จุดเปลี่ยน
วันนี้มี Turning point
จุดเปลี่ยนคือ เมื่อเช้ามีแมงป่องตัวน้อย เท่าข้อสุดท้ายนิ้วก้อยมือ
ตัวบาง เดินดุ้บดั้บที่ขอบเตียงด้านชิดกำแพง
ห้องที่เรานอนเป็นห้องเก็บของในบ้านแม่
เรามารอเวลาเข้าไปเจอแม่ใน nursing home
เลยยังไม่กลับไทย
เพราะกลับไทยไปก็ไม่มีงานทำนัก
(ที่ทำงานงานลดลง เราเองก็ต้องกักตัว กิจการเราก็ปิด)
แถมอาจจะบินกลับมาไม่ได้ง่ายนัก
เลยรอพาแม่กลับไทยที่นี่
ห้องนี้ถูกปรับปรุงให้มีที่เตียง
และย้ายของเข้าห้องเก็บของเล็ก
ซึ่งประตูก็เชื่อมกันกับห้องนี้
ตอนที่เราเจอ เรากำลังนั่งที่อีกฝั่งของเตียง
เราวางคอมพ์บนเตียงและนั่งพื้น
สอดขาเข้าใต้เตียงเหมือนที่ทำประจำ
เราก็เลยเอากล่องกระดาษ
ตักเขาไปไว้ข้างนอกนู้น
ไกลๆ ต้วบ้าน
แถวที่เราอยู่จะบ้านนอกป่าเขานิดนึง
เพื่อนบ้านใกล้สุดคือ งัว ค่ะ
งัวสีดำตัวนั้นที่มากินหญ้าข้างรั้ว
เราเอาไปปล่อยรั้วอีกด้านนึงเป็นด้านที่ติดหนอง
หนอง บึง หน้าตาประมาณนั้น เรียกลำธารดูจะเกินจริง
แอ่งน้ำก็ใหญ่ไป เอาว่าเป็นบึงน้อยละกัน
ปล่อยเสร็จ เราจำได้ว่าแมงป่องออกลูกทีละหลายตัว
มันกี่ตัวหว่า
เปิดดู มีแมงป่องช้างน่ากลัวที่สุด
เนื่องจากไม่รู้ว่าแมงป่องอะไร ให้เป็นแมงป่องช้างละกัน
ออกลูกทีละ 7-28 ตัว
เราเป็นคนคิดบวก
อีก 27 ตัวอยู่ไหน
นี่เข้ามาได้ไง
เรายังหาช่องไม่เจอ
เราเครียดไปเลย
ก็เลยทำสะอาดห้องมากที่สุดเท่าที่ทำได้
เพราะในห้องก็ยังมีกองของ
ที่สำคัญ แม่เค้าและทีมทั้งหมดอยู่ในบ้าน ในห้องนี้รึเปล่า
ก็ไม่น่าใช่
เข้ามาได้ง่ายสุดคือ
ติดกางเกงเราเข้ามาแหละ
เพราะเราไปดูนอกบ้าน
ก็ไม่เห็นช่องที่ชัดเจน
แต่เค้าตัวเล็ก อาจจะมีช่องทางเลาะเข้ามาได้พิเศษ
คืนก่อนๆ เราได้ยินเสียงกุกกักกลางคืน
คือเราไม่เคยได้ยินมาก่อน
เราได้ยินมาสองคืน
แล้วก็เงียบๆ ไป
เรายังจำได้ว่า ดีนะ มีเตียง
แมลงสาบไม่ขึ้นมา
ขนมก็มีบ้าง ที่แอบขนมากินในห้อง
สรุปว่า เราเอาเขาไปปล่อย
แล้วก็ได้ทำสะอาดห้องที่อู้มานาน
ก็ไม่เจอร่องรอยอื่น
เราก็จะพยายามไม่ลืมแผ่เมตตาบ่อยๆ
หรืออีกที
เจ้าที่อาจจะแปลงตัวมา
เพราะเห็นห้องเราสกปรกมากเกินก็เป็นได้
งั้นอีก 27 ตัวเป็นอันไม่มีเนาะ
ตัวแม่ด้วย ไม่ต้องมาเด้อ
เราจะไม่กวนกันนะคะ
สาธุ
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [