ชื่อหนังสือ : จ้าวแผ่นดิน
ผู้แต่ง : วิมล ไทรนิ่มนวล
สำนักพิมพ์ : สามัญชน
จำนวน 671 หน้า ราคา 565 บาท

รายละเอียด

   หนึ่งในนวนิยายจตุรภาคของนักเขียนซีไรต์ปี 2543... ธรรมชาติของอำนาจไม่ได้อยู่โดยตัวของมันเองโดดๆ แล้วก็ล่องลอยไปตามเรื่องราวเหมือนปุยนุ่น หากแต่มันสิงอยู่ในตัวปุถุชน สามารถบีบบังคับให้กระทำการอันบัดซบเลวทรามและดีงามได้ทุกกาลเทศะ ไม่ว่ากับตัวเขาเองหรือกับคนอื่น เรื่องราวทั้งดีเลวทั้งหลายในโลกนี้จึงมีสาเหตุมาจากอำนาจทั้งสิ้น

   งานเขียนของวิมล ไทรนิ่มนวล เจ้าของรางวัลซีไรต์ ปี 2543 ชุดนี้มีด้วยกันทั้งหมด 4 เรื่องด้วยกัน เริ่มต้นจาก ' งู ' ' คนทรงเจ้า ' ' โคกพระนาง ' และปิดท้ายที่ ' จ้าวแผ่นดิน '

   เริ่มต้นกันที่เรื่อง ' งู ' ก่อนเลยแล้วกันนะคะ ' งู ' ฟังเชื่อแล้วสยอง แถมน่าปกยังเขียนไว้อีกว่า... ' งู สัตว์ที่ฉกทุกสิ่งไปจากชีวิตคุณ ' เห็นแบบนี้คิดว่าอารมณ์ประมาณอนาคอนด้า เลื้อยสยองโลก แต่...ผิดคาดค่ะ ' งู ' เป็นเรื่องราวที่สะท้อนให้เห็นถึงสภาพความเป็นอยู่และวิถีชีวิตของชาวบ้านธรรมดา ๆ กลุ่มหนึ่งในตำบลโคกพระนาง สถานที่สมมติ แต่มีอยู่จริงในสังคมไทยปัจจุบัน เปิดฉากมาไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ แต่พออ่านผ่านไปสักหน้าสองหน้าเริ่มเกิดอาการวางไม่ลง เนื่องจากเนื้อหาตีแผ่ถึงรัก โลภ โกรธ หลง ได้อย่างเข้มข้น น่าสนใจ และทำให้ลุ้นว่าสุดท้ายแล้วทางออกของตัวละครในเรื่องจะเป็นอย่างไร อ่านจบแล้วยังอดเป็นห่วงไม่ได้ ต้องคว้าเล่มต่อไปมาอ่านต่อทันที เพื่อความต่อเนื่องในอารมณ์

   ต่อกันที่ ' คนทรงเจ้า ' สถานที่เกิดเหตุยังคงเป็น ' โคกพระนาง ' แต่ตัวละครที่หวานเย็นเป็นห่วงอย่าง ' ยี่สุน ' หรือ ' เตย ' กับหายไปจากหน้าหนังสือเสียเฉย ๆ ยังไงกันล่ะเนี่ย เรื่องนี้ตัดบทมาที่ ' ขาม ' ชายหนุ่มซึ่งถูกบีบบังคับจากสังคม และคนรอบข้าง จนกระทั่งเขาได้คิด และฉกฉวยผลประโยชน์ได้อย่างน่ากลัวที่สุด

   ' ทุกคนเป็นผู้สอนบทเรียนอันทรงคุณค่าแก่เขา ให้เปลี่ยนจากไอ้งั่งตัวหนึ่งมาเป็น ' คนพิเศษ' ที่รู้จักใช้สติปัญญาได้อย่างน่าทึ่ง '

   เรื่องราวชาวโคกพระนางยังคงดำเนินต่อไปใน ' โคกพระนาง ' แม้หนังสือจะเล่มบางไปนิดเมื่อเทียบกับเรื่องอื่น ๆ ในชุด แต่เนื้อหาของเรื่องยังคงน่าติดตามไม่แพ้เรื่องอื่น ๆ เลยทีเดียว แม้คนเขียนจะสร้างตัวละครอย่าง ' บัวลอย ' ขึ้นมาเพื่อสะเทือนความรู้สึก สั่นคลอนหัวใจคนอ่าน แต่ก็ยังไม่หลงลืม ' ขาม ' ซึ่งมาถึงเล่มนี้ได้กลายเป็น ' เจ้าพ่อขาม ' ผู้ที่ชาวบ้านต่างให้ความเคารพนับถือ มาถึงเรื่องนี้ หวานเย็นเริ่มรู้สึกไม่ชอบหน้าเจ้าพ่อขามขึ้นมาตงิด ๆ พอ ๆ กับที่สงสารบัวลอยที่ต้องแบกหน้าไปขอกู้ยืมเงินจากพระจันทรเพื่อนำไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ภรรยาที่เพิ่งจะคลอดลูก ครั้นได้เงินมา ยังไม่ทันได้ไปจ่ายค่าหมอ ค่ายา กลับต้องมาเสียลูกสาวจากอุบัติเหตุ เงินที่กู้มาก็อันตรธานหายไป ต้องแบกหน้ากลับไปขอกู้เงินจากพระจันทรอีกครั้ง สำหรับอุบัติเหตุที่ทำให้สูญเสียลูกสาว บัวลอยได้ค่าชดเชยมา 30,000 บาท จ่ายค่าทำศพลูกสาว ใช้หนี้คืนบรรดาเจ้าหนี้ ( ไม่ทันครบทุกคนเสียด้วยซ้ำ ) เงินก็หมดเสียแล้ว ไม่มีโอกาสได้เก็บไว้เป็นทุนรอนกับใครเขา น่าเศร้ามาก ๆ

   ' จ้าวแผ่นดิน ' และแล้วบทสุดท้ายของชาวโคกพระนางก็มาถึง เรื่องนี้คนเขียนเก่งมาก ๆ สามารถทำให้หวานเย็นเกลียดเจ้าพ่อขาม แต่ยังรู้สึกอยากรู้เรื่องราวความเป็นไปของตัวละครอยู่ เรียกว่า เกลียด...แต่...จะอ่าน

   มาถึง ' จ้าวแผ่นดิน ' เรื่องนี้สะท้อนให้เห็นถึงกิเลส ตัณหา ความไม่รู้จักพอ ทั้งของคนธรรมดาและคนในร่มกาสาวพัสตร์ เจ้าพ่อขามอาศัยความเชื่อของชาวบ้านมาเป็นเครื่องมือในการกอบโกยผลประโยชน์ หลวงพ่อเนียน พระจันทร พระทองมานำนรกมาขู่ ยกสวรรค์มาอ้าง ก็เพื่อสนองตัณหาของตน สรุปแล้วไม่เห็นมีใครดีสักคน ที่พอจะเป็นคนดีอยู่บ้างก็ต้องมาพบจุดจบของชีวิต เพราะความไม่รู้จักพอของคนกลุ่มนี้ อ่านแล้วหดหู่มาก ๆ แต่...อย่างน้อยก็ทำให้หวานเย็นตาสว่าง มองอะไรในแง่ของความเป็นจริงมากขึ้น เฮ้อ ! นี่ละหนอชีวิต

ข้อมูลและภาพประกอบจาก : //www.dokya.com

Create Date : 03 ตุลาคม 2551		0 comments
Last Update : 3 ตุลาคม 2551 13:07:32 น.
Counter : 6885 Pageviews.
Share Tweet