ไม่ใช่อิจฉา
หากคุณใส่ใจฉัน... แม้เพียงเศษเสี้ยวของคำว่า 'เวลา' คุณคงรับรู้บ้างว่าฉันเปลี่ยนไป...ไม่เหมือนเก่า จากเคยเข้าใจ กลายเป็นไม่เข้าใจ ไม่รับรู้ ไม่รับฟัง เอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบายใด ๆ ไม่พูดจา
คุณรู้ไหมว่า... 'ทำไม ? '
เหตุผลคือ... ความรู้สึกที่เปลี่ยนไป ความในใจที่เก็บไว้มีปัญหา ไม่โทษว่าเป็นเพราะ 'เขา' ก้าวเข้ามา เมื่อภาพสะท้อนเต็มสองตา คุณเจตนาก้าวไปหาอย่างเต็มใจ !!!
เขามีปัญหา... คุณทุกข์ร้อน เขาไม่หลับไม่นอน... คุณเป็นห่วง เขาทุกข์ใจ... คุณใส่ใจคอยถามทวง แล้วฉันล่ะ... คุณเคยห่วงบ้างไหม...สักนาที
ก่อนทุกอย่างไม่คงเดิม ฉันยังหวัง... คุณจะเริ่มรับรู้บ้าง ก่อนความอดทนสิ้นสุดลงตรงฉันทำลายทุกสิ่งอย่าง ก่อนความผูกพันจะจืดจาง ยังหวัง... คุณจะหยุดความเหินห่างซึ่งฉันบรรจงสร้างระหว่างเรา
ไม่อยากเกลียดคุณเลยรู้ไหม ? หยุดได้ไหม... ความใส่ใจที่คุณมีให้เขา ไม่ใช่อิจฉา แต่...ความรักมันเข้าตาจนเต็มเปา ยิ่งเห็นคุณห่วงใยเขา หัวใจดวงเหงายิ่งร้าวราน
รานร้าวจนร้าวฉาน ยิ่งปล่อยนาน ฉันคงต้านทานไม่ไหว เมื่อรักมาก... ก็เกลียดมาก... ฉันลำบากใจ หากคุณยังทำร้ายกันต่อไป ฉันคงเกลียดคุณทั้งใจ... รู้บ้างไหมคนดี
หยุดเถอนะ...หยุดการกระทำเหมือนหวังดี ก่อนฉันคนนี้จะเกลียดคุณหมดหัวใจ !!!
Create Date : 02 กรกฎาคม 2555 |
|
5 comments |
Last Update : 2 กรกฎาคม 2555 13:04:09 น. |
Counter : 3797 Pageviews. |
|
|
|
แต่อ่านแล้วชอบจังเลย...
ถ้าเป็นเรื่องราวของใครซักคน ก็ถือว่าเศร้า
แต่ถ้าเป็นแค่บทกวีของคนเหงา...
ก็ถือว่าเป็นบทกวี ที่เข้าถึงความรู้สึกมาก
บทหนึ่งเลยทีเดียว...