ฮัลโหลขอนแก่น.1
เมื่อรถไปถึงวงเวียนนั้น ฉันนิ่งไป
สังกะสีเป็นแถวที่ปิดทางเดินและสถานีรถไฟเก่า ตั้งหน้ารับฉันอย่างมั่นคง
----------
พุทธศักราช 252x
รถไฟมาถึงขอนแก่นเมื่อบ่ายคล้อยใกล้เย็น
เรามักจะออกจากกรุงเทพฯ แต่เช้า ตีสี่ตีห้า
มาหัวลำโพง
ทุกปิดเทอมแม่จะส่งฉันและพี่ๆ มาที่ขอนแก่น, บ้านยาย
เมื่อลงรถไฟ จะมีสามล้อรอเป็นแถว แล้วเราก็นั่งสามล้อ 10 บาท
ไปบ้านยาย
ปกติสามล้อราคา 3 บาท
เท่าราคาปลากระป๋องสมัยนั้น
ใช่
อย่างนั้นแหละ
--------------
มีนาคม 2560 ฉันไปขอนแก่น
อาจารย์ที่ รพศ. บอกฉันว่าให้ไปถ่ายรูปสถานีรถไฟ เขาจะทุบแล้วนะ
ฉันมัวแต่รอแดดสวย พอค่ำไปก็ไม่ถ่าย
กลับไปอีกรอบ พฤษภาคม
สุดท้าย เขาทุบแล้วจ้อย
จ๋อยไป
ฉันเลี้ยววนกลับไปเข้าถนนรื่นรมย์
อีกซักพักจะเลี้ยวไปถนนบ้านยาย
ฉันเพิ่งรู้จักทิศไปบ้านยายจากสถานีรถไฟเมื่อปีที่แล้วเอง
เพราะมาเรียนที่ มข. เลยได้ขับรถวนไปมา
บางวันตอนนั้นก็ดูผ้าประดับภาพขาวดำ ร้องไห้ไปขับรถไป
บนถนน และทางไปสถานีรถไฟขอนแก่น
มีเรื่องราวในใจแบบนั้นเอง.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [