บางคนอาจกลัวความสูง บางคนอาจกลัวที่แคบ
บางคนอาจกลัวความมืด บางคนอาจกลัวที่จะอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้า
บางคนผอมเป็นไม้เสียบผีแต่ดันกลัวอ้วน 555
แต่เรากลัวอดค่ะ อิ่มไว้ก่อนแม่สอนไว้
"งู" เป็นสัตว์ที่เรากลัวมาก น่าสงสารงูนะไม่ได้ทำผิดอะไรเลย
แต่เราไม่เขียนถึงนะ ไม่ชอบอะไรก็อยู่ไกล ๆ ไว้จะดีกว่า
แต่สิ่งที่เป็นนามธรรมที่เรากลัวนั่นก็คือ
"การพลัดพราก"
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งหรือบุคคลอันเป็นที่รักล้วนเป็นความทุกข์ทั้งสิ้น
ไม่ว่าจะเป็นการพลัดพรากจากเป็น หรือจากตาย
แม้เราจะเชื่อว่าเวลาจะช่วยเยียวยาจิตใจได้ก็ตาม
ถ้าเลือกได้เราก็ไม่อยากพลัดพรากจากทุก ๆ คน
การจากเป็น แม้รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่แต่ไม่อาจได้พบหน้ากัน
แต่ก็ยังพอมีความหวัง หากไม่ตายจากกันซะก่อนวันหนึ่งคงมีโอกาสได้พบกัน
โชคดีที่สมัยนี้เทคโนโลยีใหม่ ๆ ช่วยย่อโลกให้ใกล้กัน ไกลก็เหมือนใกล้
การจากตาย ชาตินี้จะไม่มีวันได้พบหน้า ไม่ได้ยินเสียงกันอีก
คงได้แต่เพียงส่งความรัก ความคิดถึง และอาลัยไปเท่านั้น แค่คิดก็เศร้าแล้ว
แต่ทุกสิ่งล้วนเป็นอนิจจัง ไม่มีใครหนีพ้นเรื่องตายไปได้
ฉะนั้น ในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน
จงทำดีต่อกัน ใช้เวลาอย่างคุ้มค่าและมีความหมาย
เพราะไม่รู้ว่าจะพลัดพรากจากกันเมื่อไหร่
เมื่อเวลานั้นมาถึง จะได้ไม่ต้องมาคิดเสียใจและเสียดายอดีต
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เมื่อผ่านค่ำคืนนี้ไป
วันนี้ก็กลายเป็นวันวาน
วันพรุ่งนี้ก็กลายเป็นวันนี้
และเมื่อวันนี้ดี วันไหน ๆ ก็ดีตามไปด้วยอย่างแน่นอน
เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
Create Date :09 ธันวาคม 2559
Last Update :10 ธันวาคม 2559 19:35:03 น.
Counter : 1181 Pageviews.
Comments :0