ยิ้มหน่อย ต่อยใช้หนี้

นิตยสาร a day ฉบับเดือนธันวาคม 2549 นำเอาสามารถ พยัคฆ์อรุณมาขึ้นปก

สามารถ พยัคฆ์อรุณเป็นยอดมวยไทยในอดีต ก่อนที่จะเบนเข็มมาชกมวยสากลจนได้เป็นแชมป์โลก สามารถเป็นอัจฉริยะด้านหมัดมวย ขณะที่คนอื่นต้องซ้อมหนักก่อนขึ้นชกเป็นเดือน ๆ สามารถกลับใช้เวลาซ้อมแค่ 10 กว่าวันเท่านั้น แต่ก็เพียงพอที่จะใช้ชั้นเชิงเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างสบาย

ภาพที่สามารถขึ้นชกกับ ฮวน คิด เมซ่า เมื่อสมัยที่ผมย่างเข้าสู่วัยรุ่นกลายเป็นภาพที่ติดตาตรึงใจผมมาจวบจนบัดนี้ วันนั้นสามารถลดการ์ดโยกตัวหลบหมัดคู่ต่อสู้ที่ระดมยิงหมัดเข้าใส่ร่วม 20 -30 หมัด

แต่ไม่โดนสักหมัด

ก่อนที่สามารถต่อยออกสาวนออกมาหมัดเดียวเข้าปลายคางส่งร่างคู่ต่อสู้ลงไปนอนกองกับพื้น

ชนะน็อคไปในที่สุด

ตอนนั้นผมคิดว่าสามารถจะเป็นแชมป์ผู้หยิ่งใหญ่ยากที่จะมีใครโค่นเขาได้ง่าย ๆ แต่ความเป็นอัจฉริยะของสามารถกลับทำให้เส้นทางของเขาสั้นกว่าที่ใคร ๆ จะนึกถึง

เพราะในการชกระดับโลก เขาก็ยังอ่อนซ้อมเป็นปกติ


ลีลาการหลบหมัดของสามารถ พยัคฆ์อรุณ


ตอนเด็ก ๆ ผมมีเพื่อนที่ขึ้นชกตามเวทีงานวัดอยู่หลายคน คนหนึ่งเป็นเด็กวัด ตระเวนชกล่าเงินเดิมพัน ได้ถ้วยได้เงินมามากมาย แต่ผมไม่เคยได้ดูเขาชกเลยสักครั้ง

คนที่ผมเคยได้ดูการชกเป็นเพื่อนอีกคนหนึ่ง วันนั้นเขาชกกับนักมวยตัวเล็กกว่าเขามาก คู่ต่อสู้ชกเพื่อนผมได้ไม่กี่หมัด เพราะเอาแต่เตะอย่างเดียว ส่วนเพื่อนผมชกคู่ต่อสู้ไม่โดนเลย แถมยังเตะไม่เป็นอีกต่างหาก จึงแพ้เด็กไปในที่สุด

เพื่อนผมอำลาเวทีด้วยสถิติไม่เคยแพ้น็อคใคร แต่ก็ไม่เคยชนะน็อคใคร เหมือนกัน ชนะคะแนนก็ไม่เคย

ช่วงที่ผมเรียนประถมปลายเด็ก ๆ แถวบ้านผมนิยมไปเปรียบมวย ชกตามงานวัด ผมก็เกิดอาการอยากจะชกมวยกับเขาบ้างเหมือนกัน

ตอนนั้นมีพี่คนหนึ่งชื่อพี่ปรีชา เป็นนักมวยเก่าเคยขึ้นชกที่เวทีราชดำเนินมาก่อน รับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงและแนะนำเทคนิคให้ ลูกศิษย์คนแรกคือพี่อีกคนหนึ่งเป็นรุ่นพี่ผมชื่อปรีชาเหมือนกัน ตอนไปเปรียบมวยใช้ชื่อปรีชาน้อย ศิษย์ปรีชาขึ้นชก

ปรีชาน้อยแจ้งเกิดอย่างสวยงามด้วยการชนะน็อคคู่ต่อสู้ไปได้ในยกที่ 2

เจ้าต้น เด็กข้างบ้านอายุน้อยกว่าผม ตัวกระเปี๊ยกเดียวเรียนอยู่ ป. 2 เอง ซ้อมมวยไม่กี่วันขึ้นชกก็ได้ชัยชนะกลับมา

มันทำให้ผมเกิดความฮึกเหิม อยากจะชกมวยกับเขาบ้าง แม่ปลูกต้นกล้วยไว้ที่ชายไร่ ผมก็ไปเตะต้นกล้วยอยู่เหย็ง ๆ จนต้นกล้วยช้ำ หักคาตีน (แต่จริง ๆ ใช้เวลาเป็นเดือนกว่าต้นกล้วยจะหัก เพราะเตะได้วันละ 4-5 ที ก็เจ็บหน้าแข้งแทบแย่)

พอแม่เห็นแม่ก็คงจะนึกฉุนขึ้นมาตะหงิด ๆ จึงมาถามผมว่า “ต้นกล้วยมันทำอะไรให้มึ้ง” (เวลาอ่านทำเสียงสูง ๆ หน่อยนะ) “ไปเตะมันทำไม ต้นมะม่วงกับต้นขนุนก็มีทำไมไม่ไปเตะ”

โชคยังดีที่ปรีชาน้อยขึ้นชกครั้งที่ 2 แล้วแพ้น็อคแค่ยก 2 น้องต้นก็แพ้เหมือนกัน ผมจึงคลายความกระเหี้ยนกระหือรือที่จะเป็นนักมวยลง

นับว่าเป็นโชคดีของต้นมะม่วงกับต้นขนุน ไม่งั้นมันต้องโดนผมเตะหักกลางแน่



ชื่อนักมวยตามงานวัดส่วนหนึ่งจะเป็นชื่อตลก ๆ เพราะเป็นมือสมัครเล่นขึ้นชก หรือบางทีก็เป็นมวยดีมีฝีมือปลอมชื่อขึ้นชก จึงมักจะพบชื่อนักมวยประเภทเน้นฮามากกว่าเน้นโหด เช่น ยิ้มหน่อย ต่อยใช้หนี้ , เงินน้อย ต่อยใช้หนี้, นอนแน่ ลูกเจ้าแม่นอนนาน, กะเทยควาย ศิษย์เกย์คิง (ชื่อนี้โหดมาก ทำให้ฝ่ายตรงข้ามครั่นคร้ามได้)

ถ้าผมไม่หมดความอยากเป็นนักมวยไปซะก่อน อาจจะมีนักมวยชื่อ “เงินน้อย ลูก(หนี้)เจ้าแม่เงินกู้” ก็ได้

---

ปล.

1. เขียนเรื่องนี้ค้างไว้ตั้งแต่เดือนธันวา เพิ่งนึกได้ว่าควรมาเขียนต่อให้จบ

2. ช่วงนี้ผมหายหน้าหายตาไปบ้างเพราะร่างกายย่ำแย่เหลือเกิน จนร่ำ ๆ อยากจะปิดบล็อกอยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังอยากเขียนเรื่องราวมายัดเยียดให้เพื่อน ๆ อ่านอยู่

3. เกิดอาการตีบตันทางปัญญา ไม่รู้จะตั้งชื่อบล็อกนี้ว่ายังไงดี เอามันชื่อนี้ล่ะ วะ นะ

Create Date : 20 มกราคม 2550 Last Update : 20 มกราคม 2550 0:09:41 น. Counter : 1923 Pageviews.		41 comments
Share Tweet