ชื่อหนังสือ : ฤทัยโลกันตร์
เขียนโดย : นีรนารา
พิมพ์ครั้งที่ ๑
สำนักพิมพ์ : 1168
จำนวน ๒๕๖ หน้า ราคา ๑๙๙ บาท

กระซิบก่อนอ่าน

   เปลวเพลิงนั้นร้อนแรงแผดเผา แต่ใครเล่าจะรู้ถึงเหตุแห่งการกระทำของเปลวเพลิง...

   ท่ามกลางธารน้ำแข็งกว้างสุดตา เอธ ผู้แสนอัปลักษณ์ กลับแปรเปลี่ยนเป็นดอกไม้งามสีน้ำเงินนาม อาเธนา งามจนกลายเป็นที่ใฝ่หา และกลายมาเป็นผู้ถูกเลือก

   นางก้าวสู่ใต้พิภพอันร้อนระอุไปทั้งอุรา ในที่ที่เขาถูกกักขังอยู่เป็นเวลานานนับร้อยปี ก้าวไปเพื่อเป็นบรรณาการ เพื่อให้ถูกแผดเผาโดยเขา...ซามาเอล

   เพียงแต่นางไม่อาจรู้ สิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลังการกระทำแสนร้ายกาจของเขา ความหมายของการปกป้องที่แม้แต่เจ้าตัวคนกระทำก็ยังไม่อาจเข้าใจ ไม่อาจหยั่งถึงแม้แต่จิตใจของตนเอง

   ...ฤทัย ของ โลกันตร์...


ขอบคุณรายละเอียดและภาพปกจาก... 1168 PUBLISHING ... นะคะ

แวะเคาะประตูร้านหนังสือ

เขียนความรู้สึก...บันทึกหลังอ่าน

   เอธ ผู้แสนอัปลักษณ์ถูกทอดทิ้งไว้ท่ามกลางพายุหิมะอันรุนแรง กว่าจะมีผู้ผ่านมาพบและช่วยเหลือ วิญญาณบริสุทธิ์ก็แปรเปลี่ยนเป็น อาเธนา ผู้งามเพียบพร้อม และความงามนี้เองที่ทำให้นางกลายเป็นผู้ถูกเลือกให้เป็นบรรณาการแห่งไฟ ไฟที่ทำลายล้างทุกสิ่งอย่าง ไฟที่พร้อมแผดเผาวิญญาณบริสุทธิ์ให้แปดเปื้อนมัวหมอง ทว่าท่ามกลางเปลวเพลิงอันร้อนแรงแผดเผา ใครเล่าจะเข้าใจ ฤทัยโลกันตร์

   ฤทัยโลกันตร์ นับเป็นหนังสือเล่มแรกที่ได้หยิบมาอ่านหลังการสอบปลายภาคสิ้นสุดลง

   แค่เพียง บทนำ ก็ชวนติดตามเสียแล้วค่ะ เอธ เด็กน้อยผู้แสนอัปลักษณ์ กระทั่งพ่อแม่ยังกระทำราวกับไม่ใช่บุตรในอุทร ซานดร้า น้องสาวเพียงคนเดียวก็ชิงชังรังเกียจ ทอดทิ้งเธอไว้ท่ามกลางพายุหิมะ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของความเปลี่ยนแปลง จาก ยัยแมวน้ำขี้เหร่ แปรเปลี่ยนเป็นเด็กน้อยหน้าตาน่าเอ็นดูนามว่า อาเธนา
   "แท้จริงมันคือคำสาป แต่มันเป็นพรที่ข้าอยากให้เจ้า เด็กน้อย จงกลับไปเพื่อเติบโตเป็นสาวงามเพียบพร้อม รอวันที่จะกลับมา กลับมาเพื่อเป็นของข้า ดวงใจบริสุทธิ์สวยงามที่ข้ารอคอยมานานแสนนาน"

   ทว่าหายนะครั้งใหญ่ก็ทำให้ชะตาชีวิตของ อาเธนา ต้องพลิกผันอีกครั้ง เมื่อลาวาสีแดงฉานทำลายล้างหมู่บ้านเล็ก ๆ อันเป็นที่อยู่อาศัย ทางรอดหนึ่งเดียว คือ การบูชายัญ บูชาเทพแห่งไฟ
   "บูชาเทพแห่งไฟ ด้วยดอกไม้ที่สวยที่สุด กลิ่นหอมยั่วยวนที่สุด ด้วยอาภรณ์ที่งามที่สุด ด้วยความเคารพสูงสุด และด้วยหญิงงามที่สุดของหมู่บ้าน นางผู้เป็นตัวแทนแห่งความบริสุทธิ์ หญิงงามผู้ครองพรหมจารี ครองความบริสุทธิ์เพื่อองค์เทพ
   และ อาเธนา เต็มใจที่จะเป็นบรรณาการแด่ เทพแห่งไฟ

   ใครเลยจะล่วงรู้ ความเชื่อที่สืบทอดต่อกันมาตามคำบอกเล่าของ แม่เฒ่า นั้นถูกบิดเบือน มิใช่ เทพแห่งไฟ แต่เป็น ปีศาจไฟ บาปแห่งความโกรธาของซาตาน บาปที่พร้อมย่ำยีวิญญาณบริสุทธิ์ให้แปดเปื้อน

   "สิ่งมีชีวิตกระจ้อยร่อย พวกเจ้าจะกระจ้อยร่อยเช่นนี้เสมอไป ไร้ค่าเสมอไป" มุมปากได้รูปกระตุกขึ้นเล็กน้อย "วิญญาณบริสุทธิ์ หญิงสาวพรหมจารี ข้ารอคอยพบเจอมานานแสนนาน ปรารถนาจะทำลายความผุดผ่องนี้ด้วยมือของข้าเอง มันซุกซ่อนเจ้าไว้ได้นานจนวันนี้ก็ถือว่ามากเกินพอแล้ว โง่เสียจริงที่หาว่าเจ้าไร้ประโยชน์ เจ้าให้ข้าได้มากกว่าของบรรณการเสียอีก ให้ข้าได้หยามหมิ่นความจองหองถือดีของมัน ให้ข้าได้แก้แค้นให้กับร้อยห้าปีแห่งความทุกข์ทรมาน ไม่ว่ามันจะมีแผนใดก็หมดท่าเสียแล้ว วิญญาณเจ้ายั่วยวนข้าไม่ได้มากไปกว่าความแค้น แต่ข้าจะทำลายความบริสุทธิ์นี้ จะย่ำยีให้แปดเปื้อนก่อนส่งกลับไปให้มันเชยชม เจ้าจะเป็นผลงานชิ้นเอกของข้า"

   ...
   ...

   "ชั่วร้าย" แผ่วเบาจนแทบเรียกไม่ได้ว่าเสียงพูดเสียด้วยซ้ำ
   แทนที่จะโกรธ ปีศาจที่เพิ่งแสดงตัวกลับดูจะชื่นชอบคำเรียกนั้นราวกับเป็นคำชม ใบหน้างดงามปานเทพบุตรโน้มลงมาหาหญิงสาวทันทีที่คำพูดนั้นหลุดออกมา ริมฝีปากสีแดงสดจดจ่อลังเลอยู่ที่หน้าผากชุ่มเหงื่อชั่วครู่ ปลายจมูกไล้ชนเข้ากับจมูกโด่งของหญิงสาว ก่อนไล่ลงมาอ้อยอิ่งอยู่ที่ริมฝีปากสีชมพูอ่อนด้านล่างคล้ายว่ามันจะเย้ายวนได้มากกว่า
   "เกือบถูกแล้ว สำหรับเปลวเพลิงปีศาจ ถ้าจะให้ถูกต้องที่สุด เจ้าต้องบอกว่าชั่วช้าสามานย์ เลวร้ายถึงที่สุด ข้าเป็นปีศาจ จะให้ชั่วร้ายอย่างเดียวคงไม่พอหรอก ที่หมู่บ้านเคยสั่งสอนเจ้ามาเช่นนั้นไม่ใช่หรือ คราวนี้ก็รู้เสียทีว่าฝันลม ๆ แล้ง ๆ มันเป็นไปไม่ได้ เทพ สิ่งที่ยกตัวเองสูงส่งอย่างน่าขันที่สุด พวกนั้นไม่เคยลงมาเหยียบบนโลกมนุษย์ด้วยซ้ำไป ไม่เคยแยแสหรอกว่าพวกเจ้าจะอยู่กันเช่นไร มีแต่พวกข้าเท่านั้นที่คอยควบคุมการเกิดตายของสิ่งมีชีวิตเล็กน้อยน่ารังเกียจเช่นนี้"


    'เทพ สิ่งที่ยกตัวเองสูงส่งอย่างน่าขันที่สุด พวกนั้นไม่เคยลงมาเหยียบบนโลกมนุษย์ด้วยซ้ำไป ไม่เคยแยแสหรอกว่าพวกเจ้าจะอยู่กันเช่นไร มีแต่พวกข้าเท่านั้นที่คอยควบคุมการเกิดตายของสิ่งมีชีวิตเล็กน้อยน่ารังเกียจเช่นนี้'

   อะไรกันเนี่ย... อะไรกัน ! ! ! สิ่งที่ ปีศาจไฟ กล่าวนั้นเป็นความจริงล่ะหรือ ? ? ? แอบกระซิบนิดหนึ่งค่ะว่า... เรื่องนี้มีปมซุกซ่อนอยู่อีกมายมายเลยทีเดียว เพราะเรื่องราวใน ฤทัยโลกันตร์ นั้น มีทั้ง ปีศาจน้ำแข็ง บาปแห่งความหลง , ปีศาจดิน บาปแห่งความอยาก และเกี่ยวพันกับ เทวีเวเรน เทวีแห่งความเมตตา , เทวีเรเนรอส เทวีแห่งความรัก และ ลูซิเฟอร์ บุตรผู้หลงผิดของพระเจ้า ฯ บอกได้คำเดียวว่า 'ว้าว ! '

   โดยส่วนตัวแล้ว หวานเย็นชอบคู่ของ เซวารอฟ ผู้หลงรักวิญญาณที่ขาวบริสุทธิ์ กับ อาเดลไฮท์ บาปแห่งความริษยา ผู้รอคอยให้บาปแห่งความหลงรับรู้ถึงการมีตัวตนอยู่ของเธอน่ะค่ะ เป็นอะไรที่อ่านแล้วแอบเศร้าเล็ก ๆ สงสาร อาเดลไฮท์ ที่จำต้องขายวิญญาณให้ซาตานเพื่อแลกกับความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียวของตน

   และอีกหนึ่งที่แอบประทับใจคือ มิคาเอล เทพหนุ่มผู้คอยช่วยเหลือ เทวีเรเนรอส อยู่ห่าง ๆ แม้บทบาทในเรื่องนี้จะไม่มากนัก แต่หวานเย็นก็ปลื้มค่ะ โดยเฉพาะประโยคที่กล่าวกับ ลูซิเฟอร์ ว่า...
   "ท่านต้องการความรักสินะ ท่านคงสงสัยที่พระเจ้าไม่รักท่าน ทอดทิ้งท่าน ในขณะที่พระองค์รักมนุษย์มากกว่า คงอยากรู้ล่ะสิถึงได้พยายามเลียนแบบพระองค์ ใช้พลังแห่งเทพมอบร่างกายให้ดวงวิญญาณ ทำพันธะสัญญากับท่านกลายเป็นปีศาจ ท่านเองก็คงอยากให้ปีศาจเหล่านั้นรักท่าน อยากให้มีใครสักคนรักท่านบ้าง ท่านอาจมีรักแท้ก็จริง แต่ท่านไม่เคยมอบมันให้กับใครจริง ๆ จึงไร้คนที่จะมอบความรักให้ท่านตอบแทน"

   ชอบค่ะ...ชอบ

   แนะนำนะคะ สำหรับใครที่อยากลองอ่านแฟนตาซี ฤทัยโลกันตร์ คือแฟนตาซีที่สนุก ตื่นเต้น ชวนติดตาม แฝงอารมณ์ละมุนละไม ด้วยภาษาสวย พรรณนาโวหารเยี่ยม แนะนำให้อ่านค่ะ

Create Date : 10 เมษายน 2557
Last Update : 10 เมษายน 2557 12:05:40 น.		20 comments
Counter : 2224 Pageviews.
Share Tweet