ชื่อหนังสือ : วิมานมะพร้าว
เขียนโดย : แก้วเก้า
พิมพ์ครั้งที่ 5 : กรกฎาคม 2552
สำนักพิมพ์ : ทรีบีส์
จำนวน 400 หน้า ราคา 270 บาท

กระซิบก่อนอ่าน

จุลลา วิศวกรสาวคนเก่ง
สืบสาย เจ้านายหนุ่มผุ้สุขุม สุภาพ รอบคอบ
เจ้าแสบ ช่างซ่อมจอมกวนมือฉมัง
ทรงเดช นักอบรมคุณภาพจอมเพี้ยน
และหลายคนที่ว่าแน่
แต่...ก็แพ้วิสัยทัศน์อันฉลาดล้ำของ...
เจ้าสัว เจ้าของวิมานมะพร้าว 'ตน' นี้


ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... เพื่อนดี ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

   จาก ' วังดอกหญ้า ' หวานเย็นขอเชิญชวนคุณเข้าสู่ ' วิมานมะพร้าว ' ของ ' ท่านเจ้าสัว ' แม้จะต่างนามปากกา ทว่าเจ้าของผลงานก็คือท่านเดียวกันล่ะค่ะ

   สำหรับวิมานมะพร้าว หวานเย็นจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยนำมาสร้างเป็นละครทางช่อง 7 สี แต่... หวานเย็นไม่ได้ดูอีกตามเคยล่ะค่ะ ไม่รู้แม้กระทั่งว่านางเอกของเรื่องชื่ออะไร และไม่คิดจะหามาอ่านด้วยสิคะ เพราะไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือที่เคยถูกนำไปสร้างเป็นละครทางโทรทัศน์สักเท่าไร นี่ถ้าไม่ใช่ผลงานของอาจารย์วินิตา ดิถียนต์ แล้วล่ะก็...คงยังไม่แตะหรอกค่ะ

   วิมานมะพร้าว เป็นการเล่าเรื่องเกี่ยวกับชีวิตการทำงานของ ' จุลลา ' วิศวกรสาวคนเก่งของ ' โรงงานปาล์มโปรดัคส์ ' ซึ่งบังเอิญชะตาต้องกันกับท่านเจ้าสัวผู้ล่วงลับ เตี่ยของเจ้าของโรงงานคนปัจจุบัน สามาถสื่อสารกับท่านได้อย่างสนิทสนมถึงขั้นท่านเจ้าสัวเอ่ยปากสู่ขอมาเป็นหลานสะใภ้ทั้ง ๆ ซ้อนท้ายรถมอร์เตอร์ไซค์อยู่กลางถนน เป็นที่รักของผี แต่ดันเป็นไม้เบื่อไม้เมากับคน แถมคนอย่าง ' ทรงเดช ' ยังมีดีกรีเป็นถึงหัวหน้าฝ่ายผลิตของโรงงานทั้งควบด้วยตำแหน่งนักอบรมคุณภาพอีกต่างหาก โชคดีที่เจ้านายอย่าง ' สืบสาย ' นั้นมีความยุติธรรมมากพอที่จะไม่เอนเอียงเข้าข้างใครคนใดคนหนึ่ง กระนั้นความแสบสันของนายทรงเดชยังส่งผลให้ต้องพบเรื่องวุ่นวายกันไปทั้งโรงงานเลยทีเดียว

   เรื่องนี้เป็นอะไรที่สนุกมาก ๆ เลยค่ะ สนุกกว่าที่คาดไว้ ไม่น่ารำคาญอย่างที่เคยอ่านของนักเขียนอีกท่านหนึ่งซึ่งเคยเขียนเรื่องราวแนวกิจการโรงงานอุตสาหกรรมเชิงครอบครัวแบบนี้ แต่...ดันมีอาก๋งพูดไทยไม่ชัดจนน่ารำคาญมากกว่าจะน่าขัน แหม ! ไม่ว่าเมื่อไรอาจารย์ก็ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยค่ะชอบจริง ๆ

   อีกเรื่องที่ถูกใจคือความใจเด็ดของจุลลาจากคำบอกเล่าที่ว่า
    ' ทำไงได้ คนเรามันก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนี่ จะมีคนมาจีบหรือไม่มีก็เถอะ
   อย่างมากก็ย้ายไปอยู่คานทองนิเวศน์เสียก็หมดเรื่อง ไม่เห็นจะต้องวอร์รีอะไรมากไปกว่านั้น แก่ตัวก็ใช้เงินตามใจชอบ ไม่ต้องเก็บเอาไว้เป็นมรดกให้ใคร ไม่ต้องกลัวว่าลูกหลานจะมาแช่งให้ตายเร็ว ๆ... '
   แหม ! เป็นความคิดที่เท่ห์มากเลยค่ะ หวานเย็นขอยกนิ้วให้นายช่างจูนเลยค่ะ

   อีกประโยคคือคำพูดเชิงสั่งสอนของพ่อที่มีต่อจุลลา เมื่อเห็นว่าลูกสาวสุดรักสุดหวงกำลังคิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อคนที่รักว่า
    ' " ถ้าไอ้หนุ่มคนนั้นมันรักแกเพราะแกนุ่งกระโปรงล่ะก็ อีกหน่อยมันก็หันไปหากระโปรงตัวใหม่ " พ่อเปรียบเทียบอย่างที่คงนึกว่าเก่เต็มขีด ฉันเห็นแม่แอบยิ้มกับสำนวนของพ่อ " ความดีของแกอีกเยอะแยะ ทำไมมันมองไม่เห็น แกเป็นคนรับผิดชอบ เอางานเอาการ ความประพฤติก็ดี ไม่มีข้อเสื่อมเสีย นิสัยก็น่าคบมีน้ำใจ ไม่งั้นแกคงไม่คุมพวกลูกน้องได้อย่างทุกวันนี้หรอก เฮ่อะ...เฮ่อะ... "
   พ่อทำเสียงหัวเราะอย่างประชดประชันในลำคอ
   " แกต้องเป็นตัวของตัวเองไอ้จูน จะแต่งตัวทำตัวเป็นผู้หญิงก็ต่อเมื่อถึงโอกาสสมควร อย่าไปแต่งตัวเอาใจมัน ตัวแกมีคุณค่ากว่านังอะไรคนนั้นหลายเท่า ไม่ต้องลดตัวลงไปแข่งกะมันเหมือนเป็นพวกเดียวกัน " '
   มันก็ถูกของคุณพ่อล่ะค่ะ แต่... ไม่คิดบ้างเหรอคะว่าลูกสาวไม่ได้คิดจะเอาใจใครเลย แค่อยากสวยบ้างก็เท่านั้นเอง

   ใครที่ยังรีรออยู่ หวานเย็นขอสนับสนุนว่าหามาอ่านเถอะค่ะ ทั้งสนุกและได้ข้อคิดดีดีเยอะเลยค่ะ