ครั้งหนึ่ง นิค ได้พาคุณแม่ของเขา ไปที่สำนักเพื่อ
จะ ได้ทำการบำบัดโรคปวดขาของท่าน คือการ ไป
"นั่งน้ำมนต์" ก็คือการนั่งเหยียดขาไป ข้างหน้า แล้วท่าน
อาจารย์ที่ "เรียนครู"รักษาโรค จากวิชา " หลวงพ่อแฉ่ง
วัดบางพัง ปากเกร็ด " นั้น ก็จะนำแก้วเขลอะ ใส่น้ำสีขุ่น ๆ
ไว้ข้างในสองแก้ว หรือแก้วเดียว มาวางไว้ตรงปลายเท้า
ก่อนหน้านั้น ผู้ไปรับการรักษาต้อง นำพานครูอันประกอบ
ด้วย กล้วยน้ำว้าสองหวี ดอกบัว๕ ดอก ธูป ๕ ดอกเทียน
ขาวหนัก ๑ บาท สองเล่ม และเงินค่าครู ๑๒ บาท ใส่ลง
ในพาน จุดธูปเทียนหน้าพระ ซึ่งมีรูปถ่ายหลวงพ่อแฉ่งฯ
ท่านนั่งมองดูอยู่ อธิษฐานขอให้หายโรคกาย โรควิญญาณ
ทั้งหลายก่อนแล้ว จึงจะมานั่งให้รักษา หากมิได้นำมา ก็
ต้องจัดพานครูดังกล่าวไปตักบาตรตอนเช้า ให้ "ครู" แทน

จากนั้นท่านอาจารย์จะมา ว่าพระคาถาให้เราว่า
ตาม นำมีดหมอ อันทำมาจาก เขาควายถูกฟ้าผ่าตาย มา
เคาะที่ขาเราและเคาะพื้นให้ดัง ปัง ๆ ปากก็บอกว่า

" เรียกออกมานะครู " อยู่หลายหน บางครั้งท่าน
ก็มาทำมือใกล้ ๆ หัวแม่เท้า แล้วทำท่า "สาวเชือก" สลับ
มือกันให้ลงไปทางแก้วแต่ท่านห้ามขาดมิให้พวกผู้มารับ
การรักษา โดนแก้วน้ำมนต์ และห้ามไปถูก น้ำมนต์นั้น

" ปีหนึ่งก็จะนำน้ำมนต์นี้ ไปเทป่าช้าทำพิธีให้
เขาสักหน"
ได้ยินท่านพูดกันอย่างนั้น บางครั้งท่านก็บอกว่า

"ในน้ำมนต์ มีวิญญาณของสารพัดช่องชั้นที่
อยู่ช่วยรักษาโรค ก็มาจากสิ่งที่เรียกออกจากตัวพวกคน
ป่วยไข้ทางวิญญาณอย่างพวกคุณทั้งหลายนี่แหละ เขา
ถูกบังคับให้มาทำกรรมใส่พวกคุณ พอโดนพระคาถาบังคับ
ให้ลงแก้วน้ำมนต์ ก็ต้องมาช่วยงานดึงโรควิญญาณนี้ออก
ไป มิฉะนั้น ก็ไม่ต้องไปผุดไปเกิดกัน....เพราะนี่เป็นทาง
ที่เขาช่วยพวกคุณแล้วพวกเขาก็ได้รับส่วนบุญด้วย "

นับเป็นเรื่องที่ข้าพเจ้าเพิ่งเคยได้ยินได้เคยเห็น
ได้เคยรู้ ก็คงต้องเขียนถึงบ้าง เพื่อประกอบภาพการ
รักษาของข้าพเจ้าแต่ยังไม่อยากเขียนถึงมากในวันนี้
เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่อง ปาฏิหาริย์อัศจรรย์อะไรเกินไป
ทว่า...ก็ไม่เขียนถึงไม่ได้จริง ๆ


อาจารย์ได้มาทำพิธี เคาะขา เอามีดกวาดไป
ตามขา หรือบางครั้ง ก็เอามีดหมอกดกลางกระหม่อม
ข้าพเจ้าแล้วไล่ไปตามบ่า ไหล่ แขน เอว ท้อง สะโพก
ขา หัวเข่า หน้าแข้ง ตาตุ่ม ไปจนถึงปลายนิ้วหัวแม่โป้ง
และทุกนิ้ว เช่นนั้นประจำ บางวันก็ทำพิธีกรรม เอามีด
เขาควายฟ้าผ่าตายนั้น จิ้มข้าพเจ้าจนเนื้อไหม้ ควันขึ้น
ไปหลายจุด ไม่เห็นกับตา ไม่โดนกับตัว ใครมาเล่า
เท่าไหร่ก็ไม่เชื่อ แต่ที่ขาข้าพเจ้ายังเป็นรอยเนื้อไหม้
เป็นรูสีดำปนน้ำตาล อยู่ทุกวันนี้

ข้าพเจ้าจะไม่พูดยาวเรื่องนี้ในที่นี้แต่จะ
เกริ่นเพียงว่า หลายครั้ง คุณแม่สามีก็ไปนั่งด้วยใกล้ ๆ
ที่ข้าพเจ้า นั่งน้ำมนต์นั้น
เมื่อนั่งน้ำมนต์เสร็จ ระหว่างรอคุณแม่สามีท่าน
นั่ง ก็ ออกมาคุยถามไถ่ก้บอาจารย์ ส. บ้าง อาจารย์ ศักดิ์
บ้าง แล้วแต่ใครจะอยู่ตรงนั้น

มีครั้งหนึ่ง ได้ถามเรื่องที่ทาง และ เรื่องบ้าน
ที่จะอยู่อาศัยกันต่อไป อาจารย์ฯ น่าจะพูดถึงการให้
ข้าพเจ้า สร้างพระพุทธรูป ไปถวายวัด สักองค์สององค์
ซึ่งราคาองค์ละก็เป็นหมื่นขึ้นทั้งนั้น คุณแม่สามีซึ่ง
(ก็รู้ดีกันอยู่ว่าท่านขี้เหนียวไม่ยอมเสียเงินเพื่ออะไรโดย
ไม่จำเป็น ) มานั่งด้านหลังข้าพเจ้า เมื่อไหร่ไม่ทันได้
สังเกต หรือว่าเห็นแล้วก็ไม่ได้ใส่ใจท่าน ครั้นท่าน
ได้ยินเรื่องราคาพระ คงเกิดการตระหนี่เสียดายเงิน
(ของข้าพเจ้าเองนี่แหละนะ )ขึ้นมา ก็ สอดโพล่งขึ้น
ห้ามข้าพเจ้าทำสิ่งที่ได้ยิน นั้น ข้าพเจ้ารู้สึกฉุนที่ท่าน
มาข้องเกี่ยวกับเรื่อง "วิบากกรรมของข้าพเจ้า"
จำได้ว่า ครั้งนั้น ได้หันกลับไปตวาดท่านแรง ๆ ว่า

"คุณแม่อย่ายุ่ง ไม่ใช่เรื่อง......."

คือ พูดยังไม่ทันจบประโยค ข้าพเจ้าก็ได้ยินเสียง
"ปัง" บนหลังคา และเห็นด้วยตาว่า มีเงาดำบางอย่าง
วูบลงมาจากด้านบนและมีอะไรอย่างหนึ่ง ตกปั้กกระแทก
ข้าพเจ้าอั้กลงบนหลังด้านซ้ายไม่ไกลหัวใจ เจ็บปวดรวด
ร้าวจนต้องยืดตัวไปด้านหลัง

เสียงอาจารย์กล่าวว่า
"อย่าไปว่าคุณแม่ท่านอย่างนั้น" หรืออะไรทำนอง
นั้น แล้วให้ข้าพเจ้าหันหลังกลับไปเลิกเสื้อให้ดู มันเป็น
รอยแดงใหญ่น่ากลัว-ข้าพเจ้าเคยส่องกระจกดู - ต่อมา
มันก็อักเสบเหมือนเป็นฝี เมื่อใช้ยาชนิดต่าง ๆ ทา ลงไป
ก็ยังเป็นแค่ทุเลาอาการไปนาน กว่าจะหายเป็นเพียงสะเก็ด
ตุ่มนิด ๆ

ท่านอาจารย์ ส.กล่าวถึงแผลดังกล่าวว่า

"แผลปลายมือเอื้อมไม่ถึง หากอักเสบก็ถึงตาย
คุณลองเอามือซ้ายป้ายไปด้านล่างหลัง แล้วเอามือขวา
อ้อมไหล่ขวาไปทางหลังซ้ายดูสิ ว่ามือคุณไม่ถึงแผล !! "

ตามที่สรุปก็คือว่า "โดนโทษ" ฐานที่ข้าพเจ้า
แผดแหวใส่ท่านคุณแม่สามี นั่นเอง แต่ข้าพเจ้ายิ่งเคือง
ท่านไม่รู้หาย ช่วงนั้นยังไม่ได้เข้าไปอยู่บ้านท่าน ท่านจะ
ทำได้ก็เพียงแต่เสียดสี..เย้ยหยันกระทบกระเทียบ เปรียบ
เปรย ฯลฯเอากับข้าพเจ้า ระหว่างไปทำการ"แก้ดวงชะตา
ตก " ของข้าพเจ้าช่วงนั้นเท่านั้น ขนาดข้าพเจ้ายังเคือง
ท่าน แล้ว ท่านเล่า จะมิเคืองแค้นอาฆาตข้าพเจ้าไป
หลายเท่าหรือ ?

: tiki_ทิกิ - [ 4 เม.ย. 51 10:30:32 ]

ที่มาจาก ไฟล์ในเครื่องของข้าพเจ้าเอง นำลงไว้ที่
พันทิปดอทคอม //www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6486792/W6486792.html

@@@@@@ @@@@@

ภาคสี่
ที่ดินผืนนั้น...บทที่ ๑๖ (ต่อ )


บางครั้งในค่ำวันเสาร์ ซึ่งต้องไปกินข้าวบ้านท่าน
ข้าพเจ้ามักปล่อยลูกสาวไว้กับบ้านคุณแม่ตัวเองไม่ได้พา
ไปด้วย มีครั้งหนึ่ง ท่านเอ่ยปากบอกลูกชายท่านว่า

"พรุ่งนี้มากินข้าวกลางวันกับแม่หน่อย "

ข้าพเจ้าก็เกิดอาการ มึนตึงขึ้นอีก พอกำลังจะกลับ
บ้าน ท่านเดินไปส่ง หน้าประตูห้องอาหารนั้น ร่ำลากัน
ท่านก็ พูดซ้ำกับลูกชายอีก ข้าพเจ้าก็บอกว่า

" ค่ะ พรุ่งนี้เราจะมา"

ท่านทำตาเขียวปั้ดใส่ข้าพเจ้าและว่า

" ชั้นบอกลูกชั้นคนเดียว ไม่ได้บอกหล่อน "

โอ เท่านั้นแหละ เหมือนงูถูกตีขนดหางเลย
ข้าพเจ้าดูเหมือนจะสวนท่านไปทันควันว่า

" หนูแต่งงานกับเขาแล้ว เป็นภรรยาตามกฎหมาย
ก็เสมือนคนคนเดียวกันค่ะ "

อะไรทำนองนั้น...ท่านก็ทำคอแข็งใส่ทันที คงนึก
ไม่ทันว่าข้าพเจ้าจะย้อน อย่างนั้น แล้วเราก็กลับไปบ้าน
คุณแม่ แต่ข้าพเจ้าน่ะ ไม่ยอมลดราวาศอกเป็นแน่ คิด
แต่ว่าพรุ่งนี้จะได้เห็นดีกัน วันรุ่งขึ้น ข้าพเจ้าก็ไปกับคุณ
สามีจนได้


ดูเหมือนว่า ท่านจะพูด ในวันไหนสักวัน ว่า ท่าน
อยากลองของอยู่เหมือนกัน จึงจุดธูป ๓๒ ดอก ไปปัก
กลางแจ้งถึงพระพรหม ฯ แล้วอธิษฐานเสี่ยงทายไว้ว่า

"หากแม่สะไภ้คนนี้ เป็นเนื้อคู่ลูกชายจริง ๆ ก็ขอให้มา
กินข้าวด้วยพรุ่งนี้ "

ประมาณนี้ และ เมื่อข้าพเจ้าไปบ้าน
ท่านในวันนั้น เหตุการณ์ก็ไม่ได้มีอะไรร้ายแรงมาก มี
อาการประคารมกันประปรายบ้างธรรมดาของแม่ผัวลูก
สะไภ้แบบไทย ๆ

ระหว่างนั้น อาการบีบคั้นกันอย่างนั้น นอกจาก
บ้านที่ไปจองสองหลังแล้วถูกริบเงินไปหลังหนึ่งยังไม่พอ
ข้าพเจ้าก็ยังไป หลงมนต์นักโฆษณาขายบ้านเอาอีกหลัง
หนึ่ง ชื่อหมู่บ้าน "ฟ้าคราม........" ไกลถึงลำลูกกาโน่น
ไปวางเงินดาวน์ผ่อนน้อยผ่อนอะไรของเขาไว้อีกว่าวันหนึ่ง
เราคงจะมีบ้านอยู่ แต่แล้ว ก็ถึงวาระต้อง เขียน"จดหมาย
ยกเลิกการวางดาวน์ ให้ยึดเงินดาวน์ไป " อีกหลังจนได้..
ก็คุณสามีนั่นแหละที่พอเห็นตารางใบเสร็จผ่อนดาวน์
ข้าพเจ้าแล้วก็ บอกให้ทิ้งๆไปเลย ใครที่ไหนจะไปอยู่บ้าน
ไกลขนาดนั้น จะไปทำงานอย่างไร ฯลฯ

แต่ก็ถือเป็นโชคดีไปอีกครั้ง เพราะต่อมาเมื่อ
เหตุการณ์ที่เขาแอบซ่อนไว้เกิดแดงกันขึ้นมา หนังสือพิมพ์
ก็ประโคมข่าวเรื่องลูกบ้านไปฟ้องร้องเจ้าของหมู่บ้านก้น
เป็นเรื่องต่อเนื่อง ทำให้ดีใจที่ตัวเองไปแจ้งเลิก ...

แต่ก็ยังมี อีกสองแห่ง น่าจะเป็นคอนโด แถวรังสิต
อีกแห่งที่ข้าพเจ้าก็ ตะเกียกตะกายไปจองอีก แล้วก็เป็น
อย่างเดิมอีก

จนเป็นเหตุให้มีปากเสียงกับคุณสามีอีกหลายครั้ง

อะไรเล่าเป็นสาเหตุให้ต้อง "อยากมีรังมีเรือนของ
ตัวเอง" ขนาดนั้น ?

: tiki_ทิกิ - [ 4 เม.ย. 51 10:47:54 ]



@@@@ @@@@@

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาตอบค่ะ เพิ่งเห็น