• โคลง
• ฉันท์
• โคลงสี่สุภาพในเรื่อง ลิลิตตะเลงพ่าย
• Rubber Soul
• อะไรอะไร
• MLTR
• Bee Gees
• กลอน
• เรื่องสั้น
• Eagles
• โคลง2
• ทะเล
• กลอน๒

เหม่ง ทองดำ ตื่นแต่เช้าตั้งใจก่อนไก่ขัน ออกเดินทางแข่งกันไปอ่านเขียน เด็กบ้านนอกใจรักเป็นนักเรียน จึงพากเพียรอยากรู้อยู่ทุกวัน กระทั่งมีนโยบายให้แจกทุน เงินรัฐหนุนส่งไปให้ถึงฝัน ส่งลูกอ๊อดลูกเจี๊ยบไปเหยียบจันทร์ ตั้งใจมั่นเอื้อมฟ้าไขว่คว้าดาว วิศวกรอากาศยาน-ยานอวกาศ นำธงชาติไทยสล้างถึงกลางหาว ทิ้งไร่นาเข้าเมืองเป็นเรื่องราว ลาทุ่งข้าวหย่อมย่านบ้านคนจน พอเปลี่ยนรัฐบาลใหม่ถูกไล่กลับ ต้องเริ่มนับหนึ่งฝันกันอีกหน เรียนแค่ช่างเชี่ยวชาญด้านเครื่องกล ซ่อมรถไถ-จักรยานยนต์-เครื่ิองสูบน้ำ สอนสำนึกตัวเราก็เท่านี้ เกิดมามีวาสนาน้อยจึงต้อยต่ำ อย่าหวังสูงเกินไปจดใจจำ สุดแต่เวรแต่กรรมจะนำพา ถ้าเธอยังหวังได้ไปเรียนต่อ ก็ต้องรอแสงสว่างทางข้างหน้า เพชรในตมตกร่องกลางท้องนา จึงไร้ค่าเปล่งประกายแค่ในตม นโยบายหนึ่งคนหนึ่งโน้ตบุ๊ค กลายเป็นทุกคนพอเหมาะพอสม แจกดินสอสมุดใหม่มาให้ชม กบคมคมรูปหัวใจแจกให้ฟรี ด้วยสองมือจึงเริ่มจับพับกระดาษ สร้างเครื่องบินธงชาติระบายสี พุ่งให้ไกลเท่าน้องหม่องทองดี หวังวันนี้อาจได้ไปถึงดาว กระดาษร่อนลมฉิวก่อนปลิวคว้าง ธงไทยลอยเด่นสล้างกลางทุ่งข้าว เฉี่ยวยอดหญ้ากองฟางเป็นทางยาว จบบทจ้าวเวหาหน้าคอกควาย หัวปักเลนชอกช้ำน้ำตาร่วง ไม่ใกล้ดวงดาวไหนในจุดหมาย คิดให้เหมือนอย่างไรคงไม่คล้าย ทนฝันร้ายเถิดคนเก่ง-เหม่ง ทองดำ   Create Date : 22 ธันวาคม 2552     Last Update : 22 ธันวาคม 2552 11:11:48 น. Counter : 888 Pageviews.   1 comment Share Tweet

แม่น้ำ 1 น้ำตาฟ้าหยาดเย็นเป็นสายฝน ชโลมโลกฉลักชลบนผืนหล้า พรุน้ำพุพรายพื้นผุดขึ้นมา สร้างสายธารศรัทธาสถาพร เรียกเธอธารเวลาปฐมวัย กำเนิดใต้หินแกร่งแห่งสิงขร แผ่แพรพรรณพฤกษ์ไพรรากไชชอน แทรกซับซ้อนยึดแน่นพื้นแผ่นดิน นาฏลีลาร่ายรำลำนำโลก กลืนทุกข์โศกสรรค์เพลงบรรเลงศิลป์ เสียงหัวเราะใสใสในน้ำริน เซาะแก่งหินสึกเห็นเป็นเศษทราย จากเขาสูงเสียดฟ้าลงมาพื้น ลืมตาตื่นพบสีสันอันหลากหลาย ทิ้งศักดิ์สูงตรงต่ำเพื่อทำลาย หรือยักย้ายทางผ่อนลดทอนแรง จากครรภ์แม่พระธรณีอันบริสุทธิ์ จากตาน้ำต่ำผุดสู่พรายแสง จากฟากฟ้าหลั่งไหลมาไล่แล้ง เธอเปลี่ยนแปลงโลกนี้แล้วนิรันดร์ 2 รินสายธารสานรุ้งบนทุ่งกว้าง กิ่งใบสร้างกลีบสวยด้วยสีสัน เลื่อมเหลือบลายล้อแสงแห่งตะวัน สะท้อนดวงสุริยันเป็นพันดาว ฟองคลื่นวนเวียนคลั่งในวังน้ำ ทะมื่นดำขอบกระแสขลิบแพรขาว ตื้นในความล้ำลึกแห่งเรื่องราว ของวัยสาวปริศนาหลากอารมณ์ เร็วและร้อนแรงไหลในห้วงลึก แพรวผลึกเพชรเร้นเส้นไรผม สะบัดพลิ้วเรี่ยพื้นดุจผืนพรม แผ่สยายรับสายลมก้มจุมพิต ชโลมทิพย์ชุ่มชื้นฉ่ำพื้นหญ้า ละลายหล้าระริกเพียงพลิกบิด เสียดกออ้อไซ้แอบอิงแนบชิด กำเนิดสรรพชีวิตเป็นอัศจรรย์ ทอดกายจากขอบฟ้าจรดขอบฟ้า พลิกแผ่นพื้นพสุธาสู่สรวงสวรรค์ ใต้ดวงเพชรเม็ดใหญ่ในแสงวัน ทรงกลดสรรพสีสันอัญมณี 3 โอบแผ่นดินอุ้มแผ่นฟ้าแนบหน้าอก อาบอุทกท้นสุขไปทุกที่ คือพรหมโลกคือมารดาคือวารี คือเกษียรชุบชีวีวสุธา สะท้อนฟ้าทั้งฟ้าในตาโศก สะเทือนโลกผลักโคลนคลั่งโถมถั่งหล้า หลั่งน้ำตาให้จำหยดน้ำตา เมื่อโทษทัณฑ์มารดาสอนบทเรียน สลักโลกเป็นลวดลายแห่งสายน้ำ เป็นเมืองเป็นป่าถ้ำตามเธอเขียน สลักฟ้าด้วยไอวนไหลเวียน เป็นเมฆเปลี่ยนปั้นไปในสายลม ไหลเรื่อยชะละลายหลายชีวิต ชำระผิดบาปสรงลงผสม กลืนโสโครกขุ่นเหม็นเป็นโคลนตม กลั้วโสมมซากเน่าคละเคล้ามา เป็นพยานรักร้ายของชายหญิง ผู้ดำดิ่งปลิดปลงลงต่อหน้า ลำน้ำเลือดหลั่งตามด้วยน้ำตา พร้อมข้อคิดปริศนาใครฆ่าใคร มือน้อยน้อยลอยประทีปอธิษฐาน คืนเพ็ญทาบสะท้อนธารสะท้านไหว ลอยฝากถ้อยร้อยพันเหล่านั้นไป ทิ้งดอกไม้เน่าจมถมลำน้ำ ธารเวลาล่องไหลวัยชีวิต ถูกหรือผิดสูงส่งไหลลงต่ำ เคยสวยใสขุ่นเห็นเป็นน้ำครำ ขื่นในคืนฟ้าดำใต้เงาดาว มีสวรรค์มีนรกในอกแม่ เพียบรอยแผลเก็บไว้ไม่บอกกล่าว ทุกอณูธุลีมีเรื่องราว อันสืบสาวย้อนได้หลายโกฏิปี พาท่อนไม้ลอยหลงส่งถึงฝั่ง จมของเล่นผุพัง-เรือสังกะสี คติคำเวลาคือวารี ที่สุดทางสายนทีชีวิตคน รอความฝันกลั่นมาจากฟ้ากว้าง เจือโศกจางด้วยเกล็ดแห่งเม็ดฝน สุหร่ายโรยโปรยทิพย์ทั่วผืนชล ชำระล้างร่างท้นทุกขเวทนา ทิ้งตะกอนถมฝากปากแม่น้ำ ถึงสัจธรรมแท้แห่งการแสวงหา พ้นภาระสนองพื้นพสุธา สู่ห้วงมหาสมุทรล้อมอุ่นอ้อมใจ เป็นนางฟ้าโปรยฝนอยู่บนฟ้า หรือผุดมาจากหมกนรกไหน โลกเตรียมทางเพื่อเธอเสมอไป จากทาสจนเป็นไทชั่วนิรันดร์   Create Date : 22 เมษายน 2551     Last Update : 23 เมษายน 2551 0:34:37 น. Counter : 422 Pageviews.   2 comment Share Tweet

นกน้อยในกรงทอง นิ่งเสียเถิดนะน้องอย่าร้องไห้ แม้น้ำตาเจ้าหลั่งไหลเป็นสายสร้อย ดอกกุหลาบหรือผลิได้ในกองพลอย สักกลีบน้อยหนึ่งหวังยังไม่มี ความรักคืออะไรในเรือนแหวน เขามอบแทนกายใจไว้ที่นี่ รอบเรือนร้างรังร้ายไร้ชีวี ประดับแก้วอัญมณีไว้บนนั้น หยดหยาดน้ำจากตาอันพร่าพร่าง คลอดวงตาฝ้าฟางเขาสร้างฝัน เป็นหยาดเพชรเล่นไฟไปวันวัน เห็นนรกเป็นสวรรค์ไม่รู้ตัว เจ้านกน้อยในกรงทองของพี่เอ๋ย เมื่อก่อนเคยร่อนบินทุกถิ่นทั่ว ถูกถ่วงทองสองขาเสียน่ากลัว ครอบหูหัวบินขืนไม่ขึ้นแล้ว   Create Date : 08 กรกฎาคม 2549     Last Update : 8 กรกฎาคม 2549 8:25:26 น. Counter : 1847 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• มัชฌิมา
• salathai
• บอกอกูรู
• Poison_Rose
• ยี่หร่า@
• รสา รสา
• ชารา๚ะ๛
• จอมมาร ณ หมู่บ้านหมื่นอักษร
• วฤก
• เบญญาภา
• กรวี
• จอมยุทธเมรัย
• หิ่งห้อยน้อยใจ
• จอมอสูร
• winston
• ลำน้ำ C
• Sandsea
• อังศนา
• malijauna
• หนึ่ง [ ๑ ]
• ไร้นาม
• แดดเช้า
• นกกระจิบฟองน้ำ
• สามเอส
• จังงัง
• เชษฐภัทร
• piangdin
• Webmaster - BlogGang

• กวินท์
• ม้าลาย
• เรือนร้อยกรอง
• SiamPoetry
• สนทนาปราศรัย
• กวีการเมือง
• ถนนนักเขียน(บทกวี)
• BlogGang.com