Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 18 หน้า 4 “แกจะเอาอะไรก็ว่ามา แต่อย่าเพิ่งเข้าไปหาพ่อกับแม่ตอนนี้เลย” เธอพยายามสงบจิตใจพูดกับเขา “ทำไม เจ้ถึงกลัวพ่อแม่รู้ นี่เจ้คิดจะซั่มผมฟรีๆ แล้วไม่คิดรับผิดชอบเหรอครับ” “หมออออ!!! แก......แกจะย้ำเรื่องนี้ให้คนเขาได้ยินหรือไง จะพูดเรื่องน่าเกลียดอะไรตรงนี้” ปิ่นมณีเต้นเลาๆ กลัวว่าคนในบ้านจะโผล่หน้าออกมา “คนอื่นได้ยินก็ดีสิ ผมอยากได้พยานรู้เห็น” ไม่ให้กลัวได้ไง ลูกสาวที่เรียบร้อยดังผ้าพับไว้ อันนี่ก็เกย์ เกิดเลิกกันไป พ่อแม่ขายหน้ากันพอดี แล้วเธอเป็นลูกที่ดีมาตลอดจะมาพูดเรื่องให้พ่อแม่รู้สึกอกแตกได้ไง “เรื่องนั้นเราไปคุยกันที่บ้านฉันนะ แกอยากได้อะไร ฉันไม่ขัดขืนเลยสักอย่าง ฉันไม่พาลูกหนีแก” “ผมจะเชื่อเจ้ได้ไง” เขากอดอกแหล่ตามองเธอ “คน อย่าง ฉัน เชื่อ ถือ ได้ นะ” เธอพยายามเกลี่ยกล่อม “ไม่ ผมต้องการพยาน” เขายื่นข้อเสนอ “พยาน ไม่ต้องมีหรอกเอก มันเรื่องของเราที่จะต้องเคลียร์กันแค่สองคน” เธอบอก “ผมต้องการแต่งงานกับเจ้ครับ” “เรื่องแต่งงานเราค่อยคุยกันก็ได้นะ เอาไว้เราพร้อมค่อยมาคุยกันเรื่องนี้ ต้องมีผู้หลักผู้ใหญ่ จะมาพูดกันเล่นๆ ไม่ได้” “ผมพร้อมเสมอเรื่องแต่ง แล้วผมก็ไม่เคยคิดพูดเรื่องนี้กับเจ้เล่นๆ มีแต่เจ้ ที่พยายามหนีผม” “ฉันไม่ได้หนีแกจริงๆ นะ หมอ เอก เชื่อฉัน” เธอพยายามใช้ถ้อยคำปลอบประโลมที่สุด “เจ้ เชื่อผมไหม?” เขาเอ่ยถาม “เชื่ออะไร” “ผม จริงใจกับเจ้ ล้านเปอร์เซ็นส์” เขาผ่ายมือยิ้มหร่า “เออ เชื่อก็ได้” ปิ่นมณียิ้มหวาดๆ พยายามให้เขาใจอ่อน “เบื้องต้น เราต้องให้ผู้หลักผู้ใหญ่รับทราบก่อนว่าเราคบหากัน” “เรื่องนั้น เราข้ามขั้นได้ สมัยนี้ พ่อแม่รู้ทีหลังไม่เป็นไรหรอก” “แกยังไม่เคยจีบฉันเลยนะหมอเอก” “เจ้....เราไปจีบกันหลังแต่งก็ได้ ไม่มีใครว่าหรอก” คำตอบที่เขาให้แสนดื้อรั้นกว่าที่เธอคาดคิดเสียอีก “แก ควรแต่งในเวลาที่พร้อม และดูฤกษ์ ดูยามก่อน เรื่องนี้ ผู้ใหญ่ต้องเห็นชอบด้วย” “เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหา พวกผู้ใหญ่ ท่านแล้วแต่เราอยู่แล้ว” ปิ่นมณีพยายามคิดสรรหาคำพูดมากมายเพื่อมาต่อรองกับเป็นเอก ให้เขาเปลี่ยนใจและกลับไปให้ได้ แต่ก็ดูไร้ประโยชน์ “หมอเอก แกคิดดูดีๆ นะ ที่จริง เราอาจจะไม่เหมาะสมกันก็ได้” “ทำไมจะไม่เหมาะ เจ้เหมาะกับการเป็นแม่ของลูกผมมากเลยนะ เราจิ๊จ๊ะกันไม่กี่ทีก็ท้องป่องแล้วเห็นไหม” ทำไม....เขาจะต้องย้ำเรื่องนี้หนักหนา ชาวบ้านชาวช่องได้ยินกันพอดี เสียหมด ประวัติลูกสาวกำนันผู้สุภาพเรียบร้อยของเธอ พังกันหมด ดูหน้าตาเขาก็พูดออกมาหน้าตาเฉยไม่สะทกสะท้าน ไม่เขินอาย นี่เขา เป็นเกย์จริงๆ หรือเปล่า “แก คิดทบทวนดีๆ ก่อนไหม เรายังมีเวลา” เธอพยายามสุดชีวิตที่จะเกลี่ยกล่อมเป็นเอก “เจ้ รู้ไหม ชีวิตคนเราบางทีมีโอกาสแค่ 1% แล้ว 1% นั้น เราก็ไม่ควรที่จะทำลาย ความหวังของคนอื่น นี่ ในหลวง ร.9 ท่าน ยังบัญยัติไว้เลยนะครับ” ดูเขาหาข้อโต้แย้งกับปิ่นมณีให้ถึงที่สุด “เรื่องนั้น เรื่องของเรามันไม่ได้เกี่ยวข้องกันนะ เป็นเอกคิดดูสิ ถ้ากลับไป แกเจอผู้ชาย แกอาจจะเสียดายก็ได้นะ ที่แกแต่งงานแล้ว” “นี่เจ้...ทำไมเจ้พูดเหมือนกลัวการแต่งงานอย่างนั้นล่ะ เจ้ คิดว่าผมไม่เหมาะกับเจ้เหรอครับ หรือว่าเจ้ ยังอาลัย แฟนเก่า” “ไม่ไม่ไม่ ฉันก็อยากให้แกทำอะไรเมื่อตัวเองพร้อม มีสติหน่อย แค่ฉันไม่โทรหาแกแค่นี้ ก็จะมาบังคับฉันแต่งงานด้วยได้ไง แกอย่าเอาอารมณ์ชั่ววูบมาตัดสินใจสิ” “โนว โนว โนวววว ทุกอย่างผมคิดมาดี วางแผนมาเลิศแล้ว และผมก็พร้อมมาก พร้อมทุกลมหายใจ เจ้จะรอให้ท้องโต ให้คนอื่นเห็นก่อนหรือไง?” ปิ่นมณีฟังแล้วได้แต่เม้มริมฝีปาก นี่จะเน้นเรื่องนี้ให้คนอื่นเขารับรู้กันให้ได้เลยเชียวเหรอ เธอปิดบังทุกคนรอบตัว แม้เพื่อนสนิทที่คุยกับทุกเรื่องอย่างน้ำฝนเธอยังไม่ปริปากบอกเธอเลย หารู้ไม่ว่า เป็นเอกบอกทุกคนเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปหมดแล้ว “งั้น...เจ้พร้อมไหม?” เขาพูดเสียงดัง ตั้งคำถามใหม่ ทำเอาปิ่นมณีที่หายใจไม่ทั่วท้องตกใจ “พร้อมอะไร?” เธอถามเขา เป็นเอกดีดนิ้ว พลันประตูรถที่จอดอยู่ข้างหลังก็เปิดออก พร้อมขบวนขันหมากที่เตรียมมาลงมาจากรถตู้ ปุณบ่นให้เป็นเอกที่ใช้เวลาคุยกันนาน นั่งรถมาก็นานแล้วยังไม่ยอมให้ลงจากรถ “นี่มันอะไรกั้นนนน” ปิ่นตกใจหนัก “พวกคุณ คืออะไรกัน?” เธอทำหน้าตื่นตกใจจนเกินบรรยาย “พยานผมไงเจ้” เป็นเอกยืนยิ้มแฉ่ง “พวกคุณ เดี๋ยวก่อนสิ!” เธอพยายามจะเข้าห้าม เมื่อทุกคนเดินเข้าประตูรั้วบ้านไปแล้ว “ผู้หลักผู้ใหญ่ ผมก็มานะเจ้” เป็นเอกเอ่ย เมื่อกลุ่มบุคคลที่ลงมาจากรถคันสุดท้าย เดินเข้ามาที่ประตูรั้ว “นี่บ้านน่าอยู่จังเลย บริเวณบ้านสวนกว้างขวางดีด้วย” “นี่คือ..” ปิ้นมณีทำสายตางงงัน ไม่รับรู้อะไร “นี่คุณพ่อ คุณแม่เองไง” เป็นเอกเข้ามากระซิบ “คุณพ่อ คุณแม่ครับ นี่ปิ่นมณี แฟนผมเองครับ” แม่เดินเข้ามาจับมือว่าที่ลูกสะไภ้ “น่ารักน่าชัง ดูสิ หน้าเหมือนเจ้าเอกของเรานะพ่อ” นางเป็นดีเห็นงามหันไปบอกสามีที่เดินมาข้างๆ “สวัสดีค่ะ” ปิ่นมณีไหว้ทั้งสอง ทั้งที่อยากกรี๊ดให้บ้านแตก หัวใจเต้นแทบทะลักออกมานอกอก แต่เธอหรือจะกล้าหาญพอฉีกหน้าใครได้ ได้แต่มองตาปริบๆ ราวคนช็อกสิ้นสติ “แม่ชอบที่นี่จริงๆ แล้วนี่พ่อกับแม่อยู่ที่ไหนล่ะคะ” “อยู่ข้างในบ้านค่ะ” เธอตอบอย่างไร้ชีวิต แต่ยังไม่ทันที่จะเชิญทั้งสองเข้าบ้าน พ่อกับเม่ก็เปิดประตูออกมา เพราะเห็นมีคนเดินอยู่เติมบ้านตัวเอง แล้วก็แปลกใจกับจำนวนแขกที่มากมายโดยไม่รู้จัก ส่วนปิ่นมณียืนไร้ชีวิตมองแขกผ่านหน้าเธอไปทีละคน ทีละ คน อย่างไม่เคยรู้จักมาก่อน ยกมือไหว้อย่างมีมารยาทที่ดี เธอตกใจเมื่อมองหน้าบุรุษที่ก้าวเดินมาทีหลังเพื่อน “นี่แก...เป็นหนึ่ง” “อ้าววว นึกว่าใคร ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเรา” เป็นหนึ่งยิ้มกว้าง เมื่อเห็นหน้าปิ่นมณี ปิ่นมณียืนนิ่งราวรูปปั้นจะเป็นลมให้ได้ โลกกลมๆ มันหมุน บ้างหรือเปล่านะ
แหมนึกว่าจะอัพเมื่อคืนนี้ค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 2 สิงหาคม 2564 เวลา:8:12:58 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
