก็บไว้ถึงจะจำไม่ได้ แต่ก็ไม่เลือนหาย เอากลับมาดูใหม่ … ไม่จำ ไม่ลืม ครับ

กลุ่มบัณฑิตสามัคคี
22 ตุลาคม 2555