|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
San Fran #2
 ฟ้าใสสวยงาม สีครามชวนฝัน ดุจสรวงกำนัล ให้วันชื่นบาน
 การมา San Fran คราวนี้สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ การได้ "เดิน" เยอะเป็นพิเศษ เพราะคราวนี้ไม่ได้เช่ารถขับ ทุกๆ ครั้งฉันจะไม่ค่อยชอบมา San Fran นัก เพราะต้องคอยขับรถหาที่จอดรถซึ่งหายากและส่วนใหญ่ก็จะแพงพอดูถ้าจะต้องจอดนานๆ แต่คราวนี้กลับได้พักที่โรงแรมใจกลางสถานที่ท่องเที่ยวทำให้ได้เดินเล่นหรือขึ้นรถรางหลากหลายแบบให้เป็นประสบการณ์ชีวิต
 ชีวิตแช่มชื่น รมย์รื่นสราญ เพียงปล่อยสิ่งผ่าน สร้างทานในใจ
 การที่เราค่อยๆ เคลื่อนไหว ค่อยๆ ท่องเที่ยว ทำให้ได้เห็นอะไรๆ อย่างกระจ่างสวยงามขึ้นมามากมาย คิดๆ ดูแล้ว เวลาที่เราเร่งรีบทำอะไรตัดสินใจอะไร หลายๆ ครั้งอาจจะต้องทำอะไรอย่างโดยไม่ละเอียดรอบคอบเข้าไป แต่ถ้าได้ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ตรองในการทำอะไรดีๆ ชีวิตของคนเราก็คงจะรื่นรมย์ในทุกย่างก้าวของจังหวะชีวิตทีเดียว
 ยิ้มแย้มยั่วเย้า เรื่องเศร้าเลือนไป สร้างฝันวันใหม่ ด้วยใจตนเอง
 ตัวฉันเองจริงๆ แล้วมีความทรงจำกับบริเวณนี้มากมาย นอกจากเรื่องที่เกี่ยวกับการงานแล้ว นึกถึงตอนเด็กๆ ที่เคยอยากมาเรียน Stanford เป็นนักหนา แต่สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจไปเรียน Cambridge แทน ฉันคิดเสมอว่าถ้าตอนนั้นฉันไม่สละสิทธิ์ทุนที่ให้ไปเรียนอเมริกา ฉันคงกลายเป็นคนย่านนี้ไปแล้วกระมัง ตอนจบปริญญาโทฉันเองก็เกือบได้มาทำงานแถวนี้ จำได้ว่าตอนนั้นบริษัทแถวๆ นี้ชวนฉันทำงานด้วย ส่งตั๋วเครื่องบิน จองโรงแรมสี่ดาวให้ ตอนนั้นแฟนเก่าฉันที่เลิกกันไปแล้วเรียนอยู่ที่ Berkeley พอเค้ารู้ว่าฉันจะบินมาดูบริษัทแถวๆ นี้ ด้วยความที่ไม่รู้ว่าบริษัทนั้นจองโรงแรมให้แล้ว ก็ชวนให้ไปพักด้วยแล้วจะพาเที่ยวกัน แต่ตอนนั้นสุดท้ายฉันก็ตัดสินใจไม่มา
 เรื่องราวผ่านไป วันใหม่ครื้นเครง ภาพฝันบรรเลง บทเพลงงดงาม
 หรือว่าภาพเก่าๆ เวลาที่ฉันมาทำงานที่นี่ ทุกๆ ปีแฟนเก่าของฉัน(อีกคน)จะคอยเป็นห่วงเป็นไยกลัวฉันเหงา จำได้ว่าเค้าจะเป็นคนที่คอยเป็นห่วงจนน่ารักไปอีกแบบ เช่นเวลาฉันบินคนเดียว ตอนไปรอเครื่องที่สนามบินสุวรรณภูมิ (ซึ่งคุณพ่อคุณแม่ฉันจะขับมาส่งแล้วก็ไป) เค้าก็อยู่ๆ จะอาสามานั่งกินไอติมเป็นเพื่อนตอนรอเครื่องขึ้น หรือเวลาที่ฉันมาอยู่แถวๆ นี้ เค้าก็จะคอยเป็นห่วงกลัวฉันไม่ไปเที่ยวไหน หรือ กลัวฉันจะเจอแผ่นดินไหวเข้า ฯลฯ
 ภาพเก่าเงาลวง พอล่วงผ่านยาม ตรึงจิตติดตาม ให้ห้ามหักใจ
 ปีนี้นับเป็นปีแรกที่มาที่นี่ได้โดยไม่ต้องมีห่วงอะไร ปีที่แล้วตอนก่อนมาแถวนี้ แฟนเก่าฉันก็โทรตั้งแต่ก่อนบินจนหลังจากที่ฉันกลับจากอเมริกาฉันเลยบอกกับเค้าไปสั้นๆ อย่างค่อนข้างใจร้ายว่า "ต่อไปไม่ต้องติดต่อมาอีกนะ" จริงๆ แล้วเป็นเพราะฉันรู้ว่าเค้าควรจะไปรับผิดชอบน้องผู้หญิงอีกคนมากกว่า ตอนนั้นฉันก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะเป็นคนเดินออกมาเอง ถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา เค้าบอกว่าถ้าวันไหนเค้าพร้อมเค้าจะเล่าเรื่องของเค้าให้ฉันฟัง... ครบหนึ่งปีที่ฉันตัดสินใจเดินออกมาจากความสัมพันธ์อันวุ่นวายฉันพบว่าชีวิตของฉัน (รวมถึงพวกเขา) "ดีขึ้น"... แต่ถึงอย่างไร ทุกๆ ครั้งที่เห็นอะไรที่คุ้นเคยฉันก็ยังคงระลึกถึงภาพความทรงจำที่เคยสวยงามในอดีตเสมอ
 ชีวิตเช่นนี้ วันที่สดใส นั้นอยู่ไม่ไกล มีให้ชื่นชม
 สำหรับฉันแล้ว ฉันเชื่อว่าคนเรามีชีวิตกันเพียงสั้นๆ กันเท่านั้นเอง การมีชีวิต ทุกๆ คนควรทำอะไรให้เต็มที่ ถ้าชีวิตต้องเจอเรื่องราวทุกข์ร้อนก็อย่าไปเสียเวลาจมอยู่กับกองทุกข์เลย วันเกิดฉันที่ผ่านมาแฟนเก่าฉันก็โทรมาอวยพร เค้าส่ง sms มาแต่เช้าและโทรมาตอนเย็น ฉันเองก็ใจร้ายตามฟอร์มคือบอกเค้าไปว่าดูลีซานอยู่กำลังชิงบัลลังค์กันสนุกเลยคุยด้วยไม่ได้ เค้าคงเสียใจเลยได้แต่ happy birthday กันสั้นๆ แล้ววางหูกันไป จริงๆ แล้วเป็นเพราะว่าฉันกลัวว่าถ้าคุยกันนานๆ ฉันจะไม่สามารถลืมเค้าได้ต่างหาก... ตอนที่ฉันบินไปอเมริกา ที่ฉันขำนิดๆ คือน้องแฟนใหม่ของแฟนเก่าฉัน ส่งเมล์มาอวยพรสุขสันต์สงกรานต์ย้อนหลัง และบอกว่าคิดถึงฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าน้องเค้าอารมณ์ไหนก็ได้แต่ตอบสั้นๆ ไปว่า Thanks... ฉันจำได้ว่าน้องเค้าเคยเมล์มาขอโทษ บางทีอีกสิบปีผ่านไปพวกเราอาจจะกลายเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็ได้...
ที่ขำที่สุดคือ trip ไปอเมริกาคราวนี้มีวันนึงนัดเพื่อนเก่าเมื่อสิบปีก่อนไปกินข้าวเย็นกัน เพื่อนเค้าขับรถมารับพร้อมแฟนและลูกสาวน่ารักกันเชียว แล้วก็แซวฉันด้วยประโยค classic ที่ได้ยินบ่อยๆ ว่า "เมื่อไหร่จะแต่งงาน?" ฉันก็บอกว่า "ยังไม่มีแฟนเลย" เพื่อนก็แซวว่า "ก็อย่า spec สูงนักสิ" ฉันก็บอกเค้าไปว่า "เปล่านะเราไม่ได้ spec สูง" แล้วก็ถูกมองใส่ด้วยนัยตาไม่เชื่อ แล้วก็พูดว่า "ไม่ได้ spec สูง จริงเหรอ?" แล้วฉันก็นึกถึงเรื่องเก่าได้ว่า เพื่อนคนนี้เคยมีช่วงนึงเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่เคยตามจีบฉันนี่นา แล้วฉันตอนนั้นก็หนีน่าดูจนเกือบเลิกคบกันไปซะด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็เคลียร์กันได้ พอนึกได้พวกเราก็มองหน้ากัน แล้วหัวเราะกันขำๆ กับเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา

Create Date : 13 มิถุนายน 2552 |
Last Update : 13 มิถุนายน 2552 20:38:43 น. |
|
16 comments
|
Counter : 1273 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Ja~ IP: 118.174.25.120 วันที่: 13 มิถุนายน 2552 เวลา:23:14:38 น. |
|
|
|
โดย: คนหน้าเดิม IP: 124.120.81.221 วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:19:43:59 น. |
|
|
|
โดย: ไร้นาม วันที่: 14 มิถุนายน 2552 เวลา:20:20:57 น. |
|
|
|
โดย: กวินทรากร วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:21:34:28 น. |
|
|
|
โดย: กวินทรากร วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:21:41:07 น. |
|
|
|
โดย: ไร้นาม วันที่: 17 มิถุนายน 2552 เวลา:0:23:16 น. |
|
|
|
โดย: ใกล้จัง วันที่: 17 มิถุนายน 2552 เวลา:10:51:07 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งไม้ไทย วันที่: 18 มิถุนายน 2552 เวลา:8:12:16 น. |
|
|
|
โดย: เป่าจิน วันที่: 21 มิถุนายน 2552 เวลา:21:21:39 น. |
|
|
|
โดย: คนหน้าเดิม IP: 203.146.189.100 วันที่: 23 มิถุนายน 2552 เวลา:14:27:45 น. |
|
|
|
โดย: ไร้นาม วันที่: 24 มิถุนายน 2552 เวลา:21:01:23 น. |
|
|
|
โดย: Freshman LL.B. IP: 58.8.233.175 วันที่: 30 มิถุนายน 2552 เวลา:14:25:36 น. |
|
|
|
โดย: SkyOneOne_2009 IP: 58.8.161.33 วันที่: 2 สิงหาคม 2552 เวลา:2:37:35 น. |
|
|
|
โดย: ไร้นาม วันที่: 3 สิงหาคม 2552 เวลา:22:19:04 น. |
|
|
|
โดย: SkyOneOne_2009 IP: 58.8.151.26 วันที่: 5 สิงหาคม 2552 เวลา:15:30:19 น. |
|
|
|
โดย: ไร้นาม วันที่: 17 กรกฎาคม 2562 เวลา:0:06:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
MY VIP Friends
 
|
|
|
|
ว่าแต่ว่า...รูปถุงๆกระดาษอะ..คืออะไรเหรอ..อันนี้ตาไม่ถึงอะจ้ะ..ดูไม่ออก แหะๆ
ต่อไป...ไม่ว่าไปที่ไหน...ก็ขอให้มีแต่ความทรงจำที่ดีๆแล้วกันนะจ๊ะ :-)