ผมไม่ได้เปลี่ยนใจอะไรบ่อย ๆ แค่วันละครั้ง 2 ครั้ง สูงสุดที่ทำสถิติไว้ก็ไม่น่าจะเกิน 48 ครั้ง
ผมเปลี่ยนใจหลายเรื่องครับ แต่เรื่องนึงที่ผมไม่เคยเปลี่ยนใจเลยก็คือเรื่องผู้หญิง
ตั้งแต่เกิดจนเกือบแก่...หรือแก่ไปแล้วหว่า...ผมก็ยังชอบผู้หญิงเหมือนเดิม
แต่แปลกที่อยู่มาจนป่านนี้แล้ว...ผมยังเป็นโสดอยู่
และทุกวันนี้ผมเป็นโสดมากขึ้นทุกวันจนน่าตกใจ
โอ๊ะ ๆ ๆ ๆ ช้าก่อน...
วันนี้ไม่ได้ตั้งใจจะมาคุยเรื่องโสดสักหน่อย 55+
แค่จะมาบอกว่า...ผมคิดจะกลับมาประจำการอยู่ที่บล็อกแก๊งอีกครั้ง หลังจากที่บล็อกล่าสุดที่อัพไว้เมื่อเดือนกุมภา ผมได้บอกผมย้ายไปมีบ้านเล็ก เอ้ย! บ้านใหม่แล้ว
แต่ถึงแม้ผมจะมีบ้านใหม่ที่อุตส่าห์เสียเงินเสียทองไปแสวงหามาไว้ในครอบครอง ด้วยหวังว่าการที่ยอมเสียเงินจะทำให้ผมขยันอัพบล็อกขึ้นอีกนิด
แต่ดูเหมือนผมจะดูถูกความขี้เกียจของตัวเองมากเกินไป
เพราะสุดท้ายแล้ว ผ่านไปค่อนปี ผมอัพบล็อกที่นั่นแค่ 6 ครั้งเอง
คิดไปคิดมา จึงเกิดพุทธิปัญญาขึ้นมาว่า ควรจะกลับมาสู่อ้อมอกบล็อกแก๊งต่อไปดีกว่า เพราะที่นี่มีเพื่อนเยอะดี
และอีกอย่างคือถ้าผมตาย บล็อกนี้ก็คงจะอยู่ต่อไปอย่างน้อยก็อีกสักระยะหนึ่งแหละ
แต่ถ้าเป็นบล็อกที่เสียเงินเช่าโฮสติ้ง พอไม่ได้ต่ออายุโฮสติ้งกับโดเมนเนม มันก็คงจะหายไป
แหม...ก็อายุตัวเองยังต่อไม่ได้แล้วจะมีปัญยาที่ไหนไปต่ออายุโฮสติ้ง ต่ออายุโดเมนล่ะ จริงมั้ย
อ้อ...ผมคิดเล่น ๆ ครับ ไม่ได้คิดว่าจะตายจริง แต่ถ้าตายไปจริง ๆ เพื่อน ๆ ไม่ต้องกังวลครับ ผมจะไปหาเพื่อน ๆ ทุกคนแหละ
...ก็เป็นผีไม่ต้องเสียค่ารถนี่นา
เขียนมายืดยาว สรุปว่า ผมจะกลับมาอัพบล็อกที่นี่(อีก)แล้วนะครับ
***************************
ทิ้งท้าย
"ผมว่าสังคมไทยกำลังโหยหาวีรบุรุษนะ..."
"วีรบุรุษกำลังจะกลับมา"
ประโยค 2 บรรทัดบนไม่ได้เกี่ยวกับการกลับมาของผมหรอกครับ แต่เมื่อกี้เพิ่งดูตัวอย่างหนังเรื่องอินทรีแดงแล้วรู้สึกว่ามันเท่ดีเฉยๆ
แต่ถ้าเป็นบล็อกที่เสียเงินเช่าโฮสติ้ง พอไม่ได้ต่ออายุโฮสติ้งกับโดเมนเนม มันก็คงจะหายไป
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ