ภูเก็ต - Day 1 ระยะทาง... เป็นห้วงห่างสร้างความหมาย ผ่อนอารมณ์พอระบาย จนยิ้มง่ายกับชีวิต วันหยุดอาทิตย์ก่อน ไปภูเก็ตมา นับเป็นการเดินทางไปเยี่ยมดินแดนไข่มุกอันดามันอันลือชื่อเป็นครั้งแรกหลังจากที่ฟังเพื่อนๆ ชาวต่างชาติมาชื่นชมให้ฟังถึงความงดงามของที่นี่มานาน การเดินทางคราวนี้จุดหมายหลักคือมาร่วมงานแต่งงานของเพื่อนสนิทสมัยมหาวิทยาลัย (ทั้งคู่) ทำให้เพื่อนๆ ที่สนิทกันสมัยวิศวะเกษตรกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง เสียดายที่หลายๆ คนมาไม่ได้จึงมีเพื่อนๆ ร่วมรุ่นมาร่วมขบวนการกันอยู่เพียง 4 คน... โชคชะตา... แม้ฝืนกล้าท้าลิขิต ลวงเวลามาเป็นมิตร ก็เพียงจิตคิดห่างไกล วันแรกที่มาถึงพวกเราก็ลงขันเช่ารถกัน จุดหมายแรกคืออุทยานแห่งชาติสิรินาถแป๊บนึงแล้วก็ขับเข้าเมือง หลงทางกันพอควรทำให้พลาดสถานที่ที่ตั้งใจเที่ยวไป แล้วก็หิวตาลายหาข้าวเช้าติ่มซำกินกันแล้วก็เดินเล่นเล็กน้อยในตัวเมือง เสร็จแล้วก็ตรงไปยังที่พัก งานนี้ต้องขอบคุณติ๊ก เพื่อนผู้น่ารักที่เคยไปเรียนปริญญาโทที่เคมบริดจ์รุ่นเดียวกันกัน ที่เอื้อเฟื้อจัดหาสถานที่ให้ ที่พักเป็นโรงแรมสีขาวสะอาดสะอ้านชื่อ rawai beach resort ที่หาดราไวย์... สายลมร้อน... มิอาทรตอนอ่อนไหว เข้าแผดเผาพอเศร้าใจ แล้วจากไปตามพัดพา เสร็จแล้วสาวติ๊ก ก็ขับรถสุดเท่ห์หกที่นั่งพาเราเที่ยวอีกกว่าครึ่งวันไล่ขึ้นตามฝั่งตะวันตกของเกาะ... แวะเดินเล่นกันที่หาดในหาน หาดกะตะ หาดกะรน แล้วก็หาดป่าตอง ตามลำดับ การเดินทางคราวนี้ทำให้นึกถึงคืนวันเก่าๆ ที่เราเคยคุยกันสมัยเรียนโทที่เคมบริดจ์ว่าถ้ากลับเมืองไทยแล้วจะมาเที่ยวภูเก็ตด้วยกัน มาสูดกลิ่นอายของทะเล และนอนดูดาวด้วยกันบนเกาะ เสียดายที่แก๊งค์สามสาวของเรา ตอนมาเที่ยวคราวนี้มีเพียงสองเพราะขาดสาวแววไป... แสงดวงดาว... งามพร่างพราวเกินใฝ่หา พาแหงนมองจนสุดตา ก่อนก้มหน้าลงมองดิน การไปเที่ยวคราวนี้ ก็ได้ไปดูสถานที่ต่างๆ ที่เคยโดนสึนามิถล่ม น่าแปลกใจที่แทบจะบอกได้ว่าไม่เห็นร่องรอยมากนัก ยกเว้นป้ายประวัติว่าสึนามิเคยถล่มถึงขนาดไหน และก็ป้ายเตือนภัย หรือป้ายบอกว่าโซนไหนเริ่มปลอยภัย เป็นระยะๆ ภูเก็ตนับว่าฟื้นตัวเร็วมากกว่าที่คาด มองไปทางไหนก็เห็นนักท่องเที่ยวต่างชาติเดินกันมากมาย น่าแปลกใจที่ภัยธรรมชาติพอผ่านไปแล้วอะไรๆ ก็ยังเดินหน้าต่อไปกันได้อย่างไม่หยุดนิ่ง ในรอยทราย... พบภาพพรายมิจบสิ้น ระยิบระยับจับใจจินต์ ซ่อนทรัพย์สินในถิ่นตน หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มหิวแล้วก็ตระเวณไปหาร้านอาหารกันจุดหมายแรกคือร้าน "กันเอง" ที่อ่าวฉลอง เสียดายร้านปิดไป ก็เลยกลับไปทานแถวๆ หาดราไวย์ นั่งริมทะเล ชมเรือเทียบท่า ท้องฟ้าสีฟ้า และทะเลสีเขียวสลับลาย แดดออกจ้า ลมเย็นๆ โชยสบาย... จนแทบไม่น่าเชื่อว่าไม่นานนัก ฝนกลับสามารถตั้งเค้าขึ้นมาได้ ระรอกคลื่น... ระดาดื่นทุกแห่งหน งามเกินงามทุกยามยล เสกสร้างมนต์ให้งมงาย พวกเราปล่อยให้เจ้าถิ่นช่วยแนะนำอาหารและได้ลองของแปลกๆ พอดู เช่น เบือทอด น้ำพริกกุ้งเสียบ ฯลฯ ที่น่าแปลกใจคือทอดมันกุ้งที่เป็นอาหารแนะนำเลยลองสั่งดู พบว่าทำไม่เหมือนที่เห็นที่กรุงเทพฯ รสชาติอร่อยดีทีเดียว นั่งทานสักพักฝนก็ตั้งเค้าจะตกหนักจนพวกเราต้องย้ายถิ่นฐานจากริมทะเลมานั่งในตัวร้าน (ฝั่งตรงข้ามถนน) โชคดีที่ขนอาหารกันมาตรงจังหวะ พอเข้าร่มฝนก็ตกหนักมากจนไม่น่าเชื่อว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนแดดออกสวยงามนัก ทะเลครวญ... ช่างแปรปรวนไร้จุดหมาย วายุพัดวาดลวดลาย จะดีร้ายยากคาดเดา พอฝนซาพวกเราก็กลับโรงแรมกัน หลายๆ คนไปนอนพักเอาแรงไว้ดูบอลตอนกลางคืน (มีคู่อังกฤษ-โปรตุเกส และ บราซิล-ฝรั่งเศส) ส่วนไร้นามตามประสาคนอยู่นิ่งไม่เป็น ก็ตัดสินใจออกไปเดินเล่นชายหาดเล่นน้ำทะเลนิดหน่อย แบกขาตั้งกล้องไป เดินฝึกถ่ายรูปวิวทิวทัศน์สิ่งของ ไปเรื่อยเปื่อย... ยามฝนซา... รุ้งพาดฟ้าพาคลายเหงา แสงแดดไล้ไล่ความเศร้า มาหยอกเย้าดั่งเข้าใจ ทรายบริเวณนี้นี่ไม่ขาวเท่าที่ทะเลตรัง แต่น้ำที่นี่ช่างใสสะอาดนัก ได้มีโอกาสพูดคุยกับคนท้องถิ่นที่นี่จนทราบว่าหลังสึนามินั้น สภาพท้องทะเลที่นี่สวยงามมากขึ้นกว่าเดิม ยิ่งหลังฝนตก จึงมีกลิ่นอายหอมๆ ของไอฝน ประกอบกับสภาพอากาศแสนเย็นสบายยิ่งนัก จนแทบไม่น่าเชื่อว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนนั้นได้เกิดลมฝนตกหนักมาก่อน ชีวิตคน... แม้หมองหม่นมาเท่าไหร่ ถึงวันหนึ่งจักเปลี่ยนไป ยามที่ใจยอมเปลี่ยนแปลง ตกเย็นพวกเราก็เข้าเมืองไปทานข้าวกับว่าที่คู่บ่าวสาว ที่ร้านอาหารชื่อร้าน "นายยาว" เป็นการเข้าเมืองที่หลงทางกันพอควรเพราะระบบ one-way นั้นไม่ได้บอกไว้ในแผนที่ แต่สุดท้ายก็หาร้านเจอ ทานข้าวกันเสร็จพวกเราก็ชักชวนเจ้าบ่าวไปเที่ยวต่อกัน... แต่ก็ไม่ได้ไปเถลไถลที่ไหนไกลนอกจากออกไปหาขนมทาน ร้านแรกที่จะไปปิด จึงเลยไปทานไอศรีมทอดแสนอร่อย (โชคดีจัง) ก่อนที่จะรีบกลับที่พักไปดูบอล... ระยะทาง... ที่เห็นห่างเพียงจิตแจ้ง เพียงสิ่งลวงบ่วงจำแลง เลิกปรุงแต่งจักเข้าใจ   Create Date : 09 กรกฎาคม 2549 14 comments Last Update : 10 กรกฎาคม 2549 1:44:39 น. Counter : 1293 Pageviews. Share Tweet

คิดถึงอยากไปเยือนภูเก็ตอีกครั้งจังเลยค่ะ   โดย: JewNid 10 กรกฎาคม 2549 1:00:23 น.

--- คุณ JewNid --- ดีใจที่มาเยี่ยมอย่างรวดเร็วเลยนะคะ (ตอนเขียนยังจัดหน้า blog นี้ไม่เสร็จดีขออภัยด้วยนะคะ)   โดย: ไร้นาม 10 กรกฎาคม 2549 1:13:41 น.

มาตามไปเที่ยวภูเก็ตด้วยคน หาดก็สวย น้ำทะเลก็สีสวย ชอบกลอนอีกแล้ว สั้น ง่าย ได้ใจความ ค่ะ   โดย: SevenDaffodils (SevenDaffodils ) 11 กรกฎาคม 2549 3:56:45 น.

--- คุณ SevenDaffodils --- ขอบคุณที่มาร่วมเที่ยวด้วยกันค่ะ   โดย: ไร้นาม 11 กรกฎาคม 2549 9:25:41 น.

อ่ะแน่ะ แล้วว่าแต่เราหนีไปเที่ยว หนูอุ๊ก็หนีเราไปเที่ยวเหมือนกันแหละ หุ หุ   โดย: ชาบุ 11 กรกฎาคม 2549 20:26:04 น.

--- ชาบุ --- ต่างคนต่างหนีเที่ยว เลยไม่มีเวลาเที่ยวด้วยกันซะที อิอิ   โดย: ไร้นาม 12 กรกฎาคม 2549 22:06:15 น.

แงๆ เหลือแต่เราไม่ได้หนีเที่ยวไปไหนเล้ย... อยากเที่ยวอ้ะ อยากเที่ยว ไว้ไปกันนะ นะ นะ   โดย: Ja IP: 202.28.169.165 13 กรกฎาคม 2549 11:29:38 น.

ไปๆ เริ่มเบื่อทะเลแล้ว... อยากไปภูกระดึง จะมีคนไปด้วยไหมน้า...   โดย: ไร้นาม 13 กรกฎาคม 2549 20:03:30 น.

สวยจังเลยครับ :)   โดย: Aun IP: 124.120.148.221 14 กรกฎาคม 2549 0:21:51 น.

--- คุณ Aun --- อยากไปไหมครับ (อิอิ)   โดย: ไร้นาม 14 กรกฎาคม 2549 1:01:19 น.

มาตามไปเที่ยว แต่มาช้าไปเนอะ อิอิ   โดย: แม่หยุมหยิม IP: 124.120.53.128 10 ธันวาคม 2549 12:27:29 น.

--- คุณแม่หยุมหยิม --- เพิ่งเห็นค่ะ :)   โดย: ไร้นาม 27 สิงหาคม 2550 18:31:27 น.

ยินดีด้วยครับได้ไปเที่ยวที่สวยๆ   โดย: chewy IP: 124.157.202.63 29 กันยายน 2550 17:35:56 น.

--- คุณ chewy --- ขอบคุณที่มาเยือนค่ะ   โดย: ไร้นาม 8 ตุลาคม 2550 22:43:03 น.