เล่าเรื่องปากกาของเรา (1)
บันทึกนี้นั่งพิมพ์เล่นในคาเฟ่
คาเฟ่ชื่อดัง สาขาที่มีสองชั้น
แล้วชั้นสองไม่มีคนนั่ง
มีแต่เรากับแมงหวี่ตัวนึงที่ตอมขนมเราตลอดเวลา
------
วันนี้จะรีวิวปากกา
เริ่มจาก เราเป็นคนที่ต้องพกปากกาไปทุกที่
เพราะไปดูคนไข้ แล้วต้องมาห้องฟัน
และเราทำปากกาลูกลื่นน้ำเงินหายบ่อย
บางทีเสียบไว้กระเป๋ากางเกงข้างหลัง
แล้วลืม
บ่นว่าหาย ก็ไปเอาใหม่
เราเลยแก้ปัญหาด้วย ปากกา uniball แบบใส่ไส้
ที่ต้องซื้อสีไส้มาใส่
ตอนนั้นประมาณปี 2551-2556 แถวนั้น
เราใช้บ่อย
เราเข้ากรุงเทพฯ จะไปเดินเดอะมอลล์บางกะปิ
ซื้อไส้มาเยอะมาก และใช้แบบใส่สีได้สามไส้
น้ำเงินสอง แดงหนึ่ง อะไรแบบนี้
ขนาด .38 ให้ตัวหนังสือคม สวย ตอนนั้นชอบมาก
พอใช้ปากกามีราคาหน่อย มันก็จะถนอม
ก็ไม่ค่อยหาย ดีอยู่
ข้อเสียคือต้องไป กทม จึงจะได้ซื้อไส้
ก่อนนั้นเราชอบปากกาแบบสามสีตรงที่
มีไส้สำรอง
ซึ่งมันเริ่มจากเราได้ปากกาจาก Staff เป็นของขวัญปีใหม่
สมัยเรียน Resident
เป็นของ Pentel มีสามไส้ เหมือนจะได้ตอน dent 2
ชอบที่มันเขียนดี จำไม่ได้ว่า สามไส้ หรือปากกากับดินสอ
แต่เขียนดีมาก
ปัจจุบัน หายไปแล้ว :)
-------------
ต่อมาใช้ปากกาหมึกซึม
จุดเริ่มต้นคือไปวิ่งมาราธอนที่ปีนังเมื่อปี 2561
เราไปเจอร้านปากกา ที่ชาย kaweco
คือ ร้านนี้ชื่อร้าน writer ก็ขายหลายอย่างแหละ
แต่เราเกิดชอบปากกาสีชมพูพาสเทลแท่งนึงมาก
ถามเค้า สรุปว่ามันต้องใส่ไส้
ตอนนั้นเราก็ไม่รู้ว่าเป็นของเยอรมัน
เรานึกว่าของปีนัง มาเลย์ อะไรแบบนี้
ถามเค้าว่า แล้วถ้าไส้หมดจะซื้อยังไง
คนขายเด็กๆ ตอบไม่ได้ (ความจริงหาซื้อ online ได้จ้า)
แต่เราชอบก็ไม่ได้คิดอะไร น่าจะใช้ดี
สุดท้ายเราสอยปากกาชมพูพาสเทล ปลอกเทานั้นมา
ทั้งที่ยังไม่รู้จักปากกานี้ดี
เราเลยค้นคำว่า Kaweco ไปเจอบลอกที่เขียน
คนไทยที่เขียนนี้เป็นสาวก Lamy
ทีพูดถึงปากกา Kaweco เหมือนรีวิวรุ่นที่เราซื้อพอดีนี่แหละ
ตอนนึงเค้าว่า เขียนลื่นสูสีกับลามี่
ซึ่งเขาถือว่า ลามี่เลิศที่สุด
เราก็เลย ฮะ ลามี่เขียนดีขนาดนั้นเลยเหรอ
ประกอบกับ ลามี่มีก้านเสียบเสื้อ
แม้ใจจริงจะรู้สึกผูกพันกับ Kaweco
เพราะหมึกไส้ของ Kaweco
รูปทรงเหมือนไส้ปากกาที่แม่ซื้อมาในชุดถุงดินสอ
ตอนที่แม่ไปเยอรมัน สมัยเราอยู่ประถม
ทำให้เราคิดย้อนไปว่า ไส้นั้น ในถุงนั้น คือ Kaweco แน่นอน
แต่สุดท้าย เราก็เริ่มซื้อลามี่
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [