ชื่อหนังสือ : นายกหญิง (๒ เล่มจบ)
เขียนโดย : ทมยันตี
พิมพ์รวมเล่มครั้งที่ ๒ : ตุลาคม ๒๕๓๙
สำนักพิมพ์ : ณ บ้านวรรณกรรม
จำนวน ๕๙๕ หน้า ราคา ๓๐๐ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

   นี่คือ “นายกหญิง” ...ผู้ไม่มีอะไรจะเสีย ฤๅเกรงสิ่งใด คือคนที่ไม่ห่วงใย กระทั่งชีวิตตนเอง
คือคนที่รักจะตายมากกว่ามีชีวิตอยู่ คือคนที่ไม่ต้องการกระทั่งชัยชนะ
หากคือคนที่ “พร้อมทั้งชีวิต”เพื่อชาวไทวัค
คือนายกรัฐมนตรี คือผู้แทนราษฎร คือผู้ที่มาจากการเลือกตั้ง
ข้าพเจ้าอาจจะต้องสูญเสียมาแล้วทั้งหมด
แต่สิ่งเดียว...ที่ข้าพเจ้าจะไม่ยอมเสียคือ ไทวัค!
เพื่อรัก เพื่อเกียรติยศ เพื่อเธอ…ผู้เป็นที่รัก และประเทศชาติอันเป็นที่รักยิ่งของข้าพเจ้า

ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... ณ บ้านวรรณกรรม ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   นายกหญิง เรื่องราวของ มาดามโกลัญญ์ คริมา สตรีบ้านนอกจากทวาบถ ณ ประเทศไทวัค ผู้สูญเสียทั้งสามี และบุตรชายเพียงคนเดียวไปในเวลาไล่เลี่ยกัน จึงตัดสินใจสานต่อปณิธานของบุคคลอันเป็นที่รักทั้งสองด้วยการก้าวเข้าสู่เวทีการเมือง เป็นผู้นำพรรคการเมืองเล็ก ๆ ผู้แทนราษฎรจากฐานเสียงเพียงสิบสามเสียงจากการเลือกตั้ง จากพรรคการเมืองนอกสายตา กลายเป็นตัวแปรหมากคานอำนาจตัวสำคัญ จาก “ม้านอกสายตา” กลับถูกสนับสนุนแทน “ม้าในสายตา” ที่ต่างบ่มนิสัย “เมื่อกูไม่ได้ มึงก็ต้องไม่ได้”
   มาดามโกลัญญ์ คริมา จึงก้าวมาเป็น “นายกหญิง” คนแรกและนายกรัฐมนตรีอันดับที่สิบสามแห่งไทวัค นายกรัฐมนตรีผู้มาจากการเลือกตั้งของประชาชน !
   ทว่า...แม้รัฐธรรมนูญจะตราขึ้นอย่างชัดเจนว่า “ สิทธิ เสรีภาค สมภาค ” คือ ตัวอักษรที่ “ต้อง” เขียนไว้ในรัฐธรรมนูญ หากในความเป็นจริง ลึกลงไปในหัวใจเพศชาย
   “ ผู้หญิง ! จะมีน้ำยาอะไร้ ! ”
   “นายกหญิง” ในสายตาของคนหลายกลุ่มมีสภาพเป็นแค่ “ผู้ขัดตาทัพ” มากมายแห่งผู้คน...ยิ้มด้วยปาก ถากด้วยลูกตา... ยามก้มหัวทำความเคารพ ฯพณฯ ทหารอาชีพทำความเคารพพลางสงสัย
   “ อีกหน่อยจะมีรัฐมนตรีกลาโหมหญิงด้วยไหมวะนี่ ? ”
   ซึ่ง ฯพณฯ ท่านมาดามนายกรัฐมนตรีก็ตระหนักดีว่า “ ผู้ชายดูถูกผู้หญิงว่าอ่อนแอในทางใดทางหนึ่งเสมอ... ถ้าเขายอมรับสมองเรา เขาก็จะบอกว่ากายภาพเราเลวกว่า ถ้าเขาพบคนพร้อมทางกายภาพ เขาก็จะบอกว่าเราไม่มีสมอง ถ้าเมื่อใดเขาพบคนพร้อมทั้งสองด้าน เขาก็จะบอกว่าเราไม่ใช่ผู้หญิง
   ผู้ชายชอบว่าผู้หญิงดีแต่นินทากัน ริษยากัน... แต่จำไว้เถอะ... เวลาผู้ชายริษยากัน เขาจะหักโค่นกันรุนแรงกว่าผู้หญิง ผู้ชายริษยาน่ากลัวกว่าผู้หญิงริษยา ” ดังเช่น คีน คริมา และ แดนนี่ คริมา ต้องหักโค่นไปก่อนเวลาอันควร
   และผู้ชายก็มักจะลืมไปว่า “ การสะสางไม่ว่าเรื่องใด มักสำเร็จด้วยมือผู้หญิงเสมอ ผู้ชายชอบพูดว่า เขาดูแลเรื่องใหญ่ ๆ ได้ เช่นการผูกปมเนคไท แต่เขาก็ตะโกนให้ผู้หญิงหาผ้าเช็ดหน้ากับถุงเท้าให้ และบางทีเมื่อกลับถึงบ้าน เขาก็แก้ปมเนคไทที่เขาผูกเองไม่ออกก็มี...น่าเศร้ามากที่...ผุ้ชายผูกปมไว้มากมาย ผู้หญิงจึงต้องสะสาง... ”
   บัดนี้ มาดามโกลัญญ์ คริมา จึงต้องสะสางทุกสิ่งอย่างที่ห่วงใย ที่รักใคร่ เพื่อรัก เพื่อเกียรติยศ เพื่อเธอ…ผู้เป็นที่รัก และประเทศชาติอันเป็นที่รัก ให้งดงาม…ยืนนาน นิรันดร

   สำหรับหวานเย็น นายกหญิง ถือเป็นนิยายการเมืองที่น่าอ่านที่สุดเล่มหนึ่ง ด้วยเนื้อหาที่เข้มข้น น่าติดตามตั้งแต่บรรทัดแรกที่เปิดเรื่อง จวบจนกระทั่งถึงบรรทัดสุดท้ายซึ่งถือเป็นจุดอวสานของเรื่องราวการขับเคี่ยวทางการเมือง เป็นนิยายที่สะท้อนให้เห็นว่า...
    เผด็จการ ได้มาด้วยปืน
    ประชาธิปไตย ได้มาด้วยน้ำลาย
    ประชาชน... เหมือนเดิม !

    การปกครองจะเอ่ยขานด้วยระบอบใดก็ตาม ประชาชนมิเคยสนใจ เพราะความจริงแท้ สิ่งที่ประชาชนต้องการอย่างยิ่งมิใช่ ‘ระบอบการปกครอง’ มิใช่ ‘ผู้นำ’ อันวิเศษอย่างที่พยายามโฆษณากัน

    ประชาชนต้องการแค่อยู่ดี กินดี มีความสงบสุข
    ระบอบการปกครองอะไรก็ได้
    ผู้นำคนไหนก็ได้

    นักการเมืองต่างหาก เลือกสรรให้ ครอบให้และพูดเป่าหูทุกวัน...อะไรดีที่สุด ? เพียงคำพูดประโยคนั้นไม่จบ...ประโยคที่สมบูรณ์คือ อะไรดีที่สุดสำหรับนักการเมือง ไม่ใช่ประชาชน ! สภาฯ คือเวทีแสดงโวหารเท่านั้นเอง

    มิหนำซ้ำบางครายังเกิดความคิดเย้ยหยันตามมาอีกว่า...
   ต้องใช้เงินสักเท่าไหร่หว่า...ไอ้ต้นประชาธิปไตยมันอยู่ในตระกุลพืชล้มลุก ใช้น้ำเงินรดเท่าไหร่ก็ไม่ค่อยงาม
   หากมันออกหัวอยู่ใต้ดิน
   ต้องคนรู้จักเท่านั้นถึงจะคุ้ยเขี่ยเอาออกมากินได้...

   หากสุดท้ายปลายทาง เกียรติยศ เงินตรา ก็เหมือนน้ำค้าง ให้ความชุ่มฉ่ำเดี๋ยวก็มลายหาย มนุษย์ใช้เงินตราซื้อหาอะไรให้ตนเองได้หมดก็จริง หาก...โลงศพ...ต้องมีคนซื้อให้ สองมือมนุษย์ทำอะไรได้หมดก็จริง หากยามกลบหลุมฝังศพ ฤๅส่งเข้าเตาเผา มือคนอื่นต้องทำให้
   ต้องการอะไรกันนักหนา
   ‘ชัยชนะ’ ที่มาถึงก่อให้เกิดความปีติปราโมทย์... ที่จริงความเศร้าลึก ๆ กินผ่านหัวใจช้า ๆ
   ถ้ามนุษย์เตือนตนว่าต้องตายไว้เสมอ ๆ
   ถ้ามนุษย์มองความตายให้ชัดว่า...นำสิ่งใดติดตนไปไม่ได้
   ความสับสนที่กำลังเกิดจักมิเกิด
   ตถตา...มันเป็นไปอย่างนี้แหละ

   หยิบยกมาบอกเล่าเก้าสิบกันยาวเหยียดถึงเพียงนี้ หลายคนอาจจะมองว่าเรื่องนี้เครียดและหนักเกินไป แต่... หวานเย็นอยากบอกว่า...ไม่เครียดเกินไปหรอกนะคะ และก็ไม่หนักเกินไปด้วยฝีมือชั้นครูของ ทมยันตี นั้น สามารถสอดแทรกมุขให้ได้ยิ้มบ้าง เหน็บแนมได้อย่างสาแก่ใจเป็นที่สุด ทำให้อ่านได้อย่างเพลิดเพลินอย่างมากถึงมากที่สุดเลยล่ะค่ะ และใช่ว่าจะมีแต่เรื่องราวทางการเมืองเท่านั้นนะคะ หากยังมีการแบ่งอีกภาคหนึ่งไว้สำหรับเรื่องราวความอบอุ่นเล็ก ๆ ในครอบครัว คริมา เริ่มตั้งแต่ นายคีน คริมา สมัยยังหนุ่มพบรักกับ นางสาวโกลัญญ์ ยาซิน ณ ทวาบถ จังหวัดเล็ก ๆ ห่างไกลความเจริญแห่งหนึ่งของไทวัค

   นอกจากนี้ยังมีอีกคู่ที่น่าจับตามองคือ อารีน่า เลขานุการส่วนตัวของ ฯพณฯ ท่านมาดามนายกรัฐมนตรีโกลัญญ์ คริมา กับ มัสคิน เลขานุการและที่ปรึกษาด้านกลยุทธ์ของ ฯพณฯ ซาลิม ผู้นำฝ่ายค้านคนสำคัญ แอบกระซิบนิดหนึ่งนะคะว่า... คู่นี้มีลุ้นอยู่เหมือนกันค่ะ แต่จะลุ้นเรื่องอะไรต้องไปติดตามใน นายกหญิง นะคะ

Create Date : 17 พฤษภาคม 2555
Last Update : 17 พฤษภาคม 2555 20:34:31 น.		16 comments
Counter : 3126 Pageviews.
Share Tweet