ว่าด้วยการสื่อสาร
วันนี้เป็นวันที่เราส่งสารไม่ได้เรื่อง 2 ครั้ง
เห็นผลชัดเจน
จากการย่อคำเกินไป
.
เรื่องแรก ตอนเช้าทำคนไข้
ถอนฟัน คนไข้บอกเรา มียาแก้ปวดที่บ้านแล้ว
เราเอาบัตรผู้ป่วยนอกให้ไปจ่ายเงิน
สิทธิเบิกได้
คือเอาไปรูดบัตรประชาชนนั่นแหละ
ไม่ต้องจ่ายเงิน
เราเขียนว่า มียาแล้ว และเซ็นชื่อ
คำเต็มที่ควรเขียนคือ มียาที่บ้านแล้ว
ไปถึง คนไข้ถือบัตรกลับมา
บอกว่า ห้องจ่ายเงินให้ถามว่ามียาไหม
(ถ้ามียาต้องจัดการราคามาก่อนที่ห้องยา ก่อนไปห้องการเงิน)
เราก็เลยบอกว่า ที่คนไข้บอกว่ามียาที่บ้านแล้ว
เราเขียนว่ามียาแล้ว
ดังนั้น การเขียนไม่ครบในรายนี้ คนไข้และเจ้าหน้าที่การเงินงง
ต้องกำชับว่า ไม่มียาเพิ่ม หรือไม่ก็เขียนให้เต็ม
------
ตอนเย็นได้อีกหนึ่งดอก
เราไปกินข้าวร้านข้างๆ ร้านเรา
ร้านนี้ขายบะหมี่หมูกรอบหมูแดง
และมีข้าวราดกระเพราหมูกรอบด้วย
เราอยากกินไข่ดาว 2 ฟอง
เลยสั่งว่า ข้าวกระเพราหมูกรอบ ไข่ดาว 2
เลยได้ข้าวกระเพราไข่ดาว มา 2 จาน (เหมือนมากิน 2 คน)
คือ เราไม่ได้พูดคำว่า ฟอง ไง
ปกติถ้าสั่งที่โต๊ะ เราก็จะ ไข่ดาวสองนะคะ แบบนี้
ที่นี้ไปยื่นหน้าสั่งตรงโต๊ะทำอาหาร
เค้าคงฟังไม่ทัน และคำสั่งเราห้วนเกินไป
เราก็อึ้งไปตอนมาเสริฟ
แต่เรื่องนี้แก้ไขไม่ยาก เรากินได้
ตอนน้ำซุปมาเสริฟทำท่าจะให้เราถ้วยเดียวอีก
เราบอก เอาสอง
ก็มาสองแล้วเนาะ ต้องไปให้สุด
เรื่องบางเรื่องจัดการได้ง่าย
ติดแต่ว่า ชุดเดรสเอว 28 นี่แน่นขึ้นมากหลังกินเสร็จ
ต้องภาวนา ตั้งสติกับลมหายใจทีเดียวเชียว
เรื่องราวทั้งหมดสอนให้รู้ว่า
การสื่อสารเป็นเรื่องสำคัญ เพราะมันทำให้ชุดคับได้
ขอบคุณค่ะ