ชื่อหนังสือ : ปริศนาความทรงจำ
ซีรี่ส์ ‘นักสืบแห่งชมรมวรรณกรรมคลาสสิก’ Vol.02
แปลจาก : GUSHA NO ENDROLL (Why didn't she ask EBA ?)
เขียนโดย : Yonesawa Honobu
แปลโดย : กมลวรรณ สงวนสิริกุล
พิมพ์ครั้งที่ ๑ : กรกฎาคม ๒๕๕๖
สำนักพิมพ์ : เอ็นเธอร์บุ๊คส์
จำนวน ๒๔๘ หน้า ราคา ๑๕๙ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

   “ฉันสงสัยค่ะ”
   จิทันดะพึมพำหลังจากดูหนังที่นักเรียนห้องหนึ่งร่วมกันทำขึ้นเพื่อฉายในงานวัฒนธรรมของโรงเรียน
   ฉากสุดท้ายของหนังคือภาพเด็กหนุ่มคนหนึ่งถูกฟันแขนขาด เสียชีวิตอยู่ในห้องปิดตายของโรงละครร้าง

   ใครคือคนร้าย แล้วใช้วิธีไหนกัน
   แต่หนังกลับจบลงดื้อ ๆ โดยที่ยังไม่ทันเฉลยปริศนา ร้อนถึงโฮทาโร่จอมประหยัดพลังงานพร้อมด้วยเหล่าสมาชิกชมรมวรรณกรรมคลาสสิกต้องมาช่วยกันค้นหาคำตอบเหล่านี้ !


ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... แจ่มใส ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   สวรรค์ไม่ได้สร้างคนให้อยู่เหนือคน ไม่ได้สร้างคนให้อยู่ใต้คน และสวรรค์สร้างทุกคนขึ้นมาอย่างเท่าเทียม ไม่มีใครได้รับพรสวรรค์เหนือกว่ากัน ถ้าคติทั้งสองนี้เชื่อได้จริงก็ได้เวลาสังคายนาสวรรค์ใหม่แล้ว เพราะไม่มีใครปฏิเสธได้ว่าปัจจุบันคุณค่าของคนต่างกันออกไปตามพื้นเพ และคนที่มีพรสวรรค์เหลือล้นกว่าชาวบ้านก็มีอยู่จริง ขณะที่คนธรรมดาอย่างพวกเราได้แต่มองตาละห้อยด้วยความอิจฉา และแอบสงสัยว่าตัวเองจะมีพรสวรรค์อะไรซ่อนอยู่บ้างมั้ย คิดแล้วช่างว่างเปล่าเสียจริง
   โอเรกิ โฮทาโร่ นักเรียนโรงเรียนมัธยมปลายคามิยามะ ผู้ยึดหลักประหยัดพลังงาน 'เรื่องไหนไม่จะเป็นก็ไม่ทำ เรื่องไหนจะเป็นก็ทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด' หนึ่งในสมาชิก ชมรมวรรณกรรมคลาสสิก มองว่า การไขคดี 'เฮียวกะ' เป็นเพียงความบังเอิญ ไม่ใช่ความสามารถแต่อย่างใด ทว่าสมาชิกคนอื่น ๆ ของกลุ่มกิจกรรมไม่รู้เป้าหมายกลับมีความคิดเห็นตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะ จิทันดะ เอรุ คุณหนูช่างสงสัย
   และเพราะความช่างสงสัยของคุณหนูจอมเอาแต่ใจ โอเรกิ โฮทาโร่ จึงจำใจต้องรับหน้าที่สืบหาความจริงเกี่ยวกับฉากสุดท้ายของหนังรอบทดลองฉายซึ่งนักเรียนรุ่นพี่ ม. ๕ ห้อง F ร่วมมือกันจัดทำขึ้นเพื่อฉายในงาน เทศกาลคันยะ ที่ใกล้จะมาถึงนี้ ตามคำขอร้องแกมบังคับของ อิริสึ ฟุยุมิ รุ่นพี่ผู้มีฉายาว่า 'จักรพรรดินี' ผู้ซึ่ง ฟุคุเบะ ซาโตชิ แอบให้คำจำกัดความไว้ว่า ใช้งานคนเก่ง และคนที่อยู่รอบตัวไม่พ้นกลายเป็นตัวเบี้ยในกำมือเธอไม่ช้าก็เร็ว ! หรือว่า โฮทาโร่ กำลังจะถูกเธอหลอกใช้งานทั้งที่ไม่คิดจะเปลืองแรงเพื่อใครสักหน่อย ! ! !

   หวานเย็นขออนุญาตหยิบ บทละครของคนโง่ ซึ่งเป็นเล่มที่สองของซีรี่ส์ ‘นักสืบแห่งชมรมวรรณกรรมคลาสสิก’ มารีวิวต่อจาก ปริศนาความทรงจำ เพื่อความต่อเนื่องกันนะคะ หลังจากนั้นจะเปลี่ยนไปรีวิวนิยายรัก หวาน ๆ ซึ้ง ๆ เพื่อต้อนรับเดือนแห่งความรักเหมือนคนอื่น ๆ บ้างแล้วล่ะค่ะ

   มาคราวนี้ โอเรกิ โฮทาโร่ จอมประหยัดพลังงาน ก็ยังคงยึดมั่นในคติประจำใจของตนที่ว่า ‘เรื่องไหนไม่จะเป็นก็ไม่ทำ เรื่องไหนจะเป็นก็ทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด’ หลังจากหนังรอบทดลองฉายที่ตนไม่ได้ให้ความสนใจที่จะดูมาตั้งแต่ต้นเรื่อง จบลงดื้อ ๆ โดยไม่มีการเฉลยตัวคนร้าย และวิธีที่ใช้ในการก่อเหตุ เขาก็ไม่ได้คิดติดใจสงสัย หรือกระตือรือร้นที่จะหาคำตอบแต่อย่างใด แต่มีหรือเรื่องจะจบลงแค่นั้น เมื่อเขา ลืมสนิทว่ายัยนั่นอยู่ที่นั่นด้วย ใช่แล้ว จิทันดะ เอรุ ยัยจอมอยากรู้อยากเห็นที่ต้องรู้คำตอบของทุกเรื่องให้ได้
   "เอ่อ งั้นตอนจบของหนังเรื่องนี้จะเป็นยังไงเหรอคะ หลังจากนั้นเรื่องจะเป็นยังไง"
   แม้จะไม่เต็มใจ ไม่อยากรับฝากความคาดหวังแปลก ๆ จากใคร แต่สุดท้ายเขาก็ต้องใจอ่อนยอมรับหน้าที่นักสืบจำเป็นเพราะแพ้ทาง จิทันดะ เอรุ นั่นเอง

   เล่มนี้... เรื่องราวซับซ้อนกว่า ปริศนาความทรงจำ ขึ้นอีกระดับหนึ่งเลยล่ะค่ะ เพราะหลังจากที่ โฮทาโร่ ใช้เวลาเก็บข้อมูลเบื้องต้นจากผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องอยู่ถึงสามวันก็ยังไม่ได้ข้อสรุปของฉากจบ และตัวคนร้ายเสียที แถมรุ่นพี่ อิริสึ ฟุยุมิ ยังไม่ยอมให้เขารามือ ถึงกับเอ่ยปากว่า...
   "ฉันคิดว่าตลอดสามวันมานี้เธอได้พิสูจน์ให้เห็นถึงความสามารถที่มีในตัว หากเปรียบนักสืบเป็นนักวิจารณ์ เธอที่วิจารณ์ข้อสันนิษฐานของนักสืบคนอื่นจนทะลุปรุโปร่งย่อมเหมาะจะรับหน้าที่นักสืบ ฉันแน่ใจว่าสายตาของตัวเองคาดหวังไม่ผิดว่าเธอคือคนพิเศษ ดังนั้นฉันอยากขอร้องอีกสักครั้ง โอเรกิคุง ช่วยชี้คำตอบที่ถูกต้องของหนังให้กับพวก ม.ห้า ห้อง F ด้วย"

   แน่นอนค่ะว่า... คนที่ได้รับฉายาว่า 'จักรพรรดินี' ย่อมไม่ธรรมดา เมื่อคนที่เธอหวังพึ่งพาอย่าง โฮทาโร่ ออกอาการลังเลก็ปิดท้ายด้วยประโยคที่ว่า...
   "ทุกคนควรตระหนักในความสามารถของตัวเองสิ ไม่อย่างนั้น...เห็นแล้วรู้สึกงี่เง่า"

   ก็อย่างที่บอกล่ะค่ะ เรื่องนี้ซับซ้อนขึ้นอีกระดับหนึ่ง เมื่อหาคำตอบที่น่าพอใจได้แล้วว่าใครคือคนร้าย และฉากจบของหนังเรื่องนี้ควรเป็นอย่างไร ทำให้ อิริสึ ฟุยุมิ และรุ่นพี่ ม.๕ ห้อง Fสามารถถ่ายทำหนังสั้นที่จบแบบค้างคาต่อได้ หน้าที่ของ โฮทาโร่ กลับยังไม่สิ้นสุดลง ด้วยเหตุผลที่ว่า อิบาระ มายากะ , ฟุคุเบะ ซาโตชิ และ จิทันดะ เอรุ ต่างมีข้อโต้แย้งที่สมเหตุสมผลมาคัดค้าน อืม... เรื่องนี้มันช่างซับซ้อนเกินกว่าที่คิดไว้จริง ๆ ค่ะ

   ด้วยความที่ ซีรี่ส์ ‘นักสืบแห่งชมรมวรรณกรรมคลาสสิก’ นั้นเป็น Light Novel ซึ่งไม่ใช่นิยายที่มีเนื้อหาหนักข้นจนเกินไป บทละครของคนโง่ จึงมีเรื่องให้แอบขำเล็กในฉากที่ ซาโตชิ แกล้งล้อว่า โฮทาโร่ นั้น ถูกผู้หญิงบงการอยู่ ไล่ตั้งแต่สมัยก่อนคือพี่สาวของตัวเอง ระยะนี้คือ จิทันดะ และเมื่อเร็ว ๆ นี้คือ อิริสึ โดยการแกล้งเปรียบเปรยว่า... โฮทาโร่ นั้นเปรียบเสมือนไพ่พละกำลัง ซึ่งXI พละกำลัง (THE STRENGH) ของไพ่ทาโรต์นั้นแทนด้วยภาพสิงโตดุร้ายกำลังถูกสตรีเพศผู้อ่อนโยนกำราบ (หรือควบคุม) นั่นเอง แหม ! เข้าใจคิดนะคะคุณพหูสูตกำมะลอ

   อยากรู้ใช้ไหมคะว่า จริง ๆ แล้ว โฮทาโร่ จอมประหยัดพลังงานนั้นถูกผู้หญิงบงการอยู่หรือเปล่า ? ถ้าอยากรู้ต้องหยิบ บทละครของคนโง่ มาอ่านแล้วล่ะค่ะ และเมื่ออ่านถึง บทที่แปด ฉากปิดท้าย จะได้คำตอบที่ชัดเจนเลยล่ะค่ะ

   ทิ้งท้ายกันอีกนิดนะคะ
   "ที่รุ่นพี่บอกว่าผมมีความสามารถ ทั้งหมดก็เพื่อฮงโงเหรอครับ เพื่อให้ผมคิดบทเฉลยดี ๆ ขึ้นมา"
   ...
   ...
   ...
   ...
   ...
   ...
   ฉายาจักรพรรดินีช่างเหมาะกับเธอจริง ๆ ผมหวนคิดถึงคำพูดของซาโตชิที่ว่าคนรอบตัวเธอไม่พ้นกลายเป็นตัวเบี้ยในกำมือ การที่เธอกล้าจูงจมูกคนอื่นแบบนั้นโดยไม่รู้สึกผิดและยังงดงามมากช่างสมเป็นจักรพรรดินี

   แน่นอนค่ะว่าเบื้องหลังของ บทละครของคนโง่ ยังมีอะไรที่น่าสนใจให้ได้ติดตามอีกเยอะเลยล่ะค่ะ ที่หวานเย็นหยิบยกมาก็แค่ส่วนเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งเท่านั้นเองน้า

Create Date : 05 กุมภาพันธ์ 2557
Last Update : 5 กุมภาพันธ์ 2557 13:25:25 น.		9 comments
Counter : 3853 Pageviews.
Share Tweet