%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

" " ที่ดินผืนนั้น " " - ภาค หก

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
@@@@@ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ @@@@@@



บทที่ ๓๐

มือขวาเจ้านายใหญ่ฝ่ายสร้างสรรค์

.......การอนุเคราะห์ของเจ้านายโดยตรง

ในช่วงระยะที่ข้าพเจ้า เพิ่งย้ายไปที่บ้าน ห้าสิบสามใหม่ ๆ นั้น
ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี แต่ก็ได้รับโทรศัพท์ตามตัวจากอดีต เจ้านายโดย
ตรง แผนกครีเอทีฟว์ ซึ่งเคยร่วมงานกันนับแต่ตึกเพลินจิต

เจ้านายท่านนี้ นับเป็นผู้มีอุปการะคุณแก่ข้าพเจ้าอยู่ไม่น้อย
ท่านเป็นคนสัมภาษณ์รับข้าพเจ้าเข้าทำงานในวันอดีต ตั้งแต่ปลายปี
พ.ศ.๒๕๑๗ มิฉะนั้น ข้าพเจ้าคงจะมิมีโอกาสเกิดในวงการบริษัทโฆษณา
ต่างชาติ ณ ถนนเพลินจิต คงจะวนเวียนอยู่กับ บริษัทคนไทยอยู่ตั้งแต่
แรกเข้า และ คงจะไม่ได้ดิบได้ดี จนถึงแก่ถูกซื้อตัวครั้งแล้ว ครั้งเล่า
จนไปเป็น หัวหน้ากลุ่มสร้างสรรค์ของบริษัทโฆษณาใหญ่ที่ถนนคอนแวนต์
อย่างนั้น

ในการทำงานระยะแรกที่ถนนเพลินจิตนั้น ข้าพเจ้าได้
สมัญญานามว่า "เสือปืนไว" ด้วยอีก เพราะทันทีที่ได้รับคำสั่งงาน
มาสักพัก ทิ้งเวลาให้พูดคุยเล่นกับเพื่อนฝูงในวงการสักหน่อย สักพัก
ข้าพเจ้าก็ คิด แนวคิดโฆษณา ที่เรียกว่า "คอนเส็พท์-concept " ออก
และ ถือเป็น "มือขวาของ คุณ ส." (ชื่อเดียวกับอาจารย์สำนักทรงเปี๊ยบ)
ที่เจ้านายโดยตรงของข้าพเจ้า หรือ คุณ ส. นี้ จะเรียกข้าพเจ้าอย่าง
เอ็นดูรักใคร่ ในผลงานอันแหลมคม เร็วไวทันใจ ไม่นับการเขียนงาน
วืดวาด หวือหวาใด ๆ ที่ไม่ต้องสั่ง ก็ ออกมาเป็นชุด ทุกสื่อโฆษณา
ไม่ว่าจะเป็น สิ่งพิมพ์ อันเรียกว่า พริ้นท์ แอด -print ad ,แม็กแอด-
Mag ad โปสเตอร์ แผ่นพับโฆษณา ใบปลิว สติ๊กเกอร์ สื่อวาง
ตามหิ้งสินค้า หรือ ป้ายแปะอะไรก็แล้วแต่ ไปจนถึง สคริปต์วิทยุ
บทภาพยนต์โฆษณาทางโทรทัศน์ ไม่ว่าจะสั้นแค่ ๑๕ วินาที ไปจน
ถึงบท คอร์ปอเรตแอด- Corporate ad ยาว ๆ สามนาที ก็ไม่พ้น
มือ เสือปืนไว อย่างข้าพเจ้าไปได้
ถึงแม้จะออกจากบริษัทฯ เจ้านายไปกว่า แปดปีแล้ว
ข้าพเจ้าก็ยังเป็นเสมือนเด็กเล็ก ๆ ที่นาย คณ ส.เคยเอ็นดู อย่างไร
ก็ยังไว้วางใจเอ็นดูอยู่อย่างนั้น

ดังนั้น การได้รับโทรศัพท์เรียกตัวจากนาย ที่ท่านสอบถามเบอร์
โทรฯใหม่ของข้าพเจ้าจาก คุณ ปอ เพื่อนสนิทผู้เป็น โอปะเรเตอร์ หรือ คน
รับโทรศัพท์ประจำบริษัท ฯ เก่า ซึ่งต่อมาเลื่อนตำแหน่งเป็น ฝ่ายผลิตวิทยุ -
โทรทัศน์ ไปแล้ว คุณ ส. เจ้านายนี้ ถึงแม้จะออกจากบริษัทฯ ไปก่อน
ข้าพเจ้าสักเล็กน้อย แต่ยังได้ทำงานให้บริการบริษัท ฯ อยู่เรื่อย ๆ เพราะ
เสียงทุ้มกระชากใจของเจ้านาย เป็นเสียง "อภิมหาอมตะนิรันตร์กาล" ที่
ใคร ๆ ก็อยากเอาไปโฆษณา โดยเฉพาะ เวลาหนังใหม่จะลงโรงแถวสยาม
เสียงนายเป็นแบบฉบับ ในการโฆษณาหนัง และ ต้องไปพากย์ขายเสียงใน
สปอตโฆษณา วิทยุ โทรทัศน์มากหลาย คุณปอ จึงต้องติดต่อกับ คุณ ส.
อยู่เป็นประจำ และ เจ้านายท่านนี้ ก็ไม่เคยเว้นที่จะถามถึงข้าพเจ้าอยู่
เรื่อย ๆ

@@@@@ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ @@@@@@

: tiki_ทิกิ - [ 17 พ.ค. 51 11:55:22 ]

บทที่ ๓๐ - มือขวา ฯ ( ต่อ ๑ )

เจ้านายนัดเรียกว่า ให้ไปพบที่บ้านที่ถนนแจ้งวัฒนะในวันเสาร์ที่จะ
ถึงนั้น ...ไปตอนกลางวัน จะเลี้ยงน้ำชาด้วย พอถึงวันนัด ข้าพเจ้าก็ขอให้
คุณ สามี ขับรถไปพบ เจ้านาย ที่บ้าน ซึ่งเมื่อไปถึง ก็ตะลึงในความอัครฐาน
ราวกับ ปราสาทโรมันขนาดย่อม สมแล้ว ที่เจ้านายจะมี รสนิยมหรูหรา ขี่รถ
ก็ต้องเป็น แจ๊คกิวอาร์ (Jaquar) แต่ เบื้องลึกเบื้องหลังเจ้านายนักสู้ชีวิตอีก
รายนี้ ก็คงจะไม่ต่างจากข้าพเจ้าสักเท่าไหร่ ที่ต่างกันน่าจะเป็นอัตราเงินเดือน
ซึ่ง เมื่อท่านเข้าไปรับตำแหน่ง ครีเอทีฟว์ไดเร็คเตอร์คนไทย คู่กับ
ครีเอทีฟว์ไดเร็คเตอร์ฝรั่ง ที่บริษัทถนนคอนแวนต์ (โลกมันกลม ) อีกครั้งนั้น
อัตราเงินเดือนท่านมันเหยียบครึ่งล้านแล้วต่อเดือน คนละทวีปกับข้าพเจ้า
เลยเจ้าค่ะ

การไปพบกันที่บ้านท่านวันนั้น ด้วยความที่เคย กระดี๊กระด๊า
ประสาเด็กอยู่ไม่สุข ข้าพเจ้าก็เฮฮา สนุกสนานประสาซื่อ กับท่านเหมือน
เดิม ท่านแจกแจงงานว่า ข้าพเจ้าจะต้องไป "เป็นตัวแทนท่าน -เสมือนเป็น
ท่าน - " ไปอยู่ที่บริษัท "มือปืนรับจ้างหน่วยสวาท " ข้าพเจ้าล้อเล่นน่ะ
ท่าน- บริษัท ท่านมีชื่อ ทำนอง หน่วย S V A T ของฝรั่ง ตั้งขึ้นไว้ รับงาน
สปอตวิทยุ โทรทัศน์ มีเลขา กับ เด็กทั่วไปอยู่คนสองคน ไว้คอยจัดคิวงาน
พากย์โฆษณาของท่าน

แต่งานที่จะให้ทำนั้น จะต้องไป นั่งประชุม ร่วมกับ คณะกรรมการ
สิ่งแวดล้อมฯ ในซอยอารี ที่ทะลุไปทางคลองประปา แทนท่าน เรื่องประชุม
และการ จัดการหว่านล้อม เจรจานั้น ท่านเชื่อมือในผลงานประชุมกับระดับ
บิ๊ก ๆ ทั้งใน และต่างประเทศของข้าพเจ้า อีก อย่างหนึ่ง แม้นเงินเดือนขั้น
แรกจะไม่มาก ให้เกินกว่าที่เก่านิดหน่อย แต่ว่า หากต้องมี "ลูกน้อง ผู้ช่วย"
ที่มีความสามารถด้านมีเดีย จะดีอย่างยิ่ง และ ต้อง แบ่งเงินเดือนที่ท่านจัด
ให้เอาเอง ท่านมีงบอยู่ไม่มาก เพราะเป็นงานโปรเจ็คท์ทำให้กับคณะกรรมการฯ
ด้วย เงินบริจาคจากมหาวิทยาลัยต่างประเทศ ข้าพเจ้าตกลงรับงานด้วยความ
ดีใจที่จะได้ทำงาน ระดับ มือขวาพระกาฬของท่านอีกครั้ง

ถึงแม้จะอยู่บริษัทต่างประเทศมาตลอด ถึงแม้จะรับงานบริษัทต่าง
ชาติ และ บริษัทใหญ่ ๆ ในประเทศ หลายบริษัทฯมาตลอด แต่ข้าพเจ้าก็มี
เชื้อ คลั่งสถานะภาพไม่น้อยเหมือนกัน อย่างที่เคยได้รับงานของคณะกรรม
การ ปปส ซึ่งได้ทุนโฆษณาต่อต้านยาเสพติด จาก สถานทูตสหรัฐมาครั้ง
หนึ่ง ข้าพเจ้าถือเป็นเกียรติประวัติได้รับใช้ชาติ มาตลอดชีวิตเหมือนกัน เพราะ
ต้องทำโปรเจ็คท์เองกับมือ พิมพ์ต้นฉบับ ถ่ายเอกสารเข้าเล่ม มันเองทุกอย่าง
มาแล้ว แถมวันที่ไปเสนองาน Present งาน Campaign โฆษณาที่สถานทูต
ครั้งนั้น มีข้าพเจ้าบุกเดี่ยว เข้าไป เสนอทั้งต่อสถานทูตและ เจ้าหน้าที่ระดับสูง
ของ ปปส ที่สถานทูต ถนนวิทยุ ด้วยตัวเองคนเดียวมาแล้ว เมื่อได้งานมาเข้า
บริษัทฯ ที่ถนนคอนแวนต์ในครั้งนั้น ข้าพเจ้าคือ " มือกระบี่บุกเดี่ยว" ที่นำงาน
เข้าบริษัท ฯ แต่ไม่ได้รับเกียรติไปถ่ายรูปเวลาเขาทำ PR ประชาสัมพันธ์กัน
ดอก คนรับหน้าคือ เจ้านายฝรั่ง รายใหญ่ของบริษัทฯ กับ ฝ่ายดูแลลูกค้า
แอ๊คเคานต์ไดเร็คเตอร์ พร้อม นายมีเดียที่โผล่ไปถ่ายรูปออกหนังสือพิมพ์
หราไป
งาน "รับกล่อง " ครั้งนั้น ข้าพเจ้าได้รับการจารึกชื่อไว้กับกรมฯ
ไม่น้อยเหมือนกัน.. สร้างงานเพลงสวย ๆ ให้แก่ประเทศ รวมไปถึงงานเพลง
ไพเราะ ที่ให้ค้อปี้ไรท์เตอร์ของอีกกรุ๊ป ที่มีนามว่า " ปอน- พิบูลย์ศักดิ์ "เป็น
คนเขียนเนื้อเพลงให้เพลงหนึ่งด้วย ถือเป็น เกียรติประวัติประจำใจมาจนทุก
วันนี้

(ยังมีต่อ )

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
: tiki_ทิกิ - [ 17 พ.ค. 51 12:54:56 ]

บทที่ ๓๐ - มือขวา ฯ ( ต่อ ๒ )

งานประเภท สร้างเสริมสังคมข้าพเจ้าละ ถนัดนัก...
จากรางวัลแท็คอะวอร์ด นับแต่ปี ๒๕๒๓ เรื่อง "เวลาให้ลูก "ซึ่งทำให้บริษัท
ใหญ่ทางเพชรบุรีตัดใหม่รอบสองได้ส่งงานนั้นไปเข้าประกวดที่เมืองคานส์
ฝรั่งเศส และ ได้รับรางวัล เกียรติยศสร้างเสริมสังคมกลับมา ชื่อเสียงของ
ข้าพเจ้าด้านนี้ก็ขจรขจายไป
และบัดนี้ วิญญานนักเขียนแคมเปญโฆษณาเพื่อสังคมก็กำลัง
กลับมาสิงข้าพเจ้าอีกรอบ เกิดความกระตือรือร้นที่จะได้ไปเสนอหน้าร่วม
ประชุมแทนเจ้านายอีกเหลือเกิน

ที่ทำงานเก่าที่ถนนคอนแวนต์นั้น มีน้องคนหนึ่ง ซึ่งอยู่แผนกมีเดีย
และ สนิทสนมกับข้าพเจ้าเป็นอย่างดี ขออนุญาตเรียกชื่อว่า "คุณน้องเล็ก"
น้องเล็ก นี้ ก็เป็น มือวาง มีเดีย ต่างประเทศมือฉกาจ หายากยิ่ง งานวางมีเดีย
อย่างกับ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย ปีละ สองร้อยล้านนั้น เธอวางให้ได้
ทุกประเทศทั่วโลก เธอสามารถในการจัดวางมีเดียแผ่กระจายไปได้ทุกแง่มุม
ทุกกลุ่มเป้าหมายอย่างไม่พลาด ถึงแม้จะเข้ามาทำงานแค่ไม่กี่ปีในวงการ
ถือว่าเป็นผู้มีความสามารถระดับ สูง แต่เผอิญ เงินรายได้ระดับต่ำ เพราะเธอ
เป็นคน วูบวาบ เจ้าอารมณ์ ไม่ค่อยรู้ยุทธวิธีบู๊ลิ้มอย่างเชือดเฉือนกันคมถึงคอ
กันอย่างที่เขาทำกัน ประเภท ปากหวานก้นเปรี้ยวเธอทำไม่เป็น ซื่อบริสุทธิ์
จากจริตวิญญาณ จึงถูกเขาหลอกใช้ ให้เงินเดือนน้อย ๆ อยู่อย่างนั้น

ช่วงที่บริษัท ฯ ประกาศแยกตัวอย่างเป็นทางการผ่านไปแล้ว
คุณน้องได้งานใหม่กับ เจ้าของเอเย่นต์มีเดียต่างประเทศ และยังคงติดต่อ
กับข้าพเจ้าอย่างสนิทสนมกันอยู่เรื่อย เมื่อเธอทราบว่า ข้าพเจ้ากำลังจะได้
ไปทำงานกับ อดีตเจ้านายใหญ่ นาย ส. ก็ เสนอตัวทันทีว่า กำลังเบื่อคุณ
เจ้านายหญิงรายใหม่ที่นั่น ข้าพเจ้านั้น สนิทกับเธอราวพี่น้องกัน น่าจะ
ทำงานได้สบายใจกว่าที่เดิม

และประสาคนใจร้อน เมื่อรับปากกับข้าพเจ้าปุ๊บ เธอก็ลาออก
ปั๊บเหมือนกัน เจ้านายเรียกไปพบที่อพาร์ตเม้นท์สุดหรู บนถนนคอนแวนต์
ที่ดูอัตราค่าเช่าเดือนละหลายหมื่นบาท การรับเราด้วยวาจาก็เป็นไปอย่าง
ง่าย เจ้านายก็แค่โทรศัพท์ ไปแจ้งที่ เจ้าหน้าที่ระดับสูงที่คณะกรรมการสิ่ง
แวดล้อมฯ ว่าข้าพเจ้าชื่อนี้ จะเข้าไป ควบคุมดูแล งานทั้งหมด แทนท่าน

ดูท่าทางว่า เจ้านาย ไม่ค่อยให้ความไว้วางใจ แก่ น้องเล็ก สัก
เท่าใด แต่ข้าพเจ้า ยังไม่ทราบว่าเป็นเหตุใด อาจจะเพราะดูไม่ค่อยสุขุม
คัมภีรภาพนั้นอย่างหนึ่ง กับการพูดจากระเปิ๊บกระป๊าบของเธอ ซึ่ง เจ้านาย
ในฐานะ นักเก็บความลับของ แคมเปญโฆษณาเวลาจะยิงงานคู่แข่งให้มอด
ม้วยออกจากยุทธจักรการขายในท้องตลาด ถือการเก็บความลับเป็นเรื่อง
สำคัญอย่างยิ่งมาตลอด ดังนั้น น้องเล็ก จึงมิได้มีชื่อในการไป "นั่งประชุม
แทน " มีข้าพเจ้าเพียงผู้เดียว และ เจ้านายก็สั่งว่า ให้ไปนั่งทำงานที่บริษัท
หรือทาวน์เฮาส์ของเจ้านายในซอยอารี แต่เวลารับงานด่วน ๆ จัด ๆ หาก
เจ้านายไม่ได้เข้าไป ก็ให้ไปพบได้ที่ อพาร์ตเมนต์- พบที่ห้องรับแขกด้าน
ล่างของตึก

แต่วันแรกที่เราเข้าไปทำงาน ท่านก็ พาข้าพเจ้าไปแนะนำให้
พนักงานเด็กสาวสองคน ให้รู้จัก ข้าพเจ้าไม่ขอเอ่ยนาม รู้แต่ว่า เป็นเลขา
ที่เคยได้ยินเสียงกันบ่อย ๆ คนหนึ่ง และ อีกคนเป็นประเภท บริการทั่วไป
ตามแต่คุณเลขา จะสั่ง เราได้ขึ้นไปนั่งบนที่ทำงานชั้นสอง ในห้องค่อนข้าง
มีบริเวณ เจ้านาย จัดเครื่องอุปกรณ์ทำงานมาให้เกือบครบ ขาดไปบ้างอย่าง
สองอย่าง ข้าพเจ้าไม่ค่อยเข้มงวดอะไรกับม้นเท่าใด

(ยังมีต่อ)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

: tiki_ทิกิ - [ 17 พ.ค. 51 13:17:21 ]

บทที่ ๓๐ - มือขวา ฯ ( ต่อ ๓ )

จากนั้น ท่านก็พาข้าพเจ้าไป ยังตึกสำนักงานคณะกรรมการ
สิ่งแวดล้อมฯ ในซอยทะลุหมู่บ้านริมคลองเข้าไป เป็นตึกหลายชั้น ในความ
ร่มรื่นของต้นไม้ มีที่จอดรถให้นิดหน่อย ข้าพเจ้าได้รับการแนะนำในฐานะ
ตัวแทนของท่าน ที่จะรับบัญชา เข้าประชุม ร่วม กับทุกหน่วยงานได้ที่นั่น
และ ก็รับมอบ Agenda คือระเบียบนัดหมายการประชุมครั้งต่อไปที่จะมี
สัปดาห์ละหนสองหน

ข้าพเจ้าบรรยายความรู้สึกเวลาไปนั่งทำงานที่บริษัทเจ้านาย
ในซอยอารี นั่นไม่ค่อยออก แต่ความที่เป็นคนมีนิสัย จดจ่อแต่งานที่ทำ
ไม่ยุ่งกับใครจนเคยชิน จึงเริ่มพูดคุยปรึกษากับน้องเล็ก ถึงเรื่องแผนงาน
โฆษณาพร้อมมีเดียที่จะทำต่อไป เราดึงงบประมาณที่ได้รับอย่างย่อ ๆ
นั้นมาดู และ ข้าพเจ้าก็เริ่มเขียน แผนการโฆษณา อันมีภูมิหลังความเป็น
มา แนวความคิดรวบยอด วิธีการรณรงค์ใช้สื่อ ทุกชนิด สื่อมวลชน อันมี
สื่อสิ่งพิมพ์ สื่อวิทยุ โทรทัศน์ สื่อป้ายประกาศ สื่อประชาสัมพันธ์ สื่อบุคคล
อันรวมไปถึง การใช้ การละเล่นพื้นบ้านทุกชนิดที่สามารถสอดแทรกแผน
งานของคณะกรรมการไปได้

เขียนเป็นแนวคิดรวมคร่าว ๆ ไว้ แต่ยังไม่ได้พิมพ์อะไร
ละเอียด จากนั้นก็ถึงเวลาประชุม ข้าพเจ้าต้องเข้าไปฟังเรื่องทั้งหมดเสีย
ก่อน ถึงจะ แตกรายละเอียดมากกว่านั้นได้

วันที่เข้าไปประชุมระยะแรก นอกจากจะมีคณะกรรมการสิ่งแวด
ล้อมแล้ว ยังมี เจ้าหน้าที่ระดับสูงจากหน่วยงานอื่นที่ต้องทำงานเกี่ยวข้อง
กับเรื่อง ที่ประชุมทั้งหมด มีฝรั่งหลายนาย เป็นผู้ถือทุนก้อนใหญ่มาจาก
มหาวิทยาลัยจากสหรัฐอเมริกา มีเป้าหมายเพื่อเข้ามา"จัดการสิ่งแวดล้อม
ชายฝั่งทะเลไทย " เน้นการอนุรักษ์ป่าชายเลน และ สิ่งแวดล้อมชายฝั่งทั้ง
หมด ข้าพเจ้านั่งฟังทุกคนพูด พอมาถึงตาข้าพเจ้า ซึ่งจะต้องพูด
ไม่มีเอกสารไปประกอบเรื่องอย่างละเอียด ถูกถามว่า เหตุใดไม่นำ
"แผนงาน" มา ข้าพเจ้าจึง ให้ดู ต้นฉบับที่ร่างไว้เล็กน้อย แล้วขอเป็นงวด
หน้าว่าจะนำ แผนการรณรงค์ โฆษณาประชาสัมพันธ์ทั้งหมดมาวางให้
ทราบ แต่วันนั้น ขอเข้าฟังเรื่องทั้งหมด ให้เข้าใจ อย่างครบถ้วนก่อน

แต่กระนั้นก็ดี ก็ได้ พูดคร่าว ๆ ให้ฟังสด ๆ ถึงแผนปฏิบัติการที่
เหล่าผู้มีคุณวุฒิทั้งหลายเรียกว่า Implementation Plan นับเป็นการเข้า
ประชุมที่ให้ความรู้ในเรื่องสิ่งแวดล้อม ชายฝั่งทะเลไทยซึ่งกำลังมีอันตราย
อย่างยิ่ง ลองนึกกลับไปเมื่อ ๒๐ ปีที่แล้วว่าเขาเดือดร้อนใจเพื่อจะอนุรักษ์
กันขนาดไหน แต่วันนี้ - วันที่ข้าพเจ้ากำลังบันทึกเวลาที่ผ่านไปกว่า ยี่สิบปี
ไปแล้วนั้น ข่าวคราวชายทะเลไทยถูกน้ำทะเลซัดเซาะชายฝั่งหายไปเป็น
หลายพันหลายหมื่นไร่ กำลังเป็นปัญหาขนาดหนัก ควรจะเรียกว่า เราทำ
งานช้ากว่านานาชาติไปหลายช่วงตัวแล้ว.. รัฐบาลหลายยุคหลายสมัยทำงาน
ไม่ทันภาวะโลกร้อน และ ไม่ได้ถือเป็นแผนต่อสู้มหันตภัยธรรมชาติชายฝั่ง
ไว้เลย ...ข้าพเจ้าไม่เห็น สึนามิ หรือแผนการต่อสู้กับแผ่นดินไหว ฯลฯ
ในแผนเหล่านั้น เมื่อเทียบกับธรรมชาติอันโหดขึ้นทุกวัน เพราะการกระทำ
บนแผ่นดินของมนุษย์ ได้ส่งผลให้โลกร้อน ฆ่าธรรมชาติอย่างบ้าเลือดนั้น
เราต้องยอมรับสภาพว่า อีกไม่ช้าเราอาจไม่มีภาคใต้ หรือ แผ่นดินลุ่มน้ำ
ทะเลไทยให้เห็นอีกก็ได้ น้ำทะเลคงกัดเซาะ และท่วมลุกล้ำแผ่นดินเข้า
มาทั้งหมดในอีกไม่กี่ปี- ข้าพเจ้าบันทึกไว้ตรงนี้ ณ ปี พุทธศักราช ๒๕๕๑

(ยังมีต่อ )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

: tiki_ทิกิ - [ 17 พ.ค. 51 18:39:25 ]

บทที่ ๓๐ - มือขวา ฯ ( ต่อ ๔ )


เหลือเวลาไม่กี่วันที่ข้าพเจ้าต้องเร่งทำงานกันให้ทันการประชุม
ครั้งใหม่ น้องเล็กถูกสั่งด่วนให้ทำแผนแม่บทสื่อมีเดีย ด้วยจำนวนเงินที่
เราแยกออกมาจากงบที่ทางบริษัทฯ เจ้านายจะได้ทำนั้น เราต้องแบ่งเงิน
เป็น ค่าใช้จ่ายในการผลิตงานสื่อต่าง ๆ ดังที่กล่าวไว้ข้างต้น อันต้องรวมถึง
บทสไลด์พรีเซ็นเทชั่นและบทวิดีโอซึ่งจะต้องมีค่าสคริปต์ และ การผลิต
ต่าง ๆ แต่อาศัยเราคิดเอง เขียนเอง ทำเอง ทำกันสองคนอย่างเร่งด่วน
น้องเล็กก็ต้อง จัดงบลงมีเดียให้พอ และ ต้องเหลือเป็นค่าใช้จ่ายในการ
ต้องใช้กับสื่อบุคลากรในวงการแสดง อย่าง เช่นโนราห์ ละครชาตรี ลิเก
ดนตรีลูกท่ง ลูกกรุง เหล่านั้น ด้วย ถึงจะเป็นงานยุ่งยาก จุกจิกกันปานใด
เราก็พยายามจัดสรรงบประมาณให้ลงตัวให้ได้ คิดว่า เจ้านายน่าจะได้ผล
ตอบแทนจากการผลิตสื่อเหล่านั้น และ ให้งบประมาณ ค่าใช้จ่ายในการ
ควบคุมดูแลการผลิตงานโฆษณาประชาสัมพันธ์ ไว้ให้ด้วย

งานใกล้เสร็จแล้ว ข้าพเจ้าถือ แผนงานทั้งหมด ซึ่งนั่งพิมพ์กัน
อยู่สองคน ข้าพเจ้าพิมพ์รายละเอียด งานโฆษณาประชาสัมพันธ์ รวม
ทุกสื่อไว้หมด ไม่เว้นแม้แต่สคริปต์ วิดีโอ ทั้งชุด ๑๐ - ๓๐ นาทีที่ทำไว้
ให้หมดแล้ว เตรียมเพื่อการเสนอคณะกรรมการ ฯ ส่วนน้องเล็ก ก็คร่ำ
เคร่งกับตัวเลขรายละเอียดหมดทุกสื่อ ว่าการจะลงหนังสือต่าง ๆ สื่อต่างๆ
ค่าโฆษณาสื่อละเท่าไหร่ ต่อครั้ง ต่อสัปดาห์ ต่อเดือน ต่อโปรเจ็คท์ทั้ง
หมด เราทำงานกันราวกับเป็นบริษัทโฆษณาทั้งบริษัทที่มีผู้คนนับร้อยคน....
แต่ที่จริงเรามีกันอยู่สองคนเท่านั้น

บางวันน้องเล็กก็มาพึมพำบ่นอะไรเกี่ยวกับ หญิงสาวสองคน
ข้างล่างให้ฟังว่า ไม่มีความเกรงอกเกรงใจ และ ได้ยินบางสิ่งพูดไม่ดีเกี่ยว
กับข้าพเจ้า โดยเฉพาะ การ " เพ็ดทูล " ให้ ภรรยาเจ้านายมองข้าพเจ้า
ในแง่ไม่ดี .. ข้าพเจ้ารู้สึก ผิดหูในคำเหล่านั้น แต่ไม่ได้สนใจอะไรมาก
เนื่องจาก ต้องยุ่งกับการทำงานตลอดสามอาทิตย์นั้น ต้องทำแผนงาน
ให้เจ้านายดู แต่ในเวลานั้น เจ้านานก็กลับบอกว่าจะนำเอกสารดังกล่าว
เสนอแผนให้ ตัวใหญ่ของคณะกรรมการฯ เป็นการวงใน ดูเสียก่อน
ก่อนที่จะให้ข้าพเจ้านำไปเสนอในที่ประชุม

เหตุการณ์เป็นไปอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงวันที่เราทำงาน
เสร็จสรรพเรียบร้อย ข้าพเจ้าก็เพิ่งรู้ตัวว่า เราทั้งสองคนอยู่ในช่วงอันตราย
อย่างที่คาดไม่ถึง

วันหนึ่ง ตอนเจ้านายมาดูงานแล้ว หายออกไปจากห้องสักพัก
น้องเล็ก ก็ตาลีตาเหลือกมาแอบกระซิบกับข้าพเจ้าว่า ไปผลักประตูห้อง
อีกห้องหนึ่ง เห็น หญิงสาวคนที่เป็นเลขานาย กำลังนั่งอยู่บนตักนาย
ข้าพเจ้า นึกย้อนไปถึงเรื่องที่น้องเล็ก เล่าให้ฟังเรื่องการใส่ไฟข้าพเจ้า
แล้ว กัดริมฝีปากอย่างยากเย็น ..น้องเล็กเปรยนิดหนึ่งว่า สถานะการณ์
ของเราสองคนเห็นทีจะลำบากที่จะอยู่ที่นี่แล้ว มีใครบางคน ที่บิดเบือน
ข่าวคราว หรือ ข่าวคาว มิให้ ภรรยานายเห็นพฤติการณ์ของเธอ แต่ใส่
ไฟ เอาข้าพเจ้าเป็นแพะรับบาปแทน

ยิ่งข้าพเจ้า ย้อนนึกไปถึงตัวเองที่ รักเคารพ และยกย่อง
เทิดทูนเจ้านายมาตลอดเป็นสิบกว่าปีนั้น...ยิ่งนึกย้อนไปว่า คุณนายของ
เจ้านายนั้น...คงจะหึงหวงเข้าใจผิดข้าพเจ้ามานานปี โดยที่ข้าพเจ้าไม่ได้
สำเหนียกความรู้สึกของเธอเลย แถมยังมีหน้าไป คุยเล่นเฮฮากระดี๊กระด๊า
กับนายถึงบ้านอันเป็นรังของเธอเสียอีก เสร็จเลย เรา !!!

วันนั้น เมื่อนายไปแล้ว ตอนบ่าย ๆ คุณนายภรรยานายก็โผล่
มาที่บริษัท ฯ เดินขึ้นเดินลง กอดอก ปรายตามองข้าพเจ้าอย่างไม่ไว้วางใจ
และ อยู่จนกระทั่งข้าพเจ้ากลับบ้าน กันนั่นแหละ

(ยังมีต่อ )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
: tiki_ทิกิ - [ 17 พ.ค. 51 21:32:54 ]

บทที่ ๓๐ - มือขวา ฯ ( ต่อ ๕ )


เราสองคน คือน้องเล็ก กับข้าพเจ้านั้น บ้านอยู่ทางเดียวกันคือ
ไปทางถนนติวานนท์ก็ได้เหมือนกัน ข้าพเจ้าให้น้องเล็กนั่งรถกลับด้วยกัน
ปรึกษากันตลอดทางว่า บัดนั้น งานเราก็ ทำเสร็จสิ้นส่งถึงมือนายหมดแล้ว
ไม่มีอะไรที่นายจะต้องห่วง หากคิดเป็นเงินค่าทำงานในเอเยนซี่โฆษณา
ทั่วไป นับเป็นเงินหลายแสนทีเดียว แต่เราทำไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ..เราจะ
ขอเงินค่าทำงานจากนายสักเดือนเดียว แล้วไปตายเอาดาบหน้ากันดีกว่า
นะ ..
จากนั้น น้องเล็ก ก็ ประมวลสถานะการณ์ให้ฟังว่า ตลอดเวลา
ที่ข้าพเจ้าอยู่ชั้นบนนั้น ไม่ได้รู้เลยว่า คุณเลขามีพฤติการณ์อะไร ล้วนแต่
ใส่ไฟข้าพเจ้าทางโทรศัพท์ กับคนโน้นคนนี้ เป็นการโหมกระพือให้ทุกคน
คิดไปว่า ข้าพเจ้า ในฐานะ มือขวานาย ส . นั้น ไม่ได้เป็นมือขวาอย่างเดียว
สงสัยว่าจะเคย นอนขวานาย ส. มาด้วย อะไรทำนองนั้น เพราะ ตามประวัติ
การทำงาน ไหนจะเคยทำด้วยกันที่เพลินจิตมาแต่ปี ๒๕๑๗ เข้า ออกก็
หลายครั้ง ถึงไปอยู่บริษัทฯที่ถนนคอนแวนต์ นายยังตามไปคุมอยู่ที่นั่นด้วย
เสียอีก ครั้นออกมาแล้ว นายยังตามมาให้นั่งทำงานเป็นมือขวา ที่นี่อีก
ต้องเป็นบุคคลพิเศษในชีวิตนายอย่างยิ่งทีเดียว

ข้าพเจ้าต้องหัวเราะ ฮะ ฮะ ให้กับวิถีกรรมตัวเองอีกครั้ง หา
รู้ไม่ว่า คุณนาย ของ นาย ส. ของข้าพเจ้านั้น มานั่งจับผิดจับถูกที่นั่น
หลายครั้ง และบางครั้ง ในเวลาเช้าที่เราแวะไปหา นายที่อพาร์ตเม้นท์
ได้เคยเห็น คุณนายของนาย ขับรถมาส่งอาหารก็บ่อย แต่ไม่ได้คิดเลย
ว่า ข้าพเจ้ากำลังทำกรรมอย่างไม่รู้ตัว คือ โหมเชื้อเพลิงหึงให้คุณนาย
ไปอย่างเต็มลำ

ตอนที่ข้าพเจ้าโทรฯ ไปหา นายในค่ำวันนั้น ว่าเราคงต้องขอ
ลาออก นายก็สารภาพว่า คุณนายของนาย นั้น ได้มา อาละวาดกับนาย
เหมือนกัน ให้ ขับไสข้าพเจ้าไปจากชีวิตของนาย เสียทีเพราะทนภาพ
บาดตาความใกล้ชิด ของข้าพเจ้าไม่ได้ !!!
ข้าพเจ้าเพิ่งรู้ว่า การมีกรรมเรื่องข้อกาเมมาในอดีตชาตินั้น
มันทำลายชื่อเสียงเราอย่างย่อยยับได้ ทั้ง ๆ ที่เรามีแต่ความ รักเคารพ
ยกย่อง นาย ส. ราวกับเป็นพ่อ คนหนึ่งด้วยซ้ำ แต่ข้าพเจ้าไม่ได้โต้
ตอบนายดอกว่า ใครกันแน่ที่มันเป็นกิ๊กกับนายอย่างที่เรารู้ นึกขำปน
สังเวชอยู่ในใจว่า คุณนายหึงผิดคนเสียแล้ว !!
นายก็นัดว่า พรุ่งนี้เช้าไปรับเงินเดือนได้ที่นายที่อพาร์ตเมนท์
ไม่ต้องเข้าบริษัท ฯ อีกแล้ว ข้าพเจ้าก็ตกลง แล้วโทรฯ ไปบอกน้องเล็ก
ให้ไปเจอกันที่นั่นแปดโมงเช้า..แทนที่จะไปบริษัทฯ ที่ซอยอารี

เช้านั้น...แม้นว่าจะเป็นวันสุดท้ายของการทำงานกับนาย
และเป็นวันลาของเรา ..ที่อาจจะไม่ได้เจอนายกันเป็นห้าปีสิบปี หรือ
ตลอดชาติต่อไปก็ได้ ...เราสองคนเดินกันเข้าไปที่อพาร์ตเมนท์ แล้ว
ก็เจอ คุณนายของนาย มาจอดรถ กำลังถือหม้อโจ๊ก กับปิ่นโตเข้ามา
พอดี
ข้าพเจ้ายกมือไหว้เธอ ผู้ทำหน้าตาเรียบมาก อย่างคนที่
วางตัวเป็น กับกิ๊กของสามี นึกขำแต่ดีใจเป็นบ้าที่จะไม่ต้องตกเป็นขี้ปาก
ของยายเลขาตัวแสบ กิ๊กของแท้คนนั้น... ดีใจที่งานก็จบพอดี คิดเสียว่า
ชาตินี้ได้ รับใช้ นาย ใช้หนี้บุญคุณที่รับเราเข้าทำงานไปแล้ว..พอกันที

แล้วงานเพื่อชาติ เพื่อประชาชนของข้าพเจ้าก็จบลง พร้อม
กับม้วนความทรงจำเก็บเข้าลิ้นชักมานานยี่สิบปี..เพิ่งมาเปิดให้ทุกคน
ได้อ่าน เป็นการเตือนสติว่า สามีของคนอื่น ไม่ว่าเราจะไปเกี่ยวข้อง
ในเรื่องงานอะไร ก็ให้สงบสำรวมอย่ากระดี๊กระด๊าให้คนอื่นเขาคิดว่า
เราไปเป็นกิ๊ก อย่างที่ข้าพเจ้าพลาดไปแล้วนั่นเลย


(จบบทที่ ๓๐ ภาคหก)

: tiki_ทิกิ - [ 17 พ.ค. 51 21:39:42 ]

นายแจม วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:22:51 น.

ขอบคุณที่แวะเวียนเยี่ยมอ่านประจำนะคะ

: asita วันที่: 17 พฤษภาคม 2551 เวลา:3:25:37 น.

ขอบคุณมากค่ะ มาอ่านบ่อย ๆ นะคะ

บันทึกท้ายบท ๓๐ ภาคหก

อันที่จริง ไม่คิดว่าจะ ขยายความการทำงานให้มากเกินไป แต่
มี ข้อพิจารณาว่าควรเขียนเพิ่มเรื่องงานการอันเป็นช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ซึ่ง
ต่อไป ก็ยังคงจะมีอีกงานสองงาน สลับกับเรื่องอื่น ๆ ที่กำลังโหมเข้ามา
ใน บทต่อไป อันเป็นการขึ้น ภาคเจ็ด แล้ว

มองไปยังไม่เห็น " พระเอกตัวจริง " คือ 'ที่ดินผืนนั้น' เลย
เขายังคง เป็น พระเอกแฝงเร้นให้ข้าพเจ้าอยู่ตลอดระยะเวลาของชีวิต
ช่วงผกผันระหกระเหินนั้น
มองดูในระยะไกล จะมองเหมือนชีวิตข้าพเจ้า เริ่มตั้งหลัก
ปักฐานเต็มที่ แต่มองในระยะประชิด จะเห็นว่า การงานอันไม่เสถียร
ของข้าพเจ้า ได้ส่งผลสั่นคลอนเสถียรภาพทางการเงินและชีวิตความ
เป็นอยู่ในช่วงวัยกลางคนอย่างรุนแรง
จนแม้เมื่อมองกลับไปในวันนั้น ข้าพเจ้าถึงแก่ถามตัวเอง
ราวกับคราง ออกมาว่า
"ผ่านมันมาได้อย่างไร ? "

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

เข้ามาแก้ไขllink