Group Blog |
ที่จริงแล้ว เราไปประชุมที่ภาคใต้มาเมื่อกลางเดือนมีนาคม เราก็เล่าให้อาจารย์ฟังว่า เราปลูกต้นไม้แก้คิดถึงแม่ อาจารย์เหมือนจะบอกให้เราทำใจ เรากลับมาคิดและเราจะเล่าเรื่องของเราสั้นๆ อันแรก ความรู้สึก เป็นเรื่องที่โดดเด่น มากกว่าความคิดตรรกะ ความรู้สึกมิใช่หรือ ที่นำพาสิ่งมหัศจรรย์ ไปจนยันทำลายล้าง ความรู้สึกเขาควบคุมตรรกะให้ผิดเพี้ยนได้ ความตายของแม่ มีความบาดเจ็บซ่อนอยู่ อันทที่สอง เมื่อคลี่ออกมา มันมีเรื่องราวที่เราเซ็งในช่วงแม่ป่วยท้ายๆ เรื่องอาจจะพิมพ์เล่าไม่ได้ แต่มันติดขัดพอสมควร ทั้งที่เราเป็นข้าราชการสายแพทย์ ระดับนึง สถานพยาบาล ทำให้เรารู้สึกว่า ไม่ได้อย่างใจ ในขณะที่เราหาทางออกให้ตัวเอง ไม่เป็นญาติ ที่มีความเยอะ อันดับสาม โลกของเราที่ล่มลง เพราะการต้องจัดการเรื่องของแม่ ค่อนข้างซับซ้อน แม้เอกสารบางอย่างจะง่าย แต่บางอย่างไม่ง่าย ทุกวันนี้ยังมีขึ้นตอน และคงต้องใช้เวลาอีกเป็นปี (นี่แม่ก็เสียมาปีนึงแล้ว) จะด้วยอันใดก็ตาม อย่างน้อยเรามีเครื่องเยียวยา พี่ชายเรา อัดเสียงแม่ไว้ ตอนอยู่ด้วยกันที่อเมริกา แม่เล่าเรื่องครอบครัวอัดไว้ เราเพิ่งเปิดฟังไปถึงเรื่องคุณตาถูกแทงตาย เป็นการวางแผนฆาตกรรม เราก็ฟังต่อไม่ไหวละ พักไปพักนนึงเลย เรามีอัดวีดีโอแม่ไว้ ก็เอามาดู วันก่อน เรารื้อตู้เย็น เอาของกินที่กินได้มากิน เรากินเยลลี่ มะม่วง ไอติม นมเปรี้ยว เรานึกได้ว่า ของพวกนี้ เราซื้อตุนให้แม่ เราจัดหาทุกอย่างให้ พี่คนโตมาพาแม่ไปเที่ยวพระธาตุพนม พี่คนกลางเอารูปแม่ขึ้นจอ ซื้อทีวีจอใหญ่มาใส่ห้องผู้ป่วย เอาไอแพดมาต่อเปิด ให้แม่ดูรายการดิสนีย์ และอื่นๆ ได้ จะได้ไม่ต้องดูข่าวที่น่ากลัวบางอัน พวกเราทำทุกอย่างที่ทำได้ให้แม่แล้ว รวมไปถึงพากลับไทย ในช่วงโควิด หัวใจเราปลดระวางไปอีกระดับนึง ปีนึงแล้ว ที่จริงมันดีขึ้นมาก ที่จริงแล้ว บางอย่างมันมีเวลาของมัน
|
สุขใจพริ้ว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] เป็นบันทึกเรื่องราวทั่วไป ตามที่ใจนึกอยาก ของคนทำงานไกลบ้าน Friends Blog
Link |
||||||||||||
