ตา
ไปหาแม่ แม่เห็นเราอ่านหนังสือก็ให้เปิดไฟ
แม่เป็นอย่างนี้ตลอด ไม่ชอบให้อ่านหนังสือมืดๆ กลัวเสียสายตา
ผมให้ติดกิ๊บ อย่าปัดไปมาเดี๋ยวสายตาเอียง
ผลที่ได้คือ เราวัดสายตาได้ 0 กับ 0 ตั้งแต่มัธยมปลาย
จนถึงวัยทำงานก็ยังคงที่
ตอนนั้นอยากใส่แว่นมาก จะได้ดูเป็นเด็กเรียน
จะได้หนีบตั้งขึ้นมา (อันนี้ดูมีปมแฮะ)
สรุปคือตอนนี้สายตายาวรึยังไม่รู้
แต่ก็ขอบคุณแม่มากๆ ที่ทำให้สายตาเห็นอะไรชัด
แม้จะหาของไม่ค่อยเจอ ไม่ค่อยเห็นอะไรง่ายๆ
ตาเซ่อบ้าง ตาถั่วบ้าง ก็บ่อย (มาก)
แต่ไม่เป็นไรหรอก
ดาดีได้ ดาร้ายเสีย ตามประสาชีวิตคน
อย่ากังวลไปเลยตาอยู่ :)
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [