เมื่อตอนสายของวันวานเดินทางออกจากบ้าน เพื่อไปหาซื้อของให้ลูกค้า ระหว่างทางดันนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่เช้ามายังไม่ได้กินข้าวเลย จึงตัดสินใจแวะร้านอาหารตามสั่งข้างทาง ซึ่งก็เป็นร้านที่เคยแวะกินหลายครั้งแล้ว เพียงแต่วันนี้คนขายไม่ใช่คนเดิม
ร้านนั้นอยู่ปากซอยเล็กแคบๆ ที่แยกจากถนนเล็กๆเข้าไปอีกที เมื่อเดินเข้าไปยืนหน้าร้าน แม่ค้าซึ่งวันนี้เปลี่ยนจากกระเทยร่างกำยำมาเป็นป้าวัยกลางคนก็ถามผมว่าจะสั่งอะไร
ผมเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของป้า สมองของผมรีบประมวลผลคำสั่งเร็วขึ้นจากปกติถึง 2 วินาที ผมรีบสั่ง
ข้าวไข่เจียวหมูสับออกไปทันที
ผมเห็นอาการงงๆก็เลยสำทับไปอีกทีว่า "ไข่เจียวหมูสับครับ"
อาการงงๆนั่นของผมเองนะ ไม่ใช่ของป้าหรอก คือผมยังสงสัยตัวเองว่าอีกกินไข่เจียวหมูสับจริงๆเหรอ
ป้าบอกว่า "จ้ะ ไปนั่งเลย"
ผมรีบเข้าไปนั่่ง ตามใจป้า
ลึกเข้าไปในซอย มีร้านขายน้ำ ที่ดำเนินกิจการควบคู่กับร้านขายข้าว แต่ดูแล้วน่าจะเป็นคนละเจ้าของกัน
ร้านขายน้ำมีคุณป้าอีกคนเป็นคนขาย คุณป้าร้านขายน้ำแต่งตัวดูดีกว่าป้าร้านขายข้าว
เพื่อแสดงให้เห็นว่าคุณป้าร้านขายน้ำแต่งตัวดูดีกว่าป้าร้านขายข้าว ผมจึงเรียกคุณป้าร้านขายน้ำว่าคุณป้า และเรียกป้าร้านขายข้าวว่าป้าเฉยๆ
คุณป้าร้านขายน้ำเดินกระดึ๊บๆเข้ามาถามว่าจะรับน้ำอะไรดี ผมเคยลิ้มรสเมนู
โอเลี้ยงน้ำแดงครั้งแรกที่นี่ แต่วันนี้ผมจะไม่สั่งโอเลี้ยงน้ำแดง และตั้งใจว่าจะไม่สั่งโอเลี้ยงน้ำแดงอีกตลอดชีวิต ผมจึงสั่งน้ำอัดลมแทน ซึ่งคุณป้าแกขายอยู่ยี่ห้อเดียว
ไม่นานคุณป้าก็นำน้ำอัดลมมาเสิร์ฟพร้อมน้ำแข็งเปล่า 1 แก้ว และขอเก็บเงินค่าน้ำไปเลย พอผมจ่ายไปแกก็เดินหายเข้าไปในซอย
ไม่นานป้าขายข้าวก็นำข้าวมาเสิร์ฟ ไข่เจียวของป้าเนื้อนุ่มอร่อย แต่หมูสับของป้าชิ้นใหญ่เท่ากับหมูชิ้น ป้าคงสับไม่ละเอียดพอ ผมพิจารณาหมูทั่วทั้งจานข้าว ยังไม่พบหมูชิ้นใดมีลักษณะเป็นหมูสับเลย
แต่ไข่เจียวหมูชิ้นก็อร่อยดีนะครับ ผมยอมรับได้ ใครไม่เชื่อมันจะอร่อย ก็ลองไปร้านอาหารตามสั่งแถวบ้านแล้วลองสั่งไข่เจียวหมูชิ้นมากินดูสักครั้ง
ถ้าไม่อร่อยให้มาสั่งที่ร้านป้าก็แล้วกัน เพราะร้านป้าอร่อย
ช่วงที่นั่งพิจารณาว่ามีหมูชิ้นใดที่เข้าข่ายเป็นหมูสับบ้างหรือเปล่า ผมก็ถือโอกาสดูดน้ำอัดลมจากแก้วซะ 1 อึก
ผมพบว่าสัมผัสที่ได้รับจากหลอดนั้นแปลกกว่าหลอดปกติทั่วไป
เมื่อดูดแล้วมันได้อารมณ์กว่า
สัมผัสแรก ผมรู้สึกว่ามันจะแข็งๆกว่าปกติ ตอนแรกผมคิดว่ามีน้ำแข็งถูกดูดขึ้นมาในหลอดด้วยก็เลยลองเคี้ยวดู แต่มันก็ยังเป็นเหมือนเดิม ผมก็เลยลองเคี้ยวๆดู แต่มันก็ยังเป็นเหมือนเดิม ผมก็เลยลองเคี้ยวๆๆดู แต่มันก็ยังเป็นเหมือนเดิมอีก
เมื่อผมหยิบหลอดมาพิจารณาก็พบว่า ในหลอดนั้นยังมีหลอดเล็กๆยัดอยู่อีก 2 หลอด
ดูหลอดที่อยู่ข้างในมันเป็นหลอดสีขาวขุ่นเหมือนหลอดที่ใช้ดื่มน้ำที่บรรจุแก้วพลาสติกสำเร็จรูป หรือหลอดที่ใช้ดื่มน้ำผมไม้ 25% ประมาณนั้น
ผมรีบจินตนาการไปถึงลูกค้าที่อาจจะพาเด็กมานั่งกินข้าวในร้าน กินเสร็จเด็กก็เอาหลอดไปเล่น แล้วยัดหลอดเล็ก 2 หลอด เข้าไปในหลอดใหญ่ กลายเป็น
หลอด 3 in 1 จากนั้นอีป้าร้านน้ำก็เอาหลอดนั้นกลับมาใช้ใหม่!
บอกตามตรงว่าวินาทีนั้นผมไม่ได้คิดถึงหลอดดีไซน์ใหม่เลยนะ
ผมดึงหลอดเล็กให้โผล่พ้นหลอดใหญ่ออกมานิดนึง แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึก
จากนั้นก็พยายามนั่งกินข้าวไข่เจียวหมูชิ้นให้หมด ผมรู้ว่าไข่เจียวหมูชิ้นไม่เกี่ยวอะไรด้วย อีกทั้งมันยังเป็นข้าวไข่เจียวหมูชิ้นจานแรกในชีวิตของผมด้วย แต่สุดท้ายผมก็กินไม่หมด
ผมลุกขึ้นไปจ่ายค่าข้าวแล้วเดินออกจากร้านมาเงียบๆ ตั้งใจว่าจะไม่เดินเข้าไปที่ร้านนี้อีก